Semua Bab กรงปรารถนา: Bab 31 - Bab 40

“ฉะนั้น หนึ่งเดือนนี้ฉันไปรับไปส่งเธอได้ไม่ลำบากอะไร วันสอบวันสุดท้ายฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ แต่ตอนนี้เราไปกินข้าวกันก่อนดีกว่า เดี๋ยวเธอจะไปเรียนสาย”ชายหนุ่มเดินโอบเอวต้องรักไปยังโต๊ะอาหาร ต้องรักขอตัวเดินเข้าครัวไปตักข้าวต้มมาอีกหนึ่งชาม ก่อนหน้านี้เธอตักมาแค่ชามเดียวเพราะไม่คิดว่าเขาจะตื่นมากินมื้อเช้าด้วยหลังจัดการมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อย ทั้งคู่ก็พากันลงลิฟต์มายังลานจอดรถซึ่งมีเอกรัฐกับชัชวาลยืนรออยู่ก่อนแล้ว ชายหนุ่มทั้งสองค้อมศีรษะให้ชนาธิปก่อนจะหันไปผงกศีรษะทักทายต้องรักด้วยรอยยิ้ม “รัก! รักเป็นยังไงบ้างเนี่ย ทำไมเราติดต่อรักไม่ได้เลยล่ะ ขับรถไปดูที่บ้านก็ปิดเงียบไม่มีคนอยู่”อนุวัฒน์แทบจะถลาเข้ามาหาต้องรักทันทีที่เห็นเธอปรากฏตัวขึ้นในห้องเรียน ไม่ต่างกันกับหญิงสาวร่างเล็กผมบ๊อบสั้นดูทะมัดทะแมงที่กำลังตรงดิ่งมาหาต้องรักพร้อมกับส่งเสียงเรียกจนดังไปทั้งห้อง“ยายรัก!...แกไปไหนมา ฉันโทร.หาแกหลายครั้งมาก แรกๆ ไม่มีคนรับสาย ไปๆ มาๆ กลายเป็นปิดเครื่อ

ชนาธิปนั่งมองแบบร่างที่บริษัทรับก่อสร้างชื่อดังส่งมาให้พิจารณา นิ้วของเขาเลื่อนปัดไปบนหน้าจอเพื่อดูทีละภาพอย่างใจเย็น โพรเจกต์การสร้างสปอร์ตคอมเพล็กซ์แบบครบวงจรเป็นงานที่นายท่านมีคำสั่งให้เขาลงมาดูด้วยตนเอง เพราะต้องการมอบมันให้บุตรสาวสุดที่รักดูแล แต่ระหว่างที่รอให้มันเป็นรูปเป็นร่าง การควบคุมดูแลทั้งหมดจึงตกเป็นหน้าที่เขา“คุณธิปคะ คุณแพรวาต้องการจะเรียนสายด้วยค่ะ”เสียงเลขาฯ ที่ดังขึ้นจากอินเตอร์คอมทำให้ชายหนุ่มชะงักมือชั่วคราว มุมปากเขายกขึ้นเล็กน้อยจนแทบมองไม่ออกว่ากำลังยิ้มอยู่หรือไม่“โอนสายเข้ามาได้เลย” เขากรอกเสียงลงไป ไม่นานนักเสียงโทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้นสั้นๆ สามครั้งเขาจึงเอื้อมไปรับ“สวัสดีครับคุณแพรวา” ชายหนุ่มเรียกชื่อเต็มของคนปลายสายราวกับต้องการแสดงความห่างเหินกับอีกฝ่าย“แพรแค่จะโทร.มาบอกคุณธิปว่าคุณพ่อของแพรน่ะ ท่านจะขายที่ดินผืนนั้นให้คนอื่นแล้วนะคะ”หญิงสาวพยายามรักษาน้ำเสียงให้อยู่ในระดับปกติ หวังในใจว่าเขาจะคิดได้ และเสียดายที่ดินผืนงามนั้นจนต้องขอนัดคุยก

