All Chapters of เกมหัวใจมาเฟีย: Chapter 101 - Chapter 110

เธออดคิดไม่ได้ว่านั่นคือการประกาศแต่งงานของหญิงสาว เธอก็เลยตอบตกลงที่จะมาอยู่ร่วมยินดีกับเธอด้วย“คุณจะเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดอย่างแน่นอนคุณเรเชล และคนที่มีความสุขอีกคน ก็คือคนที่รักคุณ”เรเชลออกอาการเขินนิด ๆ ไม่เหมือนเธอคนเดิม “เจอเธอทีไร มีแต่คำชม จนฉันลอย ด่าฉันบ้างก็ได้นะ บอกมาหน่อยสิ ฉันมีข้อเสียตรงไหนบ้าง”“ไม่เห็นจะมี คุณเพอร์เฟคที่สุด”“ต้องมีสิ บอกฉัน ฉันอยากทำให้มันดีขึ้น เมื่อต้อง...” ทำหน้าที่ภรรยา เรเชลบอกตัวเองว่าถึงชายหนุ่มผู้นั้นจะยังไม่รักเธอ แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่เธอต้องการมากที่สุดในเวลานี้ เธอเชื่อว่าสักวัน เสน่ห์ของเธอจะทำให้เขาขาดเธอไม่ได้“อยู่ร่วมกับคนอื่น”เมริสาอดนึกสงสัยไม่ได้ว่าเธอจะปรับตัวทำไม ในเมื่อมันดีอยู่แล้ว“เรื่องที่คุณจะเซอร์ไพรส์ฉันคือเรื่องอะไรกันนะ ฉันรู้ก่อนใครไม่ได้หรือคะ”“อย่าตื๊อเสียให้ยาก เอาไว้ถึงเวลานั้นก่อน รับรอง เธอต้องเซอร์ไพรส์แบบสุด ๆ ไปเลย” หญิงสาวมีสีหน้าฝันเล็ก ๆ ขณะพูด นี่มันใช่คนกำลังมีความรักรึเปล่านะ “แต่ก่อนจะเซอร์ไพรส์ ขอสนุกและมีความสุขกับงานก่อนนะ ทำงานก่อนแล้วเดี๋ยวคุยกันหลังงานเลิก ไม่สิ ปาร์ตี้กัน ฉันจะเปิดแชมเ

“นั่นเป็นชื่อเก่าของคุณแม่ฉันค่ะ” ไอริสตอบด้วยความมั่นใจ ส่วนหญิงสาวอีกคนตกใจจนเกือบช็อก เมื่อได้รู้ว่ามารดาเลี้ยงของเธอมีชื่อเก่าว่าอิงอร ผู้หญิงที่แย่งบิดาของเธอไปจากมารดาบังเกิดเกล้า เมริสายกมือขึ้นปิดปาก เธอคาดไม่ถึงเลยว่าเรื่องราวจะกลายเป็นแบบนี้ และเธอเป็นพี่สาวร่วมสายเลือดกับไอริสจริงๆ“เธอทำงานเป็นเชฟใหญ่อยู่ที่ร้านอาหารไทย ถ้าหากว่าคุณอยากจะคุยกับเธอ”“สามีของคุณเป็นอย่างไรบ้าง” ชายหนุ่มกลับไปถามอีกเรื่อง ทำเอาเจ้าหล่อนตั้งตัวไม่ติด“เขาแค้นคุณมาก และเขาเอาแต่พูดถึงชื่อพ่อของคุณ” เธอเล่าความจริง “เอาเป็นว่า คุณจะติดต่อฉันไปอีกครั้งใช่ไหมคะ ฉันอยากให้เป็นสักสามวันหลังจากนี้ ตอนนั้น ฉันคงจะหย่ากับเขาแล้ว”ไคล์หัวเราะหึๆ “คุณรู้รึเปล่าว่าสามีของคุณก็เคยมีชื่อเดิมเหมือนกัน”ไอริสแปลกใจ “ไม่ทราบค่ะ เขาเคยเปลี่ยนชื่อหรือคะ”“ใช่...เขาชื่อเซบาสเตียน คุณลองไปถามมารดาของคุณสิ ว่าเคยรู้จักคนชื่อเซบาสเตียนรึเปล่า” ไอริสยิ่งงงเข้าไปใหญ่ ทำไมเธอต้องไปถามมารดาของเธอด้วย “คุณไม่น่าใส่ล็อกเก็ตของปลอมมาเลย คุณน่าจะใส่เพชรที่สามีให้คุณไว้มากกว่า รู้ไหม นั่นแหละ คือส่วนแบ่งของคุณพ่อคุณ ที่เซบาส

อัญชลีพยักหน้า “เขามาจริงๆ”“ในล็อกเก็ตนั้นมีอะไรซ่อนอยู่หรือคะ”“ไม่แน่ชัด เรื่องดีหรือร้ายก็ไม่รู้”“มันคืออะไรกันแน่” หญิงสาวคร่ำครวญถึงสิ่งที่เธอห้อยคอไว้ คิดแล้วก็อยากจะทุบล็อกเก็ตให้แหลกคามือจริงๆ “แล้วถ้าเขาไม่ได้ล็อกเก็ตไปล่ะคะ”“เขากำลังตามชำระทุกคนอยู่ แม่เชื่ออย่างนั้น”เธอคิดไม่ตกจริงๆ ไม่คิดว่าเรื่องมันจะลึกลับซับซ้อนขนาดนี้ “หนูก็เชื่อค่ะ ว่าเขาจะไม่หยุดอยู่แค่นี้” เธอชักจะเป็นห่วงไอริสขึ้นมาแล้วสิ “ไอริสรู้เรื่องนี้รึยังคะ”“น่าจะยังนะ แต่มันปิดเครื่อง ติดต่อไม่ได้เลย”“หนูจะไปหาเธอที่บ้านพักเองค่ะ”“ไม่ต้องหรอก มันมีสามีรวย คงจะเป็นที่พึ่งพาให้มันได้ไม่มากก็น้อย”แต่อัญชลียังไม่รู้ว่าสามีรวยของบุตรสาวนั้น แท้จริงแล้ว เขาเคยมีชื่อเซบาสเตียน!!!“หนูไม่มั่นใจนะแม่ ว่ามันจริงเท็จแค่ไหน แต่ไคล์เล่นงานคุณมัสซิโม สามีของไอริส จนกระอักเลือด และเขาถามมัสซิโมว่า ยังจำเซบาสเตียนได้ไหม”อัญชลีอ้าปากค้าง ช็อกจนขยับขากรรไกรแทบไม่ได้ “ว่าไงนะ!!!!”เมริสาจับมือมารดาเลี้ยงไว้ ปลุกปลอบเท่าที่จะทำได้ “ทุกอย่างมันเกิดขึ้นแล้ว แต่ทุกอย่างกำลังจะจบค่ะ หนูเชื่อว่ามันจะจบด้วยดีแน่นอน”ไคล์ยัง

สองชั่วโมงผ่านไป หญิงสาวยังคงช่วยร้านฮันนี่ฮันนี่เสิร์ฟกาแฟ กระทั่งเย็น เธอทำงานจนล้าไปทั้งตัวทีเดียว ขณะมารับกาแฟร้อนตามออเดอร์ที่ลูกค้าสั่งเพิ่ม ชายหนุ่มถึงเอ่ยปากเป็นครั้งแรกให้เธอได้ยิน“พอเถอะ”หญิงสาวชะงัก เธอวางถาดลง แสดงว่าเธอซื้อใจเขาไม่สำเร็จสินะ “ขอบคุณที่ให้ฉันทดลองงานนะคะ ฉันสนุกมากเลย” และเธอก็ได้เพื่อนคนแรกในฟลอเรนซ์ กราโน่ซึ่งเป็นคนพื้นถิ่นเดิมที่นี่ เขานั้นอัธยาศัยดีไม่น้อยและตอบคำถามเธอได้หลายเรื่องเกี่ยวกับเมืองนี้และผู้คนที่น่าสนใจ“แล้วฉันจะแวะมานั่งเล่น มาอุดหนุนที่ร้านของคุณบ่อย ๆ นะคะ”หญิงสาวหันหลัง เธอควรรีบลงไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตด้านล่างเสียที“พรุ่งนี้มาทำงานหกโมงเช้านะ ไหวไหม?”เธอหันขวับ เขาคลี่ยิ้มนิดๆ ดวงตาของเขาอบอุ่นขึ้นเป็นกอง“ขอบคุณค่ะ” เธอดีใจแทบกระโดด หันไปยิ้มกับกราโน่ที่รอลุ้นช่วงเวลานี้อยู่เหมือนกัน “ฉันจะตั้งใจทำและขยันสุด ๆ ไปเลยค่ะ”ในที่สุด เธอก็ได้งานที่ร้านกาแฟฮันนี่ฮันนี่ของชายหนุ่มที่เพิ่งจะอพยพมาจากเมืองอื่นเหมือนกัน เขาชอบเมืองนี้และตั้งใจจะอยู่ไปตลอดชีวิต เธอได้ยินเรื่องของเขาจากราโน่ ไม่ใช่จากปากเขาเองหรอก"เฮ่อ....ดีจัง" ชีวิ

เมริสาตัดสินใจปฏิเสธฟรานเชสโก้อีกครั้ง เพราะไม่อยากจะให้ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ กับใคร หากเขายินดีจะรอเธอ จนถึงวันที่เธอพร้อม บางทีคน ๆ อาจเป็นผู้ชายใจดีและน่ารักคนนี้ก็ได้"ขอเวลาหน่อยนะ...ฟรานเชสโก้"“อา....”ชายหนุ่มนั่งที่โต๊ะตรงมุมห้องมานานหลายนาที โดยนั่งนิ่ง ๆ ไม่ไหวติง แม้แต่เสียงลมหายใจของเขาก็ยังแผ่วเบา ไร้ความรู้สึก สายตาคมดุที่เจือความเศร้าบาง ๆ จ้องมองสิ่งที่วางอยู่บนโต๊ะ แหวนวงนั้นและล็อกเก็ตที่ถูกส่งมาถึงเขาเมื่อช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา คนส่งไม่ได้ลงชื่อไว้ แต่มันถูกส่งมาจากชนบทแห่งหนึ่งในซีเอนา แคว้นทัสกานีไคล์เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง ด้วยการหยิบแหวนวงนั้นขึ้นมาจ้องใกล้ๆ เขาเพิ่งเจอมันเมื่อไม่นานมานี้เอง พร้อมกับเสื้อโค้ตที่มีสมุดไดอารี่ของมารดาในกระเป๋าเสื้อด้านใน เขาอ่านชีวิตของมารดาทุกบรรทัดแล้ว ตามที่หญิงสาวผู้นั้นปรารถนาเขาเชื่อว่าเธอต้องการให้เขาได้รู้จักกับความรักที่แท้จริงมากยิ่งขึ้น โดยผ่านเรื่องราวของมารดาผู้จงรักภักดีต่อบิดาของเขาอย่างแท้จริงเขาตั้งใจจะนำสมุดไดอารี่เล่มนี้ไปมอบให้กับบิดาในการไปเยี่ยมเขาที่คุกในครั้งต่อไป ซึ่งก็คงอีกไม่นานนี้“คิดอะไรอยู่คะ” หญ