All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 21 - Chapter 30

As the conversation going, I realized two things: First, they were incredibly polite, and second, I was 100% being analyzed like a math problem. Every answer I gave seemed to lead to another silent evaluation.Ano kaya ang isasagot ko kapag tinanong nila ako kung anong trabaho't negosyo ko? O 'di kaya ay kung ano ang ambag ko sa lipunan?Puwede kayang huwag ko nang sagutin? O 'di kaya ay manahimik sa gilid o umuwi na lang sa mansyon at simulan na ang pag-iimpake? Naramdaman ata ni Riel ang pagiging balisa ko kung kaya nginitian ako at hinawakan sa baywang upang ipaalala na hindi ako nag-iisa sa sitwasyong ito. Nginitian ko rin siya at kinalma ang sarili. "So, Alina," his father began, his tone calm but probing. "How did you two meet?"Ito na. Pinaghandaan ko 'to kagabi. "Well," I started, plastering on a smile. "It's actually a funny story!"Ngayon pa lang gusto ko nang matawa, lalo na no'ng balingan ko si Riel at kita ko ang pagkalito sa mga mata niya. Make you proud pala, ha?

"Let's talk." Na-estatwa ako sa tinatayuan pagkarinig ko pa lang sa kaniyang baritinong boses. Pakiramdam ko'y umakyat lahat ng dugo ko sa katawan papunta sa puso. Ito na nga ba ang sinasabi ko. Alina naman kasi, e!Kung bakit ba kasi gumawa-gawa ka pa ng kuwento. Ayan tuloy!Lumunok ako at mabilis na nag-isip ng palusot bago dahan-dahang lumingon sa gawi niya. There he was. Nakapamulsang nakatayo, ilang agwat lang ang pagitan namin. Tinaasan niya ako ng kilay na para bang naghihintay ng eksplenasyon tungkol sa kuwentong barbero ko. Lihim akong bumuntong-hininga bago madramang ngumiwi."Aray! Aray!" kunwari kong hawak sa tiyan ko na para bang kasusuntok lang ng kung sinuman. Bahagya pa akong yumuko para mas lalong magmukhang totoong sumasakit ang tiyan ko. "Aray! Ang sakit!" Halos mapaluhod na ako sa sahig sa pagkukunwari. Gusto ko sanang matawa dahil alam ko na mukha na akong tanga dito, pinigilan ko lang, lalo na nang makita kong mukhang effective naman ang acting ko. Mula sa

Malalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko at pilit pinakalma ang sarili. Bahala na. I knew I could easily spin another lie, but something inside me refused to. Lies after lies in just one day, hindi ko talaga kayang panindigan. Lalo na ngayon na usapang pamilya ko na. "My father passed away when I was young," I began, keeping my gaze steady. "My mother runs a small sari-sari store in the province. She lives there with my younger sister, who's still in high school."Nakaramdam ako ng kaluwagan sa dibdib pagkatapos kong sabihin ang lahat ng 'yan. It was like the pressure of keeping up the facade had lifted just a little bit.Pero kahit na gano'n, hindi pa rin ako makatingin ng diretso sa kanila, lalo na kay Riel. Ano na kaya ang iniisip nila tungkol sa akin?Again, should I go home and start packing my luggage? Kasi kung gano'n, kahit hindi pa ako handa ay aalis na talaga ako. Pero huwag naman sana. Iniisip ko pa lang na uuwi ako kina Mama na wala ni isang pasalubong ay sumasaki

"Nervous?" Napakurap ako sa biglaang tanong ng makeup artist sa akin, pero agad din ako nakabawi at mabilis siyang inilingan. "Just thinking something," sagot ko. Napansin ata niya ang pagiging balisa ko magmula nang dumating ako dito. Sino ba naman kasi ang hindi magmumukhang tanga kung bigla ka na lang dito pinapunta para makeup-an para sa event na hindi mo alam kung para saan.Hindi ito ang inaasahan kong mangyayari sa huling araw ko bago ang kasal. A few minutes ago, I was in my room, still hoping to see Mama, Scar, or even Celine, kasi 'di ba, kadarating lang nila. Tapos biglang wala sila at napunta na lang ako dito sa harap ng malaking salamin, mini-makeup-an ng alam kong big time na makeup artist. "Thinking about tomorrow?" muling tanong sa akin ng makeup artist habang marahan niyang bini-blend ang foundation sa mukha ko. "It's normal to feel a bit overwhelmed. Weddings are a big deal, after all."Pilit akong ngumiti dahil hindi ko alam kung paano sagutin ang tanong niya. M

Tables were arranged elegantly across the lawn, each adorned with pristine white tablecloths and elaborate centerpieces. Waiters dressed in black and white moved seamlessly between the guests, balancing trays of champagne and hors d'oeuvres.Ganitong ganito 'yong awra na sumalubong sa akin no'ng huling dinaluhan ko ng party kung saan ko unang nakita sa personal ang katabi. Sino'ng mag-aakala na makaraan ang ilang araw ay kasa-kasama ko na siyang dadalo sa ganito ding event. Hindi lang 'yon dahil sa pagkakataong ito ay kaming dalawa talaga ang sinadya ng mga sosyalin at may kayang panauhin. Time really flies so fast, huh. Unang hinanap ng mata ko ay si Mama at ang kapatid ko. Hindi nagtagal ay natagpuan ko si Mama na nakatayo sa gilid ng lamesa, may hawak na champagne. Kalmado siyang nakikipag-usap sa isa ding kaedaran niyang babae na sosyalin. Kung titingnan ay hindi mo masasabing out of place ang nanay ko. Dalang-dala niya ang sarili na kahit ako ay puwede siyang pagkamalan na ma