บททั้งหมดของ แค่คำว่ารัก: บทที่ 1 - บทที่ 10

"ดูตาหนูสิคะคุณ น่ารักน่าชังซะจริงๆ มามะขอย่าอุ้มหน่อย""ตาหนูชื่ออะไรตั้งชื่อหรือยังชรินทร์""ผมกับฤดีตั้งชื่อให้ตาหนูเรียบร้อยแล้วครับคุณพ่อ""ชื่ออะไรล่ะ""น่านฟ้าค่ะคุณพ่อ""น่านฟ้างั้นเหรอ....อืมมมชื่อดีมีความหมายเพราะบ้านเราทำธุรกิจสายการบินเหมาะสมแล้วกับชื่อนี้""ว่าไงครับน่านฟ้าของย่า""มีลูกเป็นของตัวเองสักทีนะแม่ฤดี พ่อชรินทร์ แม่นึกว่าชาตินี้เราจะไม่มีหลานให้แม่อุ้มซะแล้ว แต่งงานกันมาจะสิบปี""ค่ะคุณแม่ฤดีเองก็ดีใจมากที่ในที่สุดก็มีตาหนู"ตอนนี้ทุกคนในบ้านกำลังดีใจและสนใจสมาชิกใหม่ของบ้านที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาถึงบ้านโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีเด็กหญิงตัวน้อยวัยสี่ขวบกำลังแอบมองอยู่ตรงมุมหนึ่งของบ้าน เธอชะเง้อมองเด็กชายตัวน้อยที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องชายของเธอ เธออยากจะเข้าไปดูหน้าน้องใกล้ๆ แต่....หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้..."ถ้าหลานฉันมาถึงบ้านแกไม่ต้องเสนอหน้าออกไปนะ เข้าใจที่ฉันพูดไหม""เข้าใจค่ะคุณย่า" เด็กหญิงตอบกลับไปด้วยความยำเกรงและหวาดกลัวคนตรงหน้า"ฉันสั่งฉันสอนว่ายังไงว่าถ้าต่อหน้าฉันห้ามเรียกฉันว่าคุณย่าเพราะฉันมีหลานชายเพียงแค่คนเดียว จำเอาไว้นังเด็กเก็บมาเลี้ยง""ฮือออ

สิบปีผ่านไปวันนี้ที่บ้านได้จัดงานวันเกิดครบ10ขวบให้กับเด็กชายน่านฟ้าซึ่งจัดงานใหญ่โตมีคนมาร่วมงานจำนวนมากเพราะน่านฟ้านั้นถือได้ว่าเป็นทายาทเพียงคนเดียวของเจ้าของสายการบินที่มีชื่อเสียงทั้งภายในและต่างประเทศ"น้องน่าน สุขสันต์วันเกิดนะ พี่ให้นะ" พาฝันในวัย13ปีได้มอบของขวัญที่เธอทำเองกับมือนั่นก็คือการ์ดวันเกิดยื่นให้กับน้องชาย"ไม่เอา!!! ของแบบนี้ใครจะไปอยากได้กัน" น่านฟ้าเขวี้ยงการ์ดวันเกิดทิ้งลงพื้นไปอย่างไม่ใยดี"พี่อุส่าห์ตั้งใจทำมาให้นะ" พาฝันก้มลงเก็บการ์ดที่น่านฟ้าเขี้ยงทิ้งขึ้นมาถือไว้อีกครั้งด้วยความรู้สึกเสียใจ"ใครใช้ให้ทำ อย่าลืมว่าเธอเป็นแค่เด็กขอมาเลี้ยงอย่ามาทำตัวตีเสมอ""น้องน่าน""และที่สำคัญฉันไม่มีพี่สาวเพราะฉันเป็นลูกคนเดียวของพ่อกับแม่ ส่วนเธอเป็นก็แค่เด็กกำพร้าไม่มีพ่อไม่มีแม่เพราะฉะนั้น เธออย่ามาเรียกฉันว่าน้องอีกเข้าใจมั้ย"ห้าปีผ่านไป......พาฝันตอนนี้เธออายุ18ปีเธอเรียนอยู่ชั้นมอหกโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งซึ่งมีชื่อเสียงที่สุดและค่าเทอมแพงที่สุด แม้ว่าตอนแรกจะโดนคัดค้านจากคุณหญิงกัลยาก็ตามเพราะท่านไม่ต้องการให้เด็กเก็บมาเลี้ยงอย่างเธอได้เรียนโรงเรียนดีๆ แบบนี้ท

