All Chapters of The Ravishing CEO: Burning For His Touch: Chapter 191 - Chapter 200

Isabelle Nasa brunch hall kami ng Social Club—ang paborito naming lugar. Ang mga bodyguard ay nakapwesto ng palihim sa paligid, nagbabantay pero sapat ang distansya para makapagsalita kami ng malaya. Gaya ng inaasahan, gusto ng mga babae ang lahat ng detalye tungkol sa gabi ng kasal ko at syempre, masaya akong ibahagi kung gaano ka-romantiko, maalaga at ka-gwapo ang aking asawa. “At ikaw naman, Diane—kamusta ang pagtira ninyo ng magkasama ni Lucas?” tanong ko, kahit alam kong masaya siya. “Oh, parang prinsipe ang Lucas ko!” buntong-hininga niya na para bang nananaginip. “Dinadalhan niya ako ng almusal sa kama, may mga munting sorpresa, tinatrato niya akong parang reyna.” “Bongga talaga si Lucas,” sang-ayon ni Bettina na may ngiti. “At ikaw, Jackie? Hindi nag-work out kay Chip, ‘di ba?” tanong ni Isla. Umikot ang mga mata ni Jackie. “Hay, lumabas ako kasama niya ng ilang beses, pero hindi ako naging komportable. Wala naman talagang nangyari. Tapos sinabi niya na hindi siya i

Isabelle Ang gabi kasama ang mga babae ay napakaganda—napatawa nila ako ng sobra na halos nakalimutan ko ang nakakatakot na package na natanggap ko kanina. Nang sa wakas ay nagpasya kaming umuwi, tinawagan ko ang asawa ko, at makalipas ang limang minuto, anim na matangkad at gwapong mga ‘bodyguard’ ang pumaligid sa amin na parang mga anino. Nagpilit si Aileen na huwag munang umuwi kasama si Nilo, pero yumuko lang ito, binuhat siya sa balikat at umalis ng hindi binibigyan ng pagpipilian ang kaibigan ko. Nagbanta rin si Joko na gagawin ang pareho kay Jackie, kaya napilitan itong sumama habang hinihila siya sa kamay. At ako naman—pagkauwi namin, tinupad ni River ang pangakong binulong niya kaninang umaga. Ginawa niya akong personal niyang diyosa na halos hindi niya ako pinatulog. “Gusto kong pinapanood kang magbihis,” sabi ni River kinabukasan, habang nakahiga sa kama. Nakaupo siya, nakasandal sa headboard, hubad ang pang-itaas, manipis na kumot lang ang nakatakip sa kanyang balak

Isabelle Mabilis lumipas ang linggo sa gitna ng trabaho, pero salamat na rin at nanatiling payapa ang lahat. Noong biyernes ng umaga, sinabi sa amin ni Simon na handa na ang bahay. Pwede na kaming lumipat. Nagpasya kaming anyayahan ang mga kaibigan at gawing espesyal ang pagkakataon—pagsapit ng linggo, tapos na kaming mag-unpack at nagdiwang sa isang poolside lunch. Perpekto ang araw—mainit, maaraw at puno ng tawanan. Suot ko noon ang isang maluwag na bagong bestida. Nasa ika-apat na buwan na ako ng pagbubuntis at nagsimula nang lumitaw ang baby bump ko. Hindi na komportable ang mga dati kong damit, kaya noong nakaraang linggo, namili ako ng bago kasama ang mga kaibigan ko. Pero kahit masaya, hirap pa rin ako. Pakiramdam ko ay lagi akong pagod, ubos ang enerhiya, at sinimulan na ni River na ipilit na huwag muna akong magtrabaho hanggang matapos ang pagbubuntis. Una kong tinutulan ang ideyang ‘yon. Noong ipinagbubuntis ko si Nathan, nakapagtrabaho ako hanggang dulo ng walang gaano

River Dalawang araw na ang nakalipas mula ng tumawag si Nilo para magbigay ng update tungkol sa paghihigpit nila ng lambat para kay Miguel—at sa pagbisita nito kay Stephanie sa piitin dahil siya mismo ang humiling nito. Sinabi ko kay Isabelle na malapit na siyang mahuli ng pulisya, pero halos wala itong pakialam doon mas inaalala niya ang pagkabagot at pagkainip dahil mahigit dalawang linggo na siyang nakaratay sa kama. Lalong lumalaki ang kanyang tiyan araw-araw, at kitang-kita kong unti-unting nauubos ang kanyang lakas. Pinili kong manatili sa bahay at doon magtrabaho para makasama siya. Ang mga kaibigan naman namin ay palitan sa pagbisita, ginagawa nila ang lahat ng makakaya nila para mapasigla siya kahit paano. Pero kinahapunan, kailangan kong dumaan sa opisina. Hinalikan ko muna ang asawa ko, tsaka ang kanyang tiyan at pagkatapos si Nathan na nakahilig sa tabi niya. Nangako ang anak ko, buong kaseryosohan ng isang bata, na iingatan niya ang kanyang ina. Nakakabilib siya araw-a

Isabelle Pagbalik ng mga magulang ko sa Batanes, sinabi ko kay River na gusto kong dalawin si Lucas sa ospital. Hindi siya natuwa sa ideya, paulit-ulit niyang pinaalala na kailangan kong magpahinga. Pero iginiit kong hindi naman ako mapapagod—nandiyan ang wheelchair para sa paggalaw ko. Sa huli, pumayag din siya at sumama. Naabutan namin si Lucas kasama ang nanay niya. Maikli lang ang pagdalaw, pero sapat na para gumaan ang pakiramdam ko ng makita kong ligtas at unti-unting bumabalik ang kaibigan ko. Dahil nasa labas na rin kami, sinubukan kong suyuin si River. “Mahal, kailangan ko munang dumaan sa mall,” pakiusap ko, nakasimangot ng kaunti. “May mga kulang pa para sa mga babies. Naloloka na ako sa bahay.” Nanigas ang panga niya. Ayaw na ayaw niya talaga ng ganoon. “Sige, mahal. Pero huwag kang tatagal. Manatili ka lang malapit sa mga gwardiya.” Malinaw ang utos at wala ng pagtutol galing sa akin. Doon ako nakipagkita sa mga kaibigan ko at sabay-sabay kaming sumugod sa baby sto