All Chapters of กรงปรารถนา: Chapter 61 - Chapter 70

ชนาธิปเดินเข้าไปในห้องทำงาน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทร.ออกไปหาชัชวาล ลูกน้องที่เขาให้อยู่ดูแลจัดการทางนี้ในช่วงที่เขาไปอเมริกา ใบหน้าเย็นชาเครียดขึ้งเมื่อคิดถึงหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาต้องจัดการให้เสร็จสิ้นก่อนที่เขาจะต้องกลับไปให้คำตอบกับนิโคลัสที่อเมริกาอีกครั้ง“ครับคุณธิป”“ชัช นายรู้เรื่องของไอ้คนที่ชื่อบอยใช่ไหม พรุ่งนี้ไปลากตัวมันมาเจอฉันที่ผับ” ผู้ชายคนนั้นเขาจำหน้าได้ และรู้ด้วยว่าเคยมาก้อร่อก้อติกกับต้องรักเมื่อครั้งที่เธอยังทำงานอยู่ที่นั่น“ได้ครับ รู้สึกว่าตั้งแต่เกิดเรื่องก็ไม่ได้มาทำงานที่ผับเลย เห็นโอ๋บอกว่าโดนไปหนักเหมือนกัน”“ต่อให้มันนอนพะงาบอยู่บนเตียงก็ต้องลากมันมาหาฉันให้ได้ อ้อ...มีอีกเรื่อง พรุ่งนี้นัดทนาย และตัวแทนประกันชีวิตให้ด้วยนะ ให้ไปเจอที่ออฟฟิศประมาณบ่ายโมงตรง”“ครับ เอ่อ...คุณธิปครับ ดูเหมือนคุณแพรวาอยากเจอคุณธิปให้ได้ วันนี้ก็โทร.มาถามอีกแล้วว่ากลับมาจากอเมริการึยัง ผมเลยบอกไปว่ายังไม่กลับ”ชนาธิปแค่นยิ้มมุมปาก ดูท่าทางผู้หญิงดื้อด้านค

ทันทีที่เงยหน้าขึ้น หมัดลุ่นๆ ก็ถูกส่งมาที่โหนกแก้มทันทีสองครั้งรวด และเพราะชนาธิปร่างสูงใหญ่กว่ามาก แรงหมัดที่ส่งออกไปจึงส่งผลให้ร่างผอมบางของอนุวัฒน์เซไปด้านหลังแล้วล้มลงกับพื้นทันที“หมัดนี้ โทษฐานที่มึงบังอาจมายุ่งกับผู้หญิงของกู” ร่างสูงก้าวเข้าไปหา ในขณะที่อีกฝ่ายลนลานพยายามจะลุกหนี เลือดจากแผลที่โหนกแก้มแตกหยดลงบนพื้นแต่อนุวัฒน์ไม่มีเวลามาสนใจ เวลานี้คิดแต่จะหาทางรอดเท่านั้นคอเสื้อถูกกระชากขึ้นอย่างแรงตามมาด้วยกำปั้นหนักๆ ที่กระแทกเข้ามาตรงท้องถึงสี่ครั้งติดกัน ส่งผลให้อนุวัฒน์ทรุดฮวบลงกับพื้นไม่ต่างอะไรกับเศษผ้าเก่าๆ หมดแรงจะดิ้นรนหนีอีกต่อไป ไม่มีแม้กระทั่งเสียงจะร้องออกมา“มึงทำให้ผู้หญิงของกูต้องเจ็บตัว เมื่อกี้กูเลยเอาคืนแทนต้องรัก”ชนาธิปจำได้ว่าที่ท้อง และซี่โครงของต้องรักมีรอยเขียวช้ำเป็นจ้ำๆ ประมาณสี่จุด เขาจึงเอาคืนให้เธอสี่ทีชนาธิปเดินไปทรุดตัวลงนั่งบนส้นเท้าใกล้กับอนุวัฒน์ เขาคิดว่าต้องบอกให้อีกฝ่ายเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องของต้องรัก เพราะเขารู้ว่าผู้ชายคนนี้ก็รักผู้หญิงของเขาด้วยเช่นกัน“กับต้อ

