All Chapters of The Stoned-Heart Commander’s Unforeseen Affection to his Fia: Chapter 51 - Chapter 60

“Okay,” mahinang sagot ni Chloe, saka ito marahang tumayo mula sa pagkakayakap. Nagtagpo ulit ang mga mata nila ni Yohan, at bago pa ito tuluyang lumayo, marahang iniabot ni Yohan ang kamay at pinunasan ng hinlalaki ang mamasa-masang sulok ng labi ni Chloe. Habang naaalala pa ni Yohan yung sinabi ni Chloe kanina sa labas, na gusto niyang sumama sa isla kasama siya, parang biglang kumurot yung puso niya. Gusto niya rin naman, pero alam niyang hindi pwede. Kanina lang, nung nakaharap niya si Christian, may mga sinabi ito na lalong nagpapatibay sa desisyon niya. hindi niya hahayaang sumama si Chloe sa south. Lalo na ngayon na papatindi na ang tensyon sa pagitan ng dalawang bansa, at halos nasa bingit na ng digmaan. Sa Santa Ana ang pinakamaligtas, 'yun na ang lugar na naisip niya. Doon niya iiwan si Chloe. Bukod pa roon, may lihim siyang panata sa sarili, na hinding-hindi niya ito gagalawin hanggang hindi pa siya nakakabalik mula sa labanan. At higit sa lahat, para kay Yohan bat

“I’m sorry, pero wala kaming kinuha kahit isang sentimo mula kay Augustus,” mabilis na sambit ni Chloe na agad naman siyang tumayo at bahagyang itinulak si Francine paatras para maprotektahan ito. “’Totoo ‘yon! Hindi ko kinuha ang pera n’ya!” dagdag pa ni Francine, halos nanginginig na ito sa kaba habang nagmamadaling magpaliwanag. “Talaga?” mayabang na tanong ni Lynda, nakahalukipkip pa ito at nakataas ang makapal niyang kilay. “Eh bakit may kulang na ilang libo sa passbook ng pamilya namin? Sabi ni Augustus, ibinigay daw ‘yon sa inyo na mag-ina!” Bago pa makapagsalita si Francine, marahang kinurot ni Chloe ang braso ng ina. Pinandilatan niya ito ng mata, senyas na tumahimik muna. Huminga nang malalim si Chloe, saka mahinahong nagsalita, “Alam n’yo po, hindi kami sanay sa mga pamilyang kaya magpa-lawyer para sa ganitong maliit na halaga. Wala rin kaming alam sa mga ganyang legal-legal, pero sigurado akong hindi kailangang takutin kami ng ganito dahil lang sa ilang libong piso.”

“I warned you earlier,” malamig na sabi ni adjutant Lu, hawak pa rin ang coat ni Yohan habang hinarap si Lynda. “Kung nagpakumbaba ka lang kanina, hindi mo sana mararanasan ’to ngayon.” Hinawakan ni Chloe si Yohan sa braso, pinigilan siyang pumasok sa basurahan. “Hindi mo kailangang tumulong,” mariin niyang sabi. “Bakit?” kunot-noong tanong ni Yohan. “Chloe Sue, ulitin ko, mag-asawa tayo. Ang problema mo, problema ko rin.” Napatigil naman si Chloe dun, so, anong isasagot niya. Parang lagi na lang siyang mali sa harap nito. Hindi niya naman ibig sabihing ayaw niyang tulungan siya, pero… Kasi nando’n lang, sa dalawang hakbang mula sa paanan niya, nakita na niya ’yung passbook. ’Yung kulay berde na pabalat na hindi niya malilimutan. Tiningnan niya si Yohan sandali. Ang lalaking ito… anak ng kilalang pamilya, sanay sa karangyaan, pero heto siya, nakahandang dumungaw sa basura kasama siya. Naramdaman niya ang kirot ng hiya sa dibdib. “Sandali lang,” mahinahon niyang sabi. Lumuhod si

Kahit na bata pa lang si Yohan, limang taong gulang pa lang siya nang maintindihan niya kung gaano kasama ang ugali ng ilang tao sa mundo. Pero kung babalikan niya ang sarili niya noong labing-walo siya, hindi pa rin niya ganun kabisado ang mga pasikot-sikot ng buhay, kumpara kay Chloe ngayon. “Yohan?” tawag ni Chloe nang mapansin niyang tahimik lang itong nakatingin sa kanya. Parang doon lang natauhan si Yohan. Sandali siyang nag-isip, “Wala ‘yun. May utang lang sa’kin ‘yung may-ari, kaya bawi-bawi na lang ‘to.” “Ah.” Tumango si Chloe at saka lang nakahinga nang maluwag. Tinitigan ulit siya ni Yohan, at nang makita niyang malinaw at walang halong pagkukunwari ang mga mata ni Chloe, umatras na lang siya sa kung anong tanong na gusto sana niyang sabihin. Siguro nga, wala naman talagang kakaiba. Lumaki si Chloe sa ilalim ng pangangalaga ni Sunshine, at alam niyang hindi mabuting tao ang tiyahing iyon. Kaya hindi nakapagtatakang medyo maaga siyang nag-mature. Kanina… baka napaso

“Halika na, kumain na tayo.” mahinahong sabi ni Yohan, sabay hawak sa kamay ni Chloe. Ni hindi man lang siya nilingon ni Yohan, habang si Winona ay halos mabulag sa galit sa nakita. Hindi man lang sila nahiya, parang wala silang pakialam na may ibang tao sa paligid. Para bang hindi nila siya tinitingnang tao. Nanigas ang panga ni Winona. Sa sobrang inis, itinataas na niya ang kamay para sampalin si Chloe— —pero bago pa niya maibaba ito, may malakas na kamay nang humawak sa pulsuhan niya. Kasunod no’n, isang mabilis na iglap, at natulak siya palayo. Napatigil si Winona sa ilang hakbang, halos matumba, habang ang mga mata ni Yohan ay malamig na nakatingin sa kanya. “I don’t hit women,” malamig niyang sabi, halos walang emosyon sa boses. “Pero kung gusto mong subukan kung hanggang saan ‘yon, sige.” Tumigil siya sandali, bahagyang tumuwid ang tindig. “May tatlong segundo ka lang. Lumabas ka.” Namutla si Winona. Pangalawang beses na itong sinabi ni Yohan sa kanya, at pareho, dahil