All Chapters of ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น: Chapter 31 - Chapter 40

“..ข้าคิดว่าเจ้าไม่ต้องพยายามอะไรเลย เพราะเจ้าเป็นคนจิตใจดี ดังนั้นทำดีกับท่านเติ้งไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเจ้าแน่ ส่วนเรื่องร่วมหอเจ้าก็ไม่ต้องร้อนใจไปหรอก เมื่อถึงเวลาท่านเติ้งจะนำพาเจ้าเอง เจ้าก็แค่โอนอ่อนผ่อนตาม อย่าผลักไสท่านก็พอ” แม้จะสงสัยในตัวของท่านเติ้ง ที่แต่งงานมานานแรมเดือนแล้วแต่ยังไม่ยอมร่วมหอ แต่ก็ให้คำตอบที่ดีแก่เพื่อน“แต่..ครั้งหนึ่งท่านเติ้งเคยจะทำกับข้าแล้ว ตอนนั้นข้าทั้งกลัวทั้งตื่นเต้นมากจึงต่อต้าน ท่านเติ้งจึงไม่ได้ทำต่อ”“ฟังข้านะอาซิน แต่งงานต้องมีการร่วมหอ สามีภรรยาต้องมีการอุ่นเตียงกันอยู่เสมอ เริ่มต้นอาจมีตื่นตระหนก แต่มันจะค่อย ๆ ดีขึ้น ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก”“อือ ข้าจะจำไว้ ขอบใจมากนะอาซา”“เจ้าเป็นอะไรหรือเปล่าอาซิน” ถามเมื่อเห็นนางหน้านิ่ว เอามือกดที่ท้องบ่อยขึ้น“ข้าไม่ค่อยสบายท้องเท่าไหร่ อยู่ ๆ ก็รู้สึกปวด” นางเริ่มจะปวดท้องหนักขึ้นเรื่อย ๆ แต่ไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วงจึงอดทนไว้ “ข้ากลับก่อนดีกว่า เจ้าจะได้เตรียมทำอาหารไว้รออาหวง เขาบอกว่าตั

“เมียข้าน่ารักเพียงนี้ ข้าจะมีใจให้สตรีอื่นได้อย่างไร”นางเขินอายต่อสายตาของเขาจนทำตัวไม่ถูก “ซินเอ๋อร์หิวแล้ว”เขาหัวเราะ “ข้าให้แม่ครัวทำโจ๊กรังนกกับน้ำแกงไก่ตุ๋นโสมเอาไว้รอแล้ว”“ซินเอ๋อร์เดินเองได้” รีบบอกสามีที่ก้าวลงจากเตียงแล้วทำท่าจะอุ้ม“แต่ข้าอยากอุ้มเมียข้า”“ก็ได้” แล้วโอบแขนกับลำคอของเขา ยอมให้เขาอุ้มไปที่โต๊ะกินข้าว เมื่อนั่งลงเรียบร้อยแล้วก็ได้แต่มองเขาตักน้ำแกงที่อุ่นรอไว้ในเตา.. ค่อย ๆ บรรจงเป่าไล่ความร้อนให้.. และอ้าปากรับเมื่อเขาป้อน“อร่อยไหม”“อือ”เขาตักโจ๊กให้นาง “ระวังร้อนนะ”“ขอบคุณ” นางตักโจ๊กใส่ปากไปหลายคำด้วยความหิว “เหล่ากง”“หือ”“เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ เหล่ากงไม่มีอะไรจะถามซินเอ๋อร์บ้างหรือ”“ไม่มีอะไรจะถาม เพราะลุงโปบอกแล้วว่าเจ้าไปหาเมียอาหวง พอรู้เหล่ากงก็ตั้งใจไปรับเจ้ากลับบ้าน ก็บังเอิญไปเจอเจ้าเกิดเรื่

จูอินบีบมือลูกสาวแน่น ดึงสติให้นางหยุดพูดอะไรออกไปอีก“ตั้งแต่แต่งงาน เจ้าก็คิดอะไรเองไม่เป็นเลยสินะ ถึงต้องเดือดร้อนท่านเติ้งทุกเรื่อง”“อยู่บ้านเชื่อฟังบิดา ออกเรือนเชื่อฟังสามี นางผิดตรงไหนเล่า” ถามแม่ยายพร้อมรอยยิ้มเยือกเย็น ชักรำคาญความน่ารำคาญของสองแม่ลูก “เชิญพวกท่านกินกันตามสบาย ข้ามีธุระต้องไปทำต่อ” แล้วเรียกเสี่ยวเอ้อร์มารับคำสั่ง“ท่านเติ้งต้องการอะไรเพิ่มขอรับ”“อยากกินอะไรก็สั่งเพิ่มได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ..” บอกกับคนในโต๊ะแล้วจึงหันไปหาเสี่ยวเอ้อร์ “ค่าอาหารโต๊ะนี้ตามไปเก็บที่ร้านข้านะ”“ท่านเติ้งจะให้ข้าไปเก็บที่ร้านอัญมณี ร้านเครื่องเคลือบ ร้านเครื่องหนัง หรือว่าร้า”“ไปเก็บกับอาเต้า เห็นเขาอยู่ร้านไหนก็เก็บที่ร้านนั้น” ตัดบทก่อนที่เสี่ยวเอ้อร์จะพูดจบ แล้วจูงมือภรรยาเดินจากไปหลังจากเติ้งอี้เทียนจูงมือภรรยาออกไปจากร้านแล้ว หมี่มี่จึงยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้เสี่ยวเอ้อร์“ท่านเติ้งมีกิจการอยู่ที่นี่ด้วยหรือ”