น่านฟ้า....หลังจากไอ้ไผ่มันยอมกลับไปแบบจำใจผมก็เลยถือโอกาสชวนมิ้งไปกินไอติมร้านข้างโรงเรียนโดนมีเพื่อนของผมกับเพื่อนของมิ้งตามไปด้วย เราเดินกันออกมาเป็นกลุ่มใหญ่ทำให้มีนักเรียนหญิงคนอื่นๆ คอยมองตามบางคนก็คอยส่งยิ้มมาให้ซึ่งผมก็ยิ้มกลับไปแต่ดูเหมือนมิ้งจะออกอาการไม่พอใจเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงคนอื่นส่งสายตาเชิญชวนมาให้ผมเธอจึงรีบเกาะแขนผมไว้แน่นเพื่อแสดงให้คนอื่นรู้ว่าเธอกับผมเราเป็นอะไรกันซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไรอยากจะบอกว่าถึงผมจะอายุแค่15แต่เรื่องผู้หญิงผมก็ผ่านมาบ้างไม่มากแต่ก็ไม่น้อย อย่าให้ต้องนับเลย ผมไม่รู้นะว่าคนอื่นจะคิดยังไงแต่ผมอยากจะบอกว่าผมก็รู้จักวิธีป้องกันโดยการใช้ถุงยางทุกครั้งเพราะถึงแม้ผู้หญิงที่ผมเคยมีอะไรด้วยจะอายุพอๆ กันกับผมแต่พวกเธอก็ไม่ได้ซิงนะพวกเธอมีประสบประการณ์มากกว่าผมซะอีกนะบางคนน่ะ แต่ผมก็ไม่เคยคบใครจริงจังหรอกผมอายุแค่เท่านี้ยังมีอะไรให้เจออีกเยอะผมไม่อยากผูกติดกับคำว่าแฟนกับผู้หญิงเพียงคนเดียว บอกตรงๆ นะว่ามันน่าเบื่อ แต่กับมิ้งที่ผมเอ่ยปากขอเธอเป็นแฟนก็เพราะผมรู้ไงว่าเธอก็เหมือนผมนั่นแล่ะเธอไม่ยอมเป็นแฟนกับใครหรอกเพราะเธอชอบหว่านเสน่ห์คอยให้ความหวังคนนั้

เวลาต่อมา...."คุณน่านกลับมาหรือยังจ๊ะ""กลับมาแล้วค่ะคุณฤดี""อืมมม""ลูกกลับมาแล้วใช่ไหมคุณ""ค่ะคุณชรินทร์""งั้นฝันขอตัวไปอาบน้ำนอนก่อนนะคะ""จ๊ะ ไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"ในระหว่างที่เธอกำลังจะเดินไปยังห้องนอนของตนเองซึ่งมันจะต้องเดินผ่านหน้าห้องของน่านฟ้า จู่ๆ ประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมกับเจ้าของห้องที่เดินออกมาโดยที่ไม่ได้ใส่เสื้อ มันจึงทำให้เธอเห็นรอยแดงๆ เต็มลำคอของเขา ซึ่งไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไปโดนอะไรมาเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอเห็นรอยพวกนี้"มองอะไร""คือว่าคอของน่านมัน...เอ่อ มันมีแต่รอยเต็มไปหมดเลย""แล้วไง""คือคุณพ่อคุณแม่อยู่ข้างล่างกำลังจะขึ้นมาพี่กลัวว่าท่านจะเห็นน่ะน่านเข้าห้องไปใส่เสื้อดีกว่านะ""อยากให้ใส่เสื้อ?? ""อะ อื้มมม""งั้นก็...""ว๊ายยย"เธอโดนผลักเข้ามาในห้องพร้อมกับเจ้าของห้องที่ตอนนี้ได้ทำการกดล็อคประตูไปเรียบร้อยแล้วและตอนนี้เธอก็โดนกักตัวอยู่ในวงแขนของเขา"น่าน ปล่อยพี่ออกไปนะ อย่าทำแบบนี้""ทำแบบนี้ ทำอะไรฉันยังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยนะ"เธอกลัว...กลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นอีก เหตุการณ์ที่ผ่านมานานหลายเดือน แต่เธอไม่เคยลืมแม้ว่าพยา

พาฝัน...."น่านจะทำอะไร" เธอตกใจและถามออกไปเมื่อเขาค่อยๆ โน้มตัวลงมาใกล้เธอที่นอนอยู่บนเตียงของเขา"แล้วคิดว่าจะทำอะไร""น่านไม่สบายอยู่นะ""อ่อ แปลว่าถ้าสบายดีก็ทำได้งั้นดิ""มะ ไม่ใช่นะ เราสองคนไม่ควรทำอะไรแบบนั้นมันเป็นสิ่งที่ผิด""อะไรคือผิด ผู้ชายกับผู้หญิงเอากันมันผิดตรงไหนวะ เธอกับฉันเราไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือดฉันก็เอาเธอได้จะผิดได้ไง""แต่พี่เป็นพี่อายุมากกว่าน่านนะ..""ถึงเธอจะอายุมากกว่าฉันหลายปีแล้วไงวะมันก็ไม่ใช่อุปสรรคไม่ใช่ข้ออ้าง เธอน่าจะรู้ดีเพราะเราเอากันมาสองครั้งละ และครั้งนี้จะเป็นครั้งที่สาม""อื้ออออ"หนึ่งชั่วโมงต่อมา..."ฉันเอาเธอสองครั้งละเมื่อคืนรอบนึงกับเมื่อกี้อีกรอบนึงแถมยังปล่อยในไม่ได้ใส่ถุงยางอีกเธอควรจะรู้นะว่าต้องทำยังไง""พี่ไม่อยากกินยาพวกนั้นนะมันอันตราย..""ถ้าเธอไม่กิน เธอก็จะปล่อยให้ตัวเองท้องไม่มีพ่องั้นดิ""มะ หมายความว่าไง""ก็หมายความว่าถ้าเธอท้องฉันก็จะไม่ยอมรับไง เธออายุมากกว่าฉันตั้งหลายปีควรจะคิดได้นะว่าต้องทำยังไง ทางที่ดีเธอหาซื้อยาคุมแบบรายเดือนมากินซะ ฉันเห็นผู้หญิงที่ฉันเคยนอนด้วยเขาก็กินแบบนั้น""แปลว่าน่านนอนกับคนอื่นก็ไม่ป้