All Chapters of คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ: Chapter 471 - Chapter 480

503 Chapters

บทที่ 471

เมื่อมาถึงคฤหาสน์หนานซี เสิ่นชิงซูก็ไม่ได้เข้าไปข้างใน เธอโทรศัพท์หาจางอวิ๋นจางอวิ๋นอุ้มเสี่ยวเนี่ยนอันที่หน้าผากแปะแผ่นแปะลดไข้เดินออกมาจากคฤหาสน์ซ่งหลานอินก็เดินตามออกมาด้วยเสิ่นชิงซูเดินเข้าไปรับลูกชายมาจากมือของจางอวิ๋นเธอแตะแก้มของลูกชาย เขายังมีไข้ต่ำ ๆ อยู่“เสี่ยวเนี่ยนอัน ทรมานไหม?” เธอมองลูกชายด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสารเสี่ยวเนี่ยนอันส่ายหน้าอย่างว่าง่าย “แม่ไม่ต้องห่วงครับ หมอบอกว่ากินยาก็หายแล้ว”ยิ่งลูกชายรู้ความมากเท่าไหร่ เสิ่นชิงซูก็ยิ่งเจ็บปวดใจมากขึ้นเท่านั้นเธอถามเสียงเบา “ลูกอยากกลับบ้านกับแม่ไหม?”เสี่ยวเนี่ยนอันพยักหน้า “อยากครับ”เสิ่นชิงซูมองไปทางซ่งหลานอินเธอยังไม่ทันได้พูด ซ่งหลานอินก็ชิงเปิดปากพูดก่อน“คุณเสิ่นคะ ถ้าสัปดาห์นี้คุณไม่ยุ่ง ก็คงต้องรบกวนให้คุณช่วยดูแลเสี่ยวเนี่ยนอันก่อนนะคะ”นี่เป็นสิ่งที่เสิ่นชิงซูต้องการอยู่แล้ว แต่เธอรู้สึกว่าคำพูดของซ่งหลานอินมีบางอย่างที่ไม่ถูกต้อง“ฉันเป็นแม่ของเสี่ยวเนี่ยนอัน การดูแลเขาเป็นเรื่องที่ฉันสมควรทำอยู่แล้ว ไม่มีเรื่องลำบากหรือไม่ลำบากหรอกค่ะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซ่งหลานอินก็ยิ้มเล็กน้อ
Read more

บทที่ 472

“ในเมื่อทราบแล้ว ก็ขอให้คุณซ่งช่วยระวังคำพูดต่อหน้าเด็กด้วยนะคะ ฉันเป็นแม่ของเสี่ยวเนี่ยนอันเสมอ ถึงแม้ฉันจะไม่สามารถต่อสู้เพื่อสิทธิในการเลี้ยงดูเสี่ยวเนี่ยนอันได้ แต่การดูแลและรักเสี่ยวเนี่ยนอันก็เป็นทั้งความรับผิดชอบและสิทธิของคนเป็นแม่อย่างฉันเสมอ ไม่จำเป็นต้องให้คุณซ่งเป็นห่วง และยิ่งไม่จำเป็นต้องได้รับความยินยอมจากคุณซ่งด้วย”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซ่งหลานอินก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเสิ่นชิงซูหันหลังเดินอ้อมหน้ารถ แล้วเปิดประตูฝั่งคนขับจางอวิ๋นกล่าวลาซ่งหลานอิน แล้วหันหลังขึ้นรถไปเช่นกันรถสตาร์ตเครื่องแล้วขับออกจากคฤหาสน์หนานซีซ่งหลานอินหันหลังเดินเข้าบ้านไปที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่ สายตาของฟู่ซือเหยียนจับจ้องตามเงารถคันนั้นไปตลอดทั้ง ๆ ที่เป็นช่วงกลางฤดูร้อน แต่มือซ้ายของชายหนุ่มกลับสวมถุงมือสีดำ“ยังดูไม่พออีกเหรอ?” ซ่งหลานอินเดินมาอยู่ข้าง ๆ เขา เหลือบมองใบหน้าด้านข้างที่เย็นชาและซูบผอมของเขา “เมื่อกี้ฉันเพิ่งโดนเธอสวนกลับมา แม่ไก่ปกป้องลูก ดุเหมือนกันนะ!”“คุณอย่าเอาเรื่องลูกไปกระตุ้นเธอ” น้ำเสียงของฟู่ซือเหยียนเย็นชา “เธอต้องทนทุกข์ทรมานมามากเพื่อเด็กสองคนนี้ โดยเฉพาะ
Read more

