"พูดอะไร?" "คือ...หมายถึงถ้าพี่ไปมีอะไรกับคนอื่นน่านจะเลิกทำแบบนี้กับพี่ใช่ไหม" ความคิดของเธอๆ คิดว่าถ้าเธอไปมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นแล้วน่านฟ้าคงเลิกทำแบบนี้กับเธอ "ว่าไงนะ!!" "คือ" "อยากมีผัวว่างั้น"
View Moreพาฝัน...."เราก็เป็นพี่เป็นน้องกันเหมือนเดิม หวานอย่าคิดมากนะ เรื่องระหว่างพี่กับน่านมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก หวานสบายใจได้ พี่รู้ว่าตอนนี้น่านกับน้ำหวานคบกันอยู่ ยังไงพี่ก็ขอโทษน้ำหวานด้วยนะถ้าเรื่องพี่กับลูกจะทำให้น้ำหวานไม่สบายใจ แต่น้ำหวานไม่ต้องกังวลอะไรเลยนะเพราะน่านเค้าไม่ได้รักพี่เค้ารักน้ำหวาน ถ้าวันนึงที่น้ำหวานกับน่านแต่งงานกันพี่จะพาลูกไปอยู่ที่อื่นเอง""พี่ฝันคะ คือ...""ก็ดีที่เธอคิดได้แบบนั้น แต่ถ้าเธอจะไปก็ไปคนเดียวไม่ต้องเอาลูกไปด้วย ฉันจะดูแลเอง"ถามว่าเสียใจมั้ยกับสิ่งที่น่านฟ้าพูด เสียใจสิถ้าไม่เสียใจก็คงจะแปลกเกินไปสำหรับผู้หญิงแบบเธอ"น่าน!!! ทำไมพูดแบบนี้""พี่น้ำหวานไม่ต้องกลัวนะครับถ้าวันนึงเราแต่งงานกันผู้หญิงคนนี้ก็คงไม่อยู่แล้วล่ะ""พี่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" เธอรีบลุกออกไปก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมาให้ได้อายคน ไม่ว่าจะยังไงสำหรับเขาเธอมันก็ไร้ค่าเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยต้องการ เธอไม่เคยมีค่าไม่เคยสำคัญอะไรกับเขาทั้งนั้นน่านฟ้า..."ทำไมไปพูดแบบนั้นล่ะ เห็นมั้ยว่าพี่ฝันเธอร้องไห้ออกไปโน่นแล้ว""ผมพูดอะไรผิด""ก็พูดว่าไม่ต้องการพี่ฝันไง""ยัยนั่นพูดเองว่าจะไปจาก
พาฝัน....."เธอจะย้ายไปเมื่อไหร่""ตอนแรกกะว่าจะอาทิตย์หน้า แต่พอมาตอนนี้เราคิดว่าเราย้ายวันนี้เลยดีกว่า""เพราะลูกของไอ้ภูใช่ไหม""อื้มมม ใช่ เพราะเราไม่อยากให้ลูกของพี่ภูคิดว่าแกโดนแย่งความรัก แกเพิ่งได้เจอพ่อของแกเราเลยอยากให้พี่ภูได้มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับลูกแท้ๆ มากกว่า"ในความคิดของเธอถ้าลูกสาวของพี่ภูมาที่นี่แล้วเจอพ่อของแกกำลังสนใจเด็กๆ คนอื่น เธอกลัวว่าแกจะน้อยใจและคิดมาก เธอเลยตัดสินใจที่จะย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านในวันนี้..................เธอย้ายกลับมาอยู่บ้านได้เกือบหนึ่งอาทิตย์แล้วค่ะ แต่ยังไม่เจอหน้าพ่อของลูกเพราะคุณแม่บอกเขาไปเข้าค่ายกับทางโรงเรียนแต่คงจะกลับมาเย็นวันนี้"ผิดหวังล่ะสิที่ไอ้เทพบุตรของเธอมันมีลูกมีเมียแล้วน่ะ"คำพูดคำแรกที่น่านฟ้าพูดกับเธอหลังจากจากกลับมาถึงบ้านแต่เธอก็ไม่ได้สนใจเพราะเธอไม่ได้รู้สึกผิดหวังอะไร ออกจะดีใจซะมากกว่า เพราะตอนนี้ดูเหมือนพี่ภูจะหลงลูกสาวของตัวเองมากส่วนเรื่องตรวจดีเอ็นเอตอนแรกพี่ภูบอกไม่เป็นไร แต่เมลไม่ยอมเธอพาเด็กไปตรวจและผลก็ออกมาว่าเด็กคือลูกของพี่ภูจริงๆ ทุกวันนี้น้องเมย์จะไปๆ มาๆ บ้านของพี่ภูกับคอนโดของเมล โดยวันธรรมดาเด็กๆ
ภูผา....."ภูคบกันยัยเด็กนี่จริงๆ งั้นเหรอ""ใช่""แถมยังมีลูกด้วยกันอีกงั้นเหรอ""อืม""ทีตอนคบกับเมลแม้แต่จูบสักครั้งภูก็ไม่เคยให้เมลได้เลย แล้วทีกับยัยเด็กนี่ทำไมภูถึงยอมมีอะไรด้วยจนมีลูกด้วยกัน""เพราะพาฝันเป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่พี่รัก""งั้นก็หมายความว่าตอนที่เราคบกันภูไม่เคยรักเมลเลยใช่มั้ย""เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้วนะเมลจะพูดให้มันได้อะไรขึ้นมา""เมลจะไม่พูดอะไรถ้าลูกของเมลจะไม่อยากเจอหน้าพ่อของแก""อะไรนะ!! " คือผมงงมากที่จู่ๆ เมลก็มาพูดว่าลูกต้องการเจอหน้าพ่อ"ลูกของเมลกับภูยังไงล่ะ""เอาอะไรมาพูด เราไม่เคยมีอะไรกันเลยสักครั้ง แล้วเราจะมีลูกด้วยกันได้ยังไงเมล""ภูคงจำไม่ได้สินะคะ คืนนั้นที่ภูเมามากแล้วเมลก็พาภูกลับห้อง แล้วคืนนั้นเราสองคนก็มีอะไรกันโดยที่ภูไม่รู้ตัว แต่ภูรู้มั้ยว่าเมลมีความสุขมากที่ได้เป็นของภูแต่พอตอนเช้าที่เรายังกอดกันอยู่บนเตียงภูก็เรียกชื่อผู้หญิงคนนึงซึ่งไม่ใช่ชื่อเมลมันทำให้เมลรู้ว่าเมื่อคืนภูไม่รู้ว่านอนกับเมลเมลก็เลยรีบออกจากห้องเพราะไม่อยากให้ภูรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา และไม่นานภูก็มาบอกเลิกกับเมล ภูรู้มั้ยว่าเมลเสียใจแค่ไหน" เขาพอจ
พาฝัน....."ฝันมีอะไรฝันพูดมาได้เลยนะครับพี่กับทุกคนพร้อมจะรับฟัง""คือคุณท่าน เอ่อคุณหญิงกัลยาน่ะค่ะ ท่านก็ทราบแล้ว ท่านเลยตั้งข้อเสนอให้ฝันกลับไปอยู่ที่บ้านของน่านฟ้าเพื่อที่น่่านฟ้ากับฝันได้ทำหน้าที่พ่อกับแม่ให้กับเด็กๆ พร้อมหน้าพร้อมตา ท่านอยากให้เด็กๆ ได้อยู่กับพ่อกับแม่น่ะค่ะ""สรุปว่าฝันจะพาเด็กๆ ไปจากที่นี่งั้นเหรอจ๊ะ""ใช่ค่ะ คือฝัน....""ถึงแม้ว่าแม่จะไม่อยากให้หนูพาเด็กๆ ไปจากที่นี่แต่แม่ก็คงไม่ใจดำพอที่จะไม่ให้เด็กๆ ได้อยู่กับพ่อแท้ๆ ของพวกแกหรอกนะ""แล้วพี่ภูล่ะคะ พี่จะโกรธฝันหรือเปล่าถ้าฝันจะพาเด็กๆ กลับไป""พี่ไม่มีสิทธิ์อะไรไปห้ามฝันได้หรอกนะ""พี่ภูคะ..""พี่ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ ไอ้ไผ่แกช่วยดูแลฝันทีนะถ้าฝันจะย้ายของกลับไปบ้านโน้นแกช่วยจัดการให้ด้วยละกัน" พูดกับไผ่จบพี่ภูผาก็เดินออกไปทันที"ตาภูคงจะโกรธน่ะที่หนูจะพาเด็กๆ ไปจากที่นี่""ฝันก็ไม่อยากไปหรอกนะคะเพราะที่นี่ทุกคนดีกับฝันมาก แต่ฝัน...""ฝันอย่าคิดอะไรเยอะเลยนะลูก ตอนนี้เรื่องเด็กๆ สำคัญที่สุด อะไรที่ดีสำหรับพวกแกฝันก็ทำได้เลย""คุณแม่ไม่โกรธฝันเหรอคะที่จู่ๆ ฝันก็จะพาเด็กๆ ไป""ฝันคิดว่าแม่จะโกรธเหรอลูก""ค่
น่านฟ้า....."ถ้าน่านอยากรับผิดชอบแค่เด็กๆ ฝันก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ""พาฝันลูก""ฝันคิดว่ายังไงยังไงน่านก็คือพ่อที่แท้จริงของเด็กๆ ถ้าเค้าอยากรับผิดชอบฝันก็เต็มใจค่ะ""มันก็แน่อยู่แล้วดิ""ตาน่าน!! ""พ่อว่าถ้าน่านจะรับผิดชอบน่านควรจะรับผิดชอบแม่ของลูกด้วยนะถึงจะถูก""ย่าเห็นด้วยกับพ่อเรานะตาน่าน""ไม่เป็นไรค่ะ คือน่านฟ้าไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรฝันทั้งนั้น ฝันไม่ได้ต้องการให้น่านเค้ารับผิดชอบอะไรเลย แค่เค้ารับผิดชอบและยอมรับเด็กๆ ก็เพียงพอแล้วค่ะสำหรับฝัน""ได้ยังไงกัน เธอเป็นเมียตาน่าน ยังไงตาน่านก็ต้องรับผิดชอบเธอด้วยเหมือนกัน หรือเธอกลัวว่าบ้านโน้นจะไม่พอใจ""ไม่ใช่แบบนั้นค่ะคุณท่าน คือฝันไม่อยากทำให้น่านฟ้าลำบากใจ และที่สำคัญน่านฟ้าเค้าไม่ได้รักฝัน และที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือน่านเค้ามีคนรักอยู่แล้วนะคะ""ก็แค่คนรัก ไม่ใช่แม่ของลูกแบบเธอ ไม่รู้ล่ะยังไงๆ เธอกับตาน่านต้องแต่งงานกันหลังจากที่ตาน่านเรียนจบปริญญา""ย่าครับ" ย่าผมมามัดมือชกผมแบบนี้ได้ไงกันคือไม่ถามอะไรผมกับพาฝันเลยสักคำ"นั่นก็เท่ากับว่าต้องรออีกห้าปี ระหว่างนี้เธอสองคนก็ใช้ชีวิตด้วยกันเพื่อดูแลเด็กๆ ทั้งสองคนที่เป็นลูกของพวก
น่านฟ้า...."ไม่กินนมแล้วจะเอาอะไรไหนน้าบอกซิ" นี่ผมต้องมาถามคำถามเด็กเจ็ดแปดเดือนเหรอวะแบบนี้คงได้คำตอบหรอกนะ"ว่าไงน่านน้ำ น่านนที"คำตอบที่ได้คือสายตาที่ยังจ้องไม่เลิกครับแววตาเหมือนใครผมก็คิดไม่ออกแต่ดูรู้เลยว่าโตมาต้องเอาเรื่องและเอาแต่ใจสุดๆ"แอ๊ะ แอ๊ะ/แอ๊ะ แอ๊ะ"แอ๊ะ แอ๊ะ แบบนี้ผมจะเข้าใจไหมล่ะ เห้ออออ ผมคิดอะไรไม่ออกก็เลยมองไปรอบๆ ห้องก็เจอกับของเล่นในตะกร้าใบใหญ่ซึ่งคงจะเป็นของเล่นที่แม่ผมจัดหามาไว้ให้เด็กๆ นั่นแล่ะ ผมเดินไปหยิบออกมาสองชิ้นแล้วยื่นให้คนละอันปรากฏว่าได้ผลครับเด็กๆ รีบยื่นมือมารับทันทีแต่ผมอยากลองแกล้งก็เลยไม่ยอมให้ง่ายๆ"แง๊ๆๆๆ /แง๊ๆๆๆๆ " พอไม่ได้ดั่งใจก็เริ่มร้องเริ่มดีดมือดีดเท้าละครับทั้งพี่ทั้งน้องเลยผมเลยรีบยื่นของเล่นให้แทบจะทันทีเพราะถ้าแกล้งอีกนิดเสียงร้องไห้คงลั่นบ้าน"อ่ะๆ เอาไป แกล้งนิดแกล้งหน่อยนี่ไม่ได้เลยนะแหกปากร้องลั่นเลย ทำไมเอาแต่ใจแบบนี้วะห๊ะ".........................และในขณะที่ผมกำลังเล่นกับเด็กน้อยทั้งสองคนประตูห้องก็ถูกเปิดออกมาอย่างช้าๆ ผมรีบดีดตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งสี่คูณร้อยเข้าไปหลบในห้องน้ำเพราะผมไม่อยากให้พาฝันรู้ว่าผมเข้าเล่นกับลูกๆ
Comments