All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 11 - Chapter 20

At dahil ayaw kong matapos lang ang buhay ko sa pagiging matandang dalaga, tinawagan ko na si Celine. Kung wala akong mahanap sa internet, sa kaibigan kong ito, walang hindi imposible. Knowing na dati siyang child actress, hindi malabong minsan nang nag-cross ang landas nila ni Isabella. Bukod doon, may mga kaibigan din siya sa industriya, and knowing her again? She had her own set of stories, secrets, and, let's be real, gossip. Lagi siyang updated sa mga nangyayari sa mundo sa sobrang pagkatsismosa niya. Without further ado, I quickly grabbed my phone and dialed her number. "Ano?!" she angrily answered after two rings. Alam ko, inis pa ito sa akin, e. Bakit ko raw sinekreto sa kaniya lahat. Naipaliwanag ko naman ang naging sitwasyon ko pero hindi ko alam bakit naiinis pa rin siya sa akin. "Where the hell are you? I just got a call from your landlord saying you're being kicked out. Seriously? What's going on?" Oh, that... Hindi ko rin pala nasabi sa kaniya ang part na 'yan

"Ewan ko ba ano'ng nakita ni Sir sa bago niya. Feeling ko naman mas maganda pa tayo do'n," sabat naman ni Tsismosa number one, saka sabay silang nagtawanan. Wala pa ngang kasal, naging laughing-stock na ako rito. Haynaku! "Parang may hindi tama talaga, 'no? Tingnan mo, nasa cake tasting na tayo pero wala pa rin si Sir. 'Di tulad no'ng kay Isabella na kinansel talaga lahat ng appointment para lang matutokan ang big day." Ayy. 'Di makapaghintay, girl? Sisipot 'yon sa final touch. Matuto din kasi mag-antay, tsk. Umalis na lang ako do'n at iiling-iling na naupo sa kanina pang na-ispatan na bangko. Nakakainis! Bakit gano'n, 'no? Bakit may mga tao na lagi kang kinukumpara sa taong alam naman ng lahat na lamang na lamang ito sa kahit na anong aspeto? Hindi ako naiinis sa part na may nangyaring comparison. Normal lang iyon sa parte ko dahil ex nga ni Riel si Isabella at ang alam ng lahat, e, ako ang bago. Nakakainis lang sa part na grabe nila ako ngitian kapag kaharap ako, tapos may pag

Hindi nagtagal ay natanaw ko ang pagbukas ng pintuan ng kuwarto niya sa taas. Mabilis akong tumayo at sinalubong siya ng simpleng ngiti. As he promised, ngayon ang unang sipot niya sa preparasyon. Hindi ko alam pero kusa akong napatitig sa kaniya habang pormal na pormal itong bumababa sa hagdan. Wearing his Black tailored suit that perfectly fitted to his tall, and highlighted his sharp shoulders and broad chest, a faint smirk tugged at the corner of his lips. "You ready?" kalmado niyang tanong sa akin. Some may find him overdressed pero dahil siya ang nag-iisang Riel Alcantara, nagsilbi itong maliit na bagay lang kung ikukumpara sa buhay na meron siya. I must say that his slightly disheveled yet neatly styled hair screamed elegance and sophistication. "Alina?" Napakurap ako at mabilis na winaksi ang mga iniisip. My God! Hindi ko man lang namalayan na kanina pa pala ako nakatitig sa kaniya. "Are you okay?" he curiously asked. "You look... tensed." "Of course, of course,"

Sunod naman naming pinuntahan ay ang grand hall ng venue. Nakakamangha ang kagandahan ng lugar. Ang mga stained-glass na bintana ay nagpapasok ng malambot na makulay na liwanag sa makintab na sahig, na nagbigay ng kaginhawaan sa pakiramdam. Ilang sandali pa ay may dalawang may kaedaran ng babae't lalaki ang sumalubong sa amin. Everything about them screamed elegance and a billionaire perfections. They're must be his parents. Unang lumapit sa amin ang lalaki. He was tall, with an air of authority that made me want to stand up straighter. "Pa," salubong sa kaniya ni Riel at marahan itong nagmano sa ama. Sunod namang lumapit ang sigurado na akong kaniyang Mama. Tulad ng ginawa niya sa Papa, nagmano rin siya sa babae. Habang nagkakamustahan sila ay naiwan ako sa gilid nilang kung hindi lang nakapagpigil ay kanina pa namimilog ang bibig sa gulat. I mean, sa part na kung paano ang pakikitungo ng isang Riel sa kaniyang mga magulang ay nakakagulat para sa akin. "You must be Alina,"

"If you were to compare Alina to a flower, what would it be? And why?" Nagulat ako sa biglaang tanong ng Mama niya sa kaniya. Mukhang kanina pa pala nila kami pinagmamasdan. Anyway, ang corny ng tanong, ha! "A sunflower." I almost choked on air. Seriously? Ang seryoso pa ng pagkakasabi niya, ha. "A sunflower?" taas kilay na tanong ngbPapa niya. His mother, on the other hand, seemed delighted. "Oh, how lovely. Why a sunflower, dear?" Seryoso, ang corny ng nangyayari. Pero sige, let's hear about it. "Because it's resilient," he simply said, his gaze locked on mine. "No matter where you plant it, it always finds the light. It stands tall, bright, and unwavering, even in difficult conditions." The words hung in the air, and for a moment, I forgot how to breathe. It was ridiculous. Cheesy. But also... unexpectedly sweet. "That's beautiful, Riel. I didn't know you had such a poetic side." His mother clasped her hands together, halatang tuwang-tuwa sa ka-corny-han ng anak. Umub