Semua Bab ตกหลุมรักมาเฟียใจร้าย (จบ): Bab 11 - Bab 20

EPISODES 11 | นางบำเรอncมือหนาจับขาเรียวเล็กสองข้างถ่างออกจากกัน ก่อนจะสอดนิ้วร้ายเข้าไปทักทายร่องสวาท ทำเอาหญิงสาวซาบซ่านในนิ้วแกร่งกลีบกุหลาบขาวเนียน มือหนาค่อย ๆเพิ่มจำนวนนิ้วเข้าไปในตัวหญิงสาวด้วยความเสียวซ่าน ทำเอาเสียงครวญคราง ดังเล็ดลอดออกมานอกประตูห้องพราฟ้าที่เริ่มรู้สึกหิวน้ำจึงตั้งใจว่าจะลงมาในครัว ทว่าสิ่งที่เธอได้ยินคือเสียงที่ลอยลอดออกมาจากห้องนอนของคชา “อ๊าอ่าาาาา คชาคะ เบาๆหน่อยค่ะ พายเสียวจัง อื้มมมม” มือเรียวจิกลงบนที่นอน ใบหน้ายกยิ้มสุขสมกับรสชาติแห่งการเสพสุขราคะ มือบางกำแน่นยืนฟังเสียงที่รู้สึกเจ็บปวดทั้งๆที่เกลียดผู้ชายคนนั้นแต่ทำไม เมื่อรู้ว่าเขามีอะไรกับคนอื่น หัวใจถึงได้ทรมานขนาดนี้ เธอคงไม่ได้หวั่นไหวกับผู้ชายที่เพิ่งเจอหรอกจริงไหมพราวฟ้าทิ้งตัวนั่งลงพิงผนังหน้าห้องคชา ดวงตาคู่สวยสองข้างร้อนผาวจนแสบตา “อย่าร้องนะพราวฟ้า”หญิงสาวพึมพำกลั้นน้ำตาที่กำลังจะทะลักไหลออกมาแจะแจะแจะเสียงกระแทกของนิ้วกระทบเข้าหาร่องสวาท มือหนาอีกข้างเลื่อนขย้ำเนินอกอวบอิ่ม ก่อนจะดึงเอวบางขึ้นแนบผนังห้อง ยกขาเรียวชูขึ้นแล้วจึงสอดสิ่งแปลกปลอมเข้าไปกระทุ้ง เป็นจังหวะ ท่วง

EPISODES 13 พักผ่อนเครื่องบินลงจอดที่ท่าอากาศยานอย่างปลอดภัย ฉันรีบพาพ่อลงจากเครื่องทันทีเพื่อออกไปขึ้นรถของลุงขมิ้นที่มาจอดรอรับ“พราวฟ้าทางนี้ลูก มือหนาสะบัดไปมาตะโกนเรียกหน้าประตูทางออกฉันจึงรีบพาพ่อเดินไปหา“ไม่เจอตั้งนานสบายดีนะหลาน” “สบายดีค่ะ”“งั้นไป รีบขึ้นรถเถอะ ลุงเอาเรือมาจอดรอที่ท่าไว้แล้ว” พวกเราพากันขึ้นรถยนต์สี่ประตูสีเงินที่จอดอยู่ ก่อนที่ฉันจะหันไปเห็นคชาที่กำลังวิ่งออกมา ในขณะที่รถของฉันกำลังขับแล่นออกไป ไม่คิดเลยว่าเขาจะนั่งเครื่องมาลำเดียวกับเราแถมยังตามล่าฉันไม่ยอมลดละ “พี่ภพ ผมไม่เจอพี่นานพี่ผอมลงเยอะมากเลยนะพอผมเล่าให้ศรีนวลภรรยาผมทราบว่าพี่กับพราวฟ้าจะมามันดีใจใหญ่เลยรีบทำอาหารรอเพียบเลย”“ขอบคุณนะ” “พราวกับพ่อจะขอรบกวนไม่นาน แค่รอให้ทุกอย่างดีขึ้น”“อย่าคิดมากสิพราวฟ้า น้าไม่คิดว่าเป็นการรบกวนเลยดีซะอีกไม่ได้เห็นพี่ ขวัญแล้วเห็นหลานสาวกับสามีของแกก็ยังดี แถมไอ้เข้มลูกน้าก็บ่นถึงเอ็งแทบทุกวันฉันยกยิ้มอย่างมีความสุข เพราะไม่ได้เจอกับน้าขมิ้นนาน รถขับแล่นเข้ามาจอดที่ท่าเรือ “มาแล้วเหรอพ่อ มีของให้ฉันช่วยขนไหม”เข้มลูกชายขมิ้นตะโกนถาม“มี

