All Chapters of ภรรยาของคุณหมอมาเฟีย: Chapter 21 - Chapter 30

เกือบสัปดาห์ที่ภารัชชาหมกมุ่นกับไก่ตุ๋นโสม เธอพยายามร่ำเรียนวิชาจากแม่สามีและหัวหน้าแม่ครัวตระกูลซ่ง ทั้งจดใส่กระดาษตอนทำไว้ท่องจำ ไม่ย่อท้อแม้จะเป็นไก่หม้อที่หกของสัปดาห์แล้วกลิ่นหอมของสมุนไพรลอยมาแตะปลายจมูก ภารัชชาใส่เก๋ากี้ลงปิดท้ายวิธีการทำ พร้อมปิดฝาหม้อรอให้เดือดต่ออีกสักห้านาทีหลายวันที่ผ่านมา มันควรเป็นบทเรียนให้ไก่ตุ๋นโสมหม้อนี้