Hinila niya nang kaunti ang mukha ko paharap gamit lang ang dulo ng mga daliri niya, at pakiramdam ko, para akong nahulog sa bitag na hindi ko namalayan na tinakpan pala. Hindi ko na alam kung dahil sa lapit namin o sa paraan ng pagtitig niya, pero parang may kuryenteng gumapang mula sa batok ko pababa sa likod.“Evie…” ulit niya, mas mababa na ngayon, halos pabulong, pero bawat letra ramdam ko sa loob ng dibdib ko. “Look at me.”Dahan-dahan akong tumingin, at sa mismong sandaling magtagpo ang mga mata namin, parang tumigil ang paligid. Wala na ‘yung ingay sa labas, wala na rin ‘yung mabilis kong pag-iisip kung tama ba ‘to o mali. Ang naiwan lang… siya. At ako.Napasinghap ako nang bigla niyang haplusin ang panga ko gamit ang hinlalaki niya. “You’re holding back,” bulong niya, na para bang hindi siya nagtatanong, kundi nagsasabi ng totoo.“Hindi—” putol kong sagot, pero naputol din ako nang mas lalong bumaba ang boses niya at dumikit pa nang bahagya ang noo niya sa noo ko.“You are,” m
Terakhir Diperbarui : 2025-08-15 Baca selengkapnya