All Chapters of คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Chapter 491 - Chapter 500

503 Chapters

บทที่ 491

ซ่งหลานอินเดินเข้ามานั่งไขว่ห้างบนโซฟา แหงนหน้าขึ้นถอนหายใจยาว “บทนางร้ายน่ารังเกียจที่น่าหมั่นไส้ขนาดนี้ ฉันจะต้องแสดงไปอีกนานแค่ไหนกันเนี่ย?”ฟู่ซือเหยียนหันกลับมา มองซ่งหลานอินที่นั่งท่าเหมือนนักเลงหญิงอยู่บนโซฟาแบบเห็นจนชินตา“จิ้นเชวี่ยติดต่อกับพวกตระกูลฟู่แล้ว”ซ่งหลานอินชะงักไป “นี่เขาจะกลับไปยอมรับบรรพบุรุษเหรอ?”“อืม”“ดีเลยนี่ แย่งภรรยากับลูกของคุณยังไม่พอ ตอนนี้ยังจะมาแย่งทรัพย์สินของคุณอีกเหรอ!”ดวงตาสีดำของฟู่ซือเหยียนเย็นชา “ที่ดินที่ชานเมืองทางเหนือผืนนั้น ปล่อยข่าวออกไปได้แล้ว”ซ่งหลานอินเลิกคิ้ว เท้าแขนบนพนักเก้าอี้มองฟู่ซือเหยียน “นี่คิดจะเร่งรวบตาข่ายแล้วเหรอ?”“มีคนใจร้อนกว่าพวกเรา จะยืดเยื้อต่อไปไม่ได้แล้ว”......สองวันหยุดสุดสัปดาห์ เสิ่นชิงซูทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับการดูแลลูกทั้งสองคนขอเพียงแค่ได้อยู่กับเสี่ยวอันหนิง เสี่ยวเนี่ยนอันก็จะรู้สึกผ่อนคลายและเป็นตัวของตัวเอง ไม่บ่นพึมพำว่าจะต้องทำการบ้านส่วนจางอวิ๋นก็รับโทรศัพท์จากซ่งหลานอินอยู่หลายครั้ง ทุกครั้งก็จะแอบออกไปรับข้างนอก พอกลับเข้ามาสีหน้าก็ดูลำบากใจเสิ่นชิงซูรู้ว่าต้องเป็นซ่งหลานอินที่โทร
Read more

บทที่ 492

เสิ่นชิงซูได้รับโทรศัพท์จากจิ้นเชวี่ยทั้งสองคนนัดเจอกันที่ร้านกาแฟชั้นล่างของสตูดิโอตั้งแต่ที่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างจิ้นเชวี่ยกับฟู่ซือเหยียน ท่าทีของเสิ่นชิงซูที่มีต่อจิ้นเชวี่ยก็ห่างเหินไปหลายส่วนแน่นอนว่าจิ้นเชวี่ยก็สังเกตเห็นได้เช่นกันทั้งสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างบนท้องถนนการจราจรคับคั่ง ในร้านกาแฟมีเสียงดนตรีเบา ๆ คลอเคล้าพนักงานเสิร์ฟนำเครื่องดื่มมาให้พวกเขาเสิ่นชิงซูสั่งกาแฟดำหนึ่งแก้ว ไม่ใส่นมไม่ใส่น้ำตาล สูตรมาตรฐานเพื่อปลุกสมองให้ตื่นตัวในฐานะแพทย์แผนจีน แนวคิดเรื่องการดูแลสุขภาพนั้นฝังลึกอยู่ในกระดูกของจิ้นเชวี่ย เขาจึงสั่งเพียงน้ำมะนาวแก้วเดียวเมื่อเห็นเสิ่นชิงซูดื่มอเมริกาโน่ เขาก็ประหลาดใจเล็กน้อยชายหนุ่มกระแอมเบา ๆ น้ำเสียงอ่อนโยน “กาแฟมีฤทธิ์เย็น ดื่มให้น้อยลงหน่อยจะดีกว่านะ”“ฉันทราบค่ะ” เสิ่นชิงซูมองจิ้นเชวี่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย “หมอจิ้นคะ มีอะไรก็พูดมาตรง ๆ ได้เลยค่ะ”จิ้นเชวี่ยจ้องมองเธอ ในใจรู้สึกเศร้าสร้อยเล็กน้อยถึงแม้ว่าเขาจะเตรียมใจมาแล้ว แต่เมื่อถึงวินาทีนี้ ที่สัมผัสได้ถึงความเหินห่างของเสิ่นชิงซูอย่างชัดเจน ในใจเขาก็อดไม่ได้ที่จะ
Read more

