Semua Bab เกิดใหม่ครั้งนี้ต้องมีความสุข: Bab 71 - Bab 80

เดิมทีหลี่เล่อเยียนเป็นคนตื่นเช้ามาก 04.30 น. เธอก็จะรู้สึกตัวแล้ว แต่วันนี้เกือบจะ 07.00 น.ที่เธอเพิ่งจะลืมตาเพราะรู้สึกเหมือนมีคนจ้องหน้าอยู่ เมื่อลืมตาถึงกับต้องหลับตาลงอีกรอบพร้อมกับอาการเขินอาย" ตื่นแล้วหรือครับ" หยางหมิงเฉิงที่นั่งข้างเตียงมือเท้าคางจ้องมองภรรยาเวลาเธอหลับ ตัวเขานั้นตื่นลุกขึ้นไปออกกำลังกายตั้งแต่ 05.00 น. เพราะเคยชินไปซะแล้ว" อือ " หลี่เล่อเยียนใช้ผ้าห่มคลุมหน้า รู้สึกหน้าร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืน" ลูกคงหิวแล้วละครับ คุณไปล้างหน้าเถอะ ผมทำกับข้าวไว้รอแล้ว" เขาอมยิ้มกับท่าทีเขินอายของภรรยา เพียงแค่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ เขากำลังจะมีครอบครัวที่สมบูรณ์แล้ว" คุณออกไปก่อนเถอะค่ะเดี๋ยวฉันตามไป"เมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จ หลี่เล่อเยียนก็ไปนั่งกินโจ๊กที่สามีเตรียมไว้ให้ พร้อมกับไข่ต้ม 2 ฟอง วันนี้รู้สึกเพลีย ง่วงนอนตลอดเวลาเลย จึงลุกออกไปเดินสำรวจหลังบ้านว่าพอจะปลูกพืชผลอะไรได้บ้าง" ฉันอยากจะปลูกผักไว้กินค่ะ" เธอบอกกับหยางหมิงเฉิง ซึ่งนั่นหมายความว่าให้เขาช่วยทำแปลงผักให้หน่อย" เดี๋ยววันนี้ผมจัดการให้ครับ น่าจะโตทันก่อนหิมะตกพอดี" ปลู

"คุยอะไรกันอยู่หรือคะสองหนุ่ม น่าสนุกเชียว" แม่เลี้ยงหรูที่แอบฟังสักพักก็เดินออกมา เธอยอมรับว่าตกใจไม่น้อยกับเรื่องที่ได้ยิน แต่สิ่งที่ตกใจมากกว่า คือลูกสาวของเธอก็มีอาการเช่นเดียวกันกับเล่อเยียนไม่มีผิด หลี่เล่อเยียนแต่งงานอย่างมีหน้ามีตา จะท้องก็คงไม่น่าอายเท่าไหร่ แต่ลูกสาวของเธอล่ะจะทำอย่างไรดี" ไม่มีอะไรหรอก ไปพักเถอะ" พ่อหลี่บอกลูกเขยให้เข้าห้องไปพัก หยางหมิงเฉิงพยักหน้าแล้วเดินเข้าบ้าน" พี่คะ ฉันขอคุยด้วยได้หรือไม่คะ" หรูฟางเซียนเข้ามาทัก" มีอะไรก็พูดมาสิ " หยางหมิงเฉิงไม่กล้าที่จะอยู่กับเธอสองต่อสองเท่าไหร่" พี่ดูหมางเมินกับฉันมากเลยนะคะ" หรูฟางเซียนอดที่จะน้อยใจไม่ได้ เธอด้อยกว่าน้องสาวตรงไหนกัน แม่นั่นนิสัยแย่ว่าเธอตั้งเยอะ" ผมคงต้องรักษาระยะห่างน่ะครับ ไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดอีก"" ใครที่ว่านี่หมายถึงภรรยาของพี่หรือเปล่าคะ ฉันแค่ทักทายพี่ในฐานะคนเคยรู้สึกดี ๆ ผิดตรงไหนกัน" หรูฟางเซียนอยากจะหัวเราะให้กับวาสนาของตัวเอง ขนาดท้องพ่อของลูกก็ไม่รับผิดชอบเธอไปหาเถาหยวน แล้วคุยเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเขาจะรับผิดชอบเธออย่างไร แต่สิ่งได้เขาตอบกลับมาคือ แน่ใจหรือว่าเขาเป็นพ่อของเด็ก

"ฉันบอกเธอไปแล้วล่ะค่ะ ว่าให้รอคุณก่อน " หลี่เล่อเยียนพยักหน้าพอใจกับคำตอบ" ครับ" หยางหมิงเฉิงหยิบน้ำชาพร้อมทั้งขนมไหว้พระจันทร์กินอย่างผ่อนคลาย การมีคนรอเขากลับบ้านมันดีอย่างนี้นี่เอง" วันนี้คุณกินอะไรได้บ้างเปล่าครับ "" กินได้บ้างค่ะ ชอบกินพวกของหวานฉันเลยทำขนมกิน" ของคาวเธออาจจะกินได้น้อย แต่ถ้าเป็นของหวานเธอไม่มีอาการใด ๆ เลย" ดีแล้วละครับ ลูกดิ้นบ้างหรือยังครับ" หยางหมิงเฉิงพยักหน้าพอใจที่เธอกินอะไรได้บ้างแล้ว" ลูกเพิ่งจะ 2 เดือนจะเอาอะไรมาดิ้นคะ" หลี่เล่อเยียนส่ายหน้ากับความเห่อลูกของสามี" ยังไม่ออกมาก็ทำแม่ซะอ่วมเพียงนี้ ถ้าออกมาจะขนาดไหนกันนะ" ไม่พูดเปล่าเขาขยับตัวมาใกล้ๆ กับภรรยา พร้อมทั้งใช้มือลูบท้องเธอเบาๆ หลี่เล่อเยียนรู้สึกอบอุ่นหัวใจเวลาที่เขาสัมผัสแบบนี้" ฉันยังไหวค่ะ จริงสิ ฉันลองทำขนมไหว้พระจันทร์ แต่ทำเยอะไปหน่อย พรุ่งนี้คุณเอาไปฝากเพื่อนที่ทำงานด้วยนะคะ " หลี่เล่อเยียนลองทำดู แต่เธอกะปริมาณพลาดไปหน่อยมันเลยออกมาเยอะพอสมควร" ได้ครับ พรุ่งนี้ผมมีประชุมประจำเดือนพอดี " หลังจากพูดคุยกันสักพักทั้งสองก็ลงมือกินมื้อเย็น หยางหมิงเฉิงเห็นว่าน้าชายเขาเลิกงานกลับมาถึง