“ว่าไง เรียบร้อยดีใช่ไหม” ชนาธิปยิงคำถามใส่ทันที“ครับคุณธิป ตอนนี้โฉนดที่ดินผืนนั้นโอนมาเป็นของบริษัทเราเรียบร้อยแล้วครับ” เอกรัฐรายงานมาตามสาย ส่งผลให้คนฟังยิ้มขึ้นบางๆ“อืม...ดีมาก จัดการให้บริษัทรับเหมาดำเนินการต่อได้เลย” พูดจบเขาก็วางสาย จากนั้นก็กดโทร.ทางไกลเพื่อรายงานความคืบหน้าเรื่องที่ดินให้ใครคนหนึ่งได้รับทราบก่อนหน้านี้ หลังจากที่เขารู้ว่าแพรวาพยายามใช้ที่ดินผืนนี้มาเป็นสะพานในการเข้าหาเขา เขาจึงได้จัดการให้บริษัทนอมินีอีกสองที่ติดต่อขอซื้อที่ดินผืนนี้ไปด้วยพร้อมกัน ซึ่งแน่นอนว่าสองพ่อลูกเศรษฐีที่ดินไม่มีวันรู้เรื่องนี้ และที่น่าขำก็คือแพรวากลับใช้จุดนี้มาเป็นข้อต่อรองกับเขาด้วยเงื่อนไขงี่เง่าที่เขาฟังแล้วได้แต่สมเพชถ้ามารู้ทีหลังว่าท้ายที่สุดแล้วที่ดินผืนงามผืนนั้น อย่างไรเสียก็ต้องตกมาอยู่ในมือเขาอยู่ดี สองพ่อลูกนั่นจะทำหน้าอย่างไรกันหนอที่ถูกเขาตลบหลังเอาแบบนี้อีกสิบห้านาทีต่อมา ชายหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องทำงาน เขาเดินไปนั่งที่โซฟาตัวเดิมพร้อมกับหยิบโน้ตบุ๊กขึ้นมาวางบนตัก ในขณะที่ต้องรักเพียงหันหน

“คุณธิปคะ เดี๋ยวค่ะ”ต้องรักได้สติทันทีที่แผ่นหลังสัมผัสกับที่นอนนุ่มในห้องนอนของเขา หญิงสาวพยายามอย่างยิ่งที่จะดันร่างสูงใหญ่ที่ตามลงมาทาบทับจนร่างของเธอแทบจมหายไปกับผ้านวม ทว่าเรี่ยวแรงที่มีอยู่น้อยนิดไหนเลยจะสู้แรงเสน่หาอันมากล้นจากเขาได้ ยิ่งพอได้สานสบกับนัยน์ตาสีนิลลึกล้ำคู่นั้น มือที่ผลักไสเมื่อครู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นวางเอาไว้เฉยๆ ที่แผ่นอกของเขา“ต้องรัก เธอรู้ไหมว่าฉันรอเวลานี้มานานแค่ไหน เพราะฉะนั้นอย่าห้ามฉัน อย่าปฏิเสธฉัน เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันอยากได้ยินจากปากเธอ”ระหว่างที่พูด ริมฝีปากร้อนๆ ก็นาบลงมาบนผิวเนื้อหอมกรุ่นของเธอไปด้วย ตั้งแต่ลำคอระเรื่อยมาจนถึงเนินอกก่อนจะวกกลับขึ้นไปยังติ่งหูอีกครั้งพร้อมกับกระซิบเบาๆ ทว่าหนักแน่นเหลือเกินกับความหมายที่ส่งมา“เป็นของฉันนะ ฉันสัญญาว่าจะดูแลเธอให้ดีที่สุด”“แต่รักกลัว” ทั้งน้ำเสียงและแววตาเว้าวอนของคนใต้ร่างจุดรอยยิ้มที่มุมปากของเขาทันที“อยู่กับฉันไม่ต้องกลัว ฉันจะทำให้เธอมีความสุขที่สุด ไว้ใจฉันนะ”จบ

“ฉันหิวเธอ” พูดจบเขาก็ก้มลงมาดูดดุนดอกบัวงามสะพรั่งที่ชูช่อล่อตาให้เขาต้องเก็บเกี่ยวตักตวงอย่างไม่รู้จักพอ ร่างเล็กหยัดกายเสนอให้เขาอย่างเผลอไผลตามอารมณ์ที่ถูกจุดขึ้น ปล่อยกายปล่อยใจให้เขาจับจูงไปด้วยกันอีกครั้ง ต้องรักเหลือบตามองคนที่นั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ฝั่งตรงข้าม แม้ใบหน้าเรียบนิ่งนั้นจะปราศจากรอยยิ้มใดๆ แต่เธอกลับรู้สึกได้ว่าเขากำลังอารมณ์ดีอย่างถึงที่สุดคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปเมื่อเกือบสองชั่วโมงก่อนแล้วก็ให้รู้สึกขายหน้าเหลือเกิน ทำไมเธอถึงเร่าร้อนได้ขนาดนั้น ทำไมถึงได้ยอมทำตามทุกอย่างที่เขากระซิบพร่ำสอนอยู่ข้างหู เวลานั้นไม่รู้ว่าความอายหายไปไหนหมด รู้แต่เพียงว่าเธออยากให้เขาพึงพอใจ และแค่เห็นสายตาสีนิลลึกล้ำที่มองเธออย่างหลงใหล เธอก็ยินยอมพร้อมใจอยู่แทบเท้าของเขาแล้วแต่เหตุการณ์หลังจากนั้นเป็นเรื่องที่น่าอายยิ่งกว่า เพราะเธอถูกเขาอุ้มลงอ่างแล้วอาบน้ำถูสบู่ให้ทุกซอกทุกมุมราวกับคนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ และเธอก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าภายใต้ท่าทีเงียบขรึมเย็นชา แท้ที่จริงแล้วเขากลับซ่อนความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจเอาไว้มากมายอย