Lahat ng Kabanata ng THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Kabanata 31 - Kabanata 40

"Feeling better?" Riel asked quietly as I stood beside him."Medyo," sagot ko at binigyan siya ng simpleng ngiti. "Just a little longer. You're doing great."Gusto ko sana siyang ikutan ng mata. Kanina pa kasi niya sinasabi 'yang little longer pero lagpas tatlong oras na't 'di pa kami umuuwi. Kahit anong pilit kong pagpapakalma sa sarili ay 'di ko talaga kaya. Pakiramdam ko ay binuo ata ng malaking pressure ang building na ito at pinasan sa buong balikat ko nang napasok ang isang paa ko rito. Paano, e, kada bisitang nakakasalamuha namin ay nalalaman ko kung paano sila nasobrahan sa pagka-big time. Ang nangyayari tuloy ay lalo lang tumatatak sa utak ko ang mga negatibong naiisip kanina. Isama mo pa ang huling nakausap namin kanina na nagbigay talaga sa akin ng sobrang bigat na pressure sa katawan. Sabihin ba namang bukas ay magiging Alcantara na nga ako at inaasahan nila na tutulong ako sa pagpapalago pa ng kanilang kompanya. Ano naman ang alam ko sa ganoong bagay? Kung hihingan

Isang hindi pamilyar na kisame. Malawak at puno ng mga mamahaling muwebles na gawa sa mahogany. Malaking bintana kung saan ang sinag ng araw ay nanggagaling doon.Kumurap-kurap ako. Ang sakit ng ulo ko. Nasaan ba ako?Nag-inat ako at dahan-dahang umupo mula sa pagkakahiga. Gano'n na lang ang pagpikit ko nang maramdaman ko ang pagkirot ng ulo ko. Napasapo ako sa noo dahil pakiramdam ko ay parang binibiyak ito sa sobrang sakit. Seryoso, what happened last night?Lumingon ako sa paligid. Amoy sandalwood ang buong silid. Umusog ako at pumwesto sa gilid ng kama. Sa naalala ko, dumalo ako sa Pre-wedding gala namin ni Riel. Pinakilala ako sa lahat tapos nakainom. Pagkatapos no'n ay umuwi na kami ni Riel. What happened next?"Aw!" napangiwi ako sa aking pagtayo.Wait, bakit masakit ang singit ko?Nagtataka akong napabalik sa pag-upo. Seryoso, pati damit ko ay napalitan na rin ng pambahay. How did this happen?Blinking, I roamed my gaze around the surroundings again. A spacious room with dar

"Tama na sa pagiging matigas ang ulo. Lumuwas pa kami ng kapatid mo para sa kasal mo'ng 'to kahit nagkandahilo-hilo ako sa byahe. Naririnig mo ba ang sarili mo?"That got me. Hindi ako nakasagot. "Nag-away ba kayo, anak?" lingon niya sa katabing si Riel. Bago pa sumagot ang mokong ay tumayo na ako. With a heavy sigh, I threw the pillow off and swung my legs off the bed, mumbling curses under my breath.Alam na alam talaga ng nanay ko kung paano ako kunin, nakakainis!"Finally," Riel said with a low chuckle. "See? That wasn't so hard."Imbes na pansinin siya ay nilagpasan ko na lang ito at tuloy-tuloy lang ako sa pintuan. Ang mga yabag ko ay mabibigat habang bumababa sa hagdan. Wala na. Totoo na talaga ito. Nasa reyalidad na talaga ako na may nangyari nga talaga sa amin kagabi at ako ang nag-first move. Tuloy-tuloy lang ako sa pagbaba. Dapat sana ay dadaan muna ako sa kuwarto para maligo at mag-ayos pero dahil sa inis ko sa araw na ito ay hindi ko na ginawa. Eh, ano naman kung mag

The elegant arches, the delicate drapery, the intricate centerpieces... everything seemed to glow with perfection. But the beauty of it all only made me more nervous. Lahat ng 'to ay hindi kailanman sumagi sa isip ko. Kahit sa sariling panaginip ay hindi kailanman dumaan na sa ganito ako ikakasal. And yet, here I am, slowly making my way down the aisle. Kasabay ng mabibigat kong yabag ang siyang pagkabog ng puso ko. Ang mga bisita sa gilid ay naging malabo na sa paningin ko. Mga bulungan, masasayang ngiti, at ang mga boses nila ay halos hindi ko na maramdaman dahil sa lakas ng kabog ng dibdib ko. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak sa akin ni Mama. Muntik ko nang makalimutan na siya nga pala ang maghahatid sa akin patungo kay Riel dahil sa nangingibabaw na kaba. Ang presensya niya ay nagbigay sa akin kahit papaano ng kaunting kaluwagan sa dibdib. Pero kahit na gano'n ay hindi ko siya kayang lingunin sa kadahilanang ramdam ko ang hikbi niya sa gilid. Baka 'pag nagkataon ay lalo pa

"Sigurado ka na bang wala kayong naiwan, Alina?" tanong ni Mama habang hawak ang maliit niyang bag na hindi ko alam kung bakit lagi niyang dala. Nakatingin siya sa mga naglalakihang maleta na nakahilera sa gilid ng sala, lahat nakaayos nang mabuti.Buntong hininga kong inilibot ang paningin sa paligid. Parang gusto ko na lang magpaiwan at hindi na samahan si Riel sa Japan. Pagod pa kasi ako dahil sa dami ng nangyari kahapon. Pero sino ba naman ang bagong kasal na hindi magha-honeymoon? Malamang, magtataka ang lahat. "Oo nga po, 'Ma. Naimpake ko na lahat."Bigla niya akong tinampal sa balikat kaya napangiwi ako. "Kilala ko pagkaburara mo. Check mo ulit!"Tinatamad man ay wala akong nagawa kun'di puntahan nga ang nakahilerang maleta. Isa-isa ko itong tiningnan pero hindi na nag-abalang buksan ang mga ito. Baka abutin kami ng siyam-siyam kapag nagkataon. "Wala na, 'Ma," baling ko ulit kay Mama na nakasunod pala sa akin. "Na-check ko na lahat."Pero syempre, dahil siya ang nag-iisa ko