EPISODES 15 คนรู้จักหรือคนรู้ใจสถานีอนามัยบนเกาะ“แผลของคุณลุงฉีกนะคะ เดี๋ยวน่านจะเย็บแผลให้ แต่ว่าทุกเช้าคุณลุงจะต้องมาทำความสะอาดที่อนามัยนะคะ เพราะว่าแผลแบบนี้อันตรายมาก อาจติดเชื้อได้ง่าย”“พี่ผ่าตัดหัวใจมา แถมยังแผลฉีกขนาดนี้ยัยพราวฟ้าคงไม่รู้สินะ” “อย่าบอกพราวฟ้า พี่ขอร้อง” “ผมไม่บอกก็ได้แต่พี่ต้องทำตามที่หมอสั่งนะ คุณหมอน่านทั้งน่ารักทั้งใจดีคนบนเกาะนี้รักเธอหมดทุกคน”ขมิ้นเอ่ยชมหมอสาวจนเธอยกยิ้ม“ลุงขมิ้นปากหวานทุกวันเลย ไหน ๆ มาแล้วเดี๋ยวน่านฝากยาให้น้าศรีนวลไปเลยแล้วกัน”“ขอบคุณมากครับ”ขมิ้นเอ่ยขึ้นพลันหันมายิ้มกับพี่เขยตัวเอง“นี่ค่ะยา”หมอสาวยื่นถุงสีขาวขนาดเล็กให้ลุงขมิ้น ก่อนที่พวกเขาจะไหว้ขอบคุณแล้วเดินออกไป หมอน่านมองทั้งคู่ ก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโต๊ะทำงาน หยิบเอกสารขึ้นมาทำต่อ เวลาผ่านไปมืดสนิท....หลังจากที่นาวามาส่งฉันที่บ้านพักก็เจอกับพ่อและน้าขมิ้นพอดี ตอนนี้พวกเขาแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน ส่วนฉันก็พยุงพ่อขึ้นมาบนบ้าน ซึ่งบ้านไม้หลังนี้มีอยู่สองห้องพอดีให้ฉันกับพ่อได้นอนกันคนละห้อง พ่อคงจะเหนื่อยกับการเดินทางจึงผล็อยหลับไป ดีเหมือนกันท่านจะได้ไม่

EPISODES 18 | ลืมเลือนหลังจากที่พายุสงบลง “เห้ย!พวกเอ็งลองเดินตรวจดูความเสียหายให้ดี” ลุงขมิ้นตะโกนสั่งลูกน้องบนเกาะที่กำลังซ่อมหลังคาที่เก็บฟืน"แย่แล้ว ๆ พี่ขมิ้น” เสียงตะโกนจากยาเปาะคนบนเกาะ “มีอะไรวะ?” มีคนลอยมาติดบนหาดพี่รีบไปดูเถอะไม่รู้ตายรึยัง...."ไปเว้ย พวกเราที่เหลือตามข้าไปดูหน่อย” ลุงขมิ้นวิ่งไปที่หน้าหาดหลังพายุสงบลง พบชายร่างสูงนอนตะแคงเกยชายหาดไม่ได้สติ มือหนาพลิกตัวลงมา“เห้ย! มีรอยเลือดที่หัวด้วยว่ะ ไป ๆ รีบช่วยกันแบกมันขึ้นไปบนเกาะ” ลุงขมิ้นและลูกน้องพาคชาขึ้นไปบนเกาะ แล้วให้หมอน่านมาทำแผลให้พร้อมทั้งสับเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ หมอน่านทำแผลเสร็จ ก็ประเมินอาการคร่าว ๆ“เขาถูกของแข็งกระแทกหัวมาค่ะ ต้องคอยดูอาการหลังฟื้นว่าจะส่งผลยังไงบ้าง ตอนนี้ให้เขาพักผ่อนไปก่อนแล้วกันนะคะ” “ครับหมอ ชะเอมเอ็งไปส่งหมอน่านที่อนามัยหน่อยไป” “จhะน้า เชิญจ้ะคุณหมอ” ชะเอมเด็กสาวอายุยี่สิบที่มีนิสัยคล้ายผู้ชายขับรถกระบะเก่า ๆ ไปส่งหมอน่าน "ส่วนพวกเอ็งที่เหลือไปทำงานเถอะ กูจะไปรายงานนายก่อน” “ครับพี่ขมิ้น” “โชคยังดีน่ะพ่อหนุ่ม” ขมิ้นหันไปมองร่างหมดสติบนเตียงของคชา ก่อนจะ

EPISODES 20 | รื่นเริงสังสรรค์“ตอนนี้สมองภายในคงได้รับการกระทบกระเทือนอย่างหนักเลยทำให้คุณความจำเสื่อม ลืมเรื่องราวทั้งหมด แต่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ถ้ามันไม่ร้ายแรงสามวันนี้ก็กลับมาจำได้แต่ถ้าร้ายแรงคุณอาจลืมทุกอย่างตลอดชีวิต”มาเฟียหนุ่มได้ยินคำพูดนั้น ก็ทำเพียงนั่งนิ่งชะงักไปทันที“งั้นเอางี้ไหม ก่อนจะจำทุกอย่างได้ หมอตั้งชื่อใหม่ให้ก่อนดีกว่า”เสียงหมอเอ่ยขึ้นพร้อมกับยกยิ้มมองคนตรงหน้าที่ทำหน้าตกใจและมึนงงอยู่ตลอดเวลา แต่ดูน่ารักในเวลาเดียวกันอย่างบอกไม่ถูก ผิวพรรณและหน้าตาของเขาก็ดูดีกว่าชาวเลธรรมดา ๆ“ครับ”ชายหนุ่มตอบรับพร้อมกับพยักหน้าตอบเธออย่างว่าง่าย “งั้นหมอจะเรียก คุณว่าคลื่นก่อนก็แล้วกัน”ชายหนุ่มยกยิ้มกับชื่อใหม่ก่อนจะจ้องมองหญิงสาวตรงหน้า "ขอบคุณมากครับหมอ”“ต่อไปนี้คลื่นเรียกหมอว่าน่าน ก็พอ” “ครับน่าน” “ไหน ๆ คลื่นก็มาอยู่บนเกาะแล้ว คืนนี้ยังมีงานเลี้ยงอีก ไปด้วยกันสิ จะได้คุ้นเคยกับคนที่นี่”“จะดีเหรอครับ...”“ดีสิ” คุณหมอสาวเอ่ยขึ้นพร้อมกับอมยิ้ม หลังจากที่ไม่รู้สึกแบบนี้กับใครมานานมากแล้วเสียงดนตรีจากกลองและกองไฟที่ถูกก่อขึ้นส่องสว่าง ชาวบ้านมากมายต