บทที่ 473

หมั้น?เสิ่นชิงซูก้มหน้าลงมองการ์ดเชิญงานหมั้นที่ยื่นมาตรงหน้าเธอไม่ได้ยื่นมือออกไปรับ“คุณซ่งเก็บกลับไปเถอะค่ะ” เสิ่นชิงซูเงยหน้าขึ้นมองซ่งหลานอินแล้วพูดว่า “ฉันกับฟู่ซือเหยียนไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะไปมาหาสู่กันได้หลังจากหย่าร้าง ถ้ารับการ์ดเชิญมาฉันก็ต้องใส่ซองอีก มันค่อนข้างยุ่งยากน่ะค่ะ”“คุณเสิ่นไม่จำเป็นต้องตั้งแง่กับฉันขนาดนี้ก็ได้ค่ะ”ซ่งหลานอินยิ้มบาง ๆ “ฉันมีลูกไม่ได้ คุณซือเหยียนก็มีเนี่ยนอันเป็นลูกชายคนเดียว อนาคตของตระกูลฟู่ต้องพึ่งพาเนี่ยนอันเป็นผู้สืบทอด ฉันเองก็หวังพึ่งเนี่ยนอันให้ดูแลตอนแก่เหมือนกัน ฉันจะดูแลเขาเหมือนลูกแท้ ๆ เพราะฉะนั้นฉันจึงหวังว่าจะสามารถเข้ากับคุณเสิ่นได้ด้วยดีค่ะ”เสิ่นชิงซูขมวดคิ้วซ่งหลานอินมีลูกไม่ได้?“รับไว้เถอะค่ะ แม่เลี้ยงมือใหม่อย่างฉันก็หวังว่าจะได้รับการสนับสนุนจากแม่แท้ ๆ อย่างคุณ”ซ่งหลานอินยัดการ์ดเชิญใส่มือเสิ่นชิงซู จูงเสี่ยวเนี่ยนอันแล้วหันหลังขึ้นรถไปเสิ่นชิงซูมองตามรถที่ขับออกไปไกลเวินจิ่งซีเดินเข้ามา หยิบการ์ดเชิญจากมือของเธอแล้วกางออกดู“ฟู่ซือเหยียนนี่มันแน่จริง ๆ ในข้อตกลงการหย่าบังคับให้คุณแต่งงานใหม่ไม่ได้ภายใ
Read more

บทที่ 474

เสิ่นชิงซูรู้สึกว่าแบบนี้มันยุ่งยากเกินไป “ไม่ต้องลำบากคนขับรถหรอกค่ะ ฉันไปรับไปส่งเองได้”“อย่างนั้นเหรอคะ ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันไปบอกคนขับรถอีกที”หลังจากวางสาย เสิ่นชิงซูก็เก็บโทรศัพท์แล้วหันหลังเข้าบ้านไปวันนี้เป็นวันเสาร์ เด็ก ๆ ไม่ต้องไปโรงเรียนเจ้าก้อนกลมทั้งสองก็รีบซุกตัวเล่นด้วยกันทันทีเสิ่นชิงซูมองท่าทางที่ปรองดองและเป็นมิตรของสองพี่น้อง ในใจก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาเสี่ยวเนี่ยนอันร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก และก็พูดเยอะขึ้นกว่าเดิมด้วยโดยเฉพาะครั้งนี้ ไม่ได้เจอกันครึ่งเดือน เสี่ยวเนี่ยนอันดูเหมือนจะอ้วนขึ้นตอนกลางคืนที่อาบน้ำให้เด็กทั้งสอง เสิ่นชิงซูก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของลูกชายได้อย่างชัดเจนอ้วนขึ้นจริง ๆ เมื่อก่อนเห็นซี่โครงชัดเจน แต่ตอนนี้พุงเล็ก ๆ นั่นเกือบจะทันเสี่ยวอันหนิงแล้วฟู่ซือเหยียนและซ่งหลานอินเลี้ยงดูเสี่ยวเนี่ยนอันได้ดีมากจริง ๆเธอมองเสี่ยวเนี่ยนอันที่กำลังหัวเราะคิกคักเล่นกับเสี่ยวอันหนิงอยู่ในอ่างอาบน้ำด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนหลังจากอาบน้ำเสร็จ และกล่อมเด็กทั้งสองจนหลับแล้ว เสิ่นชิงซูถึงได้ค่อย ๆ ลุกขึ้นเสิ่นชิงซูไปที่ห้องข้าง ๆ เพื่อหาจางอวิ๋นช
Read more

