All Chapters of เมียเสือหาญจอมโจร: Chapter 131 - Chapter 140

145 Chapters

จับคนร้าย

หลังจากประชุมเสร็จ เสือหาญแต่งตัวธรรมดา เสื้อเชิ้ตสีหม่น กางเกงยีนส์เก่า ๆ หมวกสวมหน้าเล็กน้อย ทำตัวเหมือนผู้ชายส่งของคนหนึ่ง เดินวนเวียนรอบอาคารสำนักงานของ สยาม โลจิสติกส์ จำกัด อย่างไม่ให้ใครสงสัยอาคารสองชั้นมีป้ายโลโก้ตัวหนาชัดเจน ประตูรั้วเหล็กปิด แต่บริเวณลานขนของยังมีไฟสว่างอยู่ เสียงรถบรรทุกที่เข้ามาส่งของเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เสือหาญเดินช้า ๆ เลียบรั้ว หยอดสายตาสังเกตจังหวะการเข้าออกของคน เฝ้าดูมุมที่มีกล้องวงจรปิด วางตำแหน่งของยาม และจดเวลาจากมุมมืด เขาเห็นคนคุมประตูสองคน คนหนึ่งตัวใหญ่พกไฟฉาย อีกคนผอมจัดแต่ตาไม่วาง ผู้ชายชุดสูทมาหยุดคุยกับหัวหน้าคนส่ง แล้วหัวเราะกันเบา ๆ คนส่งมองไปที่ป้ายพาเลทก่อนจะขนลังขึ้นรถ เขาสังเกตว่ามีสัญลักษณ์โลหะเล็ก ๆ ติดที่มุมลังหนึ่ง รูปงูพันดาบสะท้อนแสงจันทร์เสือหาญขยับเข้าใกล้กองขยะด้านหลัง หยิบมือถือออกมาแตะถ่ายรูปอย่างไม่รีบร้อน ภาพโลโก้บริษัท ภาพตรางูพันดาบชัดเจน ภาพทะเบียนรถบรรทุก และภาพผู้ชายชุดสูทที่เพิ่งคุยกับหัวหน้าส่งของ เสียงรองเท้าผู้หญิงดังมาจากทางข้าง ๆ เลยต้องนิ่งเป็นหินจนผู้หญิงเดินผ่านไปเขาเปลี่ยนมุมสังเกตเห็นประตูข้างโกดัง
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ค้นข้อมูล

เสียงนาฬิกาเดินติ๊ก...ติ๊ก...ดังแข่งกับเสียงหายใจของชายคนหนึ่งที่นั่งตัวสั่นอยู่บนเก้าอี้เหล็กกลางห้อง เสื้อเปื้อนฝุ่นจากการจับกุมเมื่อคืน ยังมีเลือดแห้งกรังตรงขมับตรงข้ามเขาคือ เสือหาญ ที่นั่งนิ่ง มือเคาะโต๊ะเบา ๆ จังหวะสม่ำเสมอ ใบหน้าเรียบเย็นแต่ดวงตาคมจนแทบทะลุหัวใจคนตรงหน้าบนโต๊ะมีแฟ้มรูปถ่าย รถบรรทุก ลังไม้ตรางูพันดาบ และทะเบียนบริษัท “สยาม โลจิสติกส์ จำกัด” วางเรียงเป็นลำดับ เสือหาญเปิดรูปทีละใบให้คนขับมอง เหมือนจะบีบให้พูดโดยไม่ต้องขู่ “เมื่อคืนขับของพวกนี้ไปส่งที่ชายแดน ใครเป็นคนสั่ง?”คนขับก้มหน้าเงียบ เสือหาญยื่นรูปอีกใบให้ดู ภาพเขาเองกำลังยืนคุยกับชายชุดสูทหน้าบริษัทเมื่อคืน “คนนี้...ใช่ไหม?”ชายคนนั้นส่ายหน้าแรง แต่เสียงสั่น “ผม...ผมไม่รู้ชื่อจริง มันเรียกตัวเองว่า คุณชายภัทร ครับ!”เสือหาญนิ่งไปชั่วครู่ เส้นเลือดขมับเต้นแรง ชื่อที่เขาไม่คิดว่าจะได้ยินอีก“ต่อสิ แล้วใครอยู่เหนือมัน?” น้ำเสียงเขาเย็นลงจนน่ากลัว“ผม...ผมก็แค่คนขับรถ มันบอกให้ผมรับของจากโกดัง แล้วไปส่งต่อให้พวกคนชายแดน ผมไม่กล้าเถียงหรอกครับ พวกนั้นถืออาวุธเต็มรถ!”เสียงคนขับเริ่มสะอื้น มือสั่นจนจับแก้
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