บทที่ 493

เสิ่นชิงซูมองจิ้นเชวี่ย “ดูท่าแล้ว ครั้งนี้พวกคุณมั่นใจมากว่าจะเตะฟู่ซือเหยียนออกจากฟู่ซื่อกรุ๊ปได้”“แค่พ่อของผมปรากฏตัว ญาติพี่น้องสายรองของตระกูลฟู่ก็จะออกหน้าด้วย หุ้นที่อยู่ในมือของฟู่ซือเหยียนล้วนสืบทอดมาจากฉินฟาง ก่อนที่ฟู่ซือเหยียนจะเข้ารับช่วงต่อฟู่ซื่อกรุ๊ป ฉินฟางเคยมีการดำเนินการที่ผิดกฎระเบียบทางการค้า พ่อของผมรวบรวมหลักฐานไว้ได้เพียงพอแล้ว ถึงตอนนี้ฉินฟางจะอยู่ต่างประเทศ แต่หุ้นส่วนนี้ก็ยังเป็นที่ถกเถียงกันได้ ตำแหน่งประธานฟู่ซื่อของฟู่ซือเหยียนจึงไม่ได้ชอบธรรมขนาดนั้น”เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว “คุณอย่าลืมสิว่าฟู่ซือเหยียนเป็นทนาย สิ่งที่พวกคุณคิดได้ เขาก็ต้องคิดได้ก่อนแล้วแน่นอน”“ใช่ เขาจัดการเรื่องหุ้นของฟู่ซื่อไปรอบหนึ่งแล้ว” จิ้นเชวี่ยหยุดไปครู่หนึ่งแล้วพูดต่อ “ตอนนี้ฟู่ซือเหยียนถือหุ้นส่วนตัวอยู่ห้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์ เมื่อไม่นานมานี้ เขาได้โอนหุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ให้เสี่ยวอันหนิงไปใช่ไหม?”“แม้แต่เรื่องนี้พวกคุณก็ยังสืบได้เหรอ?” เสิ่นชิงซูจ้องจิ้นเชวี่ยด้วยความระแวดระวัง “จิ้นเชวี่ยคะ คุณรู้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับฟู่ซือเหยียนมาตั้งแต่แรกใช่ไหม?”เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้
Read more

บทที่ 494

เพียงแต่ก่อนหน้าวันนี้ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจิ้นเชวี่ยจะมีความรู้สึกอื่นที่นอกเหนือจากความเป็นเพื่อนกับเธอแต่เธอก็คิดกับจิ้นเชวี่ยเป็นแค่เพื่อนมาโดยตลอด“จิ้นเชวี่ยคะ น่าจะเป็นฉันที่ต้องถามคุณมากกว่า ว่าฟู่ซือเหยียนรู้สถานะของคุณมาตั้งแต่แรกหรือเปล่า?”“เขาก็น่าจะเพิ่งมารู้เมื่อไม่นานมานี้” จิ้นเชวี่ยยิ้มอย่างขมขื่น “คุณยังสนใจเขาอยู่ใช่ไหม?”“สำหรับฉันแล้วฟู่ซือเหยียนเป็นแค่พ่อแท้ ๆ ของลูกทั้งสองคนของฉัน นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรอีก แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น ฉันก็จะไม่ไปยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามกับเขาง่าย ๆ เพราะฉันไม่อยากให้ลูกของฉันต้องลำบากใจ”ในตระกูลใหญ่ อย่าว่าแต่พี่น้องต่างแม่เลย แม้แต่พี่น้องแท้ ๆ ก็ยังหันมาเป็นศัตรูกันเพื่อแย่งชิงอำนาจก็มีอยู่ไม่น้อยเห็นได้ชัดว่า ฟู่ซือเหยียนกับจิ้นเชวี่ยเป็นศัตรูกันมานานแล้วจิ้นเชวี่ยยิ้มบาง ๆ “พอมีลูกก็มีพันธะ ผมเข้าใจ”เสิ่นชิงซู “ดังนั้นเรื่องนี้ ฉันหวังว่าพวกคุณจะจัดการกันเอง อย่าดึงฉันเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยเลยค่ะ”“หุ้นสิบเปอร์เซ็นต์ของเสี่ยวอันหนิง มีสิทธิ์ออกเสียงหนึ่งเสียงในการประชุมผู้ถือหุ้น”“ฉันจะเลือกงดออกเสียง” เส
Read more

