All Chapters of ขย้ำรักมาเฟีย: Chapter 191 - Chapter 200

"พิสูจน์หน่อยสิว่าอานุภาพความรักของเธอมันรุนแรงแค่ไหน" สิ้นคำนั้น ร่างบอบบางถูกดันออกห่าง ฝ่ามือหนาสอดเข้าไปรั้งขาเรียวให้เกี่ยวคร่อมบนลำตัวหนาอย่างรวดเร็วไอความเย็นจากเครื่องปรับอากาศกระทบลงมาบนร่างกายในตอนที่อยู่สูงขึ้น ซีดีวางสองมือบนแผงอกแกร่ง หัวใจพาลเต้นแรงเวลาที่มองสบตากัน"หนูเคยได้ยินแต่อานุภาพของความรักมากน้อยแค่ไหน หนูไม่เคยได้ยินใครวัดอานุภาพความรักด้วยความรุนแรงนะคะ" "หึ!" มุมปากหนาของคนฟังผุดรอยยิ้มบางๆ ทุกอย่างบนตัวของซีดีมันทำให้เขาพอใจ"แล้วคำว่ารุนแรงมันเหมาะกับการใช้วัดอะไร?" "คนหื่น" "ถ้าเธอรู้คำตอบ แปลว่าหัวใจของเรามันตรงกัน" ต้นขาขาวถูกลูบไล้ด้วยฝ่ามือสาก และตอนที่ต้นแขนถูกกระชากเบาๆ ให้โน้มตัวลงไปประชิดก่อนที่ริมฝีปากหนาจะกระแทกขึ้นมาสัมผัส เพราะไม่ทันได้ตั้งรับและความโหยหาจากเขามันรุนแรงแทบคลั่งทำสมองคนถูกบดจูบขาวโพลนซีดีเอียงคอรับจูบอย่างว่าง่าย ยอมทิ้งร่างกายแนบชิดแผงอกกว้าง มือเรียวลูบไล้ร่างกายของเขาเหมือนที่เขาเองก็กำลังสำรวจตัวเธอ"อื้ออ! คุณกัดปากหนู" "โทษฐานที่เธอทำให้ฉันเสียการควบคุมแบบหนักมาก" หัวใจของคนฟังลิงโลด ลิ้นเล็กตวัดเลียกลีบปากของตัวเอง

"ใครมาคะ" ซีดีเอ่ยถามขณะที่ขาเรียวก้าวออกมาที่เบื้องหน้า ตาคมสวยหยุดมองที่ใบหน้าคมเพื่อรอคำตอบ ละเลยสายตาที่มองการแต่งตัวของเธออย่างไม่ชอบใจ"ถ้าไม่แน่ใจว่ามีใครอยู่ก็อย่าเพิ่งออกมา" "ความลับเหรอคะ?" "เธอไม่ระวังตัวเองต่างหากล่ะ ดูแต่งตัวเข้า" คนฟังก้มมองตัวเองทันที เสื้อเชิ้ตของผู้ชายที่สวมใส่มันอาจจะดูแปลกๆ หน่อยแต่ก็เป็นตัวเขาไหมที่เป็นคนเอามาใส่ให้เธอเอง"คุณเป็นคนใส่ชุดนี้ให้หนูนะ อย่าลืมสิคะ""ไม่ลืม แต่เหมือนคนยืมเสื้อผัวมาใส่" "ผัวก็ผัวไหม สุดท้ายหนูก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้อยู่แล้ว" อาชากดยิ้มที่มุมปาก ฝ่ามือหนารวบคีย์การ์ดมาเก็บให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะพุ่งเข้าหาคนตัวเล็กที่เช้าวันนี้ค่อนข้างพูดถูกใจ"อื้ออ! จะ จูบหนูทำไม" "อยากจูบ มีปัญหาไหม" "ไม่มีปัญหาค่ะ แต่มันมากเกินไป เมื่อคืนยังไม่พออีกเหรอคะ""เหมือนเธอจะคิดล่วงหน้าเก่งนะ ฉันแค่จูบ ไม่ได้จะพากลับไปที่เตียงเหมือนเมื่อคืน" "คนบ้า ชอบพูดจากำกวม ชอบทำให้คนอื่นเข้าใจผิดเป็นที่สุด" อาชาไหวไหล่ ท่อนแขนแกร่งรั้งร่างบอบบางเข้ามาประชิดลำตัวก่อนจะกดริมฝีปากแนบแก้มเนียนอย่างรวดเร็ว"หิวไหม" แว๊บหนึ่งที่ซีดีตวัดสายตาไปที่นาฬิกาแขวนผ

“ไม่มีวันเลิกอยู่แล้ว” “ตอนนี้คุณก็พูดได้สิ คำตอบของเขามันไม่ใช่อุปสรรคนี่คะ” “เราไม่ควรมานั่งโกรธกันนะ ที่ฉันไปดูเพราะอยากรู้เผื่อมีสิ่งที่ต้องแก้ไข ทำขนาดนี้แล้วคงรู้ใช่ไหมว่าฉันรักมากแค่ไหน” มือหนาเลื่อนเข้ามาประคองแก้มนิ่ม ส่วนคนที่กำลังหงุดหงิดอยู่ได้แต่ปัดมือนั้นออกห่างทันที “หนูอยากกลับแล้วค่ะ” “แต่ฉันยังมีอีกที่ที่อยากพาเธอไป” “จะพาหนูไปดูดวงที่สำนักไหนอีกหนูไม่อยากไปแล้ว หนูเหนื่อยมาก อยากนอน อยาก…” “ฉันจะพาเธอไปที่บ้านของฉัน” คำตอบที่ดังแทรกขึ้นทั้งที่ซีดียังไม่ทันจบประโยคส่งผลให้เธอชะงัก ตากลมสวยกระพริบถี่ๆ ถึงมันจะตรงต่อใจแต่เธอก็ผิดหวังไปแล้วเช่นกัน“อะไรนะคะ” “ฉันจะพาเธอไปที่บ้านของฉัน ไปรู้จักกับพ่อแม่ของฉันให้เป็นเรื่องเป็นราว” เสียงยืนยันกระตุ้นให้ซีดีลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก มือเรียวยกขึ้นมาลูบใบหน้าของตัวเองเบาๆ ถึงกับไปไม่เป็นเลย“พ่อแม่ของฉันมีลูกแค่คนเดียว เดี๋ยวพาเธอไปฝากเป็นลูกสาวอีกคนดีไหม” “ไม่ได้จะพาไปเพราะหนูกำลังโกรธคุณใช่ไหม”“ตั้งใจจะพาไปอยู่แล้ว ถือโอกาสไปเยี่ยมบ้านด้วยเลย” “แล้วบ้านคุณอยู่ที่ไหนคะ ต้องนั่งรถไกลไหม ต้องเตรียมตั

“ให้ฉันได้ดูแลเธอนะ ซีดี” คนถูกขอน้ำตาคลอเบ้า ข้าวปลายังไม่ตกถึงท้องด้วยซ้ำแต่กลับรู้สึกอิ่มเอมขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก “เธอเข้าใจที่ฉันพูด รับรู้ในสิ่งที่ฉันต้องการอธิบายใช่ไหม” คนที่เม้มริมฝีปากกดใบหน้ารับ ไม่กลัวแล้วไม่ว่าจะอุปสรรคหรือใครหน้าไหนที่เคยคิดร้ายกับเธอ ความรู้สึกเหล่านั้นไม่มีเหลือ แค่มีเขาเธอก็รู้สึกปลอดภัย “พ่อกับแม่ไม่มีปัญหาและไม่ติดขัดอะไรอยู่แล้ว ลูกชายมีความรับผิดชอบชาวบ้านเขาก็จะว่าพ่อแม่สอนมาดี แต่อย่าลืมสิ ว่าบ้านเรามันยังมีประเพณีที่สืบทอดกันมาอย่างยาวนานนะ” “ประเพณีเหรอครับ?” อาชาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ในขณะที่ผู้เป็นแม่เองก็ชักสงสัยไม่ต่างกัน“ประเพณีอะไรเหรอพ่อ” “ก็ประเพณีที่ลูกสะใภ้ต้องบอกความรู้สึกและความในใจที่มีต่อลูกชายเราไง จำไม่ได้เหรอว่าตอนที่แม่เข้ามาเป็นสะใภ้บ้านพ่อ แม่ก็เคยผ่านประเพณีนี้มาเหมือนกัน” หางคิ้วของอาชากระตุกตอบรับ ประเพนงประเพณีอะไรไม่เคยได้ยินทั้งนั้น แต่สถานการณ์มันกำลังบ่งบอกว่าพ่อกำลังช่วยลูกชัดๆ พ่อคงเห็นว่าลูกชายรักเขามาก รักจนพร้อมยกทุกอย่างให้เขานั่นแหละ ถึงยอมออกแรงช่วยขึ้นมา “แม่ ยังไม่แก่เท่าไหร่เลยมาทำเป็นหลงเป็นลืมดูทำเข้

@หนึ่งเดือนต่อมา “ยัยดี!” ทับทิมโบกไม้โบกมือทักทายเพื่อนสาวที่โดดเด่นตั้งแต่ตอนก้าวขาเข้ามาในร้านนั่งชิลที่ทับทิมเป็นคนนัดหมาย สายตาหลายต่อหลายคู่หันมามองที่ซีดีด้วยความสนใจ แม้สถานที่จะไม่ใช่ผับที่คนจะเยอะมาก แต่ด้วยความที่ร้านมีดีเรื่องอาหารอร่อย บรรยากาศได้ แม้จะเป็นแค่ร้านนั่งชิลคนก็เยอะไม่ต่างกัน “ไม่ได้เจอกันในรอบเดือน เพื่อนฉันสวยขึ้นมากจ้า” ทับทิมจีบปากจีบคอชมเพื่อน ถึงจะไม่ได้เจอกันแต่เธอกับซีดีพูดคุยกันตลอด รู้ข่าวคราวของเพื่อนรักตลอด รู้ว่าตอนนี้ซีดีมีรักที่ดี เป็นรักที่สวยงามที่ควรค่าแก่การรักษาเป็นที่สุดเลย “แกก็ว่าเกินไป ฉันก็เหมือนเดิมไหม” นิ้วเรียวเกี่ยวเส้นผมไปทัดที่ใบหูเล็กก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งบนที่นั่งตรงข้ามกัน “ดื่มอะไรดี วันนี้ผัวแกมีงานนี่?” “อือ เห็นว่าสองสามวันนี้งานจะยุ่งหน่อย ทำงานให้เจ้านายน่ะ” “แล้วมาเที่ยวกับฉันนี่คือบอกผัวปะ?” “บอกว่ามากินข้าวกัน แล้วฉันก็จะสั่งข้าวจริงๆ” ซีดีหันไปโบกมือเรียกพนักงานให้เข้ามารับออเดอร์ สั่งเมนูอาหารจานเดียวง่ายๆ ทำคนที่ชวนเพื่อนเพราะความเหงามองตามตาเป็นประกาย“มาร้านนั่งชิลคือแกจะมาทานข้าว?”“อือ แกเอาด้วยไหมล่ะ”“