ไป๋ซินซินรีบเอาตัวบังสามีไว้ด้านหลังอย่างต้องการปกป้อง ความโกรธมีมากกว่าความกลัว“แต่เจ้าทำสามีข้าจนเลือดไหล เขาไม่เจ็บยิ่งกว่าเจ้าหรือ”หยางซิงเถียนย่างเท้าเข้าไปหาไป๋ซินซินอย่างหาเรื่องเฟิงเมี่ยนรีบก้าวตามหยางซิงเถียนหวังปกป้องเจ้านายเติ้งอี้เทียนส่งสัญญาณห้ามเฟิงเมี่ยน ปล่อยให้ซิงเถียนเดินเข้ามา มีเขาอยู่ตรงนี้ นางทำอะไรซินซินไม่ได้หรอกซิงเถียนตั้งใจจะเข้าไปเอาเรื่องกับหญิงสาว แต่เมื่อเห็นสายตาที่มองข้ามศีรษะนางมา ก็เกิดความครั่นคร้ามจนไม่กล้าลงมือ“อยากปกป้องเขาก็ควรคิดให้ดีก่อนว่าข้าเป็นใคร”“เป็นใครก็ช่าง ข้าจะไม่ยอมให้มาทำร้ายสามีของข้าเด็ดขาด”“หึ!.. ท่านเป็นถึงคหบดีผู้มั่งคั่งที่สุดในเมืองเทียนสิน แต่ไม่มีสายตาในการเลือกภรรยาสักนิด สตรีต่ำทรามที่ไม่รู้จักแยกแยะดำขาวแบบนี้ จะพาให้ท่านตกต่ำไปด้วย ท่ะ”เพียะ!คนที่กำลังลอยหน้าลอยตาต่อว่าฉอด ๆ หน้าหันไปตามแรงตบทุกคนที่อยู่ในร้านต่างตกใจ ยืนนิ่งราวหุ่นปั้น พร้อมใจกันเงียบโดยไม่ต้องมีใครสั่ง“จะด่าจะดูถูกข้ายังไงก็ได้ แต่อย่ามาดูถูกสามีของข้า

อา.. ไม่ไหวแล้ว กระต่ายน้อยโดนเสือใหญ่ขย้ำราบคาบแล้วมือที่ผลักไสเปลี่ยนเป็นขย้ำผมเขาแน่น อา.. ร่างบางแข็งเกร็ง นิ้วมือนิ้วเท้าเกร็งผิดรูป ความเสียวสะท้านถูกปลดปล่อยออกไปนางรู้แล้วว่าความรู้สึกที่ค้างคาคืออะไร และรู้สึกดีแค่ไหนที่ถูกทำให้หายไปแต่ทำไมเขายังไม่ยอมหยุดเล่า.. อา..ซู้ด...อา..อา.. เขาทำให้นางมีอาการอีกแล้ว ซู้ด...“เหล่ากง ซินเอ๋อร์เสียว พอก่อนได้ไหม” อ้อนวอนเสียงสั่นพร่า เมื่อยังถูกลิ้นอุ่นของเขาละเลงไม่เลิก “ซินเอ๋อร์จะไม่ไหวอีกแล้ว อา..ซู้ด..ซู้ด.. ออกแล้ว ซินเอ๋อร์ออกอีกแล้ว อา..ซู้ด..”เติ้งอี้เทียนขยับตัวขึ้นเสมอกับเมียรัก มองใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความเสน่หา หอมแก้มนวลซ้ายขวา เลื่อนต่ำไปซุกไซ้ซอกคอระหง ปลุกเร้าอย่างใจเย็นทั่วเรือนร่างยันหลังเท้า แล้วไล่กลับขึ้นไปหาใบหน้านวลอีกครั้ง.. จูบปากที่ร้องคร่ำครวญ สอดลิ้นควานหาความหวานไม่รู้อิ่มถึงเวลาที่เขาจะมีความสุขบ้างแล้ว จับเอ็นอุ่นลูบไล้ให้ตื่นตัวเต็มที่แล้วจ่อที่ปากเหวสวาท ทักทายทำความคุ้นเคยจนแน่ใจว่านางพร้อม จึงเริ่มบุกทะลวงอย่างใจเย็น เพื่อให้นางเจ