Semua Bab The Stoned-Heart Commander’s Unforeseen Affection to his Fia: Bab 21 - Bab 30

“Paalala ko sayo. Hindi mo pa naman opisyal na asawa si Yohan Benjamin, kaya hindi ka pwedeng gumamit ng pera niya, ah.” Napahinto si Francine, tapos biglang kinabahan. Kahit hanggang high school lang ang inabot niya, hindi niya nakalimutan ang mga aral ng tatay niya noon tungkol sa delikadesa at prinsipyo sa buhay. “Nakalimutan mo na ba ‘yung sinabi ko bago ang engagement party?” Kunot-noo niyang tanong, sabay buntong-hininga. “Kung hindi dahil sa lolo mo na tumulong sa lolo ni Yohan nung panahong siya’y albularyo pa lang, imposibleng magka-koneksyon tayo sa pamilya Benjamin. Utang na loob lang talaga ang dahilan kung bakit tayo tinanggap. Hindi tayo pwedeng mawalan ng dangal kahit gipit tayo. Naiintindihan mo ba 'yun?” Mariin lang na napatitig si Chloe sa ina habang nakikinig. Maya-maya, napangiti na rin siya. “Anong kinatawa-tawa mo d'yan? Seryoso si Mama, ah!” sabay kurot ni Francine gamit ang chopsticks niya sa braso ni Chloe. “Tama ka po, Ma. Dapat talaga may paninindi

“Tignan n’yo nga mga itsura n’yo,” sabay kunot-noo ni Dr. Ong. “Ano bang iniisip n’yong dalawa?” “Walang problema sa utak ni Jin,” sabi niya agad at tumingin kay Chloe. “May napansin lang akong maliit na patch na hindi masyadong malinaw, mukhang barado lang ng konti ‘yung ugat, kaya pinaverify ko pa sa ibang doktor para sure.” Pagkasabi pa lang ni Dr. Ong no’n, parang nabunutan ng tinik si Chloe. Lumuwag na rin ang dibdib ni Yohan at napalalim ng buntong hininga. “Eh ikaw kasi,” singhal ni Yohan kay Dr. Ong, “lagi mong binibitin ‘yung salita. ‘Kala mo naman anong malala.” “Eh nagmamadali akong i-review, ‘di ba?” Umikot pa ang mata ni Dr. Ong. “Kung meron talagang seryoso na nangyari, edi sinabi ko na agad sa inyo.” Hindi pa man tapos mag-asaran ang dalawa, agad nang sumingit si Chloe, hindi na makapaghintay sa result. “Doc… ano pong sanhi ng bara?” “Ang totoo, pagod lang si Tito mo. Sa totoo lang, nasosobrahan siya sa trabaho,” seryosong sabi ni Dr. Ong. “Lagi siyang maagan

Maaga pa kinabukasan, wala pa sa sarili si Chloe nang marinig niya ang kaluskos ng pagluluto mula sa kusina. Naamoy niya agad ang halimuyak ng niluluto, kaya tumayo siya at sinilip ang oras. Alas-singko y media pa lang ng umaga pero abala na si Francine sa paghahanda ng almusal. Masaya ang lahat kagabi. Kaya nakainom pa siya ng ilang baso kasama si Francine at si Jin, kaya medyo nahihilo pa siya hanggang ngayon. Kakatapos lang niyang magbihis at maghilamos ng malamig na tubig nang lumabas din si Jin mula sa kabilang kwarto. "Uy, bangon na kayo riyan, kain na tayo!" sigaw ni Francine habang inilalatag ang mga putahe sa mesa. "Si Sionel nga pala, nagdala ulit ng tatlong daang itlog at mahigit sampung kilo ng labong kaninang madaling araw." Pagtingin ni Chloe sa labas, nakita niyang tambak na ulit ng itlog ang traysikel na nakaparada sa tapat ng bahay nila. Mahigit apatnaraang itlog na lahat, siguradong sapat na 'yon para ibenta ngayong araw. Pero baka hindi kasing swerte ng kahap

Masakit ang sampal na ibinigay ni Carlo, pero mas masakit pa sa puso ni Chloe ang nararamdaman niya. Nakatingin siya kay Carlo, bahagyang nanginginig ang buong katawan. Tama nga ang sinabi nito, kalahati na rin ang papel niya bilang ama sa kanya. Simula’t sapul, wala na siyang naramdamang kalinga mula kay Augustus, lalo na pagkatapos siyang ipanganak. Si Carlo lang ang tanging nakapagtapos ng high school sa pamilya. Marunong at may maayos na trabaho, nagsikap hanggang maging manager sa isang malaking pagawaan ng imprenta, siya rin ang bumubuhay sa lahat. Sa alaala ni Chloe, palagi niya itong iginagalang at tinitingala bilang mabuting ama. Bihira nga lang itong magtaas ng boses o magpakita ng galit sa kanya. Pero ngayong araw, nagsalita si Carlo ng mga salitang parang hindi siya kilala, at gusto niyang malaman kung bakit. "Sa’n banda ako naging walang galang, walang hiya, at walang respeto sa tama at mali?" tanong ni Chloe, bawat salita’y pinipigil ang panginginig ng boses at pa

Mas matangkad si Yohan ng kalahating ulo, at mariin lang siyang nakatitig sa kausap, walang reaksyong ipinapakita. “Tsk, tsk…” natawa si Chase, may tunog ng pang-uuyam. “Nakakaawa ka rin pala, may asawa kang maiiwang parang biyuda, at ikaw naman, bayaw na maiwan-lingering sa kapareho ng dati mong karibal. Alam mo naman… parang tuyong kahoy at nagliliyab na apoy, ‘di ba? Siguradong may mangyayari habang wala ka.” Napansin niyang bahagyang nagbago ang tingin ni Yohan, isang maliit na reaksyon lang, pero sapat para lumaki lalo ang ngisi ni Chase. “Pero teka, sigurado ka bang makakabalik ka pa nang buhay mula sa giyera? Kaya mo bang pangalagaan si Chloe kung hindi?” “Pag dumating ang araw na gusto ko siyang umakyat sa kama ko, kusa siyang aakyat. At kung gusto ko siyang lumuhod at dilaan ako, gagawin niya ‘yon!” mayabang na sabi ni Chase, nakangising aso na. “Hindi mo pa yata ako kil