Semua Bab ขย้ำรักมาเฟีย: Bab 81 - Bab 90

บรรยากาศร้านเหล้ากับเพลงเศร้าของดนตรีสดส่งผลให้คนตัวเล็กที่นั่งเงียบเริ่มร้อนรนแอบเห็นว่าบ่อยครั้งที่นายแพทย์หนุ่มก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ หรือการที่น้องสาวต่างแม่ของเธอทำกับเขาแบบนั้นมันจะทำให้เขาไม่โอเคมาก เพียงแต่ไม่ยอมแสดงออกมาตรงๆหรือผู้ชายจะเกิดความอาย ชนิดที่ว่าต่อให้ภายในใจจะรู้สึกแย่แค่ไหนแต่ก็เลือกที่จะไม่แสดงออกมา"เหล้าไหม?" "อื้ออ!" ฮันนี่ส่งเสียงในลำคอพลางตวัดมองเมื่อคนข้างกายแนบแก้วเครื่องดื่มเย็นเฉียบเข้ากับแก้มของเธอจนขนลุกซู่ มือบางปัดแก้วเหล้าผสมโซดากระตุ้นให้รู้สึกคอแห้งออกห่างอย่างไม่จริงจัง"มันเย็นนะ" "ทำหน้าหงอยทำไมล่ะ สักแก้วไหม" ฮันนี่มองอย่างชั่งใจ ในหัวคิดจะทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น"ขอแก้วใหม่" "แน่ใจ?" "ค่ะ" มาเฟียหนุ่มยอมพยักหน้ารับ เมาก็คงไม่เป็นไร ถึงยังไงซะเขาก็ยังอยู่ตรงนี้ทั้งคน อันตรายใดๆ ก็อย่าหวังว่าจะได้เข้าใกล้เธอ"สดชื่นดีจังเลยนะคะ" ฮันนี่ยิ้มหวาน พอแอลกอฮอล์เข้าไปทักทายร่างกายเข้าหน่อยก็รู้สึกว่าเลือดมันสูบฉีด ทำให้กล้าพูดกล้าคุยเยอะเลย"ปกติดื่มเก่งเหรอเรา" ซานย์ถามด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ชอบใจมากที่เดียวที่มีโอกาสได้เห็นว่าเพื่อนรักของเขาตัวติดสา

คนหวั่นไหวใจอ่อนยวบ ฮันนี่ซุกใบหน้าเข้าหาอกแกร่งเมื่อถูกสวมกอด ทั้งที่อยากรอให้แน่ใจกว่านี้สักหน่อย แต่เธอต้านทานความหวั่นไหวที่มันแอบก่อตัวขึ้นเงียบๆ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มันมากเกินไปไม่ได้จริงๆ ออสตินระบายรอยยิ้มให้หลุดออกมาทันที กลิ่นนี้ที่เขาโหยหา รู้ตัวว่าขาดไม่ได้ สักวินาทีก็ไม่อยากห่างเธออีกต่อไป "ฮันนี่..." ใบหน้าสวยเอี้ยวมองเมื่อถูกเรียก แก้มเนียนแดงเรื่อเมื่อถูกริมฝีปากสวยฉกจูบลงมาอย่างมันเขี้ยว "ตอนนี้ฉันเชื่อแล้วนะ ฉันเชื่อหมดหัวใจ เพราะฉันได้พิสูจน์มันแล้วด้วยตัวของฉันเอง" "พิสูจน์อะไรคะ" "พิสูจน์เรื่องกลิ่นหอมบนตัวเธอไง" ฮันนี่คิดตาม สุดท้ายก็นึกถึงคำพูดของตัวเอง '...ต่อให้ฉันจะใช้น้ำหอมกลิ่นอะไร หรือต่อให้จะมีใครหรือผู้หญิงคนไหนใช้น้ำหอมกลิ่นเดียวกับฉัน คุณก็ไม่มีทางสัมผัสกลิ่นนี้จากคนอื่นได้' 'ไม่เคยได้ยินรึไง กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นหอมอ่อนๆ บนตัวมันจะผสมผสานและส่งกลิ่นที่มันพิเศษออกมา' "คำว่าพิสูจน์ของฉัน มันไม่ได้หมายความว่าฉันไปพิสูจน์สิ่งนี้กับผู้หญิงคนไหนนะ เผื่อเธอหึง" มาเฟียหนุ่มขยิบตา ทำคนที่ไม่คิดว่าชาตินี้จะเจออะไรแบบนี้กับคนอย่างเขาถึงกับไปไม่

