บททั้งหมดของ กรงปรารถนา: บทที่ 81 - บทที่ 90

“รักเป็นอะไร!” ชนิดาหันมองไปรอบห้องเพื่อความปลอดภัย ก่อนสายตาจะมาหยุดอยู่ที่หญิงสาวเจ้าของห้อง ซึ่งขณะนี้นั่งกอดเข่าร้องไห้พร่ำพูดอะไรบางอย่างอยู่คนเดียวจนฟังไม่ได้ศัพท์“รัก!” ชนิดาปรี่เข้ามาหาพร้อมกับจับไหล่ของต้องรักเขย่าแรงๆ หลายครั้ง แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะสติไม่อยู่กับตัวเสียแล้ว“รัก! มีสติหน่อย”“คุณธิปกลับมาหารักนะ รักรออยู่ ได้ยินไหมว่ารักรอคุณอยู่ ฮือ...” ต้องรักเหมือนไม่ได้ยินเสียงของชนิดา ยังคงเอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายอยู่อย่างนั้นจนชนิดาต้องตัดสินใจกระทำการบางอย่างเพียะ!ชนิดาตบไปที่แก้มของต้องรักไม่เบานักเพื่อเรียกสติของอีกฝ่ายให้กลับมา ซึ่งได้ผล เพราะต้องรักเงยหน้านองน้ำตาขึ้นมองเธอทันทีพร้อมกับปรี่เข้ามากอด“พี่โอ๋...คุณธิป...คุณธิปตายแล้ว ฮือ...คุณธิปไม่กลับมาหารักแล้ว”“รัก!” ชนิดาตกใจกับสิ่งที่ได้รับรู้ เมื่อวานเธอเพิ่งพาต้องรักไปทำพาสปอร์ต และวันนี้ก็เพิ่งไปรับมา ระหว่างนี้ก็รอเรื่องการจัดเตรียมเอกสารทุกอย่างให้พร้อมแล้วค่อยพาไปยื่นขอวีซ่าเข้าอเมริกา

“เขาบอกว่าเพราะคุณธิปยังไม่ตาย ก็เลย...ตามมาเก็บงานน่ะ”“เก็บงาน? เก็บงานอะไรคะพี่เอก หมายความว่าอะไร”ต้องรักเขย่าแขนเอกรัฐอย่างลืมตัว เอกรัฐมีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด ยิ่งเห็นสายตาเร่งรัดจากหญิงสาว เขาก็ยิ่งไม่พูดไม่ได้“หมายถึงว่าต้องมาซ้ำจนกว่าคุณธิปจะ...จะตายน่ะ”ทันทีที่ฟังจบ ต้องรักก็เบิกตากว้างพร้อมกับหันไปหานิโคลัสทันที ดวงตารื้นไปด้วยน้ำ ได้แต่ส่ายหน้าไปมา ปากก็พร่ำบอกกับคนตรงหน้าอย่างอ้อนวอน“ไม่! ไม่นะคะ ฉันขอร้อง อย่าทำอะไรเขา เขาเจ็บมากแล้ว” เธอพูดได้แค่นั้นน้ำตาก็ไหลอาบแก้มลงมาทันทีจนต้องเม้มปากไว้แน่นเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น จากนั้นจึงหันไปหาเอกรัฐอย่างขอความช่วยเหลือ“พี่เอกช่วยพูดกับเขาหน่อยได้ไหม อย่าให้เขาทำอะไรคุณธิป”เอกรัฐลอบถอนหายใจ เท่าที่เขารู้มาก็คือการลงโทษของรูคส์จะมีเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ซึ่งครั้งเดียวที่ว่าก็คือความตายสถานเดียว แต่สำหรับคนที่รอดพ้นความตายมาได้ ยังไม่เคยมีปรากฏ เขาจึงพูดอะไรไม่ได้“เธออยากแลกชีวิตกับเขาไหมล่ะ...ชี

