ซ่งหลานอินเดินเข้ามานั่งไขว่ห้างบนโซฟา แหงนหน้าขึ้นถอนหายใจยาว “บทนางร้ายน่ารังเกียจที่น่าหมั่นไส้ขนาดนี้ ฉันจะต้องแสดงไปอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย?”ฟู่ซือเหยียนหันกลับมา มองซ่งหลานอินที่นั่งท่าเหมือนนักเลงหญิงอยู่บนโซฟาแบบเห็นจนชินตา“จิ้นเชวี่ยติดต่อกับพวกตระกูลฟู่แล้ว”ซ่งหลานอินชะงักไป “นี่เขาจะกลับไปยอมรับบรรพบุรุษเหรอ?”“อืม”“ดีเลยนี่ แย่งภรรยากับลูกของคุณยังไม่พอ ตอนนี้ยังจะมาแย่งทรัพย์สินของคุณอีกเหรอ!”ดวงตาสีดำของฟู่ซือเหยียนเย็นชา “ที่ดินที่ชานเมืองทางเหนือผืนนั้น ปล่อยข่าวออกไปได้แล้ว”ซ่งหลานอินเลิกคิ้ว เท้าแขนบนพนักเก้าอี้มองฟู่ซือเหยียน “นี่คิดจะเร่งรวบตาข่ายแล้วเหรอ?”“มีคนใจร้อนกว่าพวกเรา จะยืดเยื้อต่อไปไม่ได้แล้ว”......สองวันหยุดสุดสัปดาห์ เสิ่นชิงซูทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับการดูแลลูกทั้งสองคนขอเพียงแค่ได้อยู่กับเสี่ยวอันหนิง เสี่ยวเนี่ยนอันก็จะรู้สึกผ่อนคลายและเป็นตัวของตัวเอง ไม่บ่นพึมพำว่าจะต้องทำการบ้านส่วนจางอวิ๋นก็รับโทรศัพท์จากซ่งหลานอินอยู่หลายครั้ง ทุกครั้งก็จะแอบออกไปรับข้างนอก พอกลับเข้ามาสีหน้าก็ดูลำบากใจเสิ่นชิงซูรู้ว่าต้องเป็นซ่งหลานอินที่โทร
Read more