“ต้องรัก อนันต์นิตย์งั้นหรือ นามสกุลไม่เห็นคุ้นเลย แสดงว่าไม่ใช่ลูกสาวตระกูลผู้ดีมีเงินแน่ๆ” หากเป็นนามสกุลดัง เธอต้องรู้จักหรือคุ้นหูบ้าง แต่นี่แทบไม่เคยได้ยินแพรวามองแผ่นกระดาษตรงหน้าด้วยความไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง รูปถ่ายหลายใบที่นักสืบไปถ่ายมา ล้วนเป็นรูปที่ชนาธิปอยู่กับต้องรักทั้งสิ้น แม้จะเป็นการแอบถ่ายจากระยะไกล แต่ก็พอเดาได้ว่า ฝ่ายชายรักใคร่หลงใหลฝ่ายหญิงมากแค่ไหน ดูจากในรูปแล้ว หากไม่เดินจูงมือ ชายหนุ่มก็จะโอบไหล่โอบเอวอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ“หลงมันเหลือเกินนะ” แพรวาเค้นเสียงลอดไรฟันด้วยความชิงชัง ก่อนเบนสายตาไปมองรายงานในกระดาษที่นักสืบสรุปมาให้แพรวาอ่านทุกตัวอักษรด้วยความอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครมาจากไหน ทำไมถึงทำให้ผู้ชายใจแข็งอย่างชนาธิปหลงใหลหัวปักหัวปำ ครั้นพออ่านจบ เรียวปากของเธอก็แบะออกอย่างดูแคลน“โธ่เอ๊ย! กะอีแค่เด็กเสิร์ฟธรรมดาๆ นี่คุณเอาลูกจ้างในผับมาเลี้ยงดูปูเสื่อหรือเนี่ย ทุเรศที่สุด” ไม่อยากเชื่อเลยว่าคนอย่างแพรวาจะพ่ายแพ้ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง หนำซ้ำผู้หญิงคนนั้นยังเป็นแค่

ต้องรักเดินเข้าไปในบ้านพักหลังจากนั้นไม่นาน เห็นชนาธิปนั่งเหยียดขายาวๆ ไปบนโซฟา มือข้างหนึ่งถือรีโมตไว้ ตามองแต่รายการข่าวในโทรทัศน์ ไม่แม้แต่จะเหลือบมองมาทางเธอเลยสักนิดหญิงสาวเดินอ้อมไปอยู่ด้านหลังเขา จากนั้นก็ค้อมตัวลงใช้แขนโอบรอบคอเขาไว้พร้อมกับเอาแก้มแนบแก้มอย่างออดอ้อน แต่เขาก็ยังคงเมินเฉยทั้งที่ถ้าเป็นเวลาปกติ ป่านนี้เขาคงรวบเอาตัวเธอไปนั่งอยู่บนตักแล้ว“คุณธิปขา รักขอโทษ”เขายังคงนั่งเฉยเหมือนเธอไม่ได้กอดคอเขาอยู่ สองตาเอาแต่จับจ้องไปที่จอสี่เหลี่ยมตรงหน้าอย่างสนอกสนใจ ต้องรักจึงเอาแก้มถูไถกับแก้มของเขาไปมา ก่อนทำใจกล้าแนบริมฝีปากลงไปบนต้นคอแล้วขบเม้มเบาๆ อย่างที่เขาเคยพร่ำสอนลมหายใจของเขาติดขัดเล็กน้อย เธอจึงรู้แล้วว่าวิธีนี้คงพอได้ผล ริมฝีปากอิ่มลากไล้สำรวจตั้งแต่กกหู ลำคอ และช่วงไหปลาร้า มือสอดเข้าไปในคอเสื้อโปโลของเขาอย่างได้ใจมือใหญ่คว้าหมับเข้าที่มือเล็กซุกซนซึ่งกำลังเลื้อยเข้าไปในกางเกง ตาคมวาววับเต้นระริกไปด้วยเปลวไฟที่หญิงสาวเป็นคนจุด มุมปากโค้งขึ้นอย่างพึงพอใจเมื่อสาวน้อยที่เคยไม่ประสากลับรู้จักวิธี

“กำลังเลี้ยวรถเข้ามาในห้างแล้ว เธออยู่ชั้นไหน”“รักอยู่ร้านหนังสือชั้นสามค่ะ” เธอตอบพลางเดินไปที่เคาน์เตอร์แคชเชียร์“โอเค งั้นฉันจะขับขึ้นไปชั้นสามนะ เธอออกมาตรงลานจอดรถแล้วยืนรอตรงประตูทางเข้าก็แล้วกัน เดี๋ยวจะวนรถไปรับเพราะตอนนี้คงไม่มีที่จอดแล้วละ”“ได้ค่ะ” วางสายแล้วจึงรีบหยิบเงินจ่ายค่าหนังสือ จากนั้นจึงเดินออกจากร้าน ตาคอยมองป้ายสัญลักษณ์ด้านบนไปตลอดทางว่าลานจอดรถออกไปทางไหน จึงไม่ทันได้สังเกตว่าตอนนี้มีใครบางคนกำลังเดินตามอยู่ห่างๆ และเฝ้ามองเธอมาได้ระยะหนึ่งแล้วต้องรักเดินหิ้วถุงหนังสือออกไปยืนรอตรงประตูทางออก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยซึ่งเป็นผู้หญิงค้อมศีรษะให้เล็กน้อยแล้วยืนอยู่ตรงโต๊ะสำหรับตรวจกระเป๋าของลูกค้าที่มาจับจ่ายซื้อของระหว่างที่สายตาสอดส่ายมองหารถของชนาธิป จู่ๆ แขนของต้องรักก็ถูกกระชากอย่างแรงจากทางด้านหลัง ด้วยความตกใจจึงทำให้หญิงสาวหวีดร้องขึ้นก่อนเซถลาไปตามแรงกระชาก ตาเบิกกว้างขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่าคนที่กระทำการอุกอาจเมื่อครู่นี้เป็นใคร“ไอ้หลก!”&