ลู่เจี้ยนเฉินโกรธจนหัวเราะออกมาแล้วจริง ๆก่อนจะชูนิ้วโป้งให้เขา รู้สึกชื่นชมจิตใจที่มั่นคงไม่หวั่นไหวของเขา“ก็ได้ ประธานซาง นายมันใจแข็งเป็นหิน ฉันเทียบนายไม่ได้เลย ถึงยังไงฉันก็มองเซ่าเยว่เป็นเพื่อน ด้วยนิสัยที่เหมือนหมาบ้าของเจียงเฉินหาน พาตัวเซ่าเยว่ไป อาจจะกัดไปหลายทีแล้วก็ได้ ฉันทนดูไม่ได้หรอกนะ ฉันไม่สบายใจ ฉันไม่มีอารมณ์เล่นเทนนิสกับนายต่อแล้ว”ลู่เจี้ยนเฉินเลือกคนมารับหน้าที่ “รองประธานเฟิงที่รู้จักแต่ยืนดูเงียบ ๆ ท่านนี้ เล่นเทนนิสเป็นเพื่อนเพื่อนแสนดีของนายไปเถอะ อีกห้านาทีฉันต้องไปรับเซ่าเยว่แล้ว”เฟิงเยี่ยนหัวเราะ แล้วหยิบไม้เทนนิสออกมาเคาะพื้นจริง ๆ “มาเถอะ ประธานซาง” ลู่เจี้ยนเฉิน “...”ถุย!สุภาพเรียบร้อยบ้าอะไร!ก็แค่คนสารเลวเท่านั้นภายนอกดูซื่อสัตย์จริงจังที่สุด แต่ความจริงแล้วหน้าไม่อายมากที่สุด อวี๋หลินโจวไม่พูดอะไร ถือโทรศัพท์มือถือเล่นอยู่ทางด้านข้างลู่เจี้ยนเฉินไม่รู้จักคนกลุ่มนี้ขึ้นมาฉับพลันแล้วแต่ละคนทำไมถึงเลือดเย็นขนาดนี้?ก่อนหน้านี้ไม่ได้เป็นแบบนี้นี่ ทุกคนออกจะผดุงความยุติธรรมกันมาก ๆซางจื้อเหนียนอยู่ต่างประเทศตลอด เฟิงเยี่ยนเล่นเทนน
Read more