CHAPTER FIVE

ZEIRA'S POV

KAHIT nang makapasok na ako sa restroom ay nanginginig pa rin ang mga kamay ko. Nang masigawan ako ng boss kanina ay natakot ako. I'm not used to being yelled at. I grew up in a healthy home. Kahit kailan ay wala pang nangahas sumigaw sa akin. Iniiwasan din ni Mommy at Daddy noon na mag-away sa harap naming magkakapatid. Kahit ang mga tao sa hacienda ay mahinahon kung mag salita.

I'm not sure, but my mind suddenly went blank all of a sudden when I heard him yelled at me. Hindi din ako sigurado kung saan talaga ako natakot. Sa pagsigaw nya ba o sa isiping baka mag iba ang pakikitungo nya sa akin.

"Ang importante ay nag sorry sya, Zeira," pagpapakalma ko sa sarili ko. Sinabi din naman nya na hindi nya sinasadya

Nag retouch lang ako saglit bago naghugas ng kamay at lumabas na para sumunod sa VIP room. Thirty minutes na pala ako sa restroom. Hindi ko man lang namalayan. Baka tapos na sila.

Nagmamadali akong naglakad. Hindi na ako kumatok at basta nalang binuksan ang pintuan saka pumasok sa loob. Dumeretso na ako sa mesa habang hawak ko ang tablet at cellphone ko sa kamay

"I'm sorry I-" hindi ko natapos ang sasabihin ko nang bigla nalang may tubig na natapon sa akin.

"Oh my God!" Bulalas ko bago tiningnan ang nag tapon ng tubig

"Who do you think you are, barging into our meeting like this? Are you just another obsessed fan who’s willing to do anything just to have something to post on social media? Oh my God! Are you really that desperate? You'll do anything just to mess up my life?" Ms. Imperial's words after splashing the water on me

"Ma'am, I am not one of your desperate fan-"

"Oh really? You can't come up with new excuse? Not my fan my *ss. Bulok na 'yang ganyan nyung palusot"

"Alam nyu kayong mga desperate fans, nakakaumay na kayo eh. Bakit ba buhay namin ang pinapakialaman ninyu. Wala ba kayong sariling buhay, ha?!" Galit na sambit nya habang dinuduro-duro ako. Huminga ako ng malalim

"At naka ready pa ang cellphone mo para sa photo?" Tumingin ako sa cellphone ko na bitbit ko lang. Gusto kong matawa sa sinabi nya. Abay ang lakas pala ng tama ng babaeng 'to eh. Ito ba 'yung hinahangaan ng nakararami? Ilusyonada na nga maldita pa. Ang taas naman ng tingin nya sa sarili nya kung ganun

Hindi ko na nasundan ang iba pang nangyari. Napansin ko na lang na hinihila na akong ng magaling kong boss palabas sa silid na 'yun

NANG makarating sa elevator ay hinarap nya ako

"Are you okay? Nasampal ka ba nya? Nasabunutan?" Tanong nya sa akin.

"I'm okay, Sir. Saka bakit naman ako mag papasampal sa kanya? Hindi ko naman hahayaang gawin nya sa'kin 'yun" nakangusong sagot ko. Naiinis pa rin ako. Parang gusto kong manuntok.

"Thanks God. Celestine is aggressive to her die hard fans dahil nagiging agrisibo din ang mga ito" Pabuntong hininga nyang saad. I just look at him while he's checking me carefully as if he's really that concerned and worried about me. Matapos nyang masiguro na okay lang ako ay parang nabunutan sya ng tinik na tumingin sa akin

"Abay hindi nya po ako tagahanga. Akala ko pa naman mabait sya. Mahilig ka pala sa ganun, Sir?" Hindi ko na napigilan ang bunganga ko. Basta! Naiinis ako. Pero hindi ko din maiwasang kiligin sa mga simpleng galaw nya.

Bigla akong napatingin sa kanya ng tumawa sya

"Ay ang galing! Sege, Sir. Tawa ka pa. Sana makabag"

"Minsan hindi ko alam kung secretary-assistant ba kita o tropa-tropa lang" natatawang saad nya. Abay ayaw ko ng tropa lang. Pinapantasya kita tapos gagawin mo akong tropa lang?

