Semua Bab คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Bab 511 - Bab 520

“อืม เสี่ยวเนี่ยนอันอยู่ที่นี่ ฉันจะอยู่ที่นี่ เด็กทั้งสองคนจะได้เจอหน้าพ่อแม่ได้ตลอดเวลา”“เธอก็ยังคิดถึงแต่เรื่องลูกสินะ!” น้ำเสียงของเฉียวซิงเจียเต็มไปด้วยความจนใจ “ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเสี่ยวซิงเฉินยังเล็กอยู่หรือเปล่านะ ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีความรับผิดชอบต่อเขาเลย...ช่วงนี้ฉันถึงขั้นอยากจะเลิกให้นมแม่แล้ว อาซู ฉันไม่อยากเป็นแม่บ้านจริง ๆ”“การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ คนเป็นแม่ก็จะเหนื่อยหน่อย”“จริง ๆ แล้วมันไม่ใช่ปัญหาเรื่องเหนื่อยหรือไม่เหนื่อยหรอก” เฉียวซิงเจียพูด “นอกจากการให้นมเสี่ยวซิงเฉิน กอดเขาเล่นกับเขาบ้างเป็นครั้งคราว เรื่องอื่น ๆ ก็มีพี่เลี้ยงเด็กกับฉินเยี่ยนเฉิงจัดการให้หมด ตั้งแต่เสี่ยวซิงเฉินเกิดมาจนถึงตอนนี้ ฉันยังไม่เคยเปลี่ยนแพมเพิสให้เขาสักผืนเลย ถ้าตอนนี้เธอให้ฉันไปเปลี่ยนแพมเพิสให้เขา ฉันว่าฉันคงทำไม่เป็นแน่ ๆ”“หมอฉินเป็นพ่อที่ดีและมีความรับผิดชอบมากคนหนึ่งเลยนะ” เสิ่นชิงซูจิ้มหน้าผากเธอ “เพราะฉะนั้นเธอก็อย่าไปดุเขาบ่อยนักเลย ฉันดูออกว่าในใจเธอก็ชอบเขา เธอก็แค่ถือดีว่าเขาตามใจเลยเหวี่ยงใส่เขาน่ะสิ!”“เขาสมควรโดนแล้ว!” เฉียวซิงเจียพูดปากแข็ง “ต่อให้ฉันชอบ ก็แค

โจวป๋อถิงโอบเอวบางของซ่งหลานอินแล้วผลักประตูบานหนึ่งเข้าไปในห้องวีไอพีไม่มีคนอื่น บนโต๊ะมีจานผลไม้และขวดเหล้าวางอยู่ประตูห้องที่หนาหนักปิดลง กั้นเสียงอึกทึกจากภายนอกซ่งหลานอินถูกโจวป๋อถิงผลักจนชิดกำแพง มือข้างหนึ่งของเขารวบเอวบางของเธอไว้ ส่วนอีกข้างบีบคางของเธอ ริมฝีปากของเขาโน้มลงมาใกล้...“เดี๋ยวก่อนค่ะ”ปลายนิ้วเรียวงามแตะที่ริมฝีปากของชายหนุ่ม ริมฝีปากสีแดงสดของซ่งหลานอินเอ่ยขึ้น “ประธานโจวอย่าเพิ่งใจร้อนสิคะ เรามีเวลาทั้งคืนนะคะ!”โจวป๋อถิงหรี่ตาลง “ฟู่ซือเหยียนยอมให้คุณไม่กลับบ้านตอนกลางคืนด้วยเหรอ?”“เขาเหรอ...” ปลายนิ้วของซ่งหลานอินเล่นเนกไทของโจวป๋อถิง “อาการหนักแล้วล่ะ ทุกวันนี้เวลานอนหมดสติอยู่บนเตียงเยอะกว่าเวลาที่ตื่นอีก ฉันกลับไปหรือไม่กลับไป เขาก็ไม่รู้เรื่องหรอก!”เมื่อได้ยินดังนั้น โจวป๋อถิงก็เลิกคิ้ว “ฟู่ซือเหยียนป่วยหนักจริง ๆ เหรอ?”ซ่งหลานอินหัวเราะเบา ๆ พลางมองเขา “ประธานโจวก็ได้ยินข่าวมาแล้วไม่ใช่เหรอคะ ทำไมยังไม่เชื่อฉันอีกล่ะ?”“ก็ยากที่จะเชื่อจริง ๆ” โจวป๋อถิงหัวเราะ แว่นตาของเขาสะท้อนแสงเย็นเยียบ “ยังไงซะนั่นก็คือผู้ชายที่กุมเส้นเลือดใหญ่ทางเศรษ

