Semua Bab เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข: Bab 61 - Bab 70

" น่าจะหกโมงเช้าแล้วล่ะครับ " หยางหมิงเฉิงมองออกไปยังนอกห้อง" ตายจริงอย่างนั้นเราก็ไม่ทันรถไฟเที่ยวแรกน่ะสิคะ " เธอหงุดหงิดกับความไม่เอาไหนของตัวเองแทนที่จะรีบตื่น" เอาไว้ไปรอบ 08.30 ก็ได้ครับ คุณอาบน้ำเถอะเดี๋ยวผมมา" หยางหมิงเฉิงบอกให้เธอไปเตรียมตัว ส่วนเขานั้นตั้งใจจะไปหาของกินมาให้ภรรยา" เดี๋ยวค่ะนี่เงิน คุณเก็บไว้ก่อนเถอะค่ะ" เธอยื่นถุงเงินที่เขาให้เธอมากลับคืนไป" อืม " เขารับมันมาแล้วออกจากห้องไป ถึงบ้านที่ปักกิ่งค่อยให้เธอจัดการแล้วกันหยางหมิงเฉิงออกไปซื้อโจ๊กข้าว พร้อมทั้งน้ำเต้าหู้ ซาลาเปา อาหารง่ายๆ ที่มีขายในตอนเช้า และไม่ลืมที่จะบอกคนขายให้ใส่น้ำตาลลงไปในน้ำเต้าหู้แทนถั่วเขียวต้มน้ำตาลเพราะเขาไม่รู้จะไปหาซื้อมันได้จากที่ไหน หวังว่าจะแทนกันได้บ้างหลี่เล่อเยียนรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างไม่อิดออด เธอช้าเพราะตื่นสายแล้ว จะมาช้าเพราะแต่งตัวไม่ได้ โชคดีที่ร่างนี้เกิดมาสวยมากจริง ๆ ไม่จำเป็นต้องแต่งอะไรมากมายเพียงเขียนคิ้วตามโครงเดิม ทาแป้งแล้วก็ทาลิปกลอสเพิ่มความชุ่มชื่นให้กับปาก เพียงเท่านี้ก็ดูดีขึ้นมากแล้ว และหยางหมิงเฉิงเองก็เข้ามาในห้องพอดี" คุณกินได้เลยนะครับ ขอผม

" ก็ต้องนอนบ้านเราสิเด็กคนนี้นี่ ชักจะแก่แดด พี่ยังไม่แต่งงานเลยนะ" หลี่เล่อเยียนส่ายหน้าเอือมระอากับความรู้มากของเขา ถึงแม้ว่าเธอจะเลยเถิดไปเกินกว่าจะมาอายเลยก็ตามเถอะ" ถ้าอย่างนั้นพี่นอนห้องผมนะ ห้องพี่กลายเป็นห้องเก็บของไปแล้วล่ะครับ" หลี่หานพูดเสียงเบา ไม่อยากมีปัญหากับแม่เลี้ยง" แค่คืนนี้ล่ะ รบกวนนายด้วยนะ " หลี่เล่อเยียนพยักหน้า" พี่...ผมดีใจที่สุดเลยครับ พี่สบายดีใช่ไหม ทำไมผมรู้สึกเหมือนพี่ไม่ได้ไปลำบากเลยละครับ" หลี่หานขมวดคิ้วสงสัยพี่สาวเขาไปค่ายชนบทไม่ใช่หรือ ทำไมเธอถึงดูปกติดีจัง " ก็ใช่นะซิ นายคิดว่าพี่สาวนายยังลำบากไม่พอรึไง " หลี่เล่อเยียนแกล้งน้อยใจน้องชาย" ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับพี่ ผมเป็นห่วงพี่แทบแย่ รีบให้พี่ เขยไปรับพี่กลับมาเร็วๆ ถ้าไม่เชื่อพี่ลองถามเขาดูสิ" หลี่หานโบกไม้โบกมือเป็นพัลวันกลัวพี่สาวเข้าใจผิด" จริงหรือคะ" หลี่เล่อเยียนขยิบตาให้สามีทีหนึ่งเป็นอันรู้กัน" ....." หยางหมิงทำเพียงส่ายหน้าปฏิเสธเท่านั้น" โธ่....พวกพี่แกล้งผมหรือเปล่าครับเนี่ย" หลี่หานโอดโอย เพราะโดนพี่สาวและพี่เขยเล่นงานให้เข้าแล้ว" ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับพี่" หลี่หานพูดพร้อมน้ำตาค

" ฉันก็แค่หวังดี แล้วก็เอาคำสั่งสอนของคุณแม่ที่เคยพูดไว้มาพูดน่ะค่ะ เมื่อก่อนคุณแม่ชอบสอนกับฉันแบบนี้เป็นประจำเลย จริงไหมคะคุณแม่ " หลี่เล่อเยียนทิ้งระเบิดกลางวงอาหารมื้อค่ำค่ะ ตุ้ม ..... รู้สึกว่าจะไม่มีใครกินอาหารลงอีกต่อไป"แหม...ลูกเยี่ยนแม่ก็พูดเล่นกับลูกเท่านั้นล่ะจ้ะ ไม่คิดว่าลูกจำเก็บเอามาคิด ฮาๆ กินข้าวกันเถอะค่ะ อาหารเย็นหมดแล้ว " แม่เลี้ยงหรูหน้าซีด เพราะตอนนี้สายตาสามีที่มองมานั้นช่างเย็นชาซะเหลือเกินจึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที" นั่นสิครับรีบกินกันเถอะ " หลี่หานช่วยกู้บรรยากาศที่กดดันนี้" หนูขอตัวนะคะ" หรูฟานเซียนทนนั่งต่อไปไม่ได้ขืนอยู่เธอได้ก่อสงครามประสาทกับเล่อเยียนจนทุกคนทานข้าวไม่อร่อยแน่ ๆ" ฟาง..""กินข้าว " ไม่ทันที่แม่เลี้ยงหรูจะพูดจบ หลี่ฉินก็พูดขึ้นเสียงดัง นี่เขาเลี้ยงตัวอะไรไว้ในบ้าน ทำไมหล่อนถึงสอนลูกสาวเขาแบบนั้นเขาเองที่เป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับลูกๆ แต่ต้องทำงานจนไม่มีเวลาดูแลลูกๆ จึงตัดสินใจหาภรรยาใหม่มาช่วยดูแล หวังว่าจะทดแทนความอบอุ่นของแม่เด็ก ๆ ที่หล่อนจากไปก่อนวัยอันควร สวรรค์ นี่เขาตาบอดถึงเพียงนี้เชียวหรือทุกคนต่างนั่งตัวแข็งหลังตรง ตักอาหารของตัวเอ

กำหนดวันแต่งงานมาถึง หลี่เล่อเยียนอยู่ในชุดแต่งงานสีแดงปักลวดลายนกยูง เสื้อด้านบนเป็นกี่เพ้าแขนยาวทั้งสองข้างปักรูปนกยูงรำแพงหางหันหน้าเข้าหากัน อีกทั้งยังปักดอกเหมยแซมตามช่องต่าง ๆ เพื่อให้ดูสวยงาม ด้านหลังของเสื้อปักนกยูงตัวใหญ่เต็มแผ่นหลัง รายล้อมไปด้วยดงดอกเหมยกระโปรงลากยาวเป็นกลีบรอบ เอี๊ยมแต่งงานเป็นเอี๊ยมสีแดงทำจากผ้าแพร ซึ่งตรงอกเสื้อมีกระเป๋า และปักคำว่า “แป๊ะนี้ไห่เล่า” หมายถึงอยู่กินกันจนแก่เฒ่า เชือกแดงผูกเอี๊ยม ซึ่งติดตัวหนังสือซังฮี้ และมีแผ่นหัวใจสีแดงสำหรับติดเครื่องประดับเพชรทอง ด้านหน้ามีผ้าปักนกยูงตัวใหญ่ราวกับมีชีวิต หลี่เล่อเยียนเสียบปิ่นยู่อี่ และประดับใบทับทิมที่ผม เมื่อใกล้ถึงฤกษ์เธอได้ทานอาหารกับครอบครัวเมื่อถึงฤกษ์งามยามดี ฝ่ายหยางหมิงเฉิงที่มาในชุดเจ้าบ่าวสีแดงต้องบอกว่าวันนี้เขานั้นดูดีมากจริง ๆ หลังจากที่เดินทางมายังบ้านเจ้าสาว หลี่เล่อเยียนนั่งถือพัดแดงรอเจ้าบ่าวในห้อง ส่วนญาติฝ่ายเจ้าสาวนั้น เป็นผู้ต้อนรับครอบครัวของเจ้าบ่าว จากนั้นเถ้าแก่พาฝ่ายเจ้าบ่าวเจรจาผ่านประตูเงินประตูทองเมื่อเข้ามาถึงในบ้านเจ้าสาว หยางหมิงเฉิงกราบไหว้ฟ้าดิน ไหว้เจ้าที่ และไหว

วันรุ่งขึ้นหลังเสร็จพิธี หลี่เล่อเยียนย้ายไปอยู่กับหยางหมิงเฉิงอย่างสมบูรณ์แบบ และตามธรรมเนียมฝ่ายหญิงจะต้องยกน้ำล้างหน้าให้พ่อแม่สามี ซึ่งบอกเป็นนัยว่าได้เริ่มทำหน้าที่ของลูกสะใภ้ตั้งแต่วันนี้ โดยการยกน้ำล้างหน้าได้ทำติดต่อกัน 3 วัน หลี่เล่อเยียนทำหน้าที่ได้ดีเยี่ยม สมกับเป็นลูกสะใภ้ที่แม่เฒ่าหยางพอใจมาก ทั้งสองคนเดินทางไปจดทะเบียนสมรสวันที่ 4 นับจากที่ได้แต่งงานกัน ตระกูลหยางสายหลักก็ได้เวลาเดินทางกลับบ้านสักที เพราะยังคงต้องกลับไปทำงานแลกแต้มค่าแรงเช่นกัน ถึงแม้ว่าจะมีเงินที่ลูกชายคนรองส่งมาให้ทุกเดือนก็ตามหลี่เล่อเยียนย้ายมาอยู่ในบ้านของน้าชายหยาง ซึ่งหยางหมิงเฉิงได้ต่อเติมห้องออกไปเป็นสัดส่วนชัดเจน ไม่ได้เกี่ยวข้องกับบ้านน้าชาย แต่ยังคงอยู่ในรั้วบ้านเดียวกันอยู่ เพราะที่ทำงานของหยางหมิงเฉิงนั้นสังกัดอยู่ที่ปักกิ่ง เขาไม่มีที่ทางในปักกิ่งจึงอาศัยอยู่กับน้าชายไปก่อน ยุคนี้ยังไม่มีการซื้อขายที่ทางจะมีเพียงที่อยู่อาศัยที่ทางการจัดสรรไว้ให้ ตอนนี้หยางหมิงเฉิงกลายเป็นพลเมืองปักกิ่งเรียบร้อยแล้ว ด้วยเส้นสายเจ้านายที่คอยให้ความช่วยเหลือ" เดินทางปลอดภัยนะคะคุณแม่" หลี่เล่อเยียนออกมาส่ง