Semua Bab Status: Enemies with Benefits: Bab 21 - Bab 30

Hindi ko alam kung blessing in disguise ba ang nangyari dahil nauna ng umalis si Terrence kasama si “babe” kuno.Hmp! Malamang sa milagro ang punta ng mga ‘yon.Dahil wala na nga ang hambog, natural, pack up na rin ako ng matapos ang oras ng trabaho. Ano ‘yon, nagpapasarap na siya habang ako ay kayod pa rin? No way.Natapos ko na rin ang iba pang gawain ko para bukas. Kahit wala na akong balak na kausapin pa ang Terrence na ‘yon ngayong gabi ay pabor pa rin naman sa akin kung matatapos ko ng maaga at maayos ang trabaho ko.Dahil nauna na ngang umalis ang hambog, nag-commute ako. Wala namang kaso, hindi naman niya obligasyon na ipahatid ako sa driver. Kaya lang, nakakainis pa rin lalo na at naiisip ko yung tunog ng tawa ng “babe” na ‘yon.Agad akong naligo at nagbihis pagdating ko. Gusto kong makapahinga para mas makapag-isip. Yun nga lang, ang Terrence na yon at ang “babe” niya pati na kung ano na ang ginagawa nila ngayon ang nagsusumiksik sa isip ko.“Argh! Alis-alis!!” sigaw ko. Mag-

“Marry you?”Inulit ko ang sinabi niya habang nananatili siyang nakatitig sa akin, walang kibô, walang kurap. Para akong kinuryente sa tanong niya. Literal na nag-freeze ang utak ko.Saan galing ‘to? Sinong pumasok sa katawan niya? Siya ba talaga ang kaharap ko? Si Terrence Montemayor?Ang huli kong narinig mula sa lalaking ‘to ay "5M for 5 months of fvcking me." Tapos ngayon, kasal?“Why? Ayaw mo?” Bahagyang angat ang isang kilay niya. Cool tone, pero nanunukso. Parang ang kasal para sa kanya ay bargain deal lang sa online store.“Sa tingin mo ba magugustuhan ko?” balik kong tanong. “Sino ka sa palagay mo?” Sinundan ko pa ng irap. Hindi ko na napigilang sumulak ang inis ko. Naloloko na ba siya? Kanina lang may tumawag sa kanya ng "babe". Last week, siya ‘tong may "baby" na binabanggit habang halos isubo ako nang buo. Tapos ngayon, papakasalan na ako?“What’s wrong?” tanong niya ulit, this time may halong panunumbat. "Sobrang taas mo ba na hindi ako karapatdapat sayo?"Grabe ‘tong lal

“Pakipirmahan niyo na lang dito,” sabi ni Warren habang may ngiting parang siya pa ‘yung ikakasal. Ang kapal. Hindi ko tuloy alam kung bakit parang feeling accomplished siya, samantalang ang totoo, dito pa lang magsisimula ang disaster, a.k.a. ang kasal ko sa hambog na si Terrence.Walang sinabi si Terrence. Diretso lang niyang kinuha ang ballpen na parang may board meeting siyang pinipirmahan. Ambilis pa. Hindi man lang nagdalawang-isip. Grabe, parang wala lang sa kanya ‘to. Eh kasal kaya ‘to, hindi loan agreement.Pagkatapos niyang pumirma, inabot niya sa akin ang ballpen. Tinignan niya ako. Hindi nga nagsalita pero ‘yung tingin niya? ‘Yung tipong “What are you waiting for?” Gusto ko sanang ibalik sa kanya ng “What are YOU waiting for? Divorce?” pero syempre, hindi pwede. Not now.Huminga ako ng malalim. Isa. Dalawa. Tatlo. Saka ko kinuha ang ballpen, pumikit sandali na parang umaasang pagdilat ko eh ibang universe na ‘to. Pero wala, same pa rin. Same mukha ni Terrence. Same kasal. K

Linggo.Nasa ospital ako. Tahimik akong nakapila sa cashier habang hawak ang ATM card na nakapangalan sa akin pero galing kay Terrence.“Baka sa taas ng pride mo ay hindi mo matanggap na pangalan ko ang nakalagay sa card kaya I asked Warren to open an account for you.”Naalala ko ‘yung sinabi niya. Gusto ko sanang matawa noong oras na ‘yon, pero pinigilan ko ang sarili ko. Hello? Baka isipin pa niyang close na kami. No thanks.Para kasing alam na alam na niya ang ugali ko.Teka, o baka naman talagang tanggap niya na hindi talaga maganda ang tingin ko sa kanya?“Thank you, Ma’am,” sabi ng cashier habang inaabot ang resibo at ang ATM ko. Nginitian ko siya, saka ko isinuksok sa bag ang card at dumeretso na papuntang ICU.Tahimik ang hallway, pero ang bigat pa rin ng pakiramdam. Kahit malamig ang aircon, parang ang sikip pa rin sa dibdib. Gusto kong sabihin kay Mommy na okay na ako. Financially, at least.Emotionally? Hindi naman ako sobrang bagsak. Pride ko lang naman ang tinadyakan, pero

“Akala ko hindi ka na uuwi,” sabi ni Terrence pagpasok ko ng condo. Medyo mababa at mabigat ang boses niya, parang pinipigilan lang na mag-init ang ulo. Huminga ako nang malalim bago sumagot, pinipilit huwag magpakita ng kahit anong reaksyon.“I remember telling you na uuwi ako bago umalis. Hindi pa ba sapat 'yon?" Tumigil ako sa paglakad at mataman siyang tinignan. Nasa magkabilang side kami ng sala.Nakatayo siya sa harap ng floor-to-ceiling na glass wall habang nakasandig sa isang column. Bahagya nakahawi ang kurtina, kaya kita ang malayo pero kumikislap na city lights mula sa mga high-rise building. May hawak siyang baso, mukhang whiskey na siyang napansin ko na boteng may bawas nitong nakaraang araw sa may mini bar na nasa malapit sa dining area. Kung makatingin siya, parang may mabigat na ibig sabihin. Hindi ko rin malinaw na mabasa ang mukha niya dahil sa malamlam na ilaw mula sa isang floor lamp sa tabi niya dahil mas mataas pa siya doon.“Hindi mo sinabi na hatinggabi ka na ma