All Chapters of Triplets and a Second Chance: Chapter 21 - Chapter 30

Chapter 21Sa hindi kalayuan ay napansin nina Caleb at Levi ang eksenang iyon.“Elara! Bad daddy!” sigaw ni Caleb habang napapaatras sa gulat.Si Levi naman ay napangiwi. Hindi niya akalain na ganun ang gagawin ni Elara sa mismong harap pa ng lalaking kinatatakutan nilang lahat.Tumambad sa kanilang paningin si Argus habang buhat-buhat si Elara, balot sa kanyang coat, at mukhang niyakap pa ito para hindi mahalata ang nangyari.Naglakad agad si Carmela papalapit upang kunin ang bata pero pinigilan siya ni Argus. “Carmela, hanapin mo ang mga magulang ng bata,” utos ni Argus habang buhat-buhat pa rin si Elara.“Noted po, Sir,” mabilis na sagot ni Carmela habang nagta-type na agad sa kanyang cellphone.Sa gilid naman, natigilan si Ysabel. Nanlaki ang mga mata nito habang tinitingnan ang eksenang parang hindi kapani-paniwala.“Hindi pwede ‘to…” bulong niya sa sarili. “He’s a germaphobe. He doesn’t even touch door handles without a tissue… tapos ngayon—may bata siyang buhat? And she peed f

Chapter 23A powerful voice cut through the thick silence of the room—firm, authoritative, and filled with unspoken weight.“Enough.”Lahat ng naroon ay napalingon paitaas, agad na napukaw ang pansin. Tumigil ang hininga ng ilan, at kahit ang galit ni Ysabel ay tila nalunod sa biglaang pagbabago ng atmospera.Sa taas ng hagdanan ay nakatayo si Don Alfonso De Luca—matikas pa rin kahit may edad, at sa bawat hakbang niya pababa, ay tila bumigat ang paligid.Ang mga kasambahay ay agad na yumuko sa paggalang.Ang mga mata ni Don Alfonso ay malamig na nakatuon sa buong eksena lalo na kay Ysabel na may luha pa sa pisngi, kay Amara na matatag pa rin ang tindig, at kay Argus na nanatiling tahimik.“I said… enough.” ulit niya, mas mababa na ang tono pero mas nakakabingi kaysa kanina. “This house will not be turned into a playground for petty insults and disgraceful behavior.”Tahimik ang lahat at walang gustong kumibo. Kahit si Donya Luciana ay napapikit sa pagkahiya habang marahang umupo.Ang

Chapter 25Medyo malayo ang agwat nina Amara at Elara sa hallway. Mahinang tumawag si Elara, kaya hindi iyon narinig ni Amara. Wala rin siyang lingon-lingon, deretso siyang tumalikod at nagsimulang bumaba ng hagdanan.Nagmadaling tumakbo si Elara para habulin siya, pero mabilis siyang naharang ng kasambahay.“Little Miss, teka lang,” sabi ng kasambahay habang hawak ang tuwalya at hair dryer. “I’ll blow dry your hair for you.”Umiling si Elara at agad na umiwas. “No thanks, Auntie.”Tapos ay nagtatakbong sinundan ang direksyon ni Amara.Pero huli na dahil nakababa na si Amara at hindi na siya napansin.Sa ibaba ay nakaupo si Ysabel sa sofa, nakahalukipkip at may mapanuksong ngiti sa labi habang pinagmamasdan ang pagbaba ni Amara. Kita sa mukha nito ang iritasyon, ngunit tila kinukubli sa mapagkunwaring anyo.“How is it?” tanong ni Ysabel na may ngiting nakakaasar. “Na-realize mo na bang hindi ka welcome dito? Kung ako sa’yo, aalis na lang ako. Tigilan mo na ang pag-epal sa pamilya nami

Chapter 27Nanginginig si Ysabel habang nakatayo sa madilim na hallway. Basang-basa ng luha ang kanyang mukha, at bawat hingal niya ay parang may kasamang paninikluhod ng puso. Nanginginig ang tuhod niya habang unti-unting lumuhod sa paanan ni Argus, umaasang maiintindihan siya nito kahit kaunti.“Argus… I—I didn’t. Really, I didn’t,” mahina niyang sambit, halos hindi na lumalabas ang boses niya sa kaba. Nanginginig ang leeg niya habang pilit pinipigil ang takot. “’Yung daddy ni Amara… siya ang nagligtas kay Don Lorenzo. Siya ’yung hero para sa’kin. I really admired him.”Dahan-dahan niyang pinunasan ang luha sa pisngi, saka tumingala. Nangangatal ang kanyang labi habang kumikislap sa luha ang mga mata. “Tapos si Amara… she told everyone I was a mistress, lover mo raw ako. Pero wala naman talaga—wala naman namamagitan sa atin after we broke up. Tinanong ko siya kung bakit niya iyon nasasabi and I told her to stop but she continue slandering me, shameless daw ako… tapos sinampal niya n

Chapter 29Tahimik lang na nakatayo si Amara sa likod ni Argus. Ilang hakbang lang ang layo niya rito, pero pakiramdam niya'y isang malalim na bangin ang naghihiwalay sa kanila. Hindi niya magawang tumingin kay Elara. Hindi niya kayang harapin ang mga matang maaaring magtaksil sa lahat ng lihim na itinago niya.Parang may malamig na hanging dumaan sa pagitan nilang tatlo. Tumigil ang paligid. Tanging kabog ng dibdib ni Amara ang naririnig niya.Masakit pa rin sa pandinig niya ang sinabi ni Argus kanina. Paulit-ulit iyong bumabalik sa isip niya na parang isang sumpa.Ramdam niya sa puso ang bigat ng bawat salitang binitiwan nito.Unti-unti niyang iniangat ang tingin kay Argus. Seryoso ang kanyang mukha. At sa malamig na tinig, nagsalita siya.“May sakit ka ba?” tanong niya. “Bakit parang bigla kang nagalit sa akin?”Hindi agad sumagot si Argus. Tinitigan lang siya nito—mata sa mata. Sa loob ng ilang segundo, may lumambot sa mga mata nito. Pero nang nagsalita siya, malamig pa rin ang to