บทที่ 475

“ชอบครับ” น้ำเสียงของเสี่ยวเนี่ยนอันร่าเริง “มีแม่ มีพ่อ แล้วก็น้าซ่ง เสี่ยวอันหนิง อาเวิน น้าอวิ๋นอวิ๋น ที่โรงเรียนอนุบาลก็ยังมีครูเยว่เลี่ยง แล้วก็เสี่ยวเถียนปิ่งด้วย...”เสิ่นชิงซูฟังลูกชายไล่ชื่อแต่ละคนอย่างมีความสุข ในใจก็ค่อย ๆ คลายกังวลตอนบ่าย ทนายฟางโทรศัพท์มาสอบถามเรื่องการฟ้องร้องเสิ่นชิงซูบอกทนายฟางว่า ตอนนี้ยังไม่ฟ้องร้องสถานะแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอกับฟู่ซือเหยียนต่างคนต่างใช้ชีวิต ส่วนลูกก็ช่วยกันเลี้ยงดูลูกก็จะได้รับการดูแลเอาใจใส่และความรักจากพ่อและแม่อย่างสมบูรณ์......หนึ่งสัปดาห์ต่อมา พวกนักเรียนก็เข้าสู่ช่วงปิดเทอมภาคฤดูร้อนบริษัทแอนิเมชันที่เสิ่นชิงซูลงทุน ได้เปิดตัวแอนิเมชันออริจินัลในประเทศเรื่องแรกเข้าฉายในโรงภาพยนตร์อย่างเป็นทางการกระแสตอบรับด้านรายได้ดีมากเพียงสัปดาห์เดียว แอนิเมชันเรื่องนี้ก็ดังเป็นพลุแตกองค์ประกอบของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมทำให้แอนิเมชันเรื่องนี้กลายเป็นประเด็นร้อนที่ถูกพูดถึงอย่างร้อนแรงแอนิเมชันเรื่องนี้เสิ่นชิงซูก็มีส่วนร่วมในการสร้างสรรค์เช่นกัน ภาพองค์ประกอบของมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมเหล่านั้นล้วนเป็นฝีมือการวาดของเ
Read more

บทที่ 476

เธอกับจั๋วอี้ยืนอยู่บนเวที พูดคุยโต้ตอบกันไปมา กล่าวถ้อยคำที่เป็นทางการตามมารยาทตลอดกระบวนการ มุมปากของเธอประดับรอยยิ้มบาง ๆ อยู่เสมอ ดวงตางดงามคู่นั้นกวาดมองไปที่ด้านล่างเวทีเป็นครั้งคราว แม้จะไม่ได้ตั้งใจมองใครเป็นพิเศษ แต่ทุกคนกลับรู้สึกว่าเธอกำลังมองมาที่ตนเองฟู่ซือเหยียนและซ่งหลานอินมาถึงในตอนนั้นพอดีเมื่อมองดูผู้หญิงที่กำลังพูดจาฉะฉานอยู่บนเวที ฟู่ซือเหยียนก็ถึงกับชะงักไปซ่งหลานอินเหลือบมอง พินิจพิจารณาฟู่ซือเหยียน ริมฝีปากแดงยกขึ้นเล็กน้อย ขยับเข้าไปกระซิบหยอกล้อ “หลังหย่าแล้วคุณอดีตภรรยาของคุณดูมีน้ำมีนวลขึ้นเยอะเลยนะ สงสัยการแต่งงานที่ไม่ดีมันบั่นทอนคนจริง ๆ นั่นแหละ!”ฟู่ซือเหยียนหรี่ตาลง ตวัดสายตามองเธออย่างเย็นชาซ่งหลานอินผิวปาก “ดูสิ ยังมีหนุ่มหล่อไปประคองเธอลงจากเวทีด้วยตัวเองอีกแน่ะ! ว้าว หนุ่มหล่อคนนี้ขายาวจัง เป็นสเปกฉันเลย”ฟู่ซือเหยียนแค่นหัวเราะอย่างเย็นชา “เขาชอบผู้ชาย”“เสียอาการเหรอ” ซ่งหลานอินยิ้ม “ฉันเคยเจอเขาที่บ้านอวิ๋นกุย เขาเป็นชายแท้แน่นอน เพราะสายตาที่เขามองอดีตภรรยาของคุณมันไม่บริสุทธิ์ใจ!”ฟู่ซือเหยียน “...”ทางนั้น เวินจิ่งซีประคองเสิ่นช
Read more

