All Chapters of หวงรักมาเฟียเถื่อน: Chapter 71 - Chapter 80

“นายครับ”หลังจากการผ่าตัดผ่านไปด้วยดี หมอทาวัตก็รีบกลับออกไปเพราะมีงานที่โรงพยาบาลรออยู่ ส่วนคนไข้พิเศษก็เลยฝากให้ลูกน้องของเขาอย่างเลนินที่ค่อนข้างเก่งด้านการแพทย์ไม่แพ้หมอคนหนึ่งเลยดูแลต่อเลนินก็เลยทำหน้าที่นั้นต่อมาตั้งแต่หมอออกไปจนกระทั่งถึงเช้าวันใหม่ที่เจ้านายของเขาตื่นขึ้นด้วยสีหน้าที่ดูสดใส“อืม”คนเป็นนายพยักหน้ารับคำลูกน้องเบาๆและเริ่มตรวจเช็คร่างกายที่เพิ่งฟื้นคืนจากยาสลบอย่างละเอียด ว่ามันมีอะไรตรงไหนใช้การไม่ได้หรือเปล่า ลองขยับแขนขยับขาอย่างช้าๆไม่ให้กระทบกับบาดแผลที่ถูกยิงมา เพราะบริเวณนั้นยังต้องถูกทะนุถนอมอย่างดีจนกว่าจะตัดไหมที่เย็บแผลเอาไว้ออกได้“โอเคไหมครับ เจ็บแผลไหมครับ”เลนินเอ่ยถามเจ้านายด้วยน้ำเสียงที่เบา เพื่อไม่ให้กระทบกับคนเฝ้าที่แสนพิเศษของเจ้านายที่กำลังหลับอยู่บนโซฟาไม่ไกลจากเตียงของเจ้านายนักโซฟาตัวนั้นถูกยกมาตั้งภายในห้องพยาบาลนี้เป็นพิเศษเพื่อให้เธออยู่ในวงสายตาของเจ้านาย เมื่อเจ้านายตื่นขึ้นมาจะได้ไม่เอ่ยตำหนิพวกเขา“ไม่เท่าไหร่”ฟีนิกส์ตรวจดูร่างกายของตัวเองคร่าวๆแล้วก็เห็นว่ายังขยับแขนขยับขาได้ปกติอยู่ แผลก็ไม่ได้เจ็บมากเท่าไหร่นัก แค่นี้สำหรั

“ถ้าเจ็บคุณต้องรีบบอกหนูนะคะ”หญิงสาวกำลังทำตัวเก้ๆกังๆอยู่กับมีดโกนที่ใช้โกนหนวดของชายหนุ่ม เมื่อเขานั้นเพิ่งจะหายดี แผลก็เพิ่งจะตัดไหมไปเมื่อวานนี้ และไหว้วานให้เธอช่วยโกนหนวดให้กับเขาเธอไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนแม้กระทั่งการต้องมาจับมีดโกนหนวด มันก็เป็นอะไรที่ค่อนข้างยากสำหรับเธออยู่เหมือนกันแต่เพราะปากหนักไม่ได้ปฏิเสธเขาไปก็ด้วยเห็นว่าเขาเพิ่งจะหายดี มันก็เลยทำให้เธอต้องมาหัดทำอะไรที่ไม่เคยแบบนี้“อืม”คนขี้ร้อนอย่างฟีนิกส์นอนรอในอ่างอาบน้ำที่ถูกเปิดน้ำใส่จนเต็มอย่างสบายใจ เอนกายไปกับอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ สายตาของคนอย่างเขาที่เคยมีอยู่โหมดเดียวคือโหมดโหดร้าย จ้องมองดูเธออย่างหวานหยดด้วยอยากจะเห็นเธออย่างชัดๆเวลาที่เธอเข้ามาโกนหนวดให้ใกล้ๆ“มีอะไรหรือเปล่า”เข็มขาวที่กำลังย่างเท้าเข้าใกล้เขาพร้อมมีดโกนหนวดหยุดชะงักฝีเท้าเป็นระยะๆราวกับเกรงกลัวอะไร จนเขานั้นต้องเอ่ยถามเพราะก็รอนานแล้วที่จะให้เธอเข้ามาใกล้ๆ เพื่อจะได้ดูใบหน้าหวานๆของเธอให้มันชัดเจน“คุณหลับตาได้ไหมคะ”เธอเกรงกลัวสายตาของเขาที่จ้องมองเธอไม่ละไปไหนนั้น ทำเอาเธอหวั่นใจไม่น้อยจนไม่กล้าขยับเท้าก้าวเดินไม่ใช่สายตาที่ดุร้า

