All Chapters of แค่คำว่ารัก: Chapter 31 - Chapter 37

น่านฟ้า...."ไม่กินนมแล้วจะเอาอะไรไหนน้าบอกซิ" นี่ผมต้องมาถามคำถามเด็กเจ็ดแปดเดือนเหรอวะแบบนี้คงได้คำตอบหรอกนะ"ว่าไงน่านน้ำ น่านนที"คำตอบที่ได้คือสายตาที่ยังจ้องไม่เลิกครับแววตาเหมือนใครผมก็คิดไม่ออกแต่ดูรู้เลยว่าโตมาต้องเอาเรื่องและเอาแต่ใจสุดๆ"แอ๊ะ แอ๊ะ/แอ๊ะ แอ๊ะ"แอ๊ะ แอ๊ะ แบบนี้ผมจะเข้าใจไหมล่ะ เห้ออออ ผมคิดอะไรไม่ออกก็เลยมองไปรอบๆ ห้องก็เจอกับของเล่นในตะกร้าใบใหญ่ซึ่งคงจะเป็นของเล่นที่แม่ผมจัดหามาไว้ให้เด็กๆ นั่นแล่ะ ผมเดินไปหยิบออกมาสองชิ้นแล้วยื่นให้คนละอันปรากฏว่าได้ผลครับเด็กๆ รีบยื่นมือมารับทันทีแต่ผมอยากลองแกล้งก็เลยไม่ยอมให้ง่ายๆ"แง๊ๆๆๆ /แง๊ๆๆๆๆ " พอไม่ได้ดั่งใจก็เริ่มร้องเริ่มดีดมือดีดเท้าละครับทั้งพี่ทั้งน้องเลยผมเลยรีบยื่นของเล่นให้แทบจะทันทีเพราะถ้าแกล้งอีกนิดเสียงร้องไห้คงลั่นบ้าน"อ่ะๆ เอาไป แกล้งนิดแกล้งหน่อยนี่ไม่ได้เลยนะแหกปากร้องลั่นเลย ทำไมเอาแต่ใจแบบนี้วะห๊ะ".........................และในขณะที่ผมกำลังเล่นกับเด็กน้อยทั้งสองคนประตูห้องก็ถูกเปิดออกมาอย่างช้าๆ ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งสี่คูณร้อยเข้าไปหลบในห้องน้ำเพราะผมไม่อยากให้พาฝันรู้ว่าผมเข้าเล่นกับลูกๆ

พาฝัน....."ฝันมีอะไรฝันพูดมาได้เลยนะครับพี่กับทุกคนพร้อมจะรับฟัง""คือคุณท่าน เอ่อคุณหญิงกัลยาน่ะค่ะ ท่านก็ทราบแล้ว ท่านเลยตั้งข้อเสนอให้ฝันกลับไปอยู่ที่บ้านของน่านฟ้าเพื่อที่น่่านฟ้ากับฝันได้ทำหน้าที่พ่อกับแม่ให้กับเด็กๆ พร้อมหน้าพร้อมตา ท่านอยากให้เด็กๆ ได้อยู่กับพ่อกับแม่น่ะค่ะ""สรุปว่าฝันจะพาเด็กๆ ไปจากที่นี่งั้นเหรอจ๊ะ""ใช่ค่ะ คือฝัน....""ถึงแม้ว่าแม่จะไม่อยากให้หนูพาเด็กๆ ไปจากที่นี่แต่แม่ก็คงไม่ใจดำพอที่จะไม่ให้เด็กๆ ได้อยู่กับพ่อแท้ๆ ของพวกแกหรอกนะ""แล้วพี่ภูล่ะคะ พี่จะโกรธฝันหรือเปล่าถ้าฝันจะพาเด็กๆ กลับไป""พี่ไม่มีสิทธิ์อะไรไปห้ามฝันได้หรอกนะ""พี่ภูคะ..""พี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ ไอ้ไผ่แกช่วยดูแลฝันทีนะถ้าฝันจะย้ายของกลับไปบ้านโน้นแกช่วยจัดการให้ด้วยละกัน" พูดกับไผ่จบพี่ภูผาก็เดินออกไปทันที"ตาภูคงจะโกรธน่ะที่หนูจะพาเด็กๆ ไปจากที่นี่""ฝันก็ไม่อยากไปหรอกนะคะเพราะที่นี่ทุกคนดีกับฝันมาก แต่ฝัน...""ฝันอย่าคิดอะไรเยอะเลยนะลูก ตอนนี้เรื่องเด็กๆ สำคัญที่สุด อะไรที่ดีสำหรับพวกแกฝันก็ทำได้เลย""คุณแม่ไม่โกรธฝันเหรอคะที่จู่ๆ ฝันก็จะพาเด็กๆ ไป""ฝันคิดว่าแม่จะโกรธเหรอลูก""ค่

พาฝัน....."เธอจะย้ายไปเมื่อไหร่""ตอนแรกกะว่าจะอาทิตย์หน้า แต่พอมาตอนนี้เราคิดว่าเราย้ายวันนี้เลยดีกว่า""เพราะลูกของไอ้ภูใช่ไหม""อื้มมม ใช่ เพราะเราไม่อยากให้ลูกของพี่ภูคิดว่าแกโดนแย่งความรัก แกเพิ่งได้เจอพ่อของแกเราเลยอยากให้พี่ภูได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับลูกแท้ๆ มากกว่า"ในความคิดของเธอถ้าลูกสาวของพี่ภูมาที่นี่แล้วเจอพ่อของแกกำลังสนใจเด็กๆ คนอื่น เธอกลัวว่าแกจะน้อยใจและคิดมาก เธอเลยตัดสินใจที่จะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านในวันนี้..................เธอย้ายกลับมาอยู่บ้านได้เกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ แต่ยังไม่เจอหน้าพ่อของลูกเพราะคุณแม่บอกเขาไปเข้าค่ายกับทางโรงเรียนแต่คงจะกลับมาเย็นวันนี้"ผิดหวังล่ะสิที่ไอ้เทพบุตรของเธอมันมีลูกมีเมียแล้วน่ะ"คำพูดคำแรกที่น่านฟ้าพูดกับเธอหลังจากจากกลับมาถึงบ้านแต่เธอก็ไม่ได้สนใจเพราะเธอไม่ได้รู้สึกผิดหวังอะไร ออกจะดีใจซะมากกว่า เพราะตอนนี้ดูเหมือนพี่ภูจะหลงลูกสาวของตัวเองมากส่วนเรื่องตรวจดีเอ็นเอตอนแรกพี่ภูบอกไม่เป็นไร แต่เมลไม่ยอมเธอพาเด็กไปตรวจและผลก็ออกมาว่าเด็กคือลูกของพี่ภูจริงๆ ทุกวันนี้น้องเมย์จะไปๆ มาๆ บ้านของพี่ภูกับคอนโดของเมล โดยวันธรรมดาเด็กๆ