บทที่ 495

สัปดาห์ที่ผ่านมาเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นในแวดวงธุรกิจของเมืองเป่ยเสิ่นกรุ๊ปที่ประสบปัญหาในการดำเนินงานในช่วงไม่กี่ปีมานี้ถูกซื้อกิจการไปแล้ว!ตามที่คนวงในเปิดเผย ผู้ที่อยู่เบื้องหลังการซื้อกิจการกลุ่มธุรกิจตระกูลเสิ่นคือท่านเจ็ด แต่ตัวเขาเองนั้นลึกลับ ไม่ได้ปรากฏตัวในเมืองเป่ย เรื่องการซื้อกิจการทั้งหมดได้มอบหมายให้ซีอีโอผู้บริหาร ถังม่อเหยี่ยน เป็นผู้จัดการเหตุการณ์การซื้อกิจการเสิ่นซื่อในครั้งนี้ทำให้บุคคลอย่างท่านเจ็ดมีชื่อเสียงโด่งดังขึ้นมาในเมืองเป่ยท่านเจ็ดเป็นคำเรียกขานอย่างให้เกียรติที่คนในวงการมีต่อเขา ข้อมูลส่วนตัวของเขายังคงถูกเก็บเป็นความลับอย่างมิดชิดจนถึงทุกวันนี้ข่าวลือเกี่ยวกับเขาในวงการมีไม่มากนัก รู้เพียงว่าเขาเริ่มต้นมาจากตลาดมืดในประเทศเอ ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงสิบปี ทรัพย์สินภายใต้ชื่อของท่านเจ็ดก็กระจายไปทั่วโลก แต่ก็ไม่เคยมีใครได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของท่านเจ็ดเลยแต่ก็มีข่าวลือวงในว่าในช่วงเริ่มต้นธุรกิจ ท่านเจ็ดได้ป่วยเป็นโรคเรื้อรัง หลายปีมานี้จึงเก็บตัวรักษาอาการป่วยอยู่เสมอ ดังนั้นจึงไม่เคยปรากฏตัวแต่ทั้งหมดนี้เป็นเพียงข่าวลือที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน
Read more

บทที่ 496

“แก แกคิดว่าแกจะใช้ชีวิตอย่างตอนนี้ไปได้นานแค่ไหน? แกคบกับเฉินจื้อไม่มีชื่อไร้ฐานะ สักวันก็ต้องถูกทิ้ง!”เสิ่นฉู่ซีแสะยิ้ม “แล้วยังไง? ใช่ว่าหนูไม่เคยถูกทิ้งมาก่อนสักหน่อย”“แก...” หลินอวิ๋นเหมยถูกทำให้เดือดดาลจนหมดคำพูด จึงหมุนตัวเดินออกไปทั้งเดือดเป็นฟืนเป็นไฟเสิ่นฉู่ซีไม่ยอมช่วย คุณนายใหญ่เสิ่นโกรธหลินอวิ๋นเหมยมาก หลินอวิ๋นเหมยเดือดดาลอย่างยิ่ง แต่สามียังนอนอัมพาตอยู่บนเตียง เธอทิ้งสามีไม่ลง ได้แต่กัดฟันอดกลั้นทนรับกับความเกรี้ยวกราดของคุณนายใหญ่เสิ่นแม้คุณนายใหญ่เสิ่นเดินมาถึงขั้นนี้แล้ว ทว่าก็ยังไม่ยอมปล่อยเสิ่นเยี่ยนอิ๋งเช่นเดิมคุณนายใหญ่เสิ่นยอมขายเสิ่นกรุ๊ปและปกป้องทายาทเพียงหนึ่งเดียวแห่งตระกูลเสิ่นของพวกเขาเอาไว้สุดท้าย เสิ่นกรุ๊ปก็ถูกท่านเจ็ดเข้าซื้อ เงินเหล่านั้นที่ขาย คุณนายใหญ่เสิ่นเก็บเอาไว้สองร้อยห้าสิบล้าน ที่เหลือชดใช้ให้เฉินจื้อคุณนายใหญ่เสิ่นคิดว่า ขอเพียงเสิ่นเยี่ยนอิ๋งยังอยู่ ตระกูลเสิ่นของพวกเขาก็ยังลุกขึ้นมาใหม่ได้!......งานแถลงข่าวจบลง เสิ่นเยี่ยนอิ๋งเดินตามฝูงชนออกมาจากอาคารในขณะนี้ฟอร์ดมัสแตงคันสีขาวจอดอยู่ริมถนน เสิ่นชิงซูลงมาจากรถ แล้วเด
Read more