บุก

ห้องทำงานลับในกองปราบ / ไฟสลัวสันขวานผลักประตูห้องชะงักมือ ถือแฟ้มเข้ามาวางบนโต๊ะ เสือหาญกับกระบานที่ยืนรออยู่ก้มลงดูพร้อมกัน แผ่นเอกสารถูกกางออกทีละแผ่น เสียงกระดาษคลี่ดังในความเงียบ“เจอแล้วพี่...” สันขวานพูดเสียงเบา แต่ตาเป็นประกาย “นี่เป็นบันทึกโอนผู้ต้องขัง มีคำสั่งย้ายพิเศษหลายครั้ง ลงวันที่ปีที่แล้วกับต้นปีนี้ มีการเซ็นอนุมัติโดยหัวหน้ากองทะเบียนเรือนจำชื่อ ‘พันตำรวจเอก สมบัติ’”กระบานชี้ไปที่คอลัมน์หนึ่ง “ดูนี่ ใบเสร็จรับเงินในบัญชีบริษัท สยาม โลจิสติกส์ จำกัด ธนาคารรายการเดียวกัน ถูกโอนเข้าบัญชี ‘กองทุนพิเศษ’ ของเรือนจำสามครั้ง รวมเป็นจำนวนเงินใหญ่”เสือหาญคีบแว่นขึ้นดู ใบหน้าขึง “มีหมายเหตุการเข้าเยี่ยมพิเศษด้วย รายการเยี่ยมหลายครั้งลงชื่อว่า ‘ตรวจสอบสินค้า’ แต่ในบันทึกการเข้าเยี่ยมจริง ๆ มีการบันทึกว่ามีการพาเจ้าหน้าที่ภายนอกเข้าไปคุยกับผู้ต้องขังเป็นการส่วนตัว”เขารวบรวมเอกสารเพิ่ม ทะเบียนรถที่สันขวานถ่ายรูปได้เมื่อคืน ผูกโยงกับบริษัทขนส่งในบัญชีธนาคารเดียวกัน สลิปค่าจ้างคนขับระบุผู้เบิกเป็นชื่อย่อ “ก.ข.” ซึ่งตรงกับรหัสที่พบในเอกสารแผนที่ของแก๊ง“แล้วคนที่ลงนามอนุม
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