สามวันต่อมา.......“ทำอะไรอยู่เหรอ”เสียงหนาเอ่ยถามเบาๆราวกับกระซิบพูดที่ข้างใบหูของหญิงสาว เมื่อร่างใหญ่ที่เพิ่งกลับมาจากทำงานกำลังย่อตัวนั่งลงกับพื้นข้างๆกับเธอที่กำลังนั่งทำอะไรอยู่ก่อนหน้านี้ท่าทางของเขาค่อนข้างเก้ๆกังๆ ด้วยเขาแทบไม่เคยนั่งบนพื้นเลย แถมแขนขาก็ยาวเพราะความสูงที่เกินร้อยแปดสิบ ทำเอากว่าจะนั่งลงได้ก็ต้องแอบปาดเหงื่อไม่น้อยเลยแต่พอนั่งลงไปแล้ว เขาก็เข้าหอมแก้มหญิงสาวผสานกับเข้ากอดเธอในทันที เพื่อเรียกรับรางวัลที่คนตัวโตๆอย่างเขานั่งลงกับพื้นได้“กำลังจัดกระเป๋าเพื่อไปเรียนพรุ่งนี้นะคะ”หญิงสาวไม่ได้คุ้นชินสักเท่าไหร่ที่ถูกหอมแก้มเข้ามาฟอดใหญ่แบบนั้น เธอยังคงเอียงใบหน้าหลบเขาด้วยความเขินอายเหมือนเดิม “พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้วเหรอ”มาเฟียหนุ่มมีสีหน้าครุ่นคิดขึ้นในทันที เมื่อเขาเหมือนจะหลงลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิทเลยเพราะมัวแต่เอาเวลาไปล้างแค้นอยู่“ใช่ค่ะ พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้วค่ะ”หญิงสาวย้ำคำพร้อมกับลงมือจัดกระเป๋าต่อให้เสร็จ เพราะถ้าขืนชักช้าก็ดูเหมือนจะถูกก่อกวนจนไม่ได้จัดกระเป๋าต่อแน่ๆเพราะมาเฟียที่อยู่ข้างๆเธอซุกซนเสียงเหลือเกิน มักก่อกวนจนเธอไม่เป็นอันต้องทำอะไรอยู่เ

เข็มขาวตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่หลังจากที่หลับสนิทมาตลอดทั้งคืน เธอนั้นรีบล้างหน้าล้างตาและแต่งตัวอย่างลวกๆ ก่อนจะรีบออกจากห้องนอนเพื่อมองหามาเฟียเจ้าของบ้านตัวจริงด้วยเมื่อคืนนั้นเขาไม่ได้กลับมานอนกับเธอ พอตื่นเช้ามาสิ่งแรกที่เธอทำเลยก็คือเป็นห่วงเขา และตอนนี้เธอก็อยากจะรู้ว่าเขากลับมาบ้านหรือยัง หรือว่ายังทำงานไม่เสร็จถึงยังไม่ได้รับรักเขา แต่มันก็เหมือนหลงรักคนร้ายๆอย่างเขาไปแล้วทั้งใจ จะเมินเฉยเมื่อไม่เห็นหน้าเขาก็ทำไม่ได้“คุณฟีนิกส์”คนตัวเล็กเดินไปยังห้องนู้นห้องนี้ของบ้านก็ไม่เจอใครเลย จนเธอเดินไปที่ห้องนั่งเล่นที่ถูกเปิดประตูห้องทิ้งเอาไว้ทั้งที่ปกติ ทุกห้องภายในบ้านนี้จะถูกปิดประตูเอาไว้แยกการใช้งานอย่างชัดเจนภาพตรงหน้าเธอทำเอาเธอตกใจไม่น้อยเมื่อมาเจอมาเฟียหนุ่มนั้นนอนหลับอยู่บนโซฟา และด้านล่างมีลูกน้องอีกสองคนนอนอยู่“หนูเข็ม”ร่างหนาลืมตาขึ้นอย่างช้าๆเมื่อได้ยินเสียงหวานๆเอ่ยดังขึ้น กว่าตาจะเปิดลืมขึ้นมาไหวจากความอิดโรยจากการอาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อคืน ก็กินเวลาไปหลายวินาทีเมื่อลืมตาขึ้นมาแล้ว ร่างหนาก็ยังลุกนั่งไม่ไหว หมดแรงจนแทบอยากจะปิดเปลือกตาลงแล้วหลับพักต่อฝืน

“สวัสดีค่ะคุณเลนิน คุณเออร์วาน”ตกเย็นวันนั้น หญิงสาวเลิกเรียนเวลาเกือบๆจะห้าโมงเย็น เลสไปนิดหน่อยเพราะอาจารย์สั่งงานกลุ่มตั้งแต่คาบเรียนแรกเลย เธอก็เลยต้องอยู่คุยกลุ่มกันเพื่อนๆต่อนิดหน่อยพอทุกอย่างในห้องเรียนเสร็จเรียบร้อยดีแล้ว เธอก็รีบเดินลงจากตึกมาขึ้นรถที่มาจอดรอรับเธอหน้าตึกเรียนในทันทีแต่ทว่ากลับไม่เห็นหน้าคนมารับ เห็นแต่ลูกน้องของเขายืนรอเธออยู่ เธอก็เลยทักทายพวกเขาสองคนด้วยการยกมือไหว้อย่างคุ้นชิน“สะๆสวัสดีครับนายหญิง”เลนินกับเออร์วานรับไหว้นายหญิงของเขาด้วยความเก้ๆกังๆเหมือนอย่างเคย เพราะไม่ชินสักครั้งเดียวเลยที่จะถูกคนไหว้แบบนี้ก็บอกแล้วว่าพวกเขาถนัดฆ่าให้ตายมากกว่าจะให้ใครมีโอกาสยกมือไหว้ร้องของชีวิต แล้วตบท้ายด้วยการยิ้มแห้งๆ กลบเกลื่อนอะไรบางอย่างต่อหน้าหญิงสาวที่พวกเขาเรียกได้อย่างเต็มปากเลยว่านายหญิง“โอ๊กกกกกกก”เสียงโอ๊กอ้ากดังขึ้นจากอีกฝั่งของรถ ดังยาวอยู่สักพักแล้วก็เงียบไปราวกับคนอาเจียนกำลังพักเหนื่อย“เสียงใครเหรอคะ”เสียงนั้นดังใกล้มากเหมือนจะอยู่ไม่ไกลจากตรงที่เธอยืนอยู่นัก เข็มขาวก็เลยถามออกไปด้วยความสงสัย ทั้งที่ปกติแล้วเธอไม่ใช่คนขี้สงสัยอะไรง่ายๆเพร