All Chapters of Triplets and a Second Chance: Chapter 141 - Chapter 150

Chapter 142“Ah!”May narinig na ilang mahihinang sigaw ng pagkabigla. Bumangon lahat sa pamilya Bonifacio at gumitna ng kaunti. Huminto ang itim na SUV sa gitna ng bulwagan ng pamilya Bonifacio. "Sino 'yan?" mahigpit na sumigaw si Don Julio, na muntik nang mabangga pero nakatindig pa rin.Sa sumunod na segundo, dumagsa ang malaking grupo ng mga tao sa pintuan. Armado ang mga ito at may banta ang pagpasok. Tila naguluhan ang buong pamilya. Kung ganito ang lakas ng pagpasok nila, tiyak na hindi ordinaryong mga tao ang mga ito. At hindi lang iyon mukhang naghahanap sila ng paghihiganti. Pero wala naman silang ginawang kasalanan. Bakit sila huhusgahan? Bakit sila paghihigantihan?Nagulat si Ysabel, pinalawak ang mga mata. Hindi niya malinaw na nakikita ang mga tao sa loob ng kotse ngunit tumakbo sa buto niya ang malamig na panginginig, para bang natigang ang dugo sa kanyang katawan. "Andito kami para maningil." Tumaas ang kilay ng nagsalita at ngumiti ng bahagya. Bumukas ang pinto ng

Chapter 144Naniniwala si Argus na gusto ni Amara ng divorce dahil may iba na siya at gustong makasama ito.Hindi sana makikialam si T sa personal na usapin ni Amara, pero dahil nadamay na siya, kailangan niyang magsalita.Lumapit si T kay Amara at ipinatong ang braso sa balikat nito. "Ano naman kung dahil sa akin? Ikakasal na kami. Kaya layuan mo ang magiging asawa ko."Tumindi ang tingin ni Argus sa kamay ni T na nakapatong kay Amara. Lalong tumalim ang kanyang mga mata. Dahan-dahan siyang lumapit kay Amara, at sa mabigat na boses na puno ng pigil na galit, nagtanong."Totoo ba ang sinabi niya?"Nagpakita ng kaunting pag-aatubili si Amara sa kaniyang mukha at ibinaling ang ulo kay T na nasa tabi niya. Hinigpitan ni T ang pagkakahawak sa balikat niya at bahagyang tinaas ang makapal na kilay.Ang bigat ng presensya mula sa harap at gilid ay sabay na dumadagok sa kaniya, na para bang ikinulong si Amara sa gitna.Pumasok sa isip ni Amara na marahil ito lamang ang paraan upang makipaghiw

Chapter 146Mariing pinagdikit ni Amara ang kanyang mga labi, bahagyang nanginig ang kanyang mga pilik-mata, at mahigpit na nakakuyom ang mga kamay na nakalaylay sa gilid niya.Tinitigan siya ni Argus nang diretso, handang hulihin ang kahit anong bakas ng pagkakasala sa kanyang mukha. Kapag may nakita siyang bahid ng pagkabigla o kaba, siguradong-sigurado siyang may itinatago itong bata.Ngunit sa halip, tinaas ni Amara ang kanyang ulo, at tumitig sa kanya, walang bakas ng pagkakasala.“Sige. Pumasok ka. Hanapin mo.”Nagkunwari siyang kalmado kahit na hindi siya sigurado. Alam niya na dumating na siya sa puntong wala nang atrasan. Kung umamin siya ngayon at siya mismo ang nagbigay ng bata, wala na siyang laban. Pero kung si Argus mismo ang maghahanap, may pag-asang makaligtas pa siya.At sa pagkakataong iyon, mas pinili niyang sumugal.Pilit niyang hinila ang kamay niya mula kay Argus. “Hindi ba gusto mong maghanap? Sige, tingnan mo kung may tinatago akong bata.”Matapang ang tono niy

Chapter 148“Hindi ako sasama! Argus, bitiwan mo ako!” sigaw ni Amara.Pagdating nila sa baba, sapilitang isinakay siya sa kotse. At doon, nag-vibrate ang cellphone ni Amara—dalawang mensahe mula kina Caleb at Levi.Habang nasa silid si Argus, nakatago pala sila sa likod ng pinto. At nang abala ang lalaki sa paghahanap sa aparador, agad silang lumabas at tumakas. Isa rin iyong pustahan at ngayon, nailigtas sila ng pagkakataon.Ngunit sa labas ng silid, nakita nila kung paano kinaladkad ni Argus si Amara. Lalong nag-alala ang kambal.Habang nagpapakalat ng tao si Argus para hanapin si Ysabel, nakaupo si Amara sa likod ng kotse, nakayuko, at palihim na nagrereply sa mga bata. Doon niya rin napansin kung gaano ka-worried si Argus habang paulit-ulit nitong tinatawagan si Ysabel.Hanggang sa makarating sila sa amusement park—paboritong lugar ni Ysabel. Parang sindikato, sinalakay ng mga tao ni Argus ang lugar.Nakasandal lang si Amara malapit sa sasakyan, nakapagpalit na ng damit, at pilit

Chapter 150Nanlaki ang mga mata ni Amara at sa huling sandali, naabot niya ang braso ni Ysabel.Mahigpit na ipinikit ni Ysabel ang kanyang mga mata, ngunit ang inaasahan niyang pagbagsak ay hindi nangyari. Isang kamay ang mahigpit na humawak sa kanya, at ang kanyang katawan ay kumakampay sa ere.Nang tumingala siya, nakita niya si Amara ang nagligtas sa kanya. Walang emosyon sa mga mata nito, walang bahid ng pagsisisi. Sa halip, may bahagyang bugso ng pagnanasa na hilahin siya pababa. Kung gagawin iyon ni Amara, pareho silang mamamatay.Kaya’t pinigil ni Ysabel ang ideya. Hinawakan niya ng dalawang kamay ang braso ni Amara at sumigaw, parang nag-uutos, “Amara, hilahin mo ako agad! Bilisan mo!”Pero ang kaliwang braso ni Amara ay sugatan, at ang kanan naman ay wala nang lakas. Kahit hindi siya nasaktan, mahirap hilahin ang isang tao na kasing-bigat niya gamit lang ang isang kamay.Ang magagawa niya lang ay hawakan si Ysabel para hindi ito tuluyang mahulog.Patuloy na nagpupumiglas si