All Chapters of ALTERS [Book 2]: Chapter 11 - Chapter 20

Naningkit ang mga mata ni Alexander ng tuluyang mahantad sa paningin niya ang mukha ng anak ni Mr. Homer. Mariin na naikuyom niya ang kanyang mga kamay, bahagya pa nga itong nanginginig dahil sa matinding tensyon na bumabalot sa kanyang buong sistema.Hindi siya makapaniwala na ang madreng hinahanap niya at ang babaeng ipinagkasundong ikasal sa kanya ay iisa. Bigla siyang pinanghinaan ng loob na akala mo ay nalugi ng milyon sa kanyang mga negosyo. Nang mga oras na ito ay hindi niya alam kung ano ang gagawin. Pakiramdam niya ay isang malaking pagkabigô ang muli nilang pagkikita ng babaeng ito. “Bakit ikaw pa…” paanas na lumabas sa bibig ni Alexander ang mga salitang ito. Ang tinig niya ay may halong panghihinayang. Minsan lang niya naramdaman kung paano na magmahal sa maikling panahon, ngunit sa maling babae pa. Bahagyang nangunot ang noo ni Hannah. Narinig niya na may sinabi ang binata sa kanyang harapan subalit hindi ito malinaw sa kanyang pandinig. Pasinghal na natawa si A

Ilang araw ang mabilis na lumipas, hindi na natuloy ang sana’y nakatakdang panunumpa ni Hannah bilang isang ganap na madre. Hinubad na niya ang lahat ng simbolo ng isang madre at naging ganap na ordinaryong babae sa paningin ng lahat. Nang mga oras na ‘to ay kasalukuyan siyang nakatayo sa harap ng isang malaking salamin. Masusing pinagmamasdan ang sarili, habang ang ekspresyon ng kanyang mukha ay nanatiling seryoso. Hindi pa rin siya makapaniwala na sa isang iglap ay nagbago ang lahat. Buo ang loob na maging isang madre subalit ngayon ay nakikita niya ang sarili na suot ang isang puti at simpleng bestida na sumayad ang laylayan sa sahig. Napaka conservative ng dating nang suot niyang damit. Maging ang kanyang leeg ay natatakpan ng isang manipis na satin na tela na nagsisilbi niyang balabal. Mahaba at napakaluwang ng manggas ng kanyang bestida na halos hindi makita ang kanyang mga kamay. Habang ang kanyang mahaba at itim na buhok na sa unang pagkakataon ay nahantad sa paningin ng i

“Nilamon ng masarap na amoy ng nilulutong ulam ni Hannah ang buong kabahayan. Habang ang malamyos na himig ng kanyang tinig ay sumasabay sa nag-iingay na takure dahil sa kumukulong tubig. Kasing ganda ng panahon ang ngiti na nakapaskil sa kanyang mga labi. Ito ang nadatnan ni Alexander pagpasok niya sa loob ng kanilang munting tahanan. Maaga siyang nagising upang mag jogging at hindi talaga niya inaasahan na maagang magigising ang kanyang asawa. Kanina kasi paglabas niya ng silid ay mahimbing pa ang tulog nito sa sofa. Naisip niya na matatanghalian ito ng gising dahil buhay Prinsesa ito sa kanilang tahanan. Spoiled brat, at walang alam sa mga gawaing bahay, ito ang inaasahan niya sa bunsong anak ni Mr. Homer. Subalit, ngayong umaga ay nalaman niya na kabaliktaran ng kanyang inaasahan ang mga katangian ng dalaga. Ngayon ay abalâ sa pagluluto ang kanyang asawa. Suot nito ang mahabang duster na halos sumayad sa kanyang talampakan. Kahit na parang damit ng matanda ang suot ng ka

Tick-tock! Tick-tock…Sumasabay ang aking utak sa tunog ng orasan. Napakatahimik ng buong paligid at maliban sa tunog ng orasan ay higit na nangingibabaw ang tunog ng mga kulisap sa paligid. Nakaupo ako ngayon sa tapat ng bintana habang nakatanglaw sa malawak na kabukiran. Ang magandang tanawin ang nagsisilbing kanlungan ko sa tuwing nalulungkot ako.Sa tuwing sasapit ang takipsilim ay nakadungaw na ako sa bintana, upang pagmasdan ang paglubog ng araw. Umihip ang sariwang hangin, pumikit ang aking mga mata at dinama ang ginhawa ng malamig na hangin sa aking balat. Sa pagmulat ng aking mga mata ay sumilay ang malungkot na ngiti sa mga labi ko. Masasabi kong kuntento na ako sa ganitong klase ng pamumuhay kung sana’y maganda ang pakikitungo sa akin ng asawa ko. Pero ang isipin na ito ay dagling kinontra ng kabilang bahagi ng utak ko. “Hanggang ngayon ba ay umaasa ka pa rin?” Tanong ko sa aking sarili, kaya naman kumalat ang lungkot sa mukha ko. “Sana…” anya ng umaasang tinig na may

“Stay here.” Maawtoridad na bilin ni Alexander kay Hannah, bago mahigpit na hinawakan ang braso ni Lara. Sinubukan ni Lara na bawiin ang kanyang braso ngunit bigo siya na magawa ito. Nag-alala ng husto si Hannah sa inasal ng kanyang asawa, kinabahan din siya ng simulan nitong hatakin palayo ang kanyang kapatid. “A-Alexander!” Nag-aalala na tawag niya sa asawa at akmang pipigilan sana ito ngunit mabilis na nakalayo ang dalawa. “No, baka saktan n’ya ang kapatid ko.” Nababahala na wika ng isang tinig sa kanyang isipan. Halos mabingi na siya sa lakas ng kabôg ng kanyang dibdib dahil sa labis na pag-aalala. Humakbang ang kanyang mga paa upang sana’y sundan ang dalawa ngunit nakakadalawang hakbang pa lang siya ng biglang humarang sa kanyang harapan ang tatlong employado ng hotel—isang babae at dalawang lalaki na kapwa nakaunipome. “Excuse me, kailangan ko lang sundan ang asawa ko.” Anya sa mahinahong tinig ni Hannah, gumuhit ang kalituhan sa mukha ng mga empleyado dahil ang pagkakaa