ปิดเกม

หลังจากนั้นเสือหาญไม่หยุดทำภารกิจสั่งให้หน่วยแม่นปืนบุกไปจับนายภัทรถึงที่เสียงไซเรนห่างออกไป แต่ในคฤหาสน์ยังมีเงาความวุ่นวายตำรวจส่วนใหญ่ปิดล้อมรอบนอก เหลือเพียงเสือหาญที่เดินลุยเข้ามากลางควันปืน กลิ่นดินปืนกับกลิ่นเลือดคละคลุ้งจนหายใจแทบไม่ออกเขากวาดตาดูรอบห้องโถงใหญ่ รูปถ่ายของ “ท่านเผ่า” กับ “คุณชายภัทร” แขวนเต็มผนัง เหมือนประกาศอำนาจที่เขาสร้างขึ้นบนเลือดคนอื่น“ภัทร!”เสียงตะโกนของเสือหาญดังสะท้อนกลางห้องจากชั้นสอง เสียงหัวเราะเย็นชาแว่วลงมา“ในที่สุดแกก็โผล่มา... เสือหาญ”คุณชายภัทรก้าวลงบันไดช้า ๆ ในมือถือปืน M1911 สีเงินสะท้อนแสงไฟระยิบเสือหาญเล็งกลับทันทีทั้งสองยืนนิ่งอยู่ตรงข้ามกัน ระยะไม่ถึงสิบเมตร“มึงทำลายทุกอย่างที่กูสร้าง” ภัทรพูดเสียงเยือก“สิ่งที่มึงสร้างมันคือซากศพคนบริสุทธิ์” เสือหาญตอบเสียงเข้ม“ซากศพพวกนั้นมันก็แค่ทางผ่านของคนมีอำนาจ!” ภัทรตะโกน กำปืนแน่นจนเส้นเลือดปูดเสียงปืนดังแทบพร้อมกัน ปัง! ปัง! ปัง!กระสุนเจาะผนังแตกกระจาย เสือหาญกลิ้งหลบหลังเสาไม้โอ๊ก ส่วนภัทรวิ่งหลบหลังโต๊ะหินอ่อนทั้งคู่ยิงสู้กันอย่างแม่นยำ ควันขาวลอยหนาในห้องเสือหาญเปลี่ยนแม็ก
last updateLast Updated : 2025-10-21
Read more

อบอุ่น

สองปีต่อ ตอนพิเศษ เข้าสู่เรือน เงาโคมไฟแกว่งไกวบนผนังไม้เหมือนคลื่นน้ำ เสือหาญยืนพิงกรอบหน้าต่าง มองแสงดาวที่หยอดตัวลงบนยอดไม้ เขายกมือแตะรอยแผลริ้วเล็ก ๆ เหนือคิ้วร่องรอยสุดท้ายจากศึกใหญ่แล้วจึงหันกลับมาจอมขวัญยืนอยู่กลางห้อง สวมผ้าฝ้ายสีอ่อน ผมยาวสลวยถูกรวบหลวม ๆ เธอยกแก้วชาให้เขา “ดื่มก่อน พี่จะได้หลับสนิทเสียที”เสือหาญรับแก้ว หัวเราะเบา ๆ “เดี๋ยวนี้ใคร ๆ ก็สั่งผู้บัญชาการกองปราบได้ทั้งนั้นหรือไง”“ใคร ๆ ที่ว่านี่คือเมียพี่” เธอย่นจมูกนิด ๆ แววตาอ้อนจนชายผู้ผ่านฝุ่นควันมาแทบทุกสมรภูมิยังรุ่มร้อนขึ้นมาอย่างประหลาดชาหอมหวนลงคอ ร้อนน้อย ๆ แต่นุ่มลึกเหมือนเสียงของเธอ เสือหาญวางแก้วลงบนโต๊ะไม้เก่า เขาเดินเข้าไปช้า ๆ กลิ่นผิวอุ่นสะอาดของจอมขวัญอยู่ใกล้จนใจเต้นไม่เป็นจังหวะ“คืนนี้เงียบกว่าทุกคืน” เขาพูด“เงียบพอจะได้ยินเสียงหัวใจพี่” เธอยิ้ม สบตาเขาอย่างไม่หลบมือใหญ่แตะหลังมือเล็ก นิ่ม อุ่น และแน่นขึ้นทีละน้อย เหมือนคนสองคนกำลังหัดหายใจพร้อมกันอีกครั้งหลังพายุใหญ่ พวกเขานั่งลงที่ปลายเตียงไม้เตี้ย ๆ ผ้าห่มฝ้ายบางพับเรียบอยู่ข้างหมอน ดอกมะลิที่แม่ดวงใจปักไว้ในแจกันปลายเตียงส่งกลิ่น
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

