Semua Bab Triplets and a Second Chance: Bab 41 - Bab 50

Chapter 42Tahimik lang sina Amara at Elara habang nasa sala. Walang kahit anong kilos na nagpapakitang malapit sila sa isa’t isa. Halatang nag-iingat si Amara na huwag masyadong mapalapit sa bata baka kasi mapansin ni Argus.Maya-maya ay bumaba na si Argus mula sa second floor. Agad na napatingin si Elara, parang batang nakakita ng paboritong laruan, pero mabilis din niyang ibinalik ang atensyon kay Manang Rosa na abalang ina-apply-an ng burn ointment ang kanyang braso."Masakit pa ba, Elara?" malambing na tanong ni Manang Rosa habang hinahaplos ang balat ng bata.“Kaunti lang po, Manang Rosa. Pero okay na po ako,” masiglang sagot ni Elara, sabay ngiting halos mawala ang kanyang mga mata sa tuwa.Napangiti rin si Manang Rosa. “Ang tapang mo talaga, bata ka.”Habang pinagmamasdan ito ni Argus ay napakunot ang noo niya sa gulat. Mainit at puno ng lambing ang interaksyon ng dalawa. Halatang gustong-gusto ni Manang Rosa ang bata.Pero sa kabilang bahagi ng sala, nakaupo si Donya Luciana

Chapter 44Ngunit bago tuluyang makalabas, bahagyang napalingon ang matanda. Sakto namang lumabas si Manang Rosa sa banyo para kumuha ng tuwalya, at sumilip ang maliit na balikat ni Elara mula sa tub.Nanlaki ang kanyang mga mata. Isang manipis na crescent-shaped na birthmark.Hindi maaari… saan ko nga ba nakita ’to?Naglakad siya palapit, dahan-dahan, para mas maaninag. At doon niya naalala na si Amara ay may kaparehong marka.Tila nanindig ang balahibo ni Donya Luciana habang nakatitig sa bata. May pagkakahawig nga ang dalawa pati ba naman birthmark. Hindi kaya…Hindi na siya nag-aksaya ng oras. Mabilis siyang tumalikod at halos patakbong lumabas ng silid.“Uy… bakit bigla siyang umalis?” bulong ni Elara, nakataas ang kilay. “She’s always so galit, hindi naman siya matandang dalaga.”Napahinto si Manang Rosa sa pagpupunas. “Iha… si Doña, ganyan lang ’yan. Hindi sanay na may bata dito.”“Eh bakit po? It’s not like I’m noisy. I’m a very well-behaved girl pa nga, promise.” Inilubog ni

Chapter 46Amara still didn’t know what her son had done. Sa takot na baka hindi pa kumakain ang mga bata ay dumaan siya sa isang sikat na restaurant at bumili ng kung anu-anong ulam na puro paborito nila.Pagpasok niya sa bahay, dala ang mabibigat na paper bags, napatingala siya sa hagdan nang marinig ang dalawang pamilyar na boses.“Mommy, you’re back!” sabay kaway ng dalawang maliit na ulo mula sa second floor.Napahinto si Amara. Inaasahan niyang sasalubungin siya ng kalat at mga laruan sa sahig, tsinelas kung saan-saan pero kabaliktaran ang nakita niya. Spotless ang buong bahay. Parang bagong linis ng propesyonal.Biglang may marahang tumama sa daliri ng paa niya. Napatingin siya sa ibaba at nakita ang isang maliit na robot na may hawak na basahan, masipag na naglilinis ng sahig. Nang mahadlangan ng paa niya, tumingala ito at nagsalita sa mechanical na boses.“Make way, make way.”Napakunot ang noo ni Amara. “Levi… this is yours, isn’t it?”She remembered. Ito yung mini cleaning

Chapter 48Nasa loob ng kotse si Argus. Tahimik lang siya at hindi kumikilos. His face was dark, the kind of darkness that could suffocate. No one dared breathe too loudly.He pressed his lips together, trying to think clearly. Pero may kakaiba talaga sa mga nangyayari.Base sa oras, imposible. Amara was having dinner at De Luca mansion at the time the incident happened. And their company’s security system—they are top level. No ordinary hacker could break in.That meant… only a top-tier hacker could have done this. And Amara? Wala siyang skill para gawin ito. Wala rin siyang oras.So how?She admitted it herself earlier—no hesitation. Walang pagtatago. So why was he doubting?Unless… she had someone else do it.His jaw tightened. And where would she find someone that skilled?Unless someone powerful was helping her. Someone capable enough to cover her tracks so well even he couldn’t find them.And if the paternity test later proved Elara was really his and Amara’s child, then it mean

Chapter 50 Argus shifted uncomfortably in his seat, the usual confidence in his posture suddenly faltering.“H-hindi,” he stammered—something so unlike him, a man who rarely lost his composure.He cleared his throat, trying to mask the awkwardness. “So… what do you want me to do then?” tanong niya, his deep voice carrying a rare hint of unease. For someone always in control, the feeling was… unsettling.Biglang lumiwanag ang mukha ni Elara, para bang may naisip siyang genius idea. Her eyes sparkled like tiny Christmas lights as she leaned forward, maliit na kamay naka-grip sa edge ng table.“Uncle, can you sing for Elara?”Napakurap si Argus. Sing? His brain instantly began searching for an escape route. He was a businessman, a negotiator—sanay sa billion-peso deals and high-stake contracts. Pero ang kumanta? Definitely not in his skill set.His instinct screamed at him to refuse. Sabihin na lang sana niya ng diretso: No. But then… his gaze met hers. That wide-eyed, innocent sparkle