บทที่ 497

“ซิงซิง” เสิ่นชิงซูเรียกเธอด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา“เสิ่นชิงซู!”เฉียวซิงเจียคว้าหมอนขึ้นมาแล้วพุ่งเข้าไป “วันนี้ถ้าไม่ตีเธอให้ตายฉันจะใช้สกุลเดียวกับเธอ...”เสิ่นชิงซู “...”เวินจิ่งซี “...”ทีแรกคิดว่าเป็นช่วงเวลาที่เพื่อนสนิทเวินเฉียวยอมรับซึ่งกันและใคร แต่ใครจะไปคิดว่า เฉียวซิงเจียจะไม่ออกไพ่ตามหลักการปกติเสิ่นชิงซูเองก็ไม่หลบ ทนรับ ‘การโจมตีด้วยหมอน’ ของเฉียวซิงเจียอย่างต่อเนื่อง“เสิ่นชิงซูเธอโง่หรือเปล่า! ฉันความจำเสื่อมเธอก็ไม่สนใจฉันแล้ว?! ฉันสูญเสียความทรงจำแล้วสมองผิดปกติไล่ตามผู้ชาย เธอก็ไม่เตือนฉัน แถมตัวเธอยังหนีไปเองอีก! เธอปล่อยให้ฉันถูกผู้ชายหน้าตาจริงจังอย่างฉินเยี่ยนเฉิงเอาไปกิน! แถมยังซื่อบื้อมีลูกชายให้เขาสองคนอีก! คุณเพื่อน ฉันเป็นคนที่มีแนวคิดไม่แต่งงานนะ!”“บ้าเอ๊ย! ตอนนี้ฉันไม่ใช่แค่แต่งงานแล้ว แต่ยังมีลูกอีกด้วย! แถมยังเป็นแม่บ้านเต็มตัวที่ฉันกลัวที่สุดอีกต่างหาก! อ๊าก ๆ ๆ ๆ เสิ่นชิงซู ฉันไม่สน! เธอไม่ขวางฉัน เป็นความผิดของเธอ!”เสิ่นชิงซู “...”เวินจิ่งซีเดินมา แล้วชิงหมอนไปจากมือเฉียวซิงเจีย “พอได้แล้ว ระดับความคลั่งรักพรรค์นั้นของคุณในตอนนั้น ขืนอาซู
Read more

บทที่ 498

“คุณปลอบก็ไม่มีประโยชน์!” เสียงร้องไห้ ‘ฮือ’ ของเฉียวซิงเจียดังขึ้น “ตอนนี้พอฉันนึกถึงฉันความจำเสื่อมแล้วก็เสียตัว ฉันก็ชีช้ำจะแย่อยู่แล้ว! ฮือ ๆ ๆ ตอนนี้ฉันหลับตาลงก็มีแต่ภาพเสี่ยวซิงเฉินร้องไห้แง ๆ จะกินนม ฉันรู้สึกฉันจบเห่แล้ว ฉันไม่มีอิสระแล้ว ฮือ ๆ ๆ...”เสิ่นชิงซูมองเวินจิ่งซีทีหนึ่งเวินจิ่งซีเข้าใจในทันที เขาหมุนตัวเดินออกไป ล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหาฉินเยี่ยนเฉิง......เสิ่นชิงซูพาเฉียวซิงเจียไปยังห้องชั้นบน ปลอบอยู่นานสองนาน เฉียวซิงเจียถึงค่อย ๆ สงบสติ“ประคบหน่อยนะ ไม่งั้นตาจะบวม” เสิ่นชิงซูส่งผ้าขนหนูร้อนในมือให้เธอเฉียวซิงเจียนั่งอยู่บนเตียง เธอยื่นมือมารับผ้าขนหนูร้อน แล้วเอาไปปิดตาไว้เสิ่นชิงซูนั่งลงข้างเธอ มองเธอพลางพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ความทรงจำกลับมาตอนไหน?”“ช่วงนี้มักฝันถึงเรื่องในอดีตของเรา จากนั้นเมื่อคืนก็ทะเลาะกับฉินเยี่ยนเฉิง เลยไม่ได้นอนทั้งคืน ตอนตื่นมาตอนเช้ามึนหัวเป็นลมล้มลงไป หัวกระแทก จากนั้นก็จำขึ้นมาได้”“หัวกระแทกงั้นเหรอ?” เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว สีหน้าเคร่งขรึม “ไปโรงพยาบาลหาหมอหรือยัง?”“เปล่า ก็แค่ท้ายทอยกระแทกนิดหน่อย ไม่เป็นไร”“นั่นก็ต้
Read more

