เซ่าเยว่ไม่คิดเลยว่าจะถูกจับได้เร็วขนาดนี้ ปฏิกิริยาแรกคือความกังวลว่าซางจื้อเหนียนจะคิดมากหรือไม่ เลยอดมองเขาอย่างพิจารณาไม่ได้ สีหน้าของเขาไม่มีอะไรผิดปกติ เธอถึงค่อยรู้สึกวางใจแต่พอขบคิดให้ละเอียด เซ่าเยว่ก็สังเกตเห็นถึงความไม่ค่อยชอบมาพากล “ฉันไม่ได้เจอเจียงเฉินหานนะคะ”เธอแค่รับสายจากเขาเท่านั้นซางจื้อเหนียน “พวกคุณอยู่ด้านนอกอาคารห้าง เจียงเฉินหานอยู่ในรถ ส่วนคุณอยู่ที่หน้าประตูร้านกาแฟ”ซางจื้อเหนียนสืบได้ถึงขั้นนี้เชียว แต่เซ่าเยว่ก็พอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมจู่ ๆ เจียงเฉินหานถึงสนใจโทรศัพท์มาหาเซ่าสวิน “ด้วยความห่วงใย” ตอนนี้ดูเหมือนว่า น่าจะบังเอิญเห็นเธอกับเซี่ยหมิง แล้วพอเห็นเซี่ยหมิงถึงค่อยฝืนนึกเรื่องของเซ่าสวินขึ้นมาได้เซ่าเยว่ไม่รู้เรื่อง ยังนึกว่าเจียงเฉินหานมีมโนธรรมขึ้นมา ปรากฏว่าคิดมากไป เวลานี้เลยรู้สึกเหมือนกินแมลงวันเข้าไปก็ไม่ปานซางจื้อเหนียนคอยสังเกตปฏิกิริยาของเซ่าเยว่มาตลอดพอพูดถึงเจียงเฉินหาน ความสนใจของเธอคล้ายกับว่อกแว่กไปหมด และในหัวของเธอก็มีแต่เจียงเฉินหานคนก็อยู่ตรงหน้าเขา แต่กลับคิดถึงผู้ชายคนอื่นสติของซางจื้อเหนียนบอกเขาว่า เป็นเพราะเรื่
Baca selengkapnya