All Chapters of Triplets and a Second Chance: Chapter 201 - Chapter 210

Chapter 201Ramdam ni Argus ang pang-uuyam sa tono niya.“Hindi ka ba nasisiyahan?” tanong nito, malamig.Bahagyang ngumiti si Amara, ang sulok ng labi niya’y marahang umangat—isang ngiting walang saya, puno ng pagod at pahiwatig.Hindi alam ni Amara kung galit ba si Argus, kaya sinadya nitong gamitin ang sampung libong piso upang insultuhin siya na para bang sinasabi niyang iyon lang ang halaga niya.Kung hindi gano’n, hindi niya maunawaan kung bakit pa siya tinanong nito kung “nasisiyahan” ba siya.Huminga nang malalim si Amara bago sumagot, “Nasisiyahan.”Ngunit sa tono pa lang ng boses niya, alam ni Argus na may tinatagong pagtutol si Amara.Sa hatian ng ari-arian, marami naman siyang ibinigay kay Amara—sapat para mamuhay ito nang marangya kahit kasama pa ang mga bata.Pero tila hindi pa rin ito kuntento.Bihira niyang makita si Amara na nagiging ganid pagdating sa pera.“Amara,” malamig na sabi ni Argus, “akala ko noon, hindi ka interesado sa pera. Mukhang nagkamali ako. Kung sa

Chapter 203Hindi inaasahan ni Argus ang biglaang pagtulak ni Amara kaya napaatras siya, muntik nang matumba, at napilitan siyang abutin ng kamay ang upuan upang masuportahan ang sarili.Samantala, nakatayo na si Amara at mabilis na tumakbo palabas.Eksaktong may bus na nakahinto sa harap, kaya’t agad siyang sumakay doon.Nang tuluyang mapagtanto ni Argus na niloko na naman siya ni Amara, huli na ang lahat.Pinisil niya ang labi, ang galit at inis ay halatang-halata sa kanyang mukha.Ang babaeng ito—wala nang alam kundi lokohin siya.Pero sa tuwing ginagamit nito ang mga paraang puno ng pagpapahirap sa sarili, palagi pa rin siyang nahuhulog sa bitag nito.Umupo si Amara sa pinakahuling upuan ng bus. Nakatanaw siya sa labas habang dumadaan ang mga tanawin. Marahil ay nahanginan lamang ang kanyang mga mata, pero namumula ito na parang iiyak.Makalipas ang ilang minuto ng biyahe, biglang huminto ang bus.May maririnig na sigawan at pagkagulat mula sa unahan.“May humahabol sa bus natin!

Chapter 205Sa kasamaang-palad, tila ayaw makinig ng tenga niya.Hindi ako titigil hangga’t hindi ko nauubos ang lahat ng pagmamahal nilang ibinigay sa kanya.“Ikaw!” galit na galit si Alberto, halos pasabog ang boses.“May mali ba akong sinabi?” malamig na tanong ni Argus.“Napaka–… napaka–labis mo na!” halos pasigaw na wika ni Alberto, nanginginig sa galit. Dumating pa naman sila roon nang may kasiyahan, dala ng layuning pag-usapan ang kasal.Ngunit sa halip, si Argus mismo ang sumira sa lahat—hinila niya si Ysabel sa harap nila at tuluyang binali ang braso nito, na para bang wala siyang pakialam kanino man.Si Ysabel ay nakahandusay sa sahig, nanginginig sa sakit, patuloy ang kanyang pag-ungol.Pagkatapos, malamig na nagsalita si Argus, “Ikaw ang dahilan kung bakit naaksidente si Amara. Dahil din sa’yo, naglayas si Elara mag-isa. Sinabihan mo siyang patay na si Amara at pinapunta mo pa siya sa morgue para hanapin ito.”Alam ni Argus ang lahat ng iyon. Sinuri niya, inimbestigahan ni

Chapter 207“Ha? Sino pong darating?” tanong ni Carmela, naguguluhan.Tiningnan ni Argus ang papalapit na si Carmela at masayang sabi, “Si Amara.”Napakunot ang noo ni Carmela. “Si Madam?”Mahina siyang napabulong, “Eh, iniiwasan ka nga ni Madam, bakit nandito ka pa rin?”Itinaas ni Argus ang tingin. “Ano ‘yang ibinubulong mo diyan?”“W-Wala po! Pupunta na ako ngayon,” mabilis na sagot ni Carmela.Sa isip niya, Hindi naman siguro talaga pupunta si Madam.Pero makalipas ang kalahating oras, bumukas ang pinto at tumambad si Amara.“Madam?” gulat na sabi ni Carmela.“Ahm… nandito ako para hanapin si Argus,” sabi ni Amara bago dumiretso sa loob.Napamulagat si Carmela.Mabilis na naglakad si Amara papasok, at saka lamang siya nakahinga nang maluwag nang makita si Elara sa sala.“Mom—este, Tita!” agad na sigaw ni Elara, kumislap ang mga mata sa tuwa.Sa mga oras na iyon, hindi lang si Elara ang nasa sala—naroon din ang isa pang batang babae, si Fely.si Fely ay ipinadala ni Doña Luciana; k

Chapter 209 “Tito Argus,” biglang sumabat si Fely bago pa makapagsalita si Carmela, “may gusto po akong aminin.”Tiningnan siya ni Argus nang matalim.“Actually, nagsinungaling po ako kanina,” tuloy ni Fely habang umiiyak. “Hindi po aksidente ang pagkahulog ni Elara. Pinilit po niyang maglaro sa may pool kahit pinagbabawalan ko siya. Sinabihan ko po siyang delikado, pero hindi po siya nakinig… kaya nahulog siya. Kasalanan ko rin po, kasi mas matanda ako at dapat inalagaan ko siya.”Habang sinasabi ito, yumuko si Fely at umiyak nang tahimik.Lalong lumalim ang kunot sa noo ni Argus at tiningnan si Carmela. “Nasaan ang CCTV footage?”“Sir,” paliwanag ni Carmela, “nasira po yung camera sa lugar na ‘yon noon pa at hindi pa napapagawa. Kaya wala po tayong nakuhang footage.”Tumango si Argus. “What?!”Nanatiling umiiyak si Fely sa gilid. At sa kabila ng kanyang pagdududa, hindi na rin nakatiis si Argus at lumambot ang puso. “Fely, iniligtas mo naman ang kapatid mo. Hindi mo kasalanan iyon.