All Chapters of รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Chapter 231 - Chapter 240

เซ่าเยว่เริ่มคุ้นเคยกับการอยู่กับซางจื้อเหนียนแล้ว แต่คำพูดของเขาก็ยังคงเหนือความคาดหมายของเธออยู่ดีจากการพูดคุยกันสองประโยคก่อนหน้านี้ เธอไม่ได้มองไปที่ประธานซาง แต่ด้วยความประหลาดใจที่เกินคาด ตอนนี้เธอจึงหันกลับไปมองอย่างอดไม่ได้ใบหน้าด้านข้างของซางจื้อเหนียนดูดีมาก ถัดลงไปคือลูกกระเดือกที่คมชัด และถัดจากนั้นคือช่วงไหล่ที่กว้างใหญ่สมกับเป็นชายหนุ่ม ไม่ใช่ไหล่ที่บอบบางแบบเด็ก ๆ คราวนี้เซ่าเยว่ไม่ได้ตอบตามคำพูดของเขา แต่พูดว่า “ประธานซางคะ ฉันคิดมาตลอดเลยว่าคุณไม่ได้เห็นเจียงเฉินหานอยู่ในสายตาเลย... ขออภัยที่อาจจะล่วงเกินนะคะ แต่ฉันรู้สึกว่าคุณให้ความสำคัญกับเขามาก” ซางจื้อเหนียน “…” เขาหันศีรษะมามองเซ่าเยว่แวบหนึ่ง แล้วกลับไปมองตรงไปข้างหน้าอีกครั้ง เซ่าเยว่อธิบายว่า “เพราะว่าคุณมักจะเอาทุกอย่างที่ฉันทำไปโยงกับเจียงเฉินหานเสมอ ประธานซางคะ ฉันอยากจะบอกว่าเจียงเฉินหานไม่ได้สำคัญขนาดนั้นเลยนะคะ หรือว่าถ้าตอนนี้ฉันมีแฟนคนใหม่ ก็เพียงเพื่อจะทำให้อดีตแฟนเก่าอย่างเจียงเฉินหานเห็นอีกเหรอคะ? แบบนั้นฉันก็ยังคงวนเวียนอยู่รอบตัวเจียงเฉินหานอยู่ดีน่ะสิคะ?” เซ่าเยว่เอ่ยด้วยยิ้ม “เจ

แสงไฟในร้านนุ่มนวล ส่องกระทบใบหน้าของซางจื้อเหนียน เซ่าเยว่รู้สึกเพียงว่าใบหน้าที่คมชัดของเขาในตอนนี้ช่างดูหล่อเหลาอย่างน่าประหลาดใจผู้ชายคนนี้เปล่งประกายมากเกินไปเซ่าเยว่อดไม่ได้ที่จะหรี่ตาลงเล็กน้อยเธอมองลงไปที่พระจันทร์ที่เขาใช้เวลาต่อทีละชิ้น สำหรับคนที่มีทรัพย์สินมหาศาล ของขวัญชิ้นนี้ดูไม่มีราคาเลยแม้แต่น้อย แต่เซ่าเยว่กลับรู้สึกถึงความตั้งใจและความใส่ใจของเขาหากซางจื้อเหนียนต้องการ เขาสามารถมอบของขวัญราคาแพงมากมายได้จริงๆ แต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ในฐานะเจ้านายกับเลขาเท่านั้น การที่เซ่าเยว่จะรับของขวัญนั้นมันไม่เหมาะสมที่จริงแล้วแก้วน้ำก็แพง แต่เนื่องจากเรื่องราวก่อนหน้านี้ หากซางจื้อเหนียนให้จริงๆ เธอก็รับได้อย่างสบายใจ และการที่ซางจื้อเหนียนขอของขวัญจากเธอ เธอก็สามารถมอบให้ได้อย่างเหมาะสมดังนั้น ตามความสัมพันธ์ของทั้งคู่แล้ว ตัวต่อรูปพระจันทร์ที่ซางจื้อเหนียนต่อด้วยตัวเองจึงดีกว่าแก้วน้ำมาก เพราะความหมายและความตั้งใจนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเซ่าเยว่รับของขวัญของเธอมา เธออยากจะบอกซางจื้อเหนียนเหลือเกินว่าเธอรู้สึกประทับใจแต่คำพูดนี้ไม่เหมาะที่จะพูดออกไป เซ่าเ

