All Chapters of Signed with Lust: Chapter 1 - Chapter 7

“SIGURADO ka na ba sa desisyon mo, Anak?” Tanong ni Mommy sa akin. Tiningnan ko sya ng deretso sa mata. Alam kong ayaw nya sa gusto ko at nag aalala sya sa akin pero nakapag desisyon na ako. “My naman. Napag-usapan na na'tin ‘to ‘diba? Alam nyung matagal ko ng gustong lumuwas ng Maynila para mag trabaho. Hayaan nyu na ako, My. Uuwi naman ako dito kapag holidays eh” sagot ko sa kanya. Malungkot syang ngumiti sa akin. Ayaw ko silang iwan kasi alam kong mamimiss ko silang lahat pero gusto kong tumayo sa sarili kong paa. Gusto kong mamuhay na hindi naka asa sa yaman ng pamilya. “Nag-aalala lang ang Mommy mo sa iyo, Zeira. Ayaw ka naming umalis. Malaki naman ang hacienda. Pwede ka ring mag trabaho dito. Hahayaan ka namin” Tiningnan ko si Daddy at nginitian. Sya ang unang lalaking minahal, minamahal at mamahalin ko habambuhay. Kahit kailan ay hindi ko sila narinig na nag aaway ni Mommy. Siguro may tampuhan pero iniiwasan nilang marinig namin iyon ng mga kapatid ko. “Dad, alam kong

ZEIRA'S POV SA loob ng ilang buwan kong pag ta-trabaho dito ay nakabisado ko na ang ugali ng boss ko. Ayaw nya sa mabaho, makalat, maingay at mabagal. Gusto nya ng itim na kape sa umaga. Ayaw nyang nag-aalmusal. He wants a heavy luch. Kapag may hindi sya naintidihan at ayaw nya sa trabaho mo ay palaging nakakunot ang noo nya. Mahilig din sya sa music. He loves Ed Sheeran and his songs Sa labas sya palagi nag di-dinner at ewan ko kung bakit sinasama nya ako. Hindi naman ako maaaring tumanggi at sayang ang pa bunos nya. Bukod pa doon ay nalilibre na din ako ng kain. Kahit pa parang tanga ako minsan kapag malapit sya sa akin "Coffee, sir" inilapag ko ang kape sa gilid ng mesa nya bago niligpit ang mga papeles na tapos na nyang permahan Personal Assistant lang naman sana ako dito pero dahil nag resign ang dati nyang secretary ay ako na ang ipinalit nya. Ang rason? Nakakapagod ng maghanap ng bago. "What are my schedules for today?" tanong nya matapos humigop ng kape "You have a meeti

ZEIRA'S POV KAHIT nang makapasok na ako sa restroom ay nanginginig pa rin ang mga kamay ko. Nang masigawan ako ng boss kanina ay natakot ako. I'm not used to being yelled at. I grew up in a healthy home. Kahit kailan ay wala pang nangahas sumigaw sa akin. Iniiwasan din ni Mommy at Daddy noon na mag-away sa harap naming magkakapatid. Kahit ang mga tao sa hacienda ay mahinahon kung mag salita. I'm not sure, but my mind suddenly went blank all of a sudden when I heard him yelled at me. Hindi din ako sigurado kung saan talaga ako natakot. Sa pagsigaw nya ba o sa isiping baka mag iba ang pakikitungo nya sa akin. "Ang importante ay nag sorry sya, Zeira," pagpapakalma ko sa sarili ko. Sinabi din naman nya na hindi nya sinasadya Nag retouch lang ako saglit bago naghugas ng kamay at lumabas na para sumunod sa VIP room. Thirty minutes na pala ako sa restroom. Hindi ko man lang namalayan. Baka tapos na sila. Nagmamadali akong naglakad. Hindi na ako kumatok at basta nalang binuksan

Mabigat ang pakiramdam ko pagdilat pa lang ng mga mata ko. Parang ayaw gumalaw ng katawan ko, pero mas mabigat ‘yung bigat sa dibdib ko—‘yung pakiramdam na parang may mali, may nangyaring hindi dapat. Mainit ang balat ko. Mainit din ang hangin sa paligid. Gumalaw ako pero may napansin akong nakapulupot na brado sa bewang ko. Nanigas ako. Unti-unti kong inikot ang ulo ko at nakita ko si Kaiven, tulog pa habang napakalapit ng kanyang mukha sa akin. Tahimik siyang humihinga na para bang sanay na sanay syang may katabi at kayakap kapag natutulog. Pero ako? Parang sasabog ang puso ko sa kaba. Nakabalot kami sa iisang kumot. Hubad ang dibdib niya, at kahit hindi ko gustong tignan, hindi ko mapigilan. Ang dami kong gustong sabihin sa sarili ko pero ang lumabas lang sa isip ko ay: Ano’ng nagawa ko kagabi? At bago pa man ako makapagsalita o makagalaw, isang malakas na tunog ng pagbukas ng pinto ang narinig ko. “Kaiven del Estrada!” Parang biglang tumigil ang oras. Ang boses na