" ขอโทษนะจ๊ะพ่อหนุ่ม เกิดอะไรขึ้นหรือ ทำไมถึงมาบ้านนั้นล่ะ" สองแม่ลูกไม่กล้าเข้าไปใกล้ เพราะกลัวจะเสียมารยาทต่อหน้าทหาร หยางหมิงเฉิงแจ้งกับลูกน้องแล้ว ว่าให้บอกเรื่องนี้กับภรรยาของเขาเอง ห้ามฝากเรื่องไว้กับคนอื่นเด็ดขาด" ผมต้องขอโทษด้วยครับ ผมมีหน้าที่แจ้งข่าวกับคุณนายเพียงคนเดียวเท่านั้น ขอตัวก่อนครับ" นายทหารเข้าใจแล้วว่า ทำไมถึงจะต้องบอกเรื่องนี้ให้กับภรรยาของหัวหน้าเพียงคนเดียว" พวกเขามีลับลมคมในอะไรกัน ถึงบอกเราไม่ได้ คุณแม่คะ เราเดินไปถามหล่อนดีหรือไม่คะ" หยางเซินซินอดที่จะอยากรู้อยากเห็นไม่ได้" ไปกันเถอะ " คนเป็นลูกจะได้นิสัยใครมาถ้าไม่ใช่คนที่เลี้ยงดู"เล่อเยียนจ๊ะ อยู่หรือเปล่าจ๊ะ " น้าสะใภ้เอ่ยเรียก" มีอะไรกันหรือคะ " หลี่เล่อเยียนที่กำลังจะกินมื้อค่ำเป็นต้องหยุดชะงักแล้วเดินออกมาหน้าบ้าน" พอดีเมื่อครู่น้าเห็นนายทหารเข้ามาในบ้าน เราก็เลยสงสัยน่ะว่ามาทำไม น้าเดินมาไม่ทันเขาก็ไปก่อนเสียแล้ว กลัวจะมีเรื่องไม่ดีกับอาเฉิงก็เลยรีบมาถามหนูน่ะ" เรื่องอะไรเธอจะบอกว่าทหารหนุ่มคนนั้นไม่บอกเธอกัน เสียหน้าแย่" ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เขาแค่มาแจ้งข่าวว่าหยางหมิงเฉิงมีประชุมด่วนต่างเมือง วั

" เรื่องนี้พี่คงช่วยอะไรไม่ได้แล้ว เรื่องค่าใช้จ่ายในบ้านภรรยาของพี่เป็นคนจัดการ อีกอย่างพี่ก็ใช้เงินเก็บไปหมดแล้วด้วย" หยางหมิงเฉิงมองหน้าน้องสาวที่เดี๋ยวซีด เดี๋ยวเขียวคล้ำ อารมณ์ไม่คงที่ เลยไม่อยากจะสนใจ คนเราแม้ไม่พูดแต่ก็ใช่ว่าจะไม่แสดงออกทางสีหน้า" พี่ช่วยฉันสักครั้งไม่ได้หรือคะ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวก็ได้" หยางเซินซินชักจะคิดว่าเรื่องนี้ไม่ง่ายเสียแล้วสิ" อาซิน ไม่ใช่พี่ไม่อยากช่วยแต่คนเราต้องมีขอบเขต อีกอย่างไม่ใช่ว่าพี่ไม่เคยให้เงินเราใช้เลยถูกไหม ครั้งที่แล้วพี่ก็เพิ่งจะให้ไป 10 หยวน เธอยังเรียนหนังสืออยู่เลย เงินจำนวนนี้บางคนอยู่ได้ครึ่งปีเลยด้วยซ้ำ" น้องสาวเขาคนนี้ใช้เงินเป็นเบี้ยให้เท่าไหร่ไม่เคยพอ เสื้อผ้าต้องซื้อใหม่ตลอด" ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องหยุดเรียนแล้วล่ะค่ะ พี่ไปทำงานเถอะขอโทษด้วยนะคะที่มารบกวน ต่อไปฉันคงไม่กล้าแล้วละค่ะ" ฝากไว้ก่อนเถอะ พูดขนาดนี้ต้องรู้สึกผิดบ้างล่ะ หยางเซินซินกล่าวด้วยน้ำสียงอ่อย พร้อมทั้งเดินเข้าบ้านของเธอไปหยางหมิงเฉิงได้แต่ส่ายหน้าแล้วก็เดินไปทำงานต่อ เรื่องภายในครอบครัวควรจะให้คนในบ้านแก้ปัญหาเองก่อน เขาบอกกับน้าชายไปแล้วว่ามีอะไรให้ช่วยให