All Chapters of แค่คำว่ารัก: Chapter 71 - Chapter 80

พาฝัน.....และตอนนี้ผลก็ออกมาแล้วว่าเธอตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์นั่นก็เท่ากับว่าเธอท้องได้ประมาณ2เดือนและเธอก็เพิ่งรู้สรรพคุณของยาที่น่านฟ้าแอบเปลี่ยนมันคือยาบำรุงสำหรับคุณแม่ที่อยากมีลูก เธอน่าจะเอะใจตั้งแต่ทีแรกที่เขามักจะคอยสาระวนกับยาของเธอถามว่าวันนี้เธอทานยาคุมหรือยังคือปกติเขาไม่เคยถามขนาดนี้แถมยังคอยพูดให้เธอเลิกทานยาคุมแต่เธอไม่ยอมทำตามเพราะเธออยากเรียนต่อยังไม่อยากท้องตอนนี้แต่สุดท้ายก็ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของน่านฟ้าที่แอบเอามาคุมไปให้พี่คนที่รู้จักซึ่งเป็นคุณหมอเปลี่ยนยาในแผงซึ่งเธอดูไม่ออกเลยจริงๆว่ายามันโดนเปลี่ยนไปตอนไหนแต่พักหลังเขาจะคอยถามและหยิบมาให้เธอทานเองพร้อมน้ำซึ่งตอนนั้นเธอคิดว่าเขาคงเข้าใจแต่เปล่าเลยค่ะ"แล้วลูกผมปลอดภัยดีใช่ไหมครับ คือภรรยาผมเขาไม่รู้ว่าตัวเองท้องคือผมกลัวว่าลูกของผมจะไม่แข็งแรงปลอดภัยเพราะไม่ได้กินของบำรุงอะไร""เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงนะคะเพราะยาคุมที่คุณน่านฟ้าเปลี่ยนให้คุณพาฝันทาน เอ่อ....หมายถึงยาที่อยู่ในแผงยาคุมแผงนี้น่ะค่ะมันคือยาบำรุงอย่างดีเลยล่ะค่ะรับรองว่าเด็กปลอดภัยแข็งแรงอย่างแน่นอน^^" คุณหมอหยิบแผงยาคุมเจ้าปัญหาขึ้นมาให้เธอกับน่านฟ้

พาฝัน.....สักพักเด็กคนที่สามก็ถูกนำมาวางไว้ตรงหน้าอกของเธอซึ่งเท่ากับว่าตอนนี้เธอได้ทำการผ่าคลอดสำเร็จไปด้วยดี"เดี๋ยวเราจะพาเด็กๆ ทั้งสามคนไปที่ห้องเด็กแรกเกิดนะคะคุณพ่อสามารถพาคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายไปดูเด็กๆ ที่นั่นได้นะคะ ส่วนคุณแม่เดี๋ยวเราจะทำการเย็บแผลแล้วจะพาไปที่ห้องพักฟื้นค่ะ^^"เธอไม่รู้ว่าเขาน่านฟ้าได้ฟังที่พี่พยาบาลพูดไหมเพราะเขายังเอาแต่น้ำตาซึมปลื้มปีติกับผลงานของตัวเองแล้วก็มองหน้าเด็กๆ ทั้งสามคนที่ตอนนี้นอนหลับพร้อมกันหมด น่านฟ้าเอานิ้วเขี่ยแก้มเด็กๆ คนละทีด้วยมือสั่นๆ"คุณพ่อจะให้พี่ถ่ายรูปครอบครัวให้ไหมคะ^^""ได้เหรอครับ งั้นขอรบกวนหน่อยนะครับ"จากนั้นน่านฟ้าก็ยื่นกล้องถ่ายรูปให้กับพี่พยาบาลที่รับอาสาถ่ายรูปให้และเราก็ได้รูปครอบครัวมาหนึ่งใบและรูปของเด็กที่นอนซบบนอกเธออีกหนึ่งและรูปของเด็กๆ ทั้งสามคนอีกหนึ่งใบ สรุปก็คือว่าน่านฟ้าไม่ได้เป็นคนถ่ายเองเลยสักรูป>เวลาต่อมาพี่บุรุษพยาบาลได้พาเธอย้ายกลับมาที่ห้องพักฟื้นหลังจากเย็บแผลเสร็จแล้วซึ่งตอนนี้ภายในห้องว่างเปล่าไม่มีใครอยู่เลยสักคนเดียวต่างจากเมื่อเช้านี้มากที่ในห้องแคบไปถนัดตาเพราะมีแต่คนมาให้กำลังใจมาเยี่ยมเธอกั

น่านฟ้าในขณะที่เขากำลังนั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาจนน้ำตาไหลไม่รู้ตัวจู่ๆ เสียงของคนที่เขารักก็ดังขึ้นและดังอยู่ใกล้ๆ เขารีบลืมตาขึ้นมาทั้งที่น้ำตายังไหลไม่หยุด"ฝัน" พอเห็นหน้าเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาก็รีบเช็ดน้ำตาของตัวเองทันทีและวางกรอบรูปครอบครัวลงบนโต๊ะทำงานแล้วดึงเธอเข้ากอดด้วยความรักสุดหัวใจ แม้ตอนนี้เธอจะอยู่กับเขาแต่เขาก็ยังอดที่จะรู้สึกกับอดีตไม่ได้ อดีตที่เคยทำให้เธอเสียใจและเคยทำให้เธอเกือบจะหายไปจากชีวิตตลอดกาล"น่าน...ร้องไห้ทำไมเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า" เธอเอามือมาแตพที่หน้าผากของเขาเพราะคิดว่าเขาไม่สบายเขารีบส่ายห้าปฏิเสธ"เปล่าน่านสบายดีแต่...ฝัน...น่าน..น่านรักฝันนะครับ รักมากที่สุดเลย" เขากอดเธอแน่นขึ้น"อื้มม ฝันรู้ว่าน่านรักฝันแล้วฝันก็รักน่านมากด้วยน่านก็รู้ใช่ไหม ""อื้อออ รู้น่านรู้ว่าฝันรักน่านแล้วน่านก็รักฝันมากเหมือนกัน รักมากกว่าตัวเอง แต่....""แต่..อะไรเหรอ""อาจจะมีคนอื่นที่รักฝันมากกว่าน่าน ฮึก ฮึก ฮึก""ใคร..อะไรใครรักฝัน ฝันงงไปหมดแล้วนะ""ฮือออ น่าน..น่านอาจจะรักฝันได้ไม่มากเท่าที่ไอ้ภูผามันรักก็ได้ ฮือออ เพราะมันไม่เคยทำให้ฝันเสียใจเหมือนน่า