บทที่ 477

พอออกมาจากห้องจัดเลี้ยง เวินจิ่งซีก็รีบชักมือกลับทันทีเขายกมือขึ้นกระชากหูกระต่ายที่คอออก “เฮ้อ ผมไม่ชินกับการใส่เสื้อผ้าที่เป็นทางการขนาดนี้เลยจริง ๆ หูกระต่ายนี่มันติดลูกกระเดือกผมเลยรู้ไหม?”เสิ่นชิงซูมองเขา เหมือนมองน้องชายของตัวเอง“เมื่อกี้คุณไหวพริบดีมากเลยนะ” เมื่อครู่เธอตัดสินใจอย่างกะทันหัน สายตาของโจวป๋อถิงที่มองเธอนั้นแสดงความรุกรานออกมาอย่างชัดเจน ในสถานการณ์แบบนั้น เธอจึงทำได้เพียงใช้เวินจิ่งซีมาเป็นแฟนกำมะลอ“โจวป๋อถิงคนนั้นดูแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนดีอะไร!” เวินจิ่งซีแค่นเสียงเย็นชา “ตอนที่ผมหยิบน้ำผลไม้เสร็จแล้วเดินกลับมาก็เห็นเขาแล้ว พวกผู้ดีจอมปลอม คิดว่าใส่แว่นแล้วผมจะดูไม่ออกหรือไงว่าเป็นพวกโรคจิต!”“สรุปก็คือ พวกแซ่โจวไม่มีใครดีสักคน!” เวินจิ่งซีพูดเสริมอย่างฉุนเฉียวเสิ่นชิงซูเห็นด้วยกับคำพูดของเวินจิ่งซีเป็นอย่างมาก“เขาดันรู้จักกับจั๋วอี้ด้วย” สีหน้าของเสิ่นชิงซูเคร่งขรึม “ต้องหาโอกาสถามจั๋วอี้ดี ๆ หน่อยแล้วว่าพวกเขาไปรู้จักกันได้ยังไง”“ใช่ เรื่องนี้ต้องถาม” เวินจิ่งซีพูด “ทางที่ดีเตือนจั๋วอี้ด้วยว่าอย่าไปทำธุรกิจอะไรกับโจวป๋อถิง”เสิ่นชิงซูพยักห
Read more

บทที่ 478

เสิ่นชิงซูไม่คิดว่าเธอจะถามขึ้นมากะทันหันเธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มบาง ๆ “เพิ่งจะตกลงคบกันได้ไม่นานค่ะ”ซ่งหลานอินขมวดคิ้ว “จริงเหรอคะ?”“คุณซ่งกังวลว่าฉันจะยังมีเยื่อใยกับคุณฟู่เหลืออยู่เหรอคะ?”ซ่งหลานอิน “...ก็เปล่าค่ะ”ที่เธอถามเรื่องนี้ ก็เพื่อถามแทนฟู่ซือเหยียน และแน่นอนว่าถามเพื่อตัวเองด้วยในสายตาของเธอ เวินจิ่งซีมีใจให้เสิ่นชิงซูจริง ๆ แต่เสิ่นชิงซูน่ะสิ... เธอยังดูไม่ออก“คุณซ่งวางใจได้ค่ะ เรื่องระหว่างฉันกับคุณฟู่มันจบลงโดยสมบูรณ์แล้ว ฉันขออวยพรให้คุณกับคุณฟู่จากใจจริง”ซ่งหลานอิน “...ขอบคุณนะคะ!”คุณน่ะจริงใจอยู่หรอก แต่ใครบางคนคงต้องเจ็บปวดใจแล้วล่ะซ่งหลานอินอุ้มเสี่ยวเนี่ยนอันขึ้นมา กล่าวลาเสิ่นชิงซู แล้วหันหลังขึ้นรถไป......เมื่อกลับถึงคฤหาสน์หนานซี จางอวิ๋นก็พาเสี่ยวเนี่ยนอันไปอาบน้ำเข้านอนซ่งหลานอินเคาะประตูห้องทำงาน“เข้ามา”ซ่งหลานอินผลักประตูเดินเข้ามา แล้วปิดประตูลงฟู่ซือเหยียนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน กำลังตรวจเอกสารอยู่ซ่งหลานอินเดินเข้ามา เหลือบตามองแวบหนึ่ง “เมื่อตอนเย็นฉันถามอดีตภรรยาของคุณแล้วนะ”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฟู่ซือเหยียนก็ชะ
Read more

