All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 31 - Chapter 40

Isang hindi pamilyar na kisame. Malawak at puno ng mga mamahaling muwebles na gawa sa mahogany. Malaking bintana kung saan ang sinag ng araw ay nanggagaling doon. Kumurap-kurap ako. Ang sakit ng ulo ko. Nasaan ba ako? Nag-inat ako at dahan-dahang umupo mula sa pagkakahiga. Gano'n na lang ang pagpikit ko nang maramdaman ko ang pagkirot ng ulo ko. Napasapo ako sa noo dahil pakiramdam ko ay parang binibiyak ito sa sobrang sakit. Seryoso, what happened last night? Lumingon ako sa paligid. Amoy sandalwood ang buong silid. Umusog ako at pumwesto sa gilid ng kama. Sa naalala ko, dumalo ako sa Pre-wedding gala namin ni Riel. Pinakilala ako sa lahat tapos nakainom. Pagkatapos no'n ay umuwi na kami ni Riel. What happened next? "Aw!" napangiwi ako sa aking pagtayo. Wait, bakit masakit ang singit ko? Nagtataka akong napabalik sa pag-upo. Seryoso, pati damit ko ay napalitan na rin ng pambahay. How did this happen? Blinking, I roamed my gaze around the surroundings again. A spacious room

"Tama na sa pagiging matigas ang ulo. Lumuwas pa kami ng kapatid mo para sa kasal mo'ng 'to kahit nagkandahilo-hilo ako sa byahe. Naririnig mo ba ang sarili mo?" That got me. Hindi ako nakasagot. "Nag-away ba kayo, anak?" lingon niya sa katabing si Riel. Bago pa sumagot ang mokong ay tumayo na ako. With a heavy sigh, I threw the pillow off and swung my legs off the bed, mumbling curses under my breath. Alam na alam talaga ng nanay ko kung paano ako kunin, nakakainis! "Finally," Riel said with a low chuckle. "See? That wasn't so hard." Imbes na pansinin siya ay nilagpasan ko na lang ito at tuloy-tuloy lang ako sa pintuan. Ang mga yabag ko ay mabibigat habang bumababa sa hagdan. Wala na. Totoo na talaga ito. Nasa reyalidad na talaga ako na may nangyari nga talaga sa amin kagabi at ako ang nag-first move. Tuloy-tuloy lang ako sa pagbaba. Dapat sana ay dadaan muna ako sa kuwarto para maligo at mag-ayos pero dahil sa inis ko sa araw na ito ay hindi ko na ginawa. Eh, ano naman

Mula rito, kung saan ang paligid ay napapalibutan ng iba't ibang bulaklak na dinisenyuhan ng hindi basta-bastang mga tao. Dito sa harap ng matayog at malaking simbahan kung saan ako ay nakatayo. Sa oras na buksan ang pintuan ay doon na ang totoong simula ng naging kasunduan namin. The elegant arches, the delicate drapery, the intricate centerpieces... everything seemed to glow with perfection. But the beauty of it all only made me more nervous. Lahat ng 'to ay hindi kailanman sumagi sa isip ko. Kahit sa sariling panaginip ay hindi kailanman dumaan na sa ganito ako ikakasal. And yet, here I am, slowly making my way down the aisle. Kasabay ng mabibigat kong yabag ang siyang pagkabog ng puso ko. Ang mga bisita sa gilid ay naging malabo na sa paningin ko. Mga bulungan, masasayang ngiti, at ang mga boses nila ay halos hindi ko na maramdaman dahil sa lakas ng kabog ng dibdib ko. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak sa akin ni Mama. Muntik ko nang makalimutan na siya nga pala ang magh

"Sigurado ka na bang wala kayong naiwan, Alina?" tanong ni Mama habang hawak ang maliit niyang bag na hindi ko alam kung bakit lagi niyang dala. Nakatingin siya sa mga naglalakihang maleta na nakahilera sa gilid ng sala, lahat nakaayos nang mabuti. Buntong hininga kong inilibot ang paningin sa paligid. Parang gusto ko na lang magpaiwan at hindi na samahan si Riel sa Japan. Pagod pa kasi ako dahil sa dami ng nangyari kahapon. Pero sino ba naman ang bagong kasal na hindi magha-honeymoon? Malamang, magtataka ang lahat. "Oo nga po, 'Ma. Naimpake ko na lahat." Bigla niya akong tinampal sa balikat kaya napangiwi ako. "Kilala ko pagkaburara mo. Check mo ulit!" Tinatamad man ay wala akong nagawa kun'di puntahan nga ang nakahilerang maleta. Isa-isa ko itong tiningnan pero hindi na nag-abalang buksan ang mga ito. Baka abutin kami ng siyam-siyam kapag nagkataon. "Wala na, 'Ma," baling ko ulit kay Mama na nakasunod pala sa akin. "Na-check ko na lahat." Pero syempre, dahil siya ang nag-

"Are you ready?" Nawala ako sa iniisip nang dungawin niya ako para tanungin. Hindi ko man lang namalayan na nasa harap na pala kami ng immigration counter. Dumaan pa ang ilang segundo bago ko pa maintindihan ang tanong niya. Dahil do'n ay mabilis kong kinalkal ang bag kung saan nakalagay ang passport ko. "Wait lang, nandito lang 'yon, e..." sabi ko na hindi siya tinitingnan. Tuloy lang ako sa pagkalkal sa bag ko. Halos ilabas ko na lahat ng laman no'n. Makeup, wallet, at pati ang pinakanakatago kong napkin ay nailabas ko na rin pero walang passport ang nasa loob. "Is there something wrong?" Riel almost crouched down to peek into my messy bag. Halos mapaupo na rin ako sa sahig sa kahahanap sa loob ng bag ko. Ramdam ko na rin ang pamamawis ng buong katawan ko kahit malamig naman dito. Sa kawalan ng pag-asa ay umalis na lang ako doon at napaupo sa nakitang upuan. Nilingon ko si Riel nang sumunod siya sa akin, naupo na rin siya sa katabing upuan. "Ikaw na lang kaya ang tumuloy