All Chapters of Triplets and a Second Chance: Chapter 181 - Chapter 190

Chapter 181Sa Ospital.Mabilis na pumasok si Argus, buhat-buhat si Amara. Napatigil si Carmela sa likuran, natigilan sa nakita. Balot din ng sugat si Argus—bawat galaw ay siguradong masakit, pero para bang manhid siya sa lahat ng iyon. Tumakbo siya nang mas mabilis pa sa isang taong walang sugat.“Doktor! Tulungan n’yo siya!” sigaw ni Argus, halos mawasak ang boses sa kaba.Agad na lumapit ang mga doktor at sinuri si Amara. Ilang sandali lang, naging seryoso ang ekspresyon ng isa at sumigaw, “Ihanda ang stretcher! Emergency room, bilis!”Mabilis nilang isinakay si Amara sa kama at itinulak papasok sa emergency room. Sinubukan ni Argus sumunod, pero pinigilan siya ng mga nurse. Sumara nang malakas ang pinto, iniwan siyang nakatayo sa labas—isang eksenang paulit-ulit nang nangyayari sa gabing iyon.Ito na ang pangalawang beses ngayong gabi na nakatayo siya sa harap ng pintuang iyon. Ang kaba at takot ay parang unti-unting nilalamon ang buong pagkatao niya.Sa isip niya, iisa lang ang l

Chapter 183Sa ward ni Ysabel, nakaupo ito sa kama, may bahid ng kasiyahan sa mukha habang iniisip ang nangyari kay Amara. Patay na siguro siya… Ngunit sa ilalim ng ngiti, may halong kaba. Alam niyang iba na ang tingin sa kanya ni Argus. Kahit mawala si Amara, alam niyang nasa bingit pa rin siya ng kapahamakan.Habang nag-iisip kung ano ang dapat gawin, biglang BUMANG! — malakas na binuksan ang pinto.Napatigil si Ysabel, natigilan sa gulat. Papasok si Argus, malamig ang tingin, parang halimaw na pinakawalan mula sa impyerno.“Argus…” tawag niya, pilit na ngumingiti. Ngunit hindi pa siya nakakapagsalita nang tuluyang lapitan siya ng lalaki at sa isang iglap, ang malalaking kamay nito’y mahigpit na humawak sa kanyang leeg.“Ah—!” halos hindi makalabas ang boses ni Ysabel, habol-hininga, pilit na kumakawala. Ngunit lalong humigpit ang pagkakahawak ni Argus, tila gustong pigtain ang kanyang hininga.Mababa, malamig, at punô ng poot ang tinig ni Argus.“Ysabel,” madiin niyang sabi, “ano

Chapter 185Nang marinig ni Amara ang balitang nawawala si Su Su, parang biglang nagdilim ang isip niya. Si Ysabel… hinanap si Elara.Ysabel ang huling lumapit kay Elara. Muling bumaba ang tingin ni Amara, pinilit niyang kalmahin ang sarili at hinawakan ang ulo habang paulit-ulit niyang iniisip ang mga salitang iyon. Bakit nga ba hinanap ni Ysabel si Elara? Ano ang pakay niya?Bago ang lahat ng ito, naaksidente siya sa sasakyan at dinala sa ospital. Pagkatapos ay nagkunwari siyang patay, nakipagsabwatan sa doktor, at tumakas palayo. Ngunit mula noon pa, may duda na siya sa aksidenteng iyon.Kung ang aksidente ay hindi aksidente, kundi sinadya—kung gawa ni Ysabel—ang pinaka-interesado itong malaman ay kung totoo bang patay na siya. At nang kumalat ang balitang patay na siya, siguradong natuwa si Ysabel.Galit na galit ito sa kanya at sa anak niya; kaya kahit patay na siya, hindi pa rin nito mapapatawad si Elara. Malinaw sa isip ni Amara ay pumunta si Ysabel kay Elara para sabihin sa ba

Chapter 187Pagkasabi noon ni Celine, pumasok siya sa loob at isinara ang pinto. Huminga siya nang malalim. Si Argus naman ay nanatiling nakatayo sa labas, hindi gumalaw. Malalim ang mga mata niya puno ng lungkot.Nagising si Elara bandang hapon. Mahina at maputla, dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naramdaman ang init ng isang malaking kamay na nakahawak sa kanya. Pinilit niyang ibuka ang mga mata at nakita ang taong natutulog sa tabi ng kama.Kumilos nang bahagya ang maliit niyang kamay. Sa kaunting galaw na iyon, agad na napaangat ng ulo si Amara. Pagkakita kay Elara, kumislap ang mga mata ni Amara.“Elara?”Ang bilugang mukha ng bata ay may mga matang nakatitig sa kanya, tila nag-aalangan kung siya nga ba talaga ang kanyang ina. Matagal silang nagtitigan bago tuluyang bumigkas si Elara, “Mommy?”“Elara… Elara, anak…”Pagkarinig ni Elara sa boses ni Amara, at matiyak na ito nga ang kanyang ina, bumigay ang kanyang mga labi.“Mommy…” bulong niya, bago tuluyang humagulgol. “M

Chapter 189“Mommy, umuwi ka na po muna at magpahinga. Kaya ko na ang sarili ko,” sabi ni Elara, na halatang nauunawaan ang sitwasyon.Tumango si Amara. “Sige.”Lumabas siya ng silid at dahan-dahang naglakad pabalik sa sarili niyang kwarto. Totoo nga, mahina pa ang katawan niya, at hindi na niya kayang magtagal pa roon.Habang naglalakad, kumakapit siya sa pader. Napansin siya ng isang nurse na tila nahihilo, kaya’t nilapitan siya upang tulungan, ngunit tinanggihan niya iyon.Pagkatapos niyang tanggihan ang nurse, isang matangkad at matipuno na lalaki ang mabilis na lumapit sa kanya. Tikas ang tindig, at ang guwapo niyang mukha ay seryoso. Walang salita, bigla na lang siyang binuhat nito at kinalong sa gilid.Nagpumiglas si Amara, pilit na umiiwas sa pagkakayakap. “Bitawan mo ako! Kaya kong maglakad mag-isa!”Hindi pinansin ni Argus ang pagpupumiglas ni Amara at patuloy siyang binuhat habang nagsalita,“May sugat ka. Kung patuloy kang magpupumiglas, baka bumuka ulit ang sugat mo at ka