บทที่ 479

หลังจากครุ่นคิดอยู่หลายวัน ในที่สุดเสิ่นชิงซูก็ตัดสินใจที่จะอยู่ที่เมืองเป่ยต่อไปแต่ก็รู้สึกว่าในอนาคตเวินจิ่งซียังไงก็ต้องแต่งงานมีลูก การที่เธอจะอาศัยอยู่ที่บ้านอวิ๋นกุยตลอดไปก็คงจะไม่ดีนักถึงแม้ว่าเธอกับเวินจิ่งซีจะสนิทกันเหมือนพี่น้อง แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด คนนอกอาจจะเข้าใจผิดและคิดมากได้ง่ายเพื่อไม่ให้กระทบกับการหาคู่ของเวินจิ่งซีในอนาคต เธอคิดว่าควรจะต้องมีที่พักเป็นของตัวเองนับตั้งแต่ที่ซื้อมาเมื่อสี่ปีก่อน วิลล่าริมแม่น้ำที่แม่น้ำหลีเจียงหลังนั้นถูกปล่อยว่างมาตลอดที่นั่นอยู่ใกล้สตูดิโอ ใกล้โรงเรียนอนุบาลที่เสี่ยวอันหนิงเรียนอยู่ด้วย ในอนาคตเธอจะไปรับส่งลูกไปกลับที่ทำงานก็สะดวกเสิ่นชิงซูเริ่มลงมือจัดการเรื่องการตกแต่ง ตอนนี้คือเดือนมิถุนายน ถ้ารีบเร่งงานหน่อย ก็น่าจะตกแต่งเสร็จภายในครึ่งปี และน่าจะเข้าอยู่ได้ในเดือนกันยายนปีหน้าพอเวินจิ่งซีรู้แผนของเธอ ในใจก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อยแต่เขาก็เข้าใจความกังวลของเสิ่นชิงซู ดังนั้นเขาจึงไม่ได้พูดอะไร แถมยังช่วยเสิ่นชิงซูสืบหานักออกแบบและทีมตกแต่งที่ไว้ใจได้อีกด้วยวิลล่าที่แม่น้ำหลีเจียงมีพื้นที่ใช้
Read more

บทที่ 480

“ฉันสบายดีทุกอย่างค่ะ หมอจิ้นไม่ต้องเป็นห่วงฉันหรอก”“แล้วคิดว่าจะกลับเขตเมืองเก่าเมื่อไหร่?”เสิ่นชิงซูชะงักไปครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ฉันคิดว่าจะอยู่ที่เมืองเป่ยต่อแล้วค่ะ”“คุณคิดจะอยู่ต่อเหรอ?” เห็นได้ชัดว่าจิ้นเชวี่ยประหลาดใจ และยังมีความไม่เข้าใจปนอยู่ด้วย “ทำไมจู่ ๆ ถึงอยากอยู่ต่อล่ะ?”เสิ่นชิงซูคิดว่าจิ้นเชวี่ยเป็นเพื่อน ดังนั้นเธอจึงเล่าเรื่องของเสี่ยวเนี่ยนอันให้จิ้นเชวี่ยฟังอย่างละเอียดหลังจากฟังจบ จิ้นเชวี่ยก็นิ่งเงียบไปผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงได้ถามขึ้นว่า “งั้นก็แสดงว่า ที่คุณตัดสินใจอยู่ที่เมืองเป่ยต่อก็เพื่อเสี่ยวเนี่ยนอันสินะ?”“ใช่ค่ะ” เสิ่นชิงซูพูด “ตอนนี้ทะเบียนบ้านของเสี่ยวเนี่ยนอันอยู่ที่ตระกูลฟู่ ฟู่ซือเหยียนกับคู่หมั้นคนปัจจุบันของเขาก็ดีกับเขาไม่น้อย ฉันถามความคิดเห็นของเนี่ยนอันแล้ว เขาก็ชอบวิถีชีวิตแบบนี้ และฟู่ซือเหยียนก็ไม่ห้ามไม่ให้ฉันเจอกับเสี่ยวเนี่ยนอัน ตอนนี้เราก็ถือว่าช่วยกันเลี้ยงลูกค่ะ”งานหมั้นของฟู่ซือเหยียนและซ่งหลานอินนั้นจัดอย่างยิ่งใหญ่เอิกเกริก คนทั้งเมืองเป่ยต่างก็รู้กันหมดแต่จิ้นเชวี่ยอยู่ที่เขตเมืองเก่า เขาจึงไม่รู้เรื่องพอได้ยินว่
Read more
PREV
1
...
464748495051
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status