อันชัน

หลังมื้อเย็น จอมขวัญตักแกงให้สามีเพิ่มอีกคำ พลางถามเสียงนุ่ม “วันนี้ทำงานเหนื่อยไหมพี่หาญ เห็นกลับค่ำทุกวันเลย”เสือหาญยิ้มบาง ๆ “ไม่เท่าไหร่หรอก แค่มีแขกจากพระนครมาสัมภาษณ์” “สัมภาษณ์เหรอ?” จอมขวัญเลิกคิ้ว “เรื่องอะไรเหรอพี่”เขาวางช้อนก่อนตอบ “เขาบอกว่าจะเขียนหนังสือเกี่ยวกับคดีสมัยก่อน… ชื่ออัญชัน เห็นว่าเพิ่งจบใหม่จากพระนคร มาด้วยตัวคนเดียว ดูตั้งใจดี”จอมขวัญพยักหน้า ยิ้มอ่อน ๆ“ดีสิ อย่างน้อยก็มีคนอยากเขียนถึงเรื่องดี ๆ ของพี่บ้าง”เสือหาญหัวเราะในลำคอ “อืม…เด็กมันขยันดี พูดจาเรียบร้อย”เขาพูดเหมือนคนเล่าธรรมดา แต่แววตาในตอนนั้นกลับมีอะไรบางอย่างที่จอมขวัญจับไม่ทันหญิงสาวเพียงยิ้มให้สามี ก่อนตักข้าวใส่จานเขาอีกครั้งอย่างเงียบ ๆเสียงจิ้งหรีดเริ่มดังอยู่รอบบ้าน ยามค่ำในชนบทคลี่คลายลงอย่างช้า ๆในความสงบ มีบางสิ่งเริ่มแผ่วเบาขึ้นในใจใครบางคนแต่ยังไม่ชัดเจนพอจะเรียกว่าความรู้สึกหลังจากจอมขวัญเก็บจานชามเข้าไปในครัว เสือหาญเดินออกมาหน้าชานบ้าน จุดบุหรี่ดูดช้า ๆ ควันขาวลอยวนเหนือศีรษะ แล้วจางหายไปในความมืดของคืนเดือนครึ่งเสียงกบร้องรับกันอยู่ท้ายทุ่ง ลมพัดกลิ่นดินชื้นแตะจมูก เสื
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

แปลกไป

สายลมยามบ่ายพัดกลิ่นดอกพุดซ้อนจากหลังบ้านลอยเข้ามาในครัวจอมขวัญกำลังล้างผักอยู่ในอ่างน้ำเย็น ๆ เสียงหัวเราะของลูกดังอยู่หน้าบ้าน“แม่ ๆ ป้าสายบอกเมื่อกี้ เห็นพ่ออยู่กับผู้หญิงจากพระนครอีกแล้วน้า”เด็กพูดด้วยน้ำเสียงใส ๆ ตามประสาเด็กไม่รู้เรื่อง จอมขวัญชะงักมือที่กำลังล้างผักเธอหันมามองลูกแล้วส่งยิ้มบาง “เหรอลูก เขาคงมาทำงานด้วยกันแหละ”พูดจบเธอก็ล้างผักต่อ แต่แรงในมือนั้นเบาแปลกไปหัวใจจอมขวัญไม่ได้เจ็บ แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างวูบผ่านกลางอก ไม่ใช่ความหึงหวงเต็มตัว แค่ “ระวัง”หญิงที่ผ่านชีวิตมาด้วยสามีอย่างเสือหาญรู้ดีว่า ผู้ชายแบบนั้นไม่เจ้าชู้ แต่ผู้หญิงต่างหาก…บางทีก็ไม่รู้จักพอเย็นวันนั้น เสือหาญกลับเข้าบ้านพร้อมสมุดเล่มหนาที่อัญชันให้ไว้“นักเขียนคนนั้นเขาเอาแบบสอบถามมาให้กรอก ขวัญมีปากกาไหม”จอมขวัญส่งปากกาให้โดยไม่ถามอะไร สายตาเธอเพียงมองเขานิ่ง ๆ“เขากลับมาอีกเหรอพี่?”เสือหาญเงยหน้า “อืม…มาสัมภาษณ์เพิ่มนิดหน่อย เขาอยากเขียนให้ละเอียด”น้ำเสียงเขาเรียบปกติ แต่ในหูของผู้หญิงที่รักมานาน มันมีแวว “ระมัดระวัง” มากกว่าปกติเล็กน้อยจอมขวัญพยักหน้า ไม่พูดอะไรต่อ เธอเดินไปตักข้าว
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

