Lahat ng Kabanata ng ALTERS [Book 2]: Kabanata 21 - Kabanata 30

“From now on, dito na tayo titira.” Nakangiting pahayag ni Alexander. Nakatayo siya sa likuran ko habang nakayakap ang mga braso nito sa maliit na bahagi ng aking baywang. Napasinghap pa ako ng ibaon niya ang kanyang mukha sa pagitan ng aking leeg. Noong una ay medyo nahihiya pa ako sa asawa ko pero kalaunan ay napangiti na rin ako dahil sa kiliti na dulot ng mga labi nito. Hindi ko alam kung ano ang nagtulak sa akin na suklayin ng mga daliri ko ang manipis niyang buhok. “Hmmmm… I love that.” Malambing niyang bulong sa tapat ng punong tenga ko. Kusang Pumikit ang aking mga mata at dinama ang kakaibang damdamin na gumagapang sa bawat himaymay ng aking laman. Nanindig ang balahibo ko ng magsimulang balutin ng kakaibang kilabot ang buong katawan ko. Ganito rin ang naramdaman ko noong gabi na may nangyari sa aming mag-asawa. Ang simpleng halik sa leeg ko ay naging agresibo, kaya mabilis na nag-init ang aking pakiramdam. “A-Alexander…” nahihirapan kong sambit ng magsimulang lumikot

“Alexander!” Tawag ni Lara sa lalaki habang nanatiling nakaupo sa kama. Subalit ang paglapat ng pinto ang natanggap niyang sagot mula dito. Pabagsak na muli siyang humiga sa kama, naiinis siya dahil ni hindi man lang nagtagal sa loob ng silid si Alexander kahit na kalahating oras man lang. “Nakita mo na Kung gaano kabastos ang lalaking ‘yan!? Napakawalang modo!” Nanggigigil na saad ni Lanie sabay marahas na pinaypayan ang sarili gamit ang hawak na avaniko. “Mom, hayaan mo na si Alexander okay? Ang importante ay ang apo mo.” Maarteng sagot ni Lara sabay lingon sa kinaroroonan ng kanyang anak. Nang maalala ang apo ay napangiti si Lanie. Mabilis na lumapit sa crib saka maingat na binuhat ang natutulog na sanggol. “Tama, ang importante ay ang aking apo, ang nag-iisang tagapagmana.” Masayang pahayag ni Lanie na tila isang ginto ang tingin sa bata. Napangiti naman si Lara habang natutuwang pinagmasdan ang cute na mukha ng kanyang anak. “Kahit na manganak pa si Hannah ay a

“Ma’am, tingnan mo, habang lumalaki ang alaga ko ay mas lalo siyang naging kamukha ng kanyang ama.” Masayang sabi sa akin ni Manang habang buhat nito si baby Xahannah. Bahagya niyang isinasayaw-sayaw ang kanyang alaga habang nagpipigil na huwag itong panggigilan. Apat na buwang gulang na ang aking anak at mas lalo siyang naging malusog. Nakakagigil na ang mataba niyang mga hita lalo na ang matambok niyang pisngi. “Nakahanda na ba ang lahat?” Tanong ko pagkatapos na sagutin ng isang ngiti ang sinabi ni Manang.“Yes Ma’am pwede na po tayong umalis.” Masayang sagot ni Manang saka ipinasa sa Yaya si baby Xahannah. Nauna na kaming sumakay ng anak ko sa loob ng sasakyan. Pagdating sa loob ay kaagad kong binuksan ang aking cellphone. Nabura ang mga ngiti sa labi ko ng makita ko na wala man lang mensahe ang taong laman ng isip ko. Nasa business trip ngayon si Alexander pero ni hindi man lang nito nagawang tumawag kahit isang beses. Kahit man lang sana isang message ay masaya na ako pero

“Pagkatapos na maibabâ ang wineglass sa gitna ng lamesa ay napangiti ako. Halos walang pagsidlan ang kasiyahan na nararamdaman ko ng mga sandaling ito. Masusi kong pinagmasdan ang magandang ayos ng lamesa, sinigurado ko pa na wala akong nakalimutan kaya isa-isa kong chineck ang mga pagkain at gamit sa aking harapan. Sunod na sinipat ng tingin ay ang malaking orasan na nakadikit sa sementadong pader. “Six thirty…” basa ng isip ko sabay hugot ng malalim na buntong hininga. Kinakabahan kasi ako para sa dinner na ‘to. Hindi ito basta dinner lang kundi isa itong espesyal na hapunan dahil naisip ko na ngayong gabi ay bibigyan ko ng kasagutan ang matagal ng hinihintay ng asawa ko. Madalas kong marinig ang salitang “mahal kita”mula kay Alexander ngunit hindi ko magawang sagutin ito dahil sa pag-aalinlangan ko sa nararamdaman ko. Pero ngayon, sigurado na ako sa aking nararamdaman. Mahal ko na ang asawa ko, at gusto kong sabihin sa kanya ang bagay na ito sa pamamagitan ng isang espesyal na

“Hindi ko alam kung gaano na ako katagal na nakatayo dito sa harap ng kumpanya ng asawa ko. Nakatulala habang pilit na pino proseso ang mga narinig ko mula sa Security Guard. Nang mga sandaling ito ay para akong nagising mula sa mahimbing na pagkakatulog ng marinig ko ang bulungan ng mga tao sa paligid ko. Saka ko lang napansin ang mga mapanuri nilang tingin, maging ang nanlilibak nilang mga tawa. “Masyadong ambisyosa ang babaeng ito.” “Ang lakas ng loob niya na ariin ang asawa ng iba, hindi ba siya nahihiya?” “Walang delikadesa.”Ilan lamang ito sa mga narinig ko mula sa kanila. Pakiramdam ko ay nangangapal na ang buong mukha ko. Hindi ko magawang magtaas ng tingin dahil sa matinding hiya, marahil ang reaksyon kong ito ang nag-udyok sa mga tao na tama ang iniisip nila tungkol sa akin. Humakbang paatras ang aking mga paa habang nakatingin sa paa ng mga taong nakatayo sa harap ko. Pagkatapos ng dalawang hakbang paatras ay mabilis akong pumihit patalikod sa kanila. May pagmamadali