"พร้อมค่าา..." ฮันนี่ก้าวขาออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมกับการกวาดสายตามองหาคนตัวโตที่กำลังรอเธออยู่วันนี้ฮันนี่สวมชุดเซ็ทสีชมพูขาว ช่วงบนเป็นครอปสั้นอวดเอวคอดและหน้าท้องแบนราบที่ขาวผ่องไม่ต่างจากหลอดนีออน ช่วงล่างเป็นกระโปรงสีเดียวกันยาวเลยเข่าเล็กน้อย แน่นอนว่ารองเท้าส้นสูงเป็นสีเดียวกันที่แมตช์กันได้อย่างลงตัว บนใบหน้าแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ แค่หยิบกระเป๋าแบรนด์เนมที่ออสตินซื้อให้ ฮันนี่ก็ดูแพงไปแล้วทั้งตัว"คุณจะใส่ชุดนี้เหรอคะ" ดวงตากลมหยุดมองที่ใบหน้าหล่อเหลามาเฟียหนุ่มอยู่ในชุดสีดำทั้งตัว ไม่ว่าจะเป็นกางเกง เสื้อเชิ้ตด้านใน แม้แต่สูทที่เขาหยิบมาใช้มันก็ยังเป็นสีดำ"ทำไมอ่ะ ฉันไม่หล่อ?" หัวใจของคนถูกถามกระตุกวูบเอาอะไรมาไม่หล่อ หน้าตาระดับเขามันยิ่งกว่านายแบบที่หลุดออกมาจากปกนิตยสาร ทั้งหล่อทั้งรวยเบอร์นั้น อย่าไปมองหาเลยความไม่สมบูรณ์แบบ เพราะคนอย่างเขามันไม่มี"ก็ดูดีค่ะ แต่ที่บ้านอากาศค่อนข้างร้อน ถอดสูทดีไหมคะ เดี๋ยวฉันถอดให้ก็ได้ค่ะ" "เรื่องมาก ตามใจเธอก็แล้วกัน" ฮันนี่อมยิ้ม จากนั้นก็รีบก้าวขาเข้าไปประชิดคนตัวสูง ไล่ปลายนิ้วปลดสูทราคาแพงและถอดออกจากไหล่กว้างอย่างรวดเร็

เสียงรองเท้าหนังที่กระทบพื้นกระเบื้องหินอ่อนหยุดลง ทำคนที่ถูกโอบล้อมด้วยเหล่าบอดี้การ์ดรีบกวาดสายตามองออกไปรอบๆ พื้นที่หลังจากที่เครื่องบินส่วนตัวลงจอด มีรถมารอรับเธอและออสติน ทันทีที่ขึ้นรถ ก็มีการโดยสารต่อมาจนถึงที่ตรงนี้ ออสตินพาเธอลงจากรถโดยไม่เอ่ยสิ่งใดออกมาสักคำ พาเธอเดินมาเรื่อยๆ จนมาหยุดที่หน้าบ้านหลังหนึ่งพื้นที่ช่างกว้างขวาง ด้านหน้าโชว์หราด้วยอิฐ สังเกตเห็นว่ารอบบ้านถูกตกแต่งสวยงามสไตล์ยุโรป พื้นที่รอบตัวช่างสะอาดสะอ้าน ฮันนี่มีความรู้สึกว่า เหมือนเธอกำลังหลุดเข้ามาในเทพนิยาย"เรามาถึงแล้ว" "ที่นี่คือ..." "บ้านฉันเอง ยินดีต้อนรับนะฮันนี่" จริงๆ เธอตื่นเต้นตั้งแต่ตอนที่เตรียมของและเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางแล้วอากาศที่เย็นเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว สผานกับความตื่นเต้น ฮันนี่รู้สึกหนาวจนต้องกระชับแจ็คเก็ตหนังบนลำตัว"ตื่นเต้นเหรอ" คนตัวเล็กพยักหน้ารับ ออสตินระบายรอยยิ้มออกมาทันที"คุณ...บอกที่บ้านรึเปล่าว่าฉันจะมาด้วย" "เธอถามคำถามนี้บ่อยแล้วนะฮันนี่ เธอกลัวอะไร?""ฉันไม่เคยมาต่างประเทศ มาอยู่ในที่ต่างบ้านต่างภาษาฉันเลยกังวลนิดหน่อยน่ะ" "จำไว้นะ เธอไม่จำเป็นต้องกังวลอะไรทั้ง

ใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำในตอนที่ขาขาวถูกดันให้แยกออกจากกัน ไร้เรี่ยวแรงที่จะขัดขืน ฮันนี่มองคนที่แทรกตัวเข้ามากลางหว่างขา หยัดตัวคร่อมร่างของเธอไม่วางตาฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ผิวอ่อนนุ่มอย่างอ่อนโยน กระจกใสที่เปิดทางให้ความสว่างสาดส่องเข้ามา พอๆ กับเสียงลมและคลื่นที่กระเพื่อมเป็นระยะ ที่ตรงนี้สร้างความตื่นเต้นให้เกิดขึ้นไปโดยปริยาย"ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ ไม่ว่าฉันจะมองเธอในตอนกลางคืนหรือตอนกลางวัน เธอสวยไม่ลดลงเลยฮันนี่" กลีบปากนุ่มเม้มเข้าหากันแน่น ความตื่นเต้นก่อตัวขึ้นมาซ้ำๆ ยิ่งในตอนที่ใบหน้าคมคายซุกลงไปที่กลางกายสาว ใช้ปลายนิ้วเกี่ยวแพนตี้บางๆ ตามด้วยการกดนิ้วกลางยาวเข้าไปทักทายจุดอ่อนไหว ความเสียวซ่านถาโถมเข้าใจทันที"อ๊าส์...ติน" ชื่อของเขาที่ฮันนี่ครางออกมา ยังส่งผลให้รู้สึกดีเสมอ มาเฟียหนุ่มหลุดสีหน้าพึงพอใจขณะเดียวกันก็กระตุกนิ้วยาวเหยียด ควานผนังอ่อนนุ่ม เรียกร้องให้คนตัวเล็กเสียวซ่านและแสดงความสุขสมออกมา"อะ! อื้ออ!"ฮันนี่เชิดใบหน้าขึ้น ความเสียวที่ได้รับส่งผลให้ร่างบางบิดกายเร่าๆ ยิ่งยามที่ออสตินกดปลายนิ้วเพิ่มเข้าไปอีก มันให้ความรู้สึกไม่ต่างจากว่าในตอนนี้ความใหญ่โตเกินมาตรฐาน