เจอกันอีกแล้ว

รุ่งเช้านั้น อากาศชื้นด้วยหมอกบาง ๆ คลุมทั่วลานบ้าน เสือหาญกลับมาถึงตอนเกือบหกโมง เขาถอดเสื้อคลุมโยนพาดเก้าอี้ แล้วนั่งเงียบอยู่นาน เหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างที่วนอยู่ในหัวตั้งแต่เมื่อคืนจอมขวัญกวาดบ้านอยู่ไม่ไกล พอเห็นเขานั่งเหม่อ ก็ถามเสียงเรียบ “เมื่อคืนเป็นไงบ้างพี่ เหนื่อยไหม?”“ก็ไม่มีอะไรมาก…แค่ตรวจเวร” เขาตอบโดยไม่มองหน้า น้ำเสียงเหมือนปกติ แต่ดวงตากลับลอย ๆ ไม่เหมือนทุกวันเธอสังเกตได้ทันที คนอย่างเสือหาญ ถ้ากลับจากเวรเหนื่อย เขาจะนั่งเงียบแค่แป๊บเดียวแล้วเข้าครัวหาข้าวกิน แต่วันนี้เขากลับเอาแต่นั่งมองพื้น เหมือนคนกำลังคิดอะไรที่ไม่อยากให้ใครรู้จอมขวัญตักกาแฟใส่ถ้วยแล้วยื่นให้ “ดื่มก่อนสิพี่ กาแฟร้อน ๆ”เขารับไว้ ยิ้มบาง ๆ “ขอบใจนะ” แล้วจิบเบา ๆ แต่ไม่พูดอะไรต่อความเงียบระหว่างทั้งคู่ดูเหมือนจะยาวขึ้นทุกวินาที เสียงนกเช้ากับเสียงไม้ไผ่กระทบกันดังแผ่ว ๆ กลายเป็นเพื่อนของความเงียบในบ้าน “เมื่อคืน…มีใครโทรมารึเปล่า?”จอมขวัญถามขึ้นอย่างไม่ตั้งใจนัก แต่แววตายังคงนิ่งเสือหาญชะงักเล็กน้อย “อ๋อ…นักเขียนคนนั้น โทรมาถามเรื่องในแบบสอบถามนิดหน่อย”เขาตอบเรียบ ๆ เหมือนเรื่องปกติ
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