"Kanina sinigawan mo ako tapos ngayon patawa-tawa ka na lang?" Bulong ko sa sarili ko. Hindi ko alam kung narinig ba nya kasi tumahimik sya bigla bago tumikhim

"About earlier. I'm sorry I shouted at you. I didn't mean to." Saad nya habang nakatitig sa akin

"Okay lang po. Naiintindihan ko" sagot ko na lang. The way he look at me makes my knees weaker. Bakit ba ang lakas ng tama nito sa akin?

BAGO kami bumalik sa opisina at bumili muna ako ng damit na pamalit. Basang-basa na yung damit na suot ko kaya hindi ko pwedeng isuot 'yun hanggang opisina.

Huminto kami sa isang mall para doon na bumili. Ayaw ko munang mag ukay-ukay ngayon at baka hindi magustuhan ng boss ko ang paligid

"Dito na po ako bababa, Sir," saad ko sa kanya nang makarating kami sa parking lot

"Okay. Make it fast. I'll wait you here" sagot nya

"Hindi na po. Bumalik nalang po kayo ng opisina. Mag ta-taxi nalang ako pabalik" tanggi ko sa kanya.

"No. I'll wait you here so make it fast" wala na akong nagawa kundi ang sumimangot bago bumaba sa sasakyan at pumasok sa loob ng mall.

Para mapadali ay tinawagan ko nalang si Mommy para sa boutique nya nakang dito ako bumili

"My, I need a trouser and blouse. Nabasa ako kanina sa meeting eh" sabi ko nang sagutin nya ang tawag

"Tell Liaca, Zei. Nadyan sya ngayon. Working hour mo pa ba?" Tanong nya sa akin

"Opo, My. Tawag nalang ako ulit pag may time. Babye po. Love you" bago pa makasagot ay binaba ko na ang tawag. Mahirap na at baka humaba ang usapan.

Dumeretso na ako sa Z&V Fashion Clothing boutique. Si Mommy ang may ari ng brand. Marami rin syang branches dito sa Maynila pero hindi sya ang mismong nag mamanage

NANG matapos akong makakuha. Yes, kinuha ko lang. Hindi ko na binayaran kasi ayaw tanggapin ni ate Laica ang bayad ko. Ayaw ko ng mamilit at baka matagalan ako. Nababagot na siguro 'yung boss ko kakahintay. Dumeretso na ako sa parking lot at hinanap ang sasakyan ng boss. Nakita ko naman ito agad dahil naka on and head light nito.

Matapos makasakay ay pinaandar na nya ito pabalik sa opisina.

"Z&V? Yayamanin ka ngayon ah" sabi nya nang makita ang paper bag ng pinamili ko

"Nakaluwag-luwag lang po" sagot ko nalang. Ayaw naman nyang maniwala na mga magulang ko 'yun eh. Kilala naman si Mommy na may ari ang Z&V kaya hindi lingid sa kaalaman ng nakararami na isang Montivelle ang may ari nito

"Looks good on you, by the way" ramdam ko ang pag init ng pisngi ko sa simpleng salitang kanyang binitawan. Hayup na 'yan. Mas mabuti pa atang asarin nya ako kesa e compliment nya ako eh. Hindi maganda sa puso ko ang papuri nya

Tumahimik na lang ako hanggang makabalik kami sa opisina

Tinapos ko nalang ang kailangang tapusin para maka uwi na ako ng maaga. Hindi ko sya sasabayang mag dinner ngayon dahil may inuman daw sila kasama ang mga kaibigan nya. Akalain mong may kaibigan pala 'to.

NANG maka uwi sa inuupahang condo unit ay agad na akong nag bihis at pumunta sa kusina para mag hanap ng pwedeng lutuin pang hapunan. Marami naman akong stocks kasi nga bihira lang akong kumain dito.

Napagdesisyonan kong mag luto nalang ng adobong manok para hindi na ako mahirapan sa isasahog.

I was humming and slowly moving my hips while cooking my chicken adobo. Sinabay ko na rin ang pag saing ng kanin.

Nang maluto na ay kumain na ako agad para maaga akong makatulog. After eating and washing the dishes ay nakapag desisyon akong manuod nalang muna ng movie sa maliit kong sala. Kumuha muna ako ng chichirya at beer in can para naman may makain at mainom ako habang nanonood.

Hindi ko namalayan na naparami na pala ang ininom kong beer kaya unti-unti narin akong nahihilo.

I shifted my eyes at my door when I heard some knocking.

"Zeira, it's me. Open the door," kahit pa suray-suray ay pinilit kong tumayo para buksan ang pinto. But I was so shocked when his body collapsed on me.

"Opsss! I'm sorry. Hindi ko na kayang umuwi kaya dito nalang muna ako. Promise I will behave my self." Umayos sya ng tayo at naglakad papunta sa inupuan ko kanina. He's drunk.

"Pwesto ko 'yan, boss" kahit nalalasing na ay deretso pa rin ang pananalita ko.

"Oh, sorry," naglakad ako palapit sa kanya at sya naman ay tumayo.

Napasigaw ako bigla nang mawalan sya nang balanse papunta sa akin kaya sabay kaming natumba sa sahig.

Namilog ang nga mata ko ng mapansin ko kung gaano kalapit ang mukha nya sa akin. But instead of giving enough space ay tinawid nya ang distansya sa pagitan namin saka ako hinalikan. Dahil sa gulat ay hindi agad ako naka react. Nang mahimasmasan ay sinubukan ko syang itulak palayo but he was two times stronger than me.

He's davoring my lips like there's no tomorrow. Nalalasahan ko pa ang alak sa mga halik nya. I tried to fight back even though he's so strong. Nang makakita ako ng pagkakataon ay kinagat ko ang labi nya.

"F*ck!" Mahinang mura nya habang hinahawaoan ang labi nyang nakagat ko. I tasted blo*d in my mouth and I know it's from his lips. He looked at me at parang nahimasmasan sya sa ginawa nya.

"Z-Zeira?"

"Yes, boss. It's me." I answered, crossing my arms at my chest. Ang kaninang lasing kong diwa ay tila nawala.

"I'm sorry. I.. I don't know it was you," He tried to reach for me but I step back.

"So this is who you are when you are drunk, huh?" I looked at his pleading eyes. Asking for my forgiveness.

"No...No. I mean hindi ko alam na totoo pala. Akala ko panaginip lang," bigla akong natawa sa sinabi nya. Panaginip? wow! Tumalikod ako sa kanya para sana mag lakad papunta sa kusina upang kumuha ng tubig, but the sudden dizziness hit me that make me almost lost my balance. A strong arm enveloped my waist to support me

"Hey..hey. Careful," he said in a low voice. Nilingon ko sya and then again, I never expected the distance between the two of us. Sobrang lapit ng mukha nya na para na akong naduduling habang nakatitig sa maganda nyang mga mata. God.... why did you give this man all the blessings in physical. I was mesmerised by his handsome yet gorgeous face. He has the thick but well shaped eyebrow, the hazel brown eyes, the perfect nose bridge, the red well-shaped lips and a flawless face. Mula sa mga mata nya ay bumaba ang tingin ko sa mga labi nya. The lips that I tasted a moment ago. I can't deny the fact how sweet his lips is. He is also a good kisser that I almost give back. Naramdaman ko ang paggapang ng kamay nya mula sa bewang ko hanggang sa puson ko and it gives me this unknown sensation. Nakita ko ang paggalaw ng Adams apple nya dahil sa kanyang pag lunok

"Kaiven...." halos pabulong na ang pagbigkas ko sa pangalan nya. I saw a shadow of smile in the corner of his lips.

"It's the first time you call me by my name.... and I didn't know it sounds so good when it came from you," his low slurry voice made my knees weak. Napakapit ako bigla sa damit nya.

"I'm sorry, Zeira..... But I need to do this," Hindi pa man nag poproseso sa utak ko ang ibig nyang sabihin ay naramdaman ko na ang pagdikit ng labi nya sa labi ko.

I don't know what's with me but I didn't fight back anymore. I let him kissed me. I even answered his kisses. I was addicted by his kisses. Wala na akong pakealam kahit nung binuhat nya ako at pinulupot nya ang mga binti ko sa bewang nya. I placed my arms on his neck while we both still kissing each other. Bahala na bukas. Saka ko nalang pagsisisihan. I will let my self enjoy the moment.