All Chapters of Triplets and a Second Chance: Chapter 161 - Chapter 170

Chapter 161Mariing kumunot ang noo ni Argus, halos pumutok ang ugat sa sentido.“Kailan ka pa dumating?” malamig niyang tanong.“Kanina lang,” walang pakialam na tugon ni Andrei, sabay balikat ng para bang wala siyang ginagawang mali. “Yo!”Mabilis itong lumapit kay Amara, dahilan para kusa siyang umatras ng isang hakbang. Kumislot ang kanyang dibdib sa kaba—kung tama ang tanda niya, hindi maganda ang ugali ng binatang ito.Ngumisi si Andrei at bahagyang yumuko.“Sister-in-law… ang tagal nating hindi nagkita. Kumusta ka, kapatid?”“Ha?” Bahagyang napatigil si Amara, hindi inasahan ang tila magalang na pagbati. Natuto na ba ang batang ito sa ibang bansa? O nagbabalatkayo lang siya?Matapos ang pagbati, biglang humarap si Andrei kay Ysabel, malamig ang mga mata na parang nanunuot hanggang buto.“Ysabel,” aniya na may halakhak, “gusto na bang lipulin ng pamilya De Luca ang pamilya ninyo?”Napasinghap si Ysabel, hindi makapaniwala sa narinig. “Andrei? Anong pinagsasabi mo? At bakit ka na

Chapter 163Gustong-gusto ni Amara na makita ang magiging reaksyon ni Argus sa araw na malaman niyang ang babaeng pinakamamahal niya ang siyang mananakit sa anak niya. Magsisisi ba ito? Madudurog ba ang puso nito? O mararamdaman man lang nito ang sakit na araw-araw ay pasan niya? Ang tanging hiniling niya sa isip ay sana, sana kapag dumating ang oras na iyon, si Argus ay wasak, miserable, at lumuluhod sa pagsisisi.Napangisi si Amara, mapait at puno ng hinanakit, saka inubos ang alak sa baso.Sa kabilang booth, humithit ng sigarilyo si Andrei, ang usok ay dahan-dahang lumulutang sa pagitan nila. Lumapit ito at naupo sa tabi ni Argus.“Kuya,” ani Andrei, sarkastikong ngumisi, “bakit hindi mo mapagkatiwalaan si ate Amara?”Nakahalukipkip si Argus, ang maninipis at mahigpit na labi niya’y tila guhit na lamang, walang emosyon ang mababasa sa malalim niyang mga mata na para bang kailanman ay hindi mo matutumbok ang iniisip.Hindi siya nagsalit. Kaya’t si Andrei na rin ang sumagot para sa s

Chapter 165“Nakita ko na.” Inilabas ni Julio ang isang cellphone at iniabot kay Ysabel. “Ito ang nakuha ng mga tao ko malapit sa Ferris wheel.”“Bilisan mo at tingnan mo kung ito ba ang cellphone ni Amara.” Mahinang sabi ni Lilian.Nagliwanag ang mga mata ni Ysabel at agad niyang kinuha ang telepono, paulit-ulit na tinitignan.Basag ang screen ng telepono at hindi na ito mabuksan.“Malamang ito na nga iyon.” Naalala ni Ysabel na pinautos niya sa ama na maghanap pagkatapos ng insidente, kaya sigurado siyang tama ito.Tinitigan niya ang cellphone at tuluyang nakahinga nang maluwag.Kung wala ang teleponong ito, wala ring ebidensiya si Amara. Ngayon pa’t may ipinadala si Alberto para tumulong sa kanya, siguradong tapos na si Amara.Masingkit ang mga mata ni Ysabel habang puno ng galit ang kanyang ngiti.Amara, tingnan natin kung paano ka pa lalaban ngayon. Siguradong ipapalasap ko sa’yo ang lahat ng kahihiyang naranasan ko nitong mga araw na ito.…Samantala, pumunta si Amara sa silid n

Chapter 167 “Amara, nag-rereklamo ka pa ngayon?” “Tinanong lang kita kung ganoon ba talaga,” mahinang tugon ni Amara.Tiningnan ni Amara si Ysabel nang malamig; walang ibang ekspresyon sa mukha niya—isang malamig na tingin lang ay sapat nang magpaiyak ng kaba sa dibdib ni Ysabel. Ang kalmadong lakas na iyon ang nagpaiba ng pakiramdam ni Ysabel. siya na ang huhusgahan ngayon.“Hindi ako nagsinungaling, kaya bakit ako luluhod at hihingi ng tawad sa’yo?” tanong ni Ysabel na may pang-aalipusta.Itinaas ni Amara ang kilay. “Hindi mo ba maintindihan ang sinasabi ko?”“Amara, dinala kita rito para bigyan ka ng pagka

Chapter 169“I-on mo ang recording.”Malalim at malamig ang tinig ni Argus habang nakasandal sa upuan. Ang mga mata niya’y matalim na nakatutok kay Ysabel, na halos hindi makagalaw sa kinatatayuan.Mula sa cellphone, umalingawngaw ang boses ni Amara—kalma ngunit punô ng panunumbat.“Ayaw mo talagang mamatay, ‘di ba?”Kasunod noon, ang tinig ni Ysabel, matalim at mapanukso.“So, nalaman mo na pala lahat.”Muling nagsalita si Amara, mababa ngunit mariin.“Alam mong pupuntahan ako ni Argus, kaya sinadya mong maglaho. Alam mong hahanapin ka niya, at dahil kasama niya ako, may limampung porsyento kang tiyansa na madamay ako. Tumaya ka sa tsansang ‘yon—at pinlano mong hintayin kami sa Ferris wheel.”Isang maikling tawa ang sumunod, malamig at mapait.“Hindi masama. Tama lahat ng sinabi mo.”Tahimik na sandali. Pagkatapos, ang boses ni Ysabel ay dumilim.“Amara, karapat-dapat kang mamatay. Kapag wala ka na, ako na lang ang babae sa tabi ni Argus. Kaya maawa ka na—mamatay ka na lang, please?