All Chapters of รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Chapter 211 - Chapter 220

ฝ่ายที่ถูกทำร้ายก็มีสิทธิ์ที่จะไม่ให้อภัยไปตลอดชีวิต ไม่ว่าอีกฝ่ายจะรั้งไว้อย่างไร ไม่ให้อภัยก็คือไม่ให้อภัยดังนั้นเซ่าเยว่คิดว่าเรื่องดีเพียงอย่างเดียวของเจียงเฉินหาน ก็คือเขาไม่เคยรักเธอเลยตั้งแต่ต้นจนจบจริง ๆนั่นถึงได้ไม่มีการตามตื๊ออย่างเอาเป็นเอาตาย ยิ่งไม่มีการแสร้งทำเป็นรักเพื่อรั้งเอาไว้ ทำให้เธอได้ใบหย่ามาอย่างราบรื่นและไม่ต้องเผชิญหน้ากับการเสแสร้งหลอกลวงที่แกล้งทำเป็นรักใคร่ลึกซึ้งของเจียงเฉินหาน ไม่ต้องรู้สึกรังเกียจของอีก และเพิ่มบาดแผลที่เกิดจากการแต่งงานให้เธอยิ่งไปกว่านั้น เธอให้ความสำคัญกับความผูกพัน ถ้าเจียงเฉินหานแสร้งทำเป็นรักใคร่ลึกซึ้งเพื่อหลอกลวงเธอจริง ๆ เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะมีปฏิกิริยาตอบสนองแบบไหนดังนั้นเซ่าเยว่ยิ่งคิดก็ยิ่งเย้ยหยัน การที่เจียงเฉินหานไม่เคยรักเธอเลยกลับกลายเป็นเรื่องดีเพียงหนึ่งเดียวของเจียงเฉินหานที่เธอนึกขึ้นมาได้นอกจากนี้แล้ว ไม่มีตรงไหนที่อบอุ่นใจเลยการหย่าจึงเป็นสิ่งที่จำเป็น ถ้าต้องจำเรื่องอะไรเกี่ยวกับเจียงเฉินหานจริง ๆ นั่นก็คือชั่วพริบตาที่เขาเคยช่วยเธอไว้นอกจากนั้นก็ไม่มีอะไรอีกแล้วหลังจากที่เซ่าเยว่คิดจบ เธอก็เช

แต่ถึงอย่างไรช่องว่างความแตกต่างก็ยังมากอยู่ ผลประโยชน์ที่เซ่าเยว่ได้รับย่อมมากกว่าผลประโยชน์ที่ซางจื้อเหนียนได้จากเธออยู่แล้วความร่วมมือที่ไม่เท่าเทียมกันล้วนไม่ยั่งยืนเซ่าเยว่ย่อมใส่ใจเรื่องนี้อยู่แล้ว แต่ซางจื้อเหนียนพูดเช่นนี้ เธอก็ไม่ได้รู้สึกว่าต้องแบกรับอะไรแล้วขอเพียงใช้คืนได้ก็จะไม่ติดหนี้เขายิ่งไปกว่านั้นซางจื้อเหนียนนิสัยดีมาก ไม่มีทางผิดคำพูดหรอกดังนั้นเธอจึงเอ่ยอีกว่า “ประธานซาง คุณเป็นคนดีจริง ๆ”ซางจื้อเหนียน “...”ขณะเดียวกันเซ่าเยว่ก็สบายใจไปเรื่องหนึ่งแล้ว ตั้งแต่กลับมาจากฮ่องกง เธอกับเจียงเฉินหาน ‘ไปฉลองวันครบรอบด้วยกัน’ ทำให้ซางจื้อเหนียนไม่พอใจเธอยังขอความช่วยเหลือจากลู่เจี้ยนเฉิน ถึงแม้วิธีของเจี้ยนเฉินจะไม่น่าเชื่อถือเลยสักนิดก็ตามแต่ก็ไม่มีสิ่งใดที่แสดงความจริงใจได้ดีเท่าใบหย่าจริง ๆซางจื้อเหนียนยินดีช่วยเหลือเธอ ยอมดึงเธอเข้าไปอยู่ในฝ่ายของเขา เธอไม่อาจเหลือเยื่อใยกับเจียงเฉินหานจนพลาดพลั้งขึ้นมาดังนั้นต่อให้พูดอีกแค่ไหนก็ไม่จริงเท่าใบหย่าอยู่ดีซางจื้อเหนียนไม่มีทางกังวลอะไรอีกอย่างแน่นอน!การหย่าช่างเป็นเรื่องที่ดีจริง ๆขณะเดียวกัน สิ่

ถ้ามองข้ามความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเจียงเฉินหานไปละก็ คนอย่างกู้อี้ชวนก็ดูน่าสนุกมากส่วนดอกไม้นี้...เซ่าเยว่ครุ่นคิด “ให้ฉันแล้วกัน”กู้อี้ชวนเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ“มีอะไรหรือ?”“ฉันนึกว่าเธอจะไม่เอาซะอีก”เซ่าเยว่ “ปกติฉันคงไม่เอาหรอกนะ”กู้อี้ชวนเป็นคนฉลาดหลักแหลม เข้าใจเซ่าเยว่อย่างแจ่มแจ้งในพริบตาว่ากำลังยั่วยุ “ฉันเข้าใจแล้ว ถ้าอดีตสามีเธอรู้ว่าเธอรับดอกไม้ของฉัน เขาจะพอใจได้ยังไง? จงใจทำให้เขาโมโหสินะ”ถึงแม้กู้อี้ชวนจะทำหน้าเหมือนสงสารเพื่อนสนิท แต่ก็ยื่นดอกกุหลาบไปให้แล้วเซ่าเยว่รับช่อดอกไม้มาแล้วมองดอกไม้ก่อน จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองกู้อี้ชวน นัยน์ตาเย็นชาไม่มีอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ “แล้วนายจะบอกเจียงเฉินหานไหม”“บอกสิ ทำไมจะไม่บอกล่ะ เธอก็รู้ว่าฉันชอบเรื่องสนุกของเจียงเฉินหานเป็นพิเศษ”กู้อี้ชวนไม่สนใจความเป็นความตายของเพื่อนสนิทเลย ตอนนี้ในสายตาของเขามีเพียงเซ่าเยว่เท่านั้นเซ่าเยว่ที่หย่าแล้วดูสดใสมีชีวิตชีวาราวกับเกิดใหม่ นี่ก็คือลักษณะที่กู้อี้ชวนชื่นชอบ“งั้นดอกไม้นี้ ฉันรับไว้ถูกแล้ว” เซ่าเยว่กล่าวขอบคุณ “ฉันจะไปแล้วนะ”กู้อี้ชวนอยากให้เซ่าเยว่พาเขาไปด

เจียงเฉินหาน “นายไม่เชื่อเหรอ?” กู้อี้ชวน “ใช่แล้ว ไม่เชื่อ แต่ฉันอยากรู้มาก ๆ ว่าเซ่าเยว่จะกลับมาหรือเปล่า นายเองก็รู้ว่าฉันคนนี้ชอบดูเรื่องคึกคักมากที่สุด”แต่วันนั้น เขาก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของความคึกคักวุ่นวายด้วยมันเป็นตรรกะที่ง่ายมาก ๆในเมื่อมีความเป็นไปได้ที่เซ่าเยว่กับเจียงเฉินหานจะกลับมาคืนดีกัน เช่นนั้นก็ต้องทำให้ความเป็นไปได้นี้ถูกกำจัดตั้งแต่ต้นลมยกตัวอย่างเช่นเขาเติมเชื้อไฟ ยุยงให้เซี่ยอวิ๋นซูหรือเขาหาผู้หญิงสักคนมาเล่นละครไปเลย การจะทำอย่างไรนั้นก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ในตอนนั้นดังนั้นทางที่ดีควรก่อเรื่องให้ใหญ่โตหน่อย ทำให้ทุกคนต่างรับรู้ ทำให้เจียงเฉินหานหมดสิทธิ์ที่จะแย่งเซ่าเยว่ไปโดยสิ้นเชิง กลายเป็นกระดาษหน้าหนึ่งที่เซ่าเยว่เคยพลิกเท่านั้น กู้อี้ชวนคิดล่วงหน้าได้เลยหลังจากผ่านวันนั้น เขากับเจียงเฉินหานคงเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ได้อีกพูดตามตรง กู้อี้ชวนรู้สึกรังเกียจการกระทำของเจียงเฉินหานที่มีต่อเซ่าเยว่มากจริง ๆ บางครั้งก็เป็นปัญหาเรื่องนิสัยล้วน ๆถ้าจะเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ได้ ก็ไม่มีอะไรให้เสียดายกู้อี้ชวนคิดเสร็จก็รินชาให้เจียงเฉินหานจนเต็มถ้วย แล้วร

“เธอรู้มาตลอดว่าตัวเองต้องการอะไร ไม่เคยสิ้นเปลืองพลังไปกับปัจจัยภายนอก ดังนั้นเลยใช้ชีวิตอย่างอิสรเสรี”ในดวงตาของเซ่าเยว่เต็มไปด้วยความชื่นชมที่มีต่อเฉิงเหยียนโย่ว “ดังนั้นฉันเลยชอบ”เฉิงเหยียนโย่วขนลุกขึ้นมาทั้งตัว “อ๊าก ๆ ๆ เธอทำให้คนตกใจกลัวมากเลยนะ ฉันไม่ชินเอาซะเลย!”เซ่าเยว่รินเครื่องดื่มหนึ่งแก้ว แล้วชนแก้วกับเธอบุคลิกของเซ่าเยว่ดูเท่มาก เธอดื่มเครื่องดื่มได้เท่เหมือนกับดื่มเหล้าเลยเฉิงเหยียนโย่วปรับตัวได้อย่างรวดเร็วนี่ก็คือเซ่าเยว่คนเดิมไม่ใช่หรือไง!คนที่มีออร่าที่เฉียบคมมาก เวลาที่ไม่ยิ้มก็ดูแข็งกร้าวมาก เขียนคำว่าเข้าไปแหย็มไม่ง่ายไว้เต็มไปหมดเฉิงเหยียนโย่วถนัดเรื่องการแลกกันดื่ม พูดคุยกับคนอื่นไปมามากกว่าส่วนเซ่าเยว่ก็นั่งเงียบ ๆ อยู่ตรงนั้น แต่ไม่มีใครมองข้ามเธอเลย!พอเฉิงเหยียนโย่วคิดว่าเซ่าเยว่คนเดิมกลับมาแล้ว เธอก็อดใจรอไม่ไหวพาเพื่อนสนิทไปดื่มที่บาร์หลังจากนั้นก็สั่งหนุ่มโฮสต์หน้าตาดีที่สุดเมื่อหนุ่มโฮสต์เข้ามาก็ชินกับการไปเอาใจเศรษฐินีทันที แต่วันนี้เศรษฐินีสองคนนี้ไม่เหมือนกันหนึ่งในนั้นยิ้มแย้มแจ่มใส ดูเข้าหาได้ง่ายมากแต่อีกคนไม่ใช่การมอง