เวินจิ่งซีตัวสูงมาก ผู้ชายที่เขาประคองอยู่จึงดูผอมบางไปบ้างและในขณะนี้ ชายขี้เมาคนนั้นกำลังซบไหล่เวินจิ่งซีร้องไห้สะอึกสะอื้น ปากก็พร่ำพูดว่า ‘คุณไม่รักผมแล้ว ทำไมคุณถึงไม่รักผมแล้ว’ อะไรทำนองนี้ซ่งหลานอินเลิกคิ้ว ยื่นริมฝีปากสีแดงสด แล้วผิวปากกวนประสาทออกมา...ฝีเท้าของเวินจิ่งซีชะงักงัน เขาเงยหน้าขึ้นมองทั้งคู่สบตากัน เวินจิ่งซีขมวดคิ้ว ความรังเกียจที่เขามีต่อซ่งหลานอินในแววตานั้นแม้แต่ความมืดของค่ำคืนก็ไม่อาจปิดบังได้ซ่งหลานอินเห็นอย่างชัดเจน แต่ก็ไม่ได้รับผลกระทบใด ๆสายตาของเธอกวาดผ่านใบหน้าของชายขี้เมาคนนั้น ก่อนจะย้ายมาที่ใบหน้าของเวินจิ่งซีหญิงสาวเลิกคิ้วเรียวสวยขึ้น มองเวินจิ่งซีด้วยสายตาคลุมเครือ “ที่แท้คุณเวินก็กินเรียบทั้งชายทั้งหญิงเลยเหรอคะ?”เวินจิ่งซี “...ไสหัวไป”“แหม โกรธซะแล้ว!” ซ่งหลานอินผิวปากกวนประสาทอีกครั้ง ดึงประตูรถแล้วก้มตัวเข้าไปนั่งข้างในกระจกฝั่งคนขับเลื่อนลง ซ่งหลานอินยื่นหน้าออกมา แล้วร้องเพลงใส่เวินจิ่งซีเสียงดัง “ความรักต้องการความกล้าหาญจริง ๆ เพื่อเผชิญหน้ากับข่าวลือ~”เวินจิ่งซี “...”บ้าเอ๊ย ยัยโรคจิตซ่งหลานอินสตาร์ตรถ แล้วค่อย

“ฟู่ซือเหยียน!”ฉินเยี่ยนเฉิงทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาตะคอกใส่ฟู่ซือเหยียนว่า “เลิกคิดในแง่ลบแบบนี้สักทีได้ไหม! หมอซ่งบอกชัด ๆ แล้วว่าขอแค่นายยอมอยู่ที่สวิตเซอร์แลนด์เพื่อรักษา มันก็ยังมีโอกาส...”“โอกาสห้าเปอร์เซ็นต์” ฟู่ซือเหยียนมองฉินเยี่ยนเฉิง ดวงตาสีดำของเขาหม่นแสงลง “มันน้อยเกินไป เยี่ยนเฉิง ต่อไปนี้นายไม่ต้องเกลี้ยกล่อมฉันอีกแล้ว ปล่อยให้ฉันได้เดินไปบนเส้นทางสุดท้ายนี้อย่างสง่างามเถอะ”ฉินเยี่ยนเฉิงมองเขาอย่างเหม่อลอย“ฉันอยากตายอย่างมีศักดิ์ศรี ถ้าหากช่วงสุดท้ายมันเจ็บปวดเกินไป ฉันจะไปสวิตเซอร์แลนด์เพื่อยื่นขอการุณยฆาต เรื่องงานศพของฉัน เส้าชิงจัดการให้หมดแล้ว ไม่มีพิธีศพ หลังจากเผาแล้ว คงต้องรบกวนนายช่วยเอาอัฐิของฉันไปโปรยที่แม่น้ำหลีเจียง ที่นั่นอยู่ใกล้กับบ้านใหม่ของอาซู...”“ฟู่ซือเหยียน หุบปาก!” ฉินเยี่ยนเฉิงคำรามอย่างฉุนเฉียว “งานศพบ้าบออะไรกัน พอจัดการเรื่องทางนี้เสร็จฉันจะส่งตัวนายกลับไปสวิตเซอร์แลนด์ให้หมอซ่ง นายกลับไปรักษาตัวซะ!”ฟู่ซือเหยียนจ้องมองฉินเยี่ยนเฉิง ริมฝีปากบางยกขึ้นเล็กน้อย ราวกับจนปัญญาอย่างที่สุด“ฉินเยี่ยนเฉิง นี่เป็นจุดจบที่สง่างามที่สุดสำหรับฉ

“แต่เรื่องความรุนแรงในครอบครัว คนที่เคยเจอกับตัวจะรู้ดีว่ามีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง ไม่มีทางเปลี่ยนได้หรอกค่ะ หลังจากนั้นเขาก็ลงมืออีกหลายครั้ง ฉันก็เริ่มรู้ตัวว่าปล่อยไว้แบบนี้ต่อไปไม่ได้แน่ ๆ ฉันเลยแอบติดกล้องไว้ในบ้าน ตอนลูกอายุเจ็ดเดือน ฉันโดนเขาตีจนซี่โครงหักต้องส่งโรงพยาบาลฉุกเฉิน ครั้งนั้นแหละค่ะ ทั้งรายงานการตรวจบาดแผลบวกกับวิดีโอจากกล้องวงจรปิด ในที่สุดฉันก็หลุดพ้นมาได้”เสิ่นชิงซูเม้มปาก นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งแล้วจึงพูดว่า “การได้เป็นแม่ควรจะเป็นจุดแข็งของคุณ ไม่ใช่จุดอ่อน”จ้าวซินเจี๋ยชะงักไป“อดีตสามีของคุณตั้งใจซ่อนลูก ประกอบกับจากคำพูดของคุณก็พอจะมองออกว่าคนแบบเขามีนิสัยโหดร้ายรุนแรง มีความเป็นไปได้จริง ๆ ที่เขาจะทำร้ายลูกเพื่อระบายอารมณ์ ดังนั้น ตอนนี้คุณต้องรีบตามหาลูกของคุณให้เจอโดยเร็วที่สุด”“แต่ว่าตอนนี้ฉัน...” จ้าวซินเจี๋ยจมูกแสบร้อน รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง “ฉันไม่รู้เลยว่าจะไปหาที่ไหน ฉันแจ้งตำรวจแล้ว แต่ตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราวอะไรเลย”“ถ้าคุณเชื่อใจฉัน ฉันช่วยคุณได้”“คุณช่วยฉันเหรอคะ?” จ้าวซินเจี๋ยมองเสิ่นชิงซูอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ทำไมคุณถึงจะช่วยฉันล่