All Chapters of Status: Enemies with Benefits: Chapter 51 - Chapter 60

Bukod sa apat ay may dalawa pang sumakay sa 20th floor hanggang makarating ng 34th floor. Dahil sa mga nagpasukan ay napunta na talaga ako sa dulo kaya siguro hindi na ako napansin ni Terrence ng pumasok siyia..“Good morning, Sir,” magalang na bati ng mga kasama ko habang isa-isang lumalabas.“Good morning,” simpleng sagot niya, pero may authority pa rin sa boses. Napakunot lang ako ng noo. So bumabati rin pala siya. Tahimik akong nanatili sa sulok, sinusubukan maging invisible.Isa-isa nang nag-exit ang mga kasama ko hanggang sa kaming dalawa na lang ang natira. Nakatalikod pa rin si Terrence, at ako naman ay nakakunot ang noo, nag-iisip kung babatiin ko na ba siya o magpapatay-malisya na lang. Bahagya akong yumuko, nag-ipon ng lakas ng loob para bumwelo.Pero bago pa ako makapagsalita, nagsalita siya.“You should be kissing me now, Baby.”Parang bigla akong tinusok ng kuryente. Napasinghap ako at awtomatikong napatingin sa kanya. Nakaharap na pala siya sa akin, at ang mga mata niya

Nasa isang classy na restaurant na kami para sa meeting kasama raw ng isa sa mga shareholder ng MHI. Honestly, ayaw ko sanang pumunta, pero pinilit ko pa rin si Terrence dahil ayaw kong mapagbuntunan ako ng galit ni Carmie kapag hindi ito natuloy. Halata naman sa itsura ng babaeng ‘yon, baka sabihin pa ng bruhang ‘yon na ako ang dahilan kung bakit hindi nagpunta ang asawa ko. Hindi ko kakayanin ang toxic na drama niya.“Kamusta, Terrence.” Nakangiti ang may edad na lalaki pero halata pa rin ang tikas at kisig nito. May aura siyang hindi basta naluluma ng panahon. Tumayo siya mula sa upuan at inilahad ang kamay, malinaw ang intensyon ng isang magalang na handshake.“Mr. Nicanor,” malamig na sagot ni Terrence, na parang nakikipag-usap lang sa isang estranghero. Wala man lang bakas ng ngiti sa labi niya, at kung titingnan mo, para bang mas matanda pa siya kaysa sa kaharap sa paraan ng pang-i-intimidate niya. Ang mas nakakainis pa, ni hindi man lang niya pinansin ang nakalahad na kamay ng

“Terrence, gusto ko lang na matuto itong anak ko sa hanapbuhay. Naniniwala ako na sa ilalim ng iyong guidance ay marami siyang malalaman tungkol sa pasikot-sikot sa negosyo. Sana ay hindi mo masamain ito.”Napansin kong bahagyang naningkit ang mga mata ni Terrence, at nang sulyapan ko siya, para bang pinipigilan niya lang ang sarili na huwag mapairap. Ako naman, automatic na napailing. Seriously? Guidance? Akala ba ni Mr. Nicanor may oras pa ang asawa ko para maging mentor-slash-yaya?“I am currently managing my own business at ang MHI,” malamig na sagot ni Terrence, bawat salita may diin. “Paano mong naisip na kailangan ko pa sa tabi ko ngayon ng assistant na kailangan pang turuan? At hindi mo ba alam na ang magsimula sa pinakamababang posisyon ang pinakamagandang tuntungan upang magtagumpay? Walang napapala sa pagmamadali gamit ang backer, Mr. Nicanor.”Ang linya niya parang martilyo, diretso, walang paligoy.Napatiim

Maayos ang naging takbo ng trabaho namin ni Terrence. May mga usap-usapan akong naririnig tungkol sa lalaki at sa mga babaeng nauugnay dito, puro bulung-bulungan na sigurado akong nagmula pa sa mga empleyado ng MHI. Wala namang chika noong nakahiwalay pa ang Nylerret, kaya obvious na sa opisina ng family business nila nagsimula ‘yang mga yan.Pinagkibit-balikat ko na lang. Pinanghawakan ko pa rin ang salita ni Terrence; alam kong hindi niya ako lolokohin. May weird na kapanatagan sa dibdib ko tuwing naiisip ko ’yun, parang may maliit na apoy sa ilalim ng paniniwala na hindi basta-basta mawawala dahil sinabi naman niya sa akin na hindi niya ako lolokohin.“Ang pogi talaga ni Sir, ang swerte ni Miss Evelyn dahil magkasama sila sa office…” usal ng isa sa mga secretary habang kumakain sa pantry. Si Terrence, yeah. Hindi naman pangkaraniwan, pero hindi rin ako nahuhulog sa tipo niyang popularidad. Still, nakakapanibago.“Ano bang swerte?” mataray na sabat ni Carmie, bakas sa tinig niya ang

“What’s going on?” tanong ko, medyo mataas ang boses. Sabay pa silang napatingin sa akin. Sabay talaga, as in synchronized swimming level. Lalo lang akong naghinala. Para silang mga batang nahuli na may ginawang kalokohan sa likod ng school building. 'Yon ang pakiramdam ko.“Terrence!” this time mas malakas na ang pagtawag ko sa pangalan niya. Ramdam ko yung init na umakyat sa pisngi ko hindi dahil nahihiya ako, kundi dahil naiinis ako sa kanya at sa partner in crime niyang si Warren.“Relax, Baby. Wala pa ngang sinasabi si Warren oh,” sagot niya sabay ngisi. Normally, ang cute niya kapag ganon, yung tipong nakakatunaw ng matigas na puso. Pero ngayon? Hindi ko makita yung ka-cute-an na sinasabi ng universe. Ang nakikita ko lang ay isang lalaking may tinatago at proud pa kaya nangingibabaw sa akin ang inis.“Wag mo akong ma-‘baby baby’ d’yan, Terrence. Kahit anong pagtatago mo, sigurado akong meron something.” Sinabayan ko pa ng matalim na tingin na parang sinasabi, subukan mo pa akong