ลู่เจี้ยนเฉินหรี่ตาลง ถูกรอยยิ้มที่เสแสร้งบนใบหน้าของเธอทำให้หัวเราะออกมาเขาตัดสินใจพุ่งเข้าหาแล้วกดเธอลงบนเตียงโดยตรง เข้าไปใกล้เธอมากขึ้น และยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “คำพูดแบบนี้มีแต่จะไปยั่วโมโหผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องจริงๆ นะ ผมรู้” เขาซบที่ข้างหูของเธอ กัดเบาๆ ไปพลาง พูดไปพลาง “ผมก็เก่งนะ”เฉิงเหยียนโย่วรู้สึกอ่อนระทวยไปทั้งตัวเพราะคำพูดของเขา แต่เสียงของเธอกลับยังมั่นคง “จะเก่งหรือไม่เก่ง มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นที่มีสิทธิ์พูด”ลู่เจี้ยนเฉินจูบติ่งหูแล้วก็จูบที่ต้นคอ “งั้นไหนคุณลองบอกมาสิ ว่าเมื่อคืนนี้ผมไม่ได้เรื่องตรงไหน?”เฉิงเหยียนโย่ว “…”ลู่เจี้ยนเฉินพูดไปพลาง มือก็ไม่ได้อยู่นิ่งๆ เขาย้ายจากคอไปจูบที่แก้ม มองเห็นสีหน้าหงุดหงิดของเธอ แววตาที่ยิ้มแย้มของเขาก็ยิ่งเด่นชัดขึ้น “อ้อ เมื่อคืนนี้คุณครางจนเสียงแหบไม่ใช่เพราะรู้สึกดี แต่เพราะรู้สึกแย่เหรอ?”เฉิงเหยียนโย่วไม่อยากถูกเขากดไว้แบบนี้อีกต่อไป “ถอยไปได้แล้ว”ลู่เจี้ยนเฉิน “คุณนี่ไม่มีเหตุผลเลยนะ ผมตั้งใจวิเคราะห์ให้ฟัง คุณกลับไม่พอใจซะแล้ว”เฉิงเหยียนโย่วไม่เคยเจอคนหน้าด้านขนาดนี้มาก่อน เธอยื่นมือไปผลักหน้าของลู่เจี้ยนเ

เฟิงเยี่ยนมองเฟิงเจียอย่างไม่เข้าใจ แล้วถามด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “พี่ต้องบอกอะไรเธอ?”เฟิงเจียเป็นน้องสาวแท้ๆ ของเฟิงเยี่ยน อายุห่างกันแค่สองปีเท่านั้น ในสายตาของเธอ พี่ชายคนโตของเธอมักจะเป็นคนอ่อนโยนเสมอ แต่ความอ่อนโยนแบบนี้ก็เหมือนกับคนที่เข้ากันกับใครไม่ได้ ไม่ยอมอ่อนข้อให้ ไม่ยอมให้ใครเข้ามาทำร้าย และไม่มีจุดอ่อนเลยเพราะเขาเป็นคนไม่มีอารมณ์โกรธ เธอจึงไม่รู้ว่าเขาสนใจอะไร เหมือนกับตอนนี้ เฟิงเยี่ยนรู้ทุกอย่างอย่างชัดเจน แต่เขาก็ไม่ยอมพูดอะไรกับเธอเลย!เฟิงเจียพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “พี่ พี่ก็รู้ว่าฉันชอบซางจื้อเหนียน ชอบมาตั้งแต่เด็กๆ แล้ว พี่เป็นเพื่อนของซางจื้อเหนียน ทำไมไม่ช่วยฉันเลยสักครั้ง กลับพยายามผลักฉันออกไปอีก ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆ”เฟิงเยี่ยนปลอบใจ “ซางจื้อเหนียนไม่ชอบเธอ ต่อให้เธอชอบเขา มันก็ไม่มีประโยชน์”เฟิงเจียได้ยินคำพูดเหล่านี้จนเบื่อแล้ว ไฟในใจก็ลุกโชนขึ้นมาทันที “พี่พูดแบบนี้ทุกครั้งเลย พี่ยอมให้ฉันลองดูหน่อยไม่ได้เหรอ!”เฟิงเจียคิดไม่ตกว่าทำไมเธอต้องการความช่วยเหลือ แต่เฟิงเยี่ยนกลับเพิกเฉยต่อคำขอของเธอทุกครั้งเฟิงเยี่ยนเห็นเธอโกรธแล้ว ดวงตาหลังเล

เซ่าเยว่วางสายโทรศัพท์เธอไม่ได้รู้สึกดีใจเหมือนเมื่อก่อนที่น้าเล็กโทรหา สีหน้าของเธอดูเฉยเมยใจของน้าเล็กอยู่ที่ครอบครัวใหม่ แต่ในเมื่อหลานสาวคนโตของเธอหย่าแล้ว ในฐานะผู้ใหญ่ก็ต้องโทรมาทักทายกันบ้างเซ่าเยว่ส่งข้อความบอกเรื่องนี้กับเซ่าสวิน แต่เขาไม่ตอบกลับเซ่าสวินเป็นคนที่มีความรักและเกลียดที่ชัดเจนมาก ถ้าเขาไม่ชอบใคร เขาจะไม่แสดงสีหน้าดีๆ ให้เห็นเลยเด็ดขาดเซ่าเยว่ไม่ได้ปฏิเสธเพราะน้าเล็กไม่ใช่เจียงเฉินหาน ไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่จะตัดขาดกันตลอดไป อีกอย่างเธอก็ยังต้องฝากน้าเล็กให้ดูแลคุณยายให้ดีด้วย ญาติที่มีสายเลือดเดียวกันไม่เหมือนกับอดีตสามีที่หย่ากันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องติดต่อกันอีกเลย......ช่วงพักกลางวันเซ่าเยว่ไปที่ร้านอาหารตามที่นัดไว้บรรยากาศดีมาก มีพนักงานออฟฟิศมากมายมาทานอาหารที่นี่ในช่วงกลางวันเสิ่นทิงฉือรออยู่ที่โต๊ะริมหน้าต่างมานานแล้วเมื่อเซ่าเยว่เดินเข้าไป เสิ่นทิงฉือก็เงยหน้าขึ้นใบหน้าที่สวยงามของเธอเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม “เซ่าสวินไม่มาเหรอ?”เซ่าเยว่นั่งลงตรงข้ามเธอ มองอาหารจานอร่อยมากมายที่วางอยู่บนโต๊ะ ในเมื่อคนที่นั่งตรงข้ามคือน้าเล็กของ