All Chapters of รักครั้งใหม่กับพี่ชายอดีตสามี: Chapter 331 - Chapter 340

หัวใจของเซ่าเยว่รู้สึกชาขึ้นมาเฉียบพลัน ยังนึกว่าแค่คำอธิบายตอนลงจากรถ ก็สามารถลบล้างความสงสัยของซางจื้อเหนียนได้แล้วเสียอีกปรากฏว่าไม่ได้อาจเป็นชีวิตแต่งงานตลอดสามปีที่ผ่านมาที่ทำให้เธอเรียนรู้ที่จะกล้ำกลืนความรู้สึกทุกอย่างไว้เพียงลำพัง ยิ่งไปกว่านั้น อารมณ์ที่เกิดขึ้น ล้วนเลวร้ายมากทั้งสิ้นเพราะฉะนั้นสำหรับเธอแล้ว ความรู้สึกเศร้านิด ๆ ที่เกิดขึ้นบนรถเพราะนึกถึงแม่นั้น แทบจะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยเซ่าเยว่เตรียมกลับไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตา จากนั้นก็อ่านหนังสือพักหนึ่ง เรื่องนี้ก็ผ่านไปแล้วเธอไม่นึกเลยว่าซางจื้อเหนียนจะจับเธอไว้ไม่ยอมปล่อยสายตาที่ซางจื้อเหนียนมองเธอ ต่างจากปกติอยู่บ้าง คงเป็นเพราะดื่มเหล้าไป ความเย็นชาและเฉียบคมจางหายไปแล้ว นัยน์ตาเขาก็เหลือเพียงความจริงใจ และความเป็นห่วงที่ไม่ปิดบังซ่อนเร้นแม้แต่น้อยเขาถาม “คุณเป็นอะไรกันแน่?”เซ่าเยว่กำมือหนึ่งที “ไม่มีอะไรเลยค่ะ ฉันสบายดี”ซางจื้อเหนียนเข้าไปใกล้เธอ ดวงตาอันลุ่มลึกสะท้อนแววตาเย็นชาของเซ่าเยว่ในนั้น “ผมไม่ได้อยากบังคับให้คุณพูดอะไรแต่ผมอยากบอกคุณ ว่าถ้าคุณมีอะไรไม่สบายใจ คุณบอกผมได้เลย ในเมื่อตอนนี้ค

ซ่งอี่ฉิงทุ่มเทสุดตัวเพื่อคว้าโอกาสไว้ หลังจากได้รับภารกิจที่ประธานเจียงมอบหมาย ก็เริ่มปฏิบัติการทันที เทียบกับการสืบหาข้อมูลเรื่องแข่งรถแล้ว เรื่องของเซ่าเยว่กับเฉิงเหยียนโย่วนั้นสืบง่ายมาก เพียงไม่นานก็รวบรวม เรียบเรียงข้อมูลได้ “เซ่าเยว่กับเฉิงเหยียนโย่วเป็นเพื่อนสมัยมหาวิทยาลัย สนิทกันมาก แต่ว่าหลังเรียนจบทั้งสองคนก็ไม่ได้ติดต่อกันมาก จนกระทั่งเมื่อหนึ่งเดือนก่อน ทั้งสองก็เริ่มนัดเจอกันบ่อยขึ้นค่ะ”ซ่งอี่ฉิงไม่มีทางแค่บอกข้อมูลพวกนี้เฉย ๆ หรอกประธานเจียงบอกว่าให้สืบเรื่องเซ่าเยว่ เช่นนั้นแล้วก็ต้องมีบางช่วงเวลาที่สำคัญแน่นอน“เฉิงเหยียนโย่วมีบริษัทแห่งหนึ่งชื่อสือเยี่ยนเทคโนโลยี สามปีก่อนสร้างโมเดลเอไอขนาดใหญ่ขึ้นมาชื่อลูจิ-เอ็กซ์ เฉิงเหยียนโย่วก็หาเงินก้อนแรกมาได้จากเทคโนโลยีนี้นี่แหละค่ะ หลังจากนั้นก็ขยายกิจการไม่หยุด การลงทุนของบริษัทก็ทำได้ไม่เลว ตอนนี้มีสินทรัพย์ส่วนตัวเกินห้าหมื่นล้านแล้วค่ะ”“ประมาณสองสัปดาห์ก่อน เฉิงเหยียนโย่วไล่โปรแกรมเมอร์คนหนึ่งที่ชื่อจางเจียนออก ที่บังเอิญมากก็คือ วันนั้นที่จางเจียนถูกไล่ออก เซ่าเยว่ก็อยู่ที่บริษัทเฉิงเหยียนโย่ว แล้วก็....”เจีย

สายตาของเจียงเฉินหานเย็นเยียบขึ้นเรื่อย ๆ อารมณ์ด้านลบในใจของเขากำลังปะทุอย่างบ้าคลั่งตอนนี้เขาจำต้องยอมรับความจริงอย่างหนึ่งว่า เซ่าเยว่กำลังส่งผลต่ออารมณ์ของเขาเขาไม่เคยให้เซ่าเยว่ได้มีอิทธิพลต่อเขา แต่สิ่งนั้นก็ยังเกิดขึ้นอยู่ดีเจียงเฉินหานไม่อยากยอมรับ แต่มันคือความจริงที่เขาควบคุมหัวใจไม่ได้ความรู้สึกที่ควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้ เขาไม่ได้สัมผัสมันมานานมากแล้ว ช่างรู้สึกไม่ดีเอาเสียเลยเจียงเฉินหานนึกถึงคำพูดของเซี่ยจ้านกับกู้อี้ชวนขึ้นมาอีก เขาจับแก้วแน่นทันที แน่นจนปลายนิ้วและข้อนิ้วซีด ราวกับว่าอีกวินาทีเดียว แก้วใบนี้ก็จะถูกเขาขยำจนแตกแล้ว!……วันต่อมา วันทำงานตอนเซ่าเยว่ออกจากบ้าน ก็เจอซางจื้อเหนียนโดยบังเอิญทั้งสองสบตากัน เซ่าเยว่เรียกเขาเช่นเคย “ประธานซาง”ซางจื้อเหนียนพยักหน้า ไม่พูดอะไรอีกรูปแบบการอยู่ร่วมกันแบบนี้เป็นเรื่องปกติมาก ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะผลกระทบทางจิตใจหรือเปล่า แต่มักรู้สึกว่าบรรยากาศแปลกๆพอถึงโรงจอดรถ ออกจากลิฟต์มาแล้ว ก็ยังคงไม่พูดอะไร เซ่าเยว่ขับรถแลนด์โรเวอร์ของตัวเองไปที่บริษัทเมื่อถึงบริษัท เซ่าเยว่พลิกดูตารางงาน วันนี้ซางจื้อเหนีย

คำพูดนี้หยิ่งยโสมากถึงขีดสุด!เซ่าเยว่ไม่สนใจเจียงเฉินหานแล้ว ถึงขั้นอยากจะชกเขาสักสองหมัด แต่คำพูดสามารถทำร้ายคนได้ สายตาก็ทิ่มแทงคนได้ เซ่าเยว่ถึงกับคิดว่าชาติก่อนตัวเองติดหนี้อะไรเจียงเฉินหานหรือเปล่า!“ฉันหย่ากับนายแล้ว ต่อให้ตอนนี้ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย! เข้าใจไหม!”ตอนนี้เจียงเฉินหานมีภูมิคุ้มกันแล้ว ความโกรธและความไม่พอใจของเซ่าเยว่ เขาไม่ใส่ใจเลยสักนิด “ไม่ต้องให้เธอมาเตือนหรอก”เจียงเฉินหานกล่าว “ฉันมีอะไรจะถามเธอหน่อย ถ้าเธอไม่พูดกับฉันให้รู้เรื่อง เธอก็อย่าหวังจะได้เห็นเฉิงเหยียนโย่ว”มือที่ห้อยลงข้างลำตัวของเซ่าเยว่ กำหมัดแล้วก็ปล่อย แล้วก็กำใหม่อีกครั้ง ดวงตาเย็นชาของเธอ ระเบิดความเย็นยะเยือกออกมาอย่างสุดขีดคราวนี้เจียงเฉินหานพูดจริงจังเธอกัดฟันพูด “ว่ามา!”“เชื่อฟังแต่แรก ก็จบเรื่องแล้วไม่ใช่เหรอ?” เจียงเฉินหานพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่ที่จริงเขาชอบท่าทางที่เซ่าเยว่เชื่อฟังมาก มันทำให้เขารู้สึกได้ดั่งใจเซ่าเยว่ได้ยินคำพูดนี้แล้วเหมือนกับกลืนแมลงวันเข้าไป ก็เหมือนกับซุปแก้เมาค้างชามนั้นเมื่อคืน มันทำให้เธอนึกถึงตัวเองตอนที่เคยเชื่อฟังเขา

เซ่าเยว่ไม่เคยหวังลม ๆ แล้ง ๆ อะไรจากเขาเลยแม้แต่น้อย แต่ก็ยังรู้สึกผิดหวังถึงขีดสุด เธอคิดอย่างไรก็ไม่เข้าใจ เธอจึงโกรธเกินบรรยาย “เจียงเฉินหาน นายไม่ได้รักฉัน แล้วทำไมนายยังตามรังควานฉันมานานขนาดนี้?”ก็เพราะการรังควานของเขา เธอจึงจับมือเป็นพันธมิตรกับซางจื้อเหนียนเพราะฉะนั้นเธอไม่กลัวเจียงเฉินหาน!แต่หัวใจคนเรานั้นควบคุมไม่ได้เซ่าเยว่ไม่ได้กลัวเจียงเฉินหาน แต่ทุกครั้งที่เห็นเขา บาดแผลในอดีตเหล่านั้นก็ปรากฏขึ้นมาอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า เซ่าเยว่รู้สึกเสียใจ และเจ็บปวดและทุกครั้งที่ได้พบหน้า เซ่าเยว่ก็จะต้องเผชิญกับเรื่องนี้อีกครั้งว่าเจียงเฉินหานไม่เคยสนใจเธอเลยตั้งแต่ต้นจนจบไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นการตอกย้ำบาดแผลให้เจ็บลึกยิ่งกว่าเดิม! เธอทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ “ทำไมกัน! นายมันตามรังควานฉันอยู่ได้ เพราะอะไรกันแน่?” คำถามแต่ละคำ กระแทกใส่เยื่อแก้วหู เจียงเฉินหานนั่งอยู่เฉยไม่ได้อีกต่อไป เขาลุกขึ้น ยืนตรงหน้าเซ่าเยว่ ผู้หญิงที่แทบไม่เคยเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง แต่ตอนนี้ วินาทีนี้ เขาพูดมันออกมาโดยแทบไม่รู้ตัว “เพราะฉันไม่อยากให