บทที่ 499

ชั้นหนึ่ง เสิ่นชิงซูกับฉินเยี่ยนเฉิงต่างนั่งลงเวินจิ่งซีชงชาเงียบ ๆ“เป็นคนคุ้นเคยกันทั้งนั้น บางอย่างผมผมพูดตรง ๆ ไป หมอฉินไม่ถือสาใช่ไหมคะ?”ฉินเยี่ยนเฉิงยิ้มอย่างจนใจ “ตอนนี้ผมเครียดกว่าทุกคน ยังหวังให้พวกคุณช่วยออกไอเดียให้ผมด้วยนะครับ!”“ซิงซิงน่าจะเป็นซึมเศร้าหลังคลอดนิดหน่อยค่ะ”ฉินเยี่ยนเฉิงอึ้งไป“ผลกระทบของความทรงจำและฮอร์โมนคือส่วนหนึ่ง แต่ฉันคิดว่าอาจเกี่ยวกับวิธีที่ปกติเราทำกับเธอด้วยนิดหน่อย”ฉินเยี่ยนเฉิงเป็นหมอ เขารู้ว่าซึมเศร้าหลังคลอดเป็นโจทย์ยากที่คุณแม่มือใหม่มากมายในตอนนี้กำลังเผชิญหน้าอยู่แต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า เฉียวซิงเจียเองก็จะเป็นซึมเศร้าหลังคลอดอย่างไรก็ตาม เขาก็ทำการบ้านมาเยอะ ตั้งแต่เฉียวซิงเจียตั้งครรภ์จนกระทั้งคลอด เขาก็คิดว่าตัวเองเรียนทุกอย่างที่เรียนได้แล้ว ที่ทำได้ก็ทำหมดแล้วในทันใดนั้น ฉินเยี่ยนเฉิงก็จมดิ่งสู่ความสับสน“ก่อนหน้านี้ซิงซิงเป็นพวกไม่อยากแต่งงาน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมีลูกเลย หมอฉิน ตอนนี้เธอคิดว่าตัวเองไม่มีอิสระ”ฉินเยี่ยนเฉิงขมวดคิ้ว ในใจขมขื่นเล็กน้อย “เพราะงั้น ที่เธอเป็นซึมเศร้าเพราะเธอคิดว่าผมกับลูกขังเธอเอาไว้ ถูกไหม
Read more

บทที่ 500

เสี่ยวซิงเฉินถูกเลี้ยงด้วยนมแม่ล้วน ๆ เฉียวซิงเจียไม่อยู่ พี่เลี้ยงเด็กไม่มีทางอื่นได้แต่ชงนมผงไปก่อน แต่เสี่ยวซิงเฉินดื้อมาก ไม่ใช่นมแม่ก็ไม่กิน อ้าปากน้อย ๆ ออกมาก็ร้องไห้เสียงดังเฉียวซิงเจียร้อนใจจนไม่สนแม้จะเปลี่ยนรองเท้า รีบสับเท้าเดินไปรับลูกชายมาจากมือพี่เลี้ยงเด็ก “เด็กดี ไม่ร้องนะ แม่กลับมาแล้ว...”เมื่อพ่อและแม่ของเฉียวซิงเจียรู้ว่าเฉียวซิงเจียหนีออกจากบ้านก็รีบมาช่วยแต่เด็กทารกสามเดือนกว่า ยอมรับเพียงนมแม่ พวกเขามาก็ได้แต่มองอย่างร้อนใจตอนนี้เฉียวซิงเจียกลับมาแล้ว แม่ของเฉียวซิงเจียเองก็อดกลั้นความเดือดดาลไม่ไหว เลยสั่งสอนเธอไปนิดหน่อย“เฉียวซิงเจีย แกว่าแกเป็นแม่คนแล้ว ยังมาเล่นลูกไม้หนีออกจากบ้านอีก! ลูกเพิ่งสามเดือนกว่าแกก็ตัดใจทิ้งได้ลงจริง ๆ...”เสียงร้องไห้ของลูกชายผสานกับเสียงสั่งสอนของแม่เฉียวซิงเจียในใจของเฉียวซิงเจียหงุดหงิดอย่างมาก เธออุ้มลูกชายเดินเข้าไปในห้องนอนหลักเลยเสียงประตูห้องปิดดัง ‘ปัง’ มีความหมายว่าระบายความโกรธนิดหน่อยแม่ของเฉียวซิงเจียอึ้งไป เมื่อตอบสนองกลับมาก็ยิ่งเดือดดาลเข้าไปใหญ่ “พวกคุณดูเธอสิ นับวันยิ่งยากจะพูดแล้ว ก่อนหน้านี้ทำไม
Read more
PREV
1
...
464748495051
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status