เว้นระยะ

เสือหาญกลับจากดูงานที่กอง เขาวางหมวกตำรวจไว้บนโต๊ะและยกขันน้ำล้างหน้า เสียงเด็กหัวเราะอยู่ไกล ๆจอมขวัญนั่งอยู่บนชานบ้าน เธอถักผ้าพันคอที่ยังไม่เสร็จต่อจากเมื่อหลายวันก่อน มือขยับแต่ใจกลับไม่อยู่กับที่ สายตาเหลือบเห็นผ้าพันคอผืนใหม่สีเทาอ่อนพาดอยู่บนพนักเก้าอี้ ผืนที่อัญชันให้มาเธอวางเข็มถักลงช้า ๆ ก่อนเอ่ยขึ้นโดยไม่หันไปมอง “พี่หาญ…”เสียงเรียกเบาแต่ชัดจนเสือหาญต้องหยุดมือ “หืม?” “ฉันอยากถามอะไรหน่อย…เรื่องคุณอัญชัน”เขาหันมาทันที “มีอะไรหรือขวัญ?” “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่สงสัย ว่าผู้หญิงคนนั้น…เขาสำคัญกับพี่แค่ไหน”คำถามเรียบง่าย แต่ในน้ำเสียงนั้นไม่มีทั้งอารมณ์โกรธหรือหึง มีเพียงความนิ่งที่ทำให้เสือหาญใจหวิว“เขาเป็นแค่เด็กนักเขียนคนหนึ่ง…ที่อยากรู้เรื่องงานของพี่ แค่นั้นเอง” “แล้วพี่แน่ใจไหม ว่ามันจะหยุดแค่นั้น”เสือหาญนิ่งไป เขาไม่รู้จะตอบอย่างไร เพราะแม้แต่ตัวเขาเองก็รู้ดีว่ามีบางช่วงที่ใจ “แกว่ง” โดยไม่ตั้งใจจอมขวัญหันมาสบตา ดวงตาเธอสงบแต่น้ำใสเริ่มเอ่อ“พี่อาจไม่รู้ตัว แต่ผู้หญิงเรามองออกค่ะ ว่าอีกคนรู้สึกยังไงเวลามองใครสักคน”เขาเอื้อมมือจะจับมือเธอ แต่เธอหลบเบา ๆ “ฉันไม
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more

แผน

จอมขวัญจัดเสื้อผ้าเรียบง่าย เสื้อผ้าฝ้ายสีขาวกับผ้าถุงลายทาง มือเธอถือถุงข้าวกล่องสองใบ ใบหนึ่งสำหรับตัวเอง อีกใบสำหรับเสือหาญ “พี่จะพาไปจริงเหรอ?”เธอถามยิ้ม ๆ ขณะเขาเดินมาปิดประตูบ้าน“อืม ไปสิ วันนี้พี่มีงานไม่มาก อยากให้ขวัญเห็นกองด้วย จะได้รู้ว่าพี่อยู่ยังไงเวลาไม่อยู่บ้าน”น้ำเสียงเขาเรียบแต่เต็มด้วยความตั้งใจบนรถ เสียงเครื่องยนต์ดังเบา ๆ ล้อบดฝุ่นตามทางดินแดง เสือหาญขับช้า ๆ กว่าปกติ ราวกับอยากยืดเวลาช่วงนี้ให้นานที่สุดจอมขวัญมองวิวข้างทางที่คุ้นตา แต่ในใจกลับรู้สึกแปลกใหม่ เหมือนเธอกำลังได้ “รู้จักผู้ชายของเธออีกครั้ง”“ไม่คิดเลยว่ากองจะอยู่กลางทุ่งขนาดนี้”“ก็แถวนี้เงียบดี เวลาสืบคดีต้องอาศัยสมาธิ” เขาตอบพร้อมรอยยิ้มที่หายไปจากหน้าเขามาหลายวันพอรถจอดหน้ากอง เสียงสุนัขเห่าต้อนรับกับเสียงลูกน้องตะโกน “สารวัตรมาแล้ว!” ดังทั่วลานเสือหาญหัวเราะ “ขวัญ อย่าตกใจนะ พวกมันเสียงดังแต่ใจดี”เธอยิ้มบาง ๆ แล้วพยักหน้า เดินตามเขาเข้าไปในอาคารไม้เก่าลูกน้องหลายคนมองจอมขวัญด้วยแววตาเอ็นดู “อ้าว นี่แม่บ้านของสารวัตรเหรอครับ วันนี้มาเยี่ยมถึงกองเลย” “ใช่จ้ะ พอดีอยากเห็นที่ทำงานของพี่เขา
last updateLast Updated : 2025-10-22
Read more
PREV
1
...
101112131415
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status