Lahat ng Kabanata ng The CEO’s Blind Ex-Wife Regain Her Sight: Kabanata 61 - Kabanata 70

Matapos mag-blow the candle ni Chiara an kulay lila nitong cake at hiwain iyon ay nagsimula silang kumain ng hapunan. Simple lamang ang selebrasyon. Isang mainit, masaya at may ispirito ng pamilya. Doon lamang naramdaman ni Magnus ang tinatawag na tahanan. Ibang-iba ang ugali ng mga tao rito kesa sa toxic niyang foster family. Nasa kaibuturan ng puso niya ang inggit kay Cecelia, pero may parte na naawa siya sa sinapit nito noong nakaraan. Gumuhit ang ngiti sa labi niya nang masalubong ang maamong mukha ni Cecelia. Kumindat nito sabay taas ng champange glass. Nakalimutan niyang magto-toss pala sila. Pinag-uumpog ng lahat ang kanilang mga baso. Saglit na humina ang ingay. Nilapit niya ang bibig sa tenga nito. "Can I take you tonight?" he uttered subconsciously. Sa gulat ay naitapon ni Cecelia ang alak sa kanya. Muntik siyang umigtad sanhi para pagtuunan sila ng pansin ng lahat. "Anong nangyari?" "Okay ka lang ba, Magnus?" "Hey, nabasa ang coat niya. May pampalit ka ba d'yan?"

Samantala, ilang araw ng pabalik-balik sa isipan ni Cecelia ang ginawang kalokohan ng kanyang asawa. Aba! Naging headline siya sa tsimis dahil sa iniwan nitong chikinini sa leeg niya. Dinagdagan pa ng panunukso ng kanyang kaibigan. Matapos niyang bisitahin ang hotel ay agad siyang umuwi para sa maghanda sa inaugaration party. Sumalpok ang kilay niya nang masalubong ang di kilalang mga tao pero ayon sa pananamit ng mga ito ay tila mga fashion stylist. Kasama ang bagong recruit niyang personal assistant na si Ginger Flores at ang body guard Graziano ay maingay silang pumasok sa loob. "Sino-sino kayo at sino ang nagpapasok sa inyo rito?" tanong niya, sandaling pinakalma ang sistema. "I'm Messy, personal stylist ni Sir Magnus. Pinatawag po ako rito para tulungan kayo sa susuotin niyo ngayong gabi," magalang nitong pakilala sa kabila ng pagiging mataray niya. Lumambot ang mukha niya. "Tsk! Nag-abala pa siya. Hindi ko na kailangan—" Huminyo siya sa pagsasalita nang tumunog ang cellphone

Nakahinga ng maluwag si Cecelia matapos ang mahaba at mainit na pagbati sa kanyang bisita. Binalewala niya muna ang mga asungot. Tinapos ang cutting of ribbon ceremony at inaugaration speech. Saka sandali siyang nagpaalam para mag-retouch ng kanyang make up. Para siyang nalalantang gulay. "Where's that bitch? Nauubusan na ako ng pasensiya!" naiiritang wika ni Valentina. Kahit na nasa loob siya ng cubicle ay alam niyang iyon ang kaibigan niya. Humaba ang nguso niya habang pinapakinggan ang usap ng dalawa. "Oh, relax. Magkakaroon pa tayo ng pagkakataon. Di pa naman tapos ang gabi. Magagawa rin natin ang gusto nating gawin," pampakalma nito. Bigla niyang naisipan na i-record ang usapan ng dalawa, malakas ang kutob niya na may gagawing kalokohan ang mga ito laban sa kanya. Kinuha niya an saka pinindot ang vioce recorder. "Heto na nga kaso kinakabahan ako. Itutuloy mo talaga ito. Sayang naman ang hotel." Bumakas sa boses nito ang pag-alinlangan. "Iyon lang ang tanging paraan

Pinasuot ni Magnus kay Cecelia ang kanyang coat jacket nang buhat s’ya nito palabas ng hotel. Mabilis s’yang inagaw kay Louie kanina at muntik pa’ng magsapakan ang dalawa. Gusto n’yang bulyawan ang asawa kaso napuno ng usok ang kanyang lalamunan hanggang baga. Samantala ngayon, masikip ang dibdib niya, parang tinutusok ang puso niya, nangagalaiti siya sa kalaspatangang ginawa sa kanyang pinaghirapan at puno ng determinasyon ang kanyang isipan na dalhin sa bilanguan si Lucrezia at Valentina. Sana ito na ang magiging katapusan ng mga ito. Nagdatingan din ang mga bombero, rescue team, mga pulisya at iba pang media practitioner. Simula ngayong gabi hanggang bukas ng umaga ay magiging laman sila ng balita. Saglit niyang sinilip ang natutupok niyang bagong rinnovated na hotel. Humigpit ang pagkapit niya sa batok ng asawa, saka sinubsob ang ulo sa balikat nito. Nanginginig siya sa magkahalong lungkot, hinayang, takot at galit. Sa tinding ng emosyon ay di na namalayan na nahimatay siya. “Cec

Sinalinan ni Magnus ng pineapple juice ang kanyang asawa habang nagbabasa ito ng newspaper. Abot-tenga ang ngiti at halatang satisfied. Nakulong na kasi ang taong ginawang impyerno ang buhay nito. Sinimsim nito ang juice na di siya inangtan ng ulo. “Kung mabibili lang iyang ngiti mo, baka mayaman na ako,” biro ni Magnus bago umupo sa tabi nito. Sa halip na kumain ay tinukod niya ang siko sa lamesa at sinandal ang pisngi sa palad. Ilang minuto niyang pinagpyestahan ang side profile ng asawa. Pinasadahan ng tingin mula noo hanggang sa baba nito pero binalik ang mga mata sa mamula-mulang labi nito. Bahagya siyang napapitlag nang kumibot ang labi nito. Napabuga siya ng hangin pero sinabayan itong ngumiti. “Hey, kulang na lang ay mabubutas na ang ulo ko sa kakatitig mo,” she remarked sarcastically as she tilted her head toward him. Pareho silang napatigagal… na umabot ata ng sampung segundo. Magsasalita sana ito pero wala sa sarili niyang hinila ang upuan nito palapit sa kanya, saka kina