Semua Bab ฮูหยินของข้าคือเจ้าเท่านั้น: Bab 41 - Bab 50

หมี่มี่หงุดหงิดกับอาการของอีกฝ่าย “เจ้าคงจะรักเขามากสินะ แค่พูดถึงก็หน้าแดงได้ขนาดนี้”“อือ ท่านเติ้งดีกับข้ามาก ข้าไม่มีอะไรจะมอบให้เขานอกจากความรัก ความภักดี”“ทั้ง ๆ ที่เขาชอบบงการเจ้า แม้แต่เสื้อผ้ายังตัดสินใจแทนเจ้า”“ข้าไม่เคยรู้สึกเช่นนั้นเลย ดีเสียอีกที่เขาคอยใส่ใจ”“นี่เจ้าไม่มีความคิดเป็นของตัวเองบ้างหรือไร” ถ้าเป็นแบบนี้นางจะเข้าไปแทรกกลางได้อย่างไร“ข้าคิดเองได้ทุกเรื่องนั่นแหละ แต่บางเรื่องข้าอยากเห็นเขามีความสุข จึงยอมตามใจเขาก็เท่านั้น”“ในเมื่อเจ้าไม่ถือสาข้าก็อยากเล่าเรื่องเก่าให้ฟังสักนิด แต่ฟังแล้วก็ให้จบแค่ตรงนี้นะ หวังว่าเจ้าจะไม่เอาไปใส่ใจให้กลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต”“อือ เล่ามาสิ” แล้วรอฟังอย่างตั้งใจ“เจ้าก็รู้ว่าข้าผูกพันกับท่านสองมาตั้งแต่ยังเด็ก ครอบครัวของเราคุ้นเคยกันดีมาก ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายหมายมั่นจะให้เราแต่งงานกัน เขาเองก็ไม่ปฏิเสธและดีกับข้ามาก ตามใจข้าทุกเรื่อง มีแต่ข้าที่ไม่เคยตามใจเขาเลย แต่ข้าก็ชอบท่านสองมาก” แล้วยื่นนิ้วก้อยให้นางดู “แหวนวงนี้ก็เป็นเขาที่มอบให้ข้า” เจตนาทำเป็นพูดคุยไปเรื่อย แต่จริง ๆ แล้วอยากปั่นหัวนาง“เพราะสนิทกันแบบนี้นี่เองถึงเ

“ข้าไม่ต้องการความรักที่เกิดจากการแต่งงานแล้วกลายเป็นสามี แต่ข้าต้องการความรักที่มาจากหัวใจของเจ้าต่างหาก หัวใจของเจ้าเริ่มรู้สึกรักข้าบ้างหรือยัง”“ถ้าการที่ได้ยินว่าท่านกับแม่นางหมี่ เคยมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อกัน เคยแลกแหวนแทนใจกัน แล้วหัวใจของซินเอ๋อร์รู้สึกเจ็บ ๆ หน่วง ๆ.. แบบนี้หมายถึงซินเอ๋อร์รักท่านแล้วหรือยัง” นางถามเพราะไม่เคยรู้จักความรักของบุรุษสตรี จึงลังเลที่จะยืนยันเขาพยักหน้ายอมรับ พอใจกับคำตอบของนางมากจนฉีกยิ้มกว้าง เก็บอาการไม่อยู่สายตาของนางทำให้เขาหมดความอดทน ขึ้นคร่อมร่างบางแล้วมอบจูบดูดดื่ม ร่างกายเริ่มเรียกร้องต้องการ“เจ้าหลงรักสามีของตัวเองแล้วฮูหยินน้อย ข้าต้องตอบแทนความรักของเจ้าสักหน่อยแล้ว”“เช่นนั้นระหว่างท่านกับแม่นางหมี่ ซินเอ๋อร์ต้องทำอย่างไรดี” เมื่อปากเป็นอิสระก็ถามในสิ่งที่ยังคาใจ“เจ้าอยากแบ่งสามีให้นางหรือ”นางรีบส่ายหน้าปฏิเสธ“ไม่อยากแต่ก็ยังทำเป็นใจกว้าง” นิ้วเรียวยาวดีดเบา ๆ ที่หน้าผากกลมกลึง “ข้าไม่เคยรู้สึกก

“วันนี้ท่านจะกลับดึกอีกไหม” ไป๋ซินซินถามสามีขณะกำลังจัดเสื้อผ้าให้เขาใบหน้าขรึมฉีกยิ้ม บีบแก้มนวลเบา ๆ “ถามทำไม จะแอบดื่มเหล้าอีกหรือ”นางเบ้ปากแล้วส่ายหน้า “ไม่ดื่มแล้ว ไม่อร่อยเลย”“ไว้ข้าจะเอาเหล้าองุ่นของชาวตะวันตกมาให้ดื่ม รสชาติอ่อน ๆ อมเปรี้ยวอมหวาน ถูกปากเจ้าแน่”“ซินเอ๋อร์จะรอดื่มกับเหล่ากง”“เด็กดี เย็นนี้ข้าจะกลับมาก่อนมื้อเย็นแน่นอน” แล้วโน้มหน้าลงต่ำ “ขอกำลังใจหน่อย”แม้จะเอียงอายจนหน้าแดง แต่นางก็ยอมยื่นปากออกไปแตะที่ริมฝีปากเขา แต่กลับถูกเขาฉวยกอด แล้วจูบดูดดื่มแทบสูบเอาวิญญาณออกจากร่าง“ชื่นใจนัก เย็นนี้เจอกัน”“ซินเอ๋อร์ไปส่ง” แล้วคล้องแขนข้างที่ไม่ได้ถือไม่เท้า เดินคุยกับเขาไปจนถึงบันไดรถม้า “ถ้าปวดขาก็อย่าฝืนเดินเด็ดขาด ไม่ไหวก็ให้รีบกินยา รับปากสิ”“ขอรับเหล่าผอ” ความน่ารักของนางทำให้เขาหักห้ามใจไม่ไหว ก้มไปจูบที่หน้าผากอีกหนึ่งทีต่อหน้าบ่าวรับใช้หลายคน แล้วกระชับเสื้อคล

“นายท่านขอรับ”เติ้งอี้เทียนมองเจียวหวงที่สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล“บ่าวขอออกไปช่วยตามหาฮูหยินด้วยนะขอรับ”“เมียเจ้ากำลังท้อง รีบกลับไปดูแลนางเถิด”“ให้บ่าวได้ช่วยเถิดขอรับ กลับไปก็คงโดนเมียไล่ให้ออกมาใหม่อยู่ดี บ่าวจะไปถามที่สำนักจินหม่า”“สำนักจินหม่าเกี่ยวอะไรด้วย” เขาสงสัย“นายท่านจำรถม้าที่เกือบชนกับเราได้ไหม บ่าวจำได้ว่านั่นเป็นรถม้าเช่าของสำนักจินหม่า บ่าวอยากไปถามหาคนขับคนนั้น เผื่อเขาจะเห็นอะไรบ้าง”คิ้วเข้มขมวดขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย “รีบไป ขี่ม้าไปเลย ถ้าได้ข่าวสำคัญรีบจุดพลุส่งสัญญาณให้ข้าทันที”“ขอรับ” เจียวหวงวิ่งไปหยิบพลุที่รถม้าก่อนจะขี่ม้าออกไปคล้อยหลังเจียวหวงไปแล้ว อี้เทียนก็รีบเดินไปที่ม้าอีกตัวทันที“ซู้ด..”“นายท่าน!” พ่อบ้านเห็นอาการหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวดของเจ้านายก็เป็นห่วง “รอฟังข่าวอยู่ที่นี่ดีกว่านะขอรับ”“ข้าไม่เป็นไร” แล

คฤหาสน์สกุลเติ้ง“ลูกสาวข้าสำนึกผิดแล้วท่านเติ้ง ได้โปรดยกโทษให้นางด้วยเถิดขอรับ”เติ้งอี้เทียนมองคนทั้งสามที่หมอบอยู่กับพื้น ไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจสักนิด พยายามข่มความเกรี้ยวกราดเอาไว้ ถ้าไม่ใช่เพราะเมียรักขอร้องไว้ เขาคงไม่ทนนิ่งอยู่แบบนี้“ข้าจะยกโทษให้คนจิตใจชั่วร้ายได้อย่างไร”“นางยังเด็ก ไม่รู้ความ นิสัยอาจหุนหันไปบ้าง แต่นางก็ไม่ใช่คนจิตใจชั่วร้ายแน่ ท่านเติ้งโปรดเมตตานางสักครั้ง แม่อย่างข้าสัญญาว่าจะทำโทษนาง และอบรมนิสัยนางใหม่อย่างเคร่งครัด ท่านเติ้งได้โปรดเมตตาแม่อย่างข้าด้วยเถิด ข้ามีลูกสาวแค่คนเดียวเท่านั้น” ผู้เป็นมารดาอ้อนวอนทั้งน้ำตา ในใจอ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ช่วยดลจิตดลใจของเติ้งอี้เทียน ให้เห็นใจเมตตานางในฐานะมารดา“ไม่ใช่คนจิตใจชั่วร้าย..แต่คิดจะฆ่าแก้วตาดวงใจ เพียง คน เดียว ของข้า” เขาจงใจเน้นคำพูดตอกย้ำความเห็นแก่ตัวของนางนางบอกนางมีลูกสาวเพียงคนเดียว เขาก็มีเมียเพียงคนเดียวเหมือนกัน ความรู้สึกนางกับเขาก็ไม่ต่างกัน“ข้าแค่สั่งให้พวกมันลักพาตัวนางแล้วมัดม