ต้องรักมาเยี่ยมชนาธิปในตอนเช้าพร้อมเอกรัฐและชนิดาเช่นเคย คืนที่ผ่านมาเธอนอนหลับๆ ตื่นๆ อาจเป็นเพราะเวลาที่ต่างกัน และเรื่องราวต่างๆ ที่ได้เจอมาเมื่อวาน จึงส่งผลให้สมองของเธอตื่นตัวอยู่ตลอดเวลาเอกรัฐกับชนิดาเลี่ยงไปดูโทรทัศน์อีกห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นห้องสำหรับแขกผู้มาเยี่ยม เปิดโอกาสให้ต้องรักได้อยู่กับชนาธิปเพียงลำพังตามประสาคนรัก เพราะรู้ว่าเธอคงมีเรื่องจะคุยกับเจ้านายหลายเรื่อง ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะยังไม่ได้สติก็ตามหญิงสาวทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงผู้ป่วย เอามือของเขามาแนบแก้มไว้อย่างระมัดระวัง เพราะมีเข็มน้ำเกลือเจาะไว้อยู่“คุณธิปขา ตอนนี้สบายใจได้แล้วนะคะ คุณคนนั้นเขาบอกว่าจะปล่อยคุณธิปแล้ว ตอนนี้คุณเป็นอิสระแล้วค่ะ คุณต้องรีบตื่นนะคะ รักมีเรื่องจะเล่าให้คุณฟังตั้งหลายเรื่อง”เขายังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง มีเพียงหน้าอกเท่านั้นที่สะท้อนขึ้นลงเป็นจังหวะสม่ำเสมอตามลมหายใจเข้าออก หญิงสาวรู้สึกว่าสีหน้าของเขาดีขึ้นกว่าเมื่อวานเล็กน้อย วันนี้จึงเหมือนเขานอนหลับไปมากกว่าต้องรักประสานมือของตัวเองกับของเขาไว้จนแหวนแต่งงานทั้งสองวงสัมผัส

“ฉันเพิ่งรู้ว่านายมีรสนิยมชอบเด็ก เป็นโลลิคอน?” วิลสัพยอกผู้ที่เขานับถือให้เป็นทั้งพี่ชายและเพื่อนรัก“เธอไม่เด็กแล้ว เรียนจบปริญญาตรี อายุยี่สิบกว่าแล้วละ”ชนาธิปพูดยิ้มๆ รู้ดีว่าอีกฝ่ายพูดแซวไปอย่างนั้น เพราะจะว่าไป หากคนต่างชาติมาเห็นต้องรัก ก็คงคิดว่าเป็นเพียงเด็กสาวมัธยมปลายกระมัง“แต่ก็น่ารักดีนะ เหมาะกับนายดี” วิลยักไหล่ ก่อนตัดสินใจเล่าเรื่องเมื่อวานให้ฟัง“รู้รึเปล่าว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น ผู้หญิงของนายเล่าให้ฟังรึยัง”ชนาธิปขมวดคิ้วเข้าหากัน ก่อนส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ วิลจึงพูดต่อ“นายท่านลองใจเธอ บอกเธอว่าจะมายิงนายซ้ำเพราะครั้งที่แล้วยิงพลาด แต่ถ้าหากอยากให้นายรอด ต้องเอาชีวิตแลกชีวิต นายรู้ไหมว่าเธอตอบตกลงอย่างไม่ลังเลเลย ไปที่คฤหาสน์ตามนัด ยอมให้นายท่านยิงเพื่อปกป้องนาย”ชนาธิปเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจเมื่อฟังจบ แววตาค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนขึ้นเมื่อคิดไปถึงหญิงสาวผู้เป็นที่รัก“นี่แหละ...ต้องรัก” หลังจากที่วิลกลับออกไปแล

ให้ต้องรักไปปรากฏตัวสักทีก็ดีเหมือนกัน สาวๆ เหล่านั้นจะได้เลิกตอแยเขาเสียที แต่ทางออกที่ดีที่สุดก็คงไม่พ้น...การแต่งงาน“แต่งงานกันไหมต้องรัก”เคธี่เคยบอกกับเขาว่าผู้หญิงทุกคนล้วนมีความฝันอยากใส่ชุดแต่งงานสวยๆ ด้วยกันทั้งนั้น เพราะมันเป็นงานที่จัดครั้งเดียวในชีวิต แม้ต้องรักเคยบอกเขาว่าไม่ต้องการจัดงานใหญ่โตอะไร แต่เขาก็อยากให้เกียรติเธอ และจัดงานแต่งงานให้เธออยู่ดี“ก็เราแต่งกันไปแล้วไม่ใช่หรือคะ ที่วัดไง” เธอหลับตาพริ้มอยู่กับอกของเขา รอยยิ้มบางๆ ผุดขึ้นเมื่อคิดถึงเช้าวันนั้น“หมายถึงจัดงานที่เป็นเรื่องเป็นราวน่ะ คนทั่วไปจะได้รับรู้ว่าฉันแต่งงานแล้ว และเธอคือภรรยาของฉัน ฉันไม่ชอบเวลาที่มีคนมองว่าเธอเป็นของเล่นบนเตียงของฉัน แล้วก็เอาเธอไปพูดเสียๆ หายๆ” เขาหยุดพูดไปครู่หนึ่ง มือใหญ่เลื่อนมาวางที่หน้าท้องแบนราบของเธอแล้วลูบไล้แผ่วเบา“เวลามีลูก เราจะได้เอารูปแต่งงานให้ลูกดูได้ด้วยไง ไม่ดีหรือ”“ตามใจคุณธิปเลยค่ะ”ต้องรักคลี่ยิ้มอยู่กับอกกว้างของเขา เปลือกตาเริ่มหนักอึ้งขึ้นอีก