Semua Bab ขย้ำรักมาเฟีย: Bab 1 - Bab 10

"...คนของเราส่งข่าวมา ผู้ชายคนนั้นตามพรรคพวกมาที่คลับของไมเคิลครับ" อาชารายงานผู้เป็นนายทันทีที่ได้รับข่าวสารฮันนี่กลืนน้ำลายเหนียวลงคอหนักๆ แน่นอนว่านักธุรกิจอย่างอาร์ตเขามีพรรคพวกของเขาเหมือนกัน ยอมรับว่าเธอลืมข้อนี้ไปเสียสนิท เธอเลือกที่จะปล่อยให้คนของผู้ชายแปลกหน้าลงไม้ลงมือกับเขา ลืมคิดเสียสนิทว่าคนอย่างเขาจะต้องกลับมาเอาคืนและอาร์ตก็กลับมาเอาคืนเร็วเหลือเกิน!"ไปที่เพนต์เฮาส์" มาเฟียหนุ่มออกคำสั่ง ใบหน้าหล่อเหลาไม่ได้หลุดความรู้สึกใดๆ ออกมาทั้งนั้นปราศจากความกังวล ออกจะไร้ความรู้สึกด้วยซ้ำไปหากจะบอกว่าออนตินไม่ได้รู้สึกอะไรกับสิ่งที่ลูกน้องคนสนิทรายงานก็คงได้เช่นกัน"คุณ แล้วเรื่องเขาคนนั้นล่ะ" ฮันนี่เอ่ยถามขึ้นมาอย่างชั่งใจ ยอมรับตรงๆ ว่าเธอเริ่มนั่งไม่ติดที่"หลังจากที่เธอสร้างวีรกรรมเอาไว้ เป้าหมายของเธอมันก็กลายเป็นไอ้เวรนั่นถูกรึเปล่า?" "ห๊ะ! วีรกรรมอะไร? เอาไว้ก่อนเถอะ อาร์ตมีพวกพ้องอยู่พอสมควร ฉันลืมไปเลยว่าการทำแบบนั้นมันจะทำให้เขาโกรธมาก" "มันจะทำอะไรคนอย่างฉันได้" ฮันนี่รู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้าง แต่มันกลับเป็นระยะเวลาสั้นๆ เพราะคำพูดประโยคถัดมาก็ส่งผลให้ตัวของเธอหด

แกร็ก~ "เกิดอะไรขึ้นครับนาย!" เสียงของอาชาดังขึ้นทันทีที่ประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามาอย่างแรงฮันนี่ดึงชายกระโปรงปกปิดช่วงล่างพร้อมทั้งยกแขนขึ้นบดบังท่อนบนสลับกับการเร่งรีบปกปิดเรือนร่างให้พ้นจากสายตาคนแปลกหน้ามาเฟียหนุ่มตวัดสายตาไปมองลูกน้องคนสนิทอย่างหัวเสียเมื่อเห็นกับตาว่าหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้เปลือยโป๊จนเกินไป ตามด้วยการเก็บกางเกงยีนส์ตัวเดิมขึ้นมาสวมใส่แบบลวกๆ"ขอโทษครับ ผมได้ยินเสียงเหมือนคนโดนทำร้าย ผมเลยกลัวว่า..." "มึงคิดว่าผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้จะทำอะไรกูได้" ออสตินหมุนตัวกลับไปเท้าสะเอวมองหน้า อาชาก้มหน้างุด คนสนิทของมาเฟียแทบไม่กล้าหันไปมองหญิงสาวเบื้องหลังของผู้เป็นนาย"แต่บนตัวนายมีรอยแดงเหมือนโดนทำร้ายนะครับ" มาเฟียหนุ่มกดปลายลิ้นที่มุมปาก ดวงตาคมกริบลดมองรอยแดงบนอกแกร่ง เป็นจังหวะที่ผู้หญิงในห้องลนลานเอาตัวรอด พยายามจะผละห่างหากไม่ติดที่ว่ามาเฟียหนุ่มรั้งตัวได้ทัน"จะไปไหน" "ปล่อยฉันนะไอ้ผู้ชายเฮงซวย อย่ามาแตะต้องตัวฉัน" เพี๊ยะ! ฝ่ามือเล็กตวัดตบเข้าที่เสี้ยวใบหน้ากระทั่งใบหน้าหล่อเหลาหันไปตามแรงมืออาชากลืนน้ำลายเหนียวลงคออึกใหญ่ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำแบบนี้กับเจ้า

"แก! อย่าทำแบบนี้กับฉันนะ" ฮันนี่พยายามจะบิดตัวให้หลุดจากการเกาะกุม แม้แต่อาร์ตที่พลาดพลั้งจนคนตัวเล็กหลุดมือก็ยังพยายามจะเข้ายื้อ หากไม่ติดที่ว่าอาชาเข้าขวางวัตถุกระบอกสีดำวาววับที่ถูกล้วงออกมาให้เห็นพอผ่านตาส่งผลให้นักธุรกิจหนุ่มชะงักไปทันที"ฮันนี่! กลับมาหาพี่เดี๋ยวนี้นะ ถ้าเธอไปกับมันอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน""ถ้าคุณไม่หยุดหุบปาก อย่าหาว่าผมไม่เตือนเหมือนกัน!" อาชาเปิดทางให้ผู้เป็นนายพาผู้หญิงที่เขาอุตส่าห์มานั่งคอยกลับไปที่รถยนต์ที่จอดคอยอยู่"ฮันนี่!""อย่าเสี่ยงดีกว่านะครับ ชีวิตผมไม่ได้มีค่าอะไรมากมาย ผมพร้อมถวายหัวให้คนเป็นเจ้านาย คำสั่งเด็ดขาดจากเขาคือสิ่งที่ผมต้องทำ" "ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ครั้งนี้กูจำหน้าพวกมึงได้แม่น จำไว้ว่าเราจะได้เจอกันอีกอย่างแน่นอน!" คนสนิทของมาเฟียไม่ได้มีสีหน้าหวาดกลัวแต่อย่างใด อาชาล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋า รีบสั่งการให้คนลบภาพจากกล้องวงจรปิดจากบริเวณนี้ รับรองได้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะไม่มีทางเล็ดลอดออกไปได้อย่างแน่นอน"...เธอพลาดไปนะ" "พลาด? พลาดอะไรไม่ทราบ""พลาดที่เลือกคบคนผิดไง การรู้ตัวช้าเกินไปมันทำให้เธอเสียเวลาไปค่อนข้างนาน" ฮันนี่ไม่เข้า

มาเฟียหนุ่มยกยิ้ม ประกายตาวาววามด้วยความพึงพอใจแบล็คการ์ดสีดำถูกส่งต่อ การตอบตกลงเป็นผู้หญิงของมาเฟียบ่งบอกว่าเธอได้รับสิทธิพิเศษในบางอย่าง แต่ฮันนี่ก็ไม่ลืมที่จะบอกกับตัวเองว่าเธอก็ต้องสูญเสียบางอย่างเช่นกันการกลับไปหาผู้ชายที่เคยนอกกายเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ตบท้ายด้วยสิ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจอย่างเด็ดขาดนั่นคือคลิปที่ทั้งภาพและเสียงชัดเจนขยะแขยงเกินทนหากจะกลับไป ไม่รู้เหมือนกันว่าการรับข้อเสนอที่เธอเองก็ต้องสูญเสียมันจะดีกว่าแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้ว การเลือกเป็นผู้หญิงของออสตินมันก็มีวันที่สิ้นสุด สักวันเธอจะได้อิสรภาพของเธอคืน"แม่ฉันไม่เชื่อแน่ว่าฉันจะมีปัญญาหาบ้านหลังขนาดนี้ให้ท่านอยู่ได้ แม้จะเป็นการเช่าอยู่ก็เถอะ" ฮันนี่หยั่งเชิง สายตาไล่มององค์ประกอบของบ้านรวมถึงสถานที่โดยรอบไม่จำเป็นต้องลงลึกค้นหาความหมายอะไรให้มากความว่าวันละสองหมื่นที่เขาบอกว่าจะจ่ายเขากล้าให้เธอจริงๆ ไหม แค่เขาเปิดประเด็นเรื่องบ้านให้เธอก่อนก็ถือว่าน่าเสี่ยงแล้ว"เรื่องบ้านฉันโอเคแล้ว ว่าแต่...คุณจะให้ฉันบอกกับแม่ฉันว่าเราเป็นอะไรกัน" "เธอเป็นผู้หญิงของฉัน" "แต่คุณไม่ควรทำตัวเป็นเสี่ยเลี้ยงเวลาที่อยู่ต่อหน