All Chapters of แค่คำว่ารัก: Chapter 31 - Chapter 40

น่านฟ้า...."ไม่กินนมแล้วจะเอาอะไรไหนน้าบอกซิ" นี่ผมต้องมาถามคำถามเด็กเจ็ดแปดเดือนเหรอวะแบบนี้คงได้คำตอบหรอกนะ"ว่าไงน่านน้ำ น่านนที"คำตอบที่ได้คือสายตาที่ยังจ้องไม่เลิกครับแววตาเหมือนใครผมก็คิดไม่ออกแต่ดูรู้เลยว่าโตมาต้องเอาเรื่องและเอาแต่ใจสุดๆ"แอ๊ะ แอ๊ะ/แอ๊ะ แอ๊ะ"แอ๊ะ แอ๊ะ แบบนี้ผมจะเข้าใจไหมล่ะ เห้ออออ ผมคิดอะไรไม่ออกก็เลยมองไปรอบๆ ห้องก็เจอกับของเล่นในตะกร้าใบใหญ่ซึ่งคงจะเป็นของเล่นที่แม่ผมจัดหามาไว้ให้เด็กๆ นั่นแล่ะ ผมเดินไปหยิบออกมาสองชิ้นแล้วยื่นให้คนละอันปรากฏว่าได้ผลครับเด็กๆ รีบยื่นมือมารับทันทีแต่ผมอยากลองแกล้งก็เลยไม่ยอมให้ง่ายๆ"แง๊ๆๆๆ /แง๊ๆๆๆๆ " พอไม่ได้ดั่งใจก็เริ่มร้องเริ่มดีดมือดีดเท้าละครับทั้งพี่ทั้งน้องเลยผมเลยรีบยื่นของเล่นให้แทบจะทันทีเพราะถ้าแกล้งอีกนิดเสียงร้องไห้คงลั่นบ้าน"อ่ะๆ เอาไป แกล้งนิดแกล้งหน่อยนี่ไม่ได้เลยนะแหกปากร้องลั่นเลย ทำไมเอาแต่ใจแบบนี้วะห๊ะ".........................และในขณะที่ผมกำลังเล่นกับเด็กน้อยทั้งสองคนประตูห้องก็ถูกเปิดออกมาอย่างช้าๆ ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งสี่คูณร้อยเข้าไปหลบในห้องน้ำเพราะผมไม่อยากให้พาฝันรู้ว่าผมเข้าเล่นกับลูกๆ

พาฝัน....."ฝันมีอะไรฝันพูดมาได้เลยนะครับพี่กับทุกคนพร้อมจะรับฟัง""คือคุณท่าน เอ่อคุณหญิงกัลยาน่ะค่ะ ท่านก็ทราบแล้ว ท่านเลยตั้งข้อเสนอให้ฝันกลับไปอยู่ที่บ้านของน่านฟ้าเพื่อที่น่่านฟ้ากับฝันได้ทำหน้าที่พ่อกับแม่ให้กับเด็กๆ พร้อมหน้าพร้อมตา ท่านอยากให้เด็กๆ ได้อยู่กับพ่อกับแม่น่ะค่ะ""สรุปว่าฝันจะพาเด็กๆ ไปจากที่นี่งั้นเหรอจ๊ะ""ใช่ค่ะ คือฝัน....""ถึงแม้ว่าแม่จะไม่อยากให้หนูพาเด็กๆ ไปจากที่นี่แต่แม่ก็คงไม่ใจดำพอที่จะไม่ให้เด็กๆ ได้อยู่กับพ่อแท้ๆ ของพวกแกหรอกนะ""แล้วพี่ภูล่ะคะ พี่จะโกรธฝันหรือเปล่าถ้าฝันจะพาเด็กๆ กลับไป""พี่ไม่มีสิทธิ์อะไรไปห้ามฝันได้หรอกนะ""พี่ภูคะ..""พี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ ไอ้ไผ่แกช่วยดูแลฝันทีนะถ้าฝันจะย้ายของกลับไปบ้านโน้นแกช่วยจัดการให้ด้วยละกัน" พูดกับไผ่จบพี่ภูผาก็เดินออกไปทันที"ตาภูคงจะโกรธน่ะที่หนูจะพาเด็กๆ ไปจากที่นี่""ฝันก็ไม่อยากไปหรอกนะคะเพราะที่นี่ทุกคนดีกับฝันมาก แต่ฝัน...""ฝันอย่าคิดอะไรเยอะเลยนะลูก ตอนนี้เรื่องเด็กๆ สำคัญที่สุด อะไรที่ดีสำหรับพวกแกฝันก็ทำได้เลย""คุณแม่ไม่โกรธฝันเหรอคะที่จู่ๆ ฝันก็จะพาเด็กๆ ไป""ฝันคิดว่าแม่จะโกรธเหรอลูก""ค่

พาฝัน....."เธอจะย้ายไปเมื่อไหร่""ตอนแรกกะว่าจะอาทิตย์หน้า แต่พอมาตอนนี้เราคิดว่าเราย้ายวันนี้เลยดีกว่า""เพราะลูกของไอ้ภูใช่ไหม""อื้มมม ใช่ เพราะเราไม่อยากให้ลูกของพี่ภูคิดว่าแกโดนแย่งความรัก แกเพิ่งได้เจอพ่อของแกเราเลยอยากให้พี่ภูได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับลูกแท้ๆ มากกว่า"ในความคิดของเธอถ้าลูกสาวของพี่ภูมาที่นี่แล้วเจอพ่อของแกกำลังสนใจเด็กๆ คนอื่น เธอกลัวว่าแกจะน้อยใจและคิดมาก เธอเลยตัดสินใจที่จะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านในวันนี้..................เธอย้ายกลับมาอยู่บ้านได้เกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ แต่ยังไม่เจอหน้าพ่อของลูกเพราะคุณแม่บอกเขาไปเข้าค่ายกับทางโรงเรียนแต่คงจะกลับมาเย็นวันนี้"ผิดหวังล่ะสิที่ไอ้เทพบุตรของเธอมันมีลูกมีเมียแล้วน่ะ"คำพูดคำแรกที่น่านฟ้าพูดกับเธอหลังจากจากกลับมาถึงบ้านแต่เธอก็ไม่ได้สนใจเพราะเธอไม่ได้รู้สึกผิดหวังอะไร ออกจะดีใจซะมากกว่า เพราะตอนนี้ดูเหมือนพี่ภูจะหลงลูกสาวของตัวเองมากส่วนเรื่องตรวจดีเอ็นเอตอนแรกพี่ภูบอกไม่เป็นไร แต่เมลไม่ยอมเธอพาเด็กไปตรวจและผลก็ออกมาว่าเด็กคือลูกของพี่ภูจริงๆ ทุกวันนี้น้องเมย์จะไปๆ มาๆ บ้านของพี่ภูกับคอนโดของเมล โดยวันธรรมดาเด็กๆ

พาฝัน....."ฉันคิดว่าเธอเป็นหมอนข้างหรอกนะถึงกอดน่ะ""ปกติน่านติดหมอนข้างเหรอพี่เพิ่งรู้""อย่าถามมากได้ป่ะ เห้อออ ถามอยู่นั่นน่ารำคาญ ไปละ" อะไรกันเธอถามแค่นี้ถึงกับชักสีหน้าไม่พอใจแล้วก็ลุกออกจากที่ตอนก่อนจะเดินตึงตังออกไปจากห้องเหมือนโกรธ ไอ้ข้ออ้างที่บอกไม่มีที่นอนแล้วมานอนกับเธอบนเตียงแบบนี้มันฟังไม่ค่อยขึ้นสักเท่าไหร่หรอกนะแต่ในเมื่อเขาให้เหตุผลมาแบบนี้เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรจู่ๆ ก็เอาหมอนที่น่านฟ้าหนุนมากอดไว้แนบอก เธอยังจำได้ถึงสัมผัสอ้อมกอดของเขามันทำให้เธอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว แม้สิ่งที่เขาทำเขาจะบอกว่าเขาไม่รู้ตัวก็ตามน่านฟ้า....อย่าคิดว่าเขาพิศวาสยัยนั่นนะที่เขาไปนอนในห้องนั้นก็เพราะเขาไม่มีที่นอนหรอกเขาถึงไปนอนในนั้น อย่าเข้าใจอะไรเขาผิดและที่เขากอดพาฝันเขาตั้งใจกอดเพราะเขาแค่อยากพิสูจน์ตัวเองว่าถ้าเขาได้สัมผัสหรือแตะต้องพาฝันอีกสักครั้งหลังจากที่เราไม่ได้มีอะไรกันมานานความรู้สึกของเขาที่เคยเกิดกับเธอมันจะกลับมาหรือเปล่า ความรู้สึกที่ว่าก็คือเมื่อแตะต้องเธอและได้สัมผัสร่างกายของเธอมันจะทำให้อารมณ์ด้านมืดของเขาปะทุขึ้นมาโดยที่ไม่ต้องเล้าโลมใดๆ และผลของก

พาฝัน..."ฝัน ใครมาส่งเหรอเมื่อกี๊" เมื่อเธอเดินขึ้นตึกเรียนมาก็เจอคำถามจากเพื่อนร่วมคณะ เธอชื่อแอลี่ที่เป็นตัวเก็งดาวคณะในปีนี้"อ่อ น้องชายน่ะ" ฐานะนี้คงจะเหมาะสมที่สุดแล้วล่ะเพราะจะให้พูดว่าเป็นพ่อของลูกก็ดูจะไม่ดีสักเท่าไหร่"หล่อจังเลยอ่ะ เรียนมอปลายอยู่เหรอ""อื้มมม มอหกแล้วน่ะ""ถ้าเรียนจบแล้วช่วยมาเรียนที่มอเราสิ""อันนี้คงต้องแล้วแต่เค้าน่ะ เราไปบังคับไม่ได้หรอก""แต่เค้าเป็นน้องชายเธอไม่ใช่เหรอ เธอเป็นพี่สาวเขาน่าจะเชื่อเธอบ้างนะ""เรากับเค้าไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆ หรอกนะแอลี่""อ้าวเหรอ ยังไงล่ะ""เรื่องมันยาวน่ะ แต่ที่แน่ๆ คือน่านเค้าไม่ใช่น้องชายแท้ๆ ของเราก็เท่านั้นเอง""ชื่อน่านเหรอ""อื้มมม น่านฟ้า คือชื่อของเค้า""ชื่อก็เท่ห์เป็นบ้าเลย หล่ออีกต่างหาก เราชอบน้องชายเธอน่ะ ขอจีบได้มั้ย^^"" จะ..จีบเหรอ""อื้มใช่ ทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น ไม่เชื่อเหรอ""ปะ เปล่าหรอก""ถ้าเราจะจีบน้องชายเธอ เธอคงไม่ว่าอะไรใช่ไหม""เราไม่มีสิทธิ์ไปว่าอะไรได้ล่ะ""ว่าแต่เค้าไม่มีแฟนใช่ไหม""แฟนเหรอ...ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ""อะไรกัน ถึงเธอจะไม่ใช่พี่สาวแท้ๆแต่ก็อยู่บ้านเดียวกันหรือเปล่าทำไม่รู้ว่