All Chapters of THE BILLIONAIRE'S JOBLESS WIFE: Chapter 41 - Chapter 50

Pinilig ko na lang ulo ko at sumandal na sa inuupuan. Nakailang pigil na ako sa pilit na sumasakop sa akin na antok pero hindi ko talaga kaya. Lalo na no'ng mga sad song na ang sunod-sunod na tumugtog. Sa huli ay hindi ko na nakayanan at nakatulog na nga talaga ako. Katulad noong papunta kami sa airport, nagising lang din ako nang kalabitin ako ni Riel. Tiningnan ko ang oras at gabing-gabi na pala. "Good evening, sleepy head," bungad niya nang imulat ko ang mga mata ko.Humikab pa ako at nag-inat bago siya balingan. Pero bago pa ako makapagtanong kung ano nang gagawin ay nauna na siyang tumayo at muli, hinawakan na naman ako sa kamay at hinila na palabas ng eroplano. Isang malamig na hangin ang sumalubong sa amin pagkababa. 'Yong kaninang antok at bitin na tulog na nararamdaman ko ay parang bula na naglaho nang nag-sink in sa utak ko na nasa Japan na nga talaga ako. Huminga ako ng napakalalim, tipong 'yong sobrang lalim talaga. 'Yong tipong halos lahat ng hangin sa paligid ay gust

"You're showing off now, aren't you?"Napabaling ako sa kaniya nang bigla siya nagsalita makalipas ang ilang minutong pananahimik. Sasagot na sana ako kaso dumating ang waiter na kausap ko kanina, dala ang beer na inorder namin pati ang mga pagkain na sinali ko listahan. Nginitian niya ako pagkatapos niyang ilatag lahat sa mesa, na sinuklian ko rin ng magalang na ngiti bago niya kami tuluyang iwan at bumalik ulit sa may counter.Humalukipkip ako pagkatapos at nilingon ang halos hindi na maramdaman ang presensya na si Riel. "I'm just proving I can do more than speak English," pabiro kong sagot sa kanina pa niyang tanong. "I worked hard to learn it. Japanese isn't easy."Akala ko ay mananahimik na naman siya ngunit tinawanan lang niya ako, pero 'yong tawa na walang kasamang humor. "I can tell," he said with a playful smirk plastered on his face. "But don't think you've impressed me that easily."Imbes na ikutan siya ng mata ay nginisian ko na lang din siya pabalik. "Who says I was t

""ハニーさん" (Hanii-san) is a playful and affectionate way to call your wife "honey" in Japanese. Adding "さん" (San) gives it a respectful and endearing tone, making it sound both cute and polite. It's a sweet, informal term that can be used in a loving relationship!""Loving relationship?" huling basa ko sa naging resulta ng Google. Talagang pagkapasok na pagkapasok sa kuwarto ay s-in-earch ko agad kung ano ang ibigsabihin ng Hanii-san. At tingnan mo nga naman. Matapos ang pa-sweetheart, baby, ay ito na naman. "A term of endearment or affection, usually used by married couples, implying a deep connection and respect," pagpapatuloy kong basa habang titig na titig sa cellphone ko. Pumikit ako at mariin na hinilot ang sintindo. Parang sasakit pa ata ang ulo ko sa mga nalalaman. Bukod dito sa pino-problema kong Hanii-san, e, ang malaman na may lahi palang hapon ang isang 'yon ay talagang nakakagulat at big deal sa akin, lalo na kung napahiya ako kanina. Inis akong gumulong sa hinihigaang

Pero syempre, mabilis lang ang pagkakaroon ng kapayapaan sa buhay ko, dahil pagkatapos kong maligo at magbihis ng ternong pajama ay pumasok siya ulit na para bang wala lang ang lahat ng nangyari kanina. At ito na naman ako. Isang simpleng t-shirt na kulay puti, na pinaresan ng kulay itim na short, medyo magulong buhok na halatang dulot ng hangin sa labas. Sobrang simple lang ng itsura niya pero ito na naman ako't pinupuri siya ng malikot kong utak. Ang mukha niya ay nasa serious mode na naman na akala mo, e, hindi binalandera kani-kanina lang ang kayabang-yabang naman talaga niyang sandata. "Is the bed ready?" kaswal niyang tanong na nagpakunot ng noo ko. "What...?"I almost couldn't process the question. Tinatanong ba niya ako kung oras na ng tulog? I stared at him, completely baffled. Bakit ako ang tinatanong niya kung gano'n nga? Puwede naman siyang matulog kung kailan niya gusto.Parang nasagot lang din ang mga tanong ko sa sarili nang sa unang pagkakataon ay nilibot ko ang pa

I frowned, confused by his words. Hindi naman siguro mali ang nabasa ko sa internet, 'di ba? Pero sabi naman do'n ay rumor lang ang lahat ng 'yon at wala pang kompirmasyon. Posible kayang..."Stop thinking so loudly. I can almost hear the noise in your head."Saglit akong natigilan at napatitig sa kaniya. Nakapikit pa rin naman ang mata niya. "Excuse me?" halos tunog defensive kong tanong sa kaniya. How could he read me so easily?Hindi agad siya nagsalita. Akala ko ay wala na siyang balak magsalita pero nang dumilat siya at tiningnan ako, diretso sa mata, kusang umakyat ang kaba sa dibdib ko. "Just stop overthinking it, Alina," his tone was firm. "Whatever happened before doesn't matter. What matters is that you're the wife now. For convenience, a deal, or whatever interpretation you want to make of it, we're married."Nag-init ang pisngi ko sa mga binitawan niyang salita. Isama mo pa ang mariin niyang pagtitig sa akin habang binibigkas ang lahat ng iyon. Lumunok ako at hindi pina