All Chapters of เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข: Chapter 81 - Chapter 87

หลังจากที่กลับถึงบ้านก็เจอเข้ากับพี่สะใภ้หยางเข้า หลี่เล่อเยียนจึงหยุดและทักทายหล่อน" สวัสดีค่ะพี่สะใภ้ใหญ่ฉันไม่ค่อยได้เจอพี่เลยค่ะ เป็นอย่างไรบ้างคะ"" คงใกล้คลอดแล้วล่ะจ้ะ ขอบใจเธอมากนะสำหรับขาหมูวันนั้น พี่นี่แย่จริง ๆ ที่ไม่ได้เดินมาขอบคุณเธอเลย " สะใภ้ใหญ่รู้สึกอายเล็กน้อย เธอไม่กล้าทักทายน้องสะใภ้ เพราะแม่สามีเธอไม่ค่อยชอบหลานสะใภ้คนนี้สักเท่าไหร่" ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เอาไว้พี่คลอดเมื่อไหร่ฉันจะเอามาให้พี่อีกนะคะ จะได้มีน้ำนมให้หลานน่ะค่ะ" หลี่เล่อเยียนส่ายพร้อมทั้งหน้าโบกมือเพราะเธอเต็มใจเป็นอย่างมาก" นี่เธอซื้ออะไรมาเยอะแยะเลย ให้พี่ช่วยถือไปเก็บนะ " สะใภ้ใหญ่แสดงความมีน้ำใจ" ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ ฉันไม่หนักเท่าไหร่หรอก ฉันซื้อของเข้าบ้านนิดหน่อยนะค่ะ กำลังจะทำขนมไหว้พระจันทร์ " เธอไม่ได้ปิดบังเพราะตั้งใจให้รู้อยู่แล้ว หลี่เล่อเยียนแค่อยากจะช่วยให้สะใภ้ใหญ่มีรายได้บ้าง คนท้องไม่จำเป็นต้องอ่อนแอ เธออยากให้สะใภ้ใหญ่นั้นได้มองเห็นคุณค่าความสามารถของตัวเอง อยู่คนละบ้านแต่ในรั้วเดียวกัน ไม่ใช่ว่าเธอมองไม่เห็นว่าสะใภ้ใหญ่ทำงานบ้านหนักขนาดไหน" พี่อยู่บ้านว่างๆ งานบ้านพี่ทำเสร็จแล้ว

หลังจากที่ทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง ความเหนื่อยนั้นก็ได้สิ้นสุดลง เล่อเยียนได้เงินจากขนมไหว้พระจันทร์รวมทั้งหมด 2700 หยวน หักค่าบรรจุภัณฑ์ และฟักที่เธอไม่มีในมิติ 85 หยวน เธอใช้แป้งในมิติไป 50 ชั่ง 1 ใน 4 ส่วนที่เธอมีในมิติถือว่าเยอะพอสมควร นอกจากนั้นยังมีน้ำตาลอีก 20 ชั่ง น้ำมันถั่วลิสง น้ำผึ้งที่เธอเคยซื้อจากค่ายชนบทก็หมดเช่นกัน คงต้องหารายได้ทางอื่นเพิ่มเติมนอกจากใช้ของในมิติที่มีจำนวนจำกัดหลี่เล่อเยียนให้เงินค่าเหนื่อยกับสะใภ้ใหญ่ไป 20 หยวน สะใภ้ใหญ่รับมาด้วยมือสั่นเทา ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะมีโอกาสจับเงินมากถึงเพียงนี้ แม้แต่เงินเดือนในแต่ละเดือนของสามีก็ไม่เคยผ่านมือตนเลยสักครั้ง" มันไม่มากไปหรือจ๊ะน้องสะใภ้ พี่รับไว้ไม่ได้หรอก" สะใภ้ใหญ่ยื่นมือออกไปทั้ง ๆ ที่ยังสั่นๆ อยู่แต่ทำใจรับมาไว้ไม่ได้จริง ๆ" ช่วง 6 วันที่ผ่านมาฉันใช้แรงงานพี่หนักมากจริง ๆ ค่ะ พี่รับไว้เถอะนะคะ เก็บไว้เป็นเงินขวัญถุงติดตัวบ้าง ถือซะว่าเป็นสินเดิมที่ใช้ความสามารถของตัวพี่เอง หลานน้อยใกล้จะคลอดแล้วคิดถึงลูกให้มาก ๆ นะคะ" หลี่เล่อเยียนไม่สามารถยื่นมือเข้าไปช่วยโดยตรงได้ ทำได้เพียงหาวิธีช่วยให้เธอเห็นคุณค่า

"ว้ายยยยยยยยยยย" หลี่เล่อเยียนตกใจมาก เมื่อเธอเปิดประตูเข้าไป แต่กลับโดนกอดจากทางด้านหลัง แต่เมื่อเห็นแหวนในมือจึงรู้ว่าเป็นสามีของเธอนั่นเอง" ไปไหนมาครับ" หยางหมิงเฉิงเอาหน้าซบกับซอกคอขาวเพื่อสูดดมความหอมให้หายคิดถึง ไม่ได้เจอหน้าภรรยาเกือบ 10 วันทำให้รู้ว่าเขาคิดถึงเธอมากแค่ไหน เขานับวันรอให้ได้กลับบ้านไปพบหน้าลูกเมียเร็วๆ" ตกใจหมดเลยค่ะ ฉันออกไปซื้อของมาน่ะค่ะ คุณมาถึงนานหรือยังคะ" หลี่เล่อเยียนปล่อยให้สามีซุกหน้าที่ซอกคอแต่ก็จั๊กจี้อยู่เหมือนกัน" มาถึงสักพักแล้วครับ แต่กลับมาไม่เจอลูกเมียใจหายหมดเลย" หยางหมิงเฉิงกระชับกอดแน่นขึ้นบอกแทนความในใจว่าคิดถึงมากเพียงไหน" ปล่อยก่อนค่ะเดี๋ยวฉันจะไปหาอะไรให้กินก่อน" ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงแล้ว คิดว่าเขาน่าจะยังไม่ได้กินอะไรแน่นอน" เดี๋ยวก่อนครับ ขอทักทายลูกก่อน" หยางหมิงเฉิงส่ายหน้าไม่ยอมให้เธอไปไหนเพี๊ยะ" นี่แหนะ กลางวันแสกๆ ยังจะกล้าพูดเรื่องลามกอีกนะคะ" หลี่เล่อเยียนพูดอายๆ แถมยังหน้าแดงอีกด้วย" ทำไมละครับแค่ทักทายลูกเอง " พูดจบหยางหมิงเฉิงยกยิ้มจากนั้นคุกเข่าลงเอาหน้าไปใกล้ๆ กับท้องของภรรยาแล้วบรรจงจูบลงแผ่วเบาพร้อมกับพูดกับลู

หลี่เล่อเยียนหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ลูกออกมาจะได้มีสุขภาพร่างกายแข็งแรง ผลไม้อีกอย่างที่ขาดไม่ได้คือแอปเปิล เธอได้ยินว่ากินแอปเปิลจะช่วยให้ลูกในท้องแข็งแรง แล้วช่วยให้คลอดง่ายฟื้นตัวได้เร็ว เธอยังไม่อยากหุ่นพังหลังจากคลอดลูกหรอกนะ หลี่เล่อเยียนซื้อมาเพียง 1 ชั่งเท่านั้นเพราะในมิติเธอยังเหลืออยู่ 1 ลังน่าจะประมาณ 20 ชั่ง เธอไม่ได้ซื้อมาเยอะเท่าไหร่ เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะตั้งครรภ์นอกจากนั้นเธอยังซื้อนมผงรสมอลต์มา 2 กระป๋อง เพื่อกินสำหรับบำรุงเจ้าถั่วเขียวอีกด้วย ซึ่งราคามันค่อนข้างแพงมากทีเดียว กระป๋องละ 4 หยวน 2 กระป๋องเป็นเงิน 8 หยวน พนักงานในร้านค้าสหกรณ์ต่างตาโตกับสิ่งที่เธอซื้อ พวกหล่อนมองว่าสิ้นเปลืองอย่างยิ่ง คงมีแต่พวกคุณนายคนรวยๆ เท่านั้น ที่สามารถซื้อมันได้ พวกเธอยังไม่ลืมที่จะจำหน้าของหลี่เล่อเยียนเอาไว้ เพราะต่อไปจะได้บริการเธออย่างดีตัวหลี่เล่อเยียนเองไม่ได้สนใจสายตาของคนรอบข้างที่มองมา พวกเขาอาจจะมองดูว่าไร้สาระหรือสิ้นเปลือง แต่ตราบใดที่สามีเธอไม่พูดหรือบ่นอะไรสักคำ เขาบอกเพียงว่าถ้าสิ่งไหนจำเป็นก็ซื้อมาเถอะ เพราะในท้องนั้นก็ลูกของเขาเหมือนกัน เธอก็ไม่จำเป็นที่จะต้องสนใจก