บทที่ 10 ผู้หญิงของชนาธิป - 75%

“ฉันหิวเธอ” พูดจบเขาก็ก้มลงมาดูดดุนดอกบัวงามสะพรั่งที่ชูช่อล่อตาให้เขาต้องเก็บเกี่ยวตักตวงอย่างไม่รู้จักพอ ร่างเล็กหยัดกายเสนอให้เขาอย่างเผลอไผลตามอารมณ์ที่ถูกจุดขึ้น ปล่อยกายปล่อยใจให้เขาจับจูงไปด้วยกันอีกครั้ง

ต้องรักเหลือบตามองคนที่นั่งรับประทานอาหารเช้าอยู่ฝั่งตรงข้าม แม้ใบหน้าเรียบนิ่งนั้นจะปราศจากรอยยิ้มใดๆ แต่เธอกลับรู้สึกได้ว่าเขากำลังอารมณ์ดีอย่างถึงที่สุด

คิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไปเมื่อเกือบสองชั่วโมงก่อนแล้วก็ให้รู้สึกขายหน้าเหลือเกิน ทำไมเธอถึงเร่าร้อนได้ขนาดนั้น ทำไมถึงได้ยอมทำตามทุกอย่างที่เขากระซิบพร่ำสอนอยู่ข้างหู เวลานั้นไม่รู้ว่าความอายหายไปไหนหมด รู้แต่เพียงว่าเธออยากให้เขาพึงพอใจ และแค่เห็นสายตาสีนิลลึกล้ำที่มองเธออย่างหลงใหล เธอก็ยินยอมพร้อมใจอยู่แทบเท้าของเขาแล้ว

แต่เหตุการณ์หลังจากนั้นเป็นเรื่องที่น่าอายยิ่งกว่า เพราะเธอถูกเขาอุ้มลงอ่างแล้วอาบน้ำถูสบู่ให้ทุกซอกทุกมุมราวกับคนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ และเธอก็เพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าภายใต้ท่าทีเงียบขรึมเย็นชา แท้ที่จริงแล้วเขากลับซ่อนความเจ้าเล่ห์ร้ายกาจเอาไว้มากมายอย