น่านฟ้า....ครับเราจะไปงานแต่งไอ้ภูผากับเมลกัน เมลก็คือแม่ของน้องเมย์นั่นแล่ะ แม้ไอ้ภูผามันเคยพูดว่ามันจะไม่แต่งงานกับแม่ของลูกเพราะมันไม่ได้รักมันจะรับผิดชอบแค่น้องเมย์คนเดียว แต่ไปๆ มาๆ ผ่านมาไม่กี่ปีตอนนี้มันตัดสินใจแต่งงานกับแม่ของลูก พาฝันบอกว่าสาเหตุหลักก็คือน้องเมย์ที่ขอร้องทั้งภูผากับเมลแกบอกว่าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นมีพ่อแม่อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตาเหมือนครอบครัวคนอื่นๆ โดยเฉพาะครอบครัวของเขา สืบเนื่องมาจากในช่วงวันหยุดหรือปิดเทอมน้องเมย์มักจะมาเล่นกับน้องน้ำน้องนทีที่บ้านของเขาเป็นประจำ ซึ่งเวลาที่น้องเมย์มาแกมักจะคอยมองเวลาเขากับพาฝันและเด็กๆ ทำกิจกรรมร่วมกันไม่ว่าจะทำขนมทำอาหารหรือปลูกต้นไม้ซึ่งเขากับพาฝันก็ไม่เคยคิดว่าน้องเมย์จะเห็นแล้วเก็บเอาไปคิดน้อยใจพ่อกับแม่ของตัวเองจนพักหลังๆ น้องเมย์มักจะแอบไปร้องไห้บ่อยๆ คนเดียวพอพาฝันเห็นเข้าก็เลยเข้าไปถามว่าน้องเมย์เป็นอะไรน้องเมย์ก็สารภาพว่าอยากให้พ่อกับแม่อยู่ด้วยกันกับแกเหมือนที่เขากับพาฝันอยู่ด้วยกัน พอได้ยินแบบนั้นพา่ฝันก็ร้องไห้และกอดปลอบแกหลังจากนั้นพาฝันก็เอาเรื่องนี้ไปบอกไอ้ภูผา ผ่านมาไม่กี่เดือนมันก็ส่งการ์ดเชิญงานแ

น่านฟ้า...."แง๊ แง๊ แง๊ ฮืออออ ปะป๊าาา ฮึก ฮึก ""น้องโฟมหนูเป็นอะไรคะลูกหนูร้องไห้ทำไมคะบอกปะป๊าซิคะ"เขารีบอุ้มน้องโฟมขึ้นมากอดและปลอบโยนลูบหลังเพื่อให้แกหยุดร้องซึ่งเขาเองก็ยังไม่รู้สาเหตุที่น้องโฟมร้องไห้"พี่ดิน ฮึก ฮึก หอมแจ้มน้องโฟมค่ะ ปะป๊า ฮือออ ฮึก ฮึก ฮืออออ" ลูกสาวตัวน้อยฟ้องเสร็จก็ร้องต่อไม่หยุดพี่ดินก็คือแผ่นดินลูกชายวัยสามขวบครึ่งของมินนี่กับไอ้ไผ่...นี่บังอาจมาหอมแก้มลูกสาวสุดรักสุดหวงของเขาได้ยังไงกันรู้ทั้งรู้ว่าเขาหวงลูกสาวคนเล็กมากขนาดไหน ไม่ได้การละเขาต้องไปจัดการมัน....อืมมจะจัดการเด็กคงไม่ได้ต้องจัดการพ่อมันนั่นแล่ะที่ไม่รู้จักสั่งสอนลูกชายตัวเองว่าไม่ควรมาหอมแก้มลูกคนอื่นแบบนี้!!!"มันเกิดอะไรขึ้นคะน้องเมย์บอกน้าฝันสิคะลูก" พาฝันถามน้องเมย์"คือแผ่นดินเค้าบอกว่าแก้มน้องโฟมนุ่มเหมือนซาลาเปาค่ะก็เลยหอมแก้มน้อง" น้องเมย์เล่าเหตุการณ์ให้เขาฟังมันทำให้เขาพูดอะไรไม่ออก"ฮืออออ พี่ดินบอกว่าแจ้มน้องเหมือนซาลาเปา แง๊ๆๆๆ น้องไม่ยอม ฮือออ น้องไม่ชอบซาลาเปา ฮือออ ฮือออ""โอ๋ โอ๋ ไม่ร้องนะครับคนสวยของปะป๊า โอ๋ โอ๋"ในขณะที่เขากำลังปลอบน้องโฟมแผ่นดินก็วิ่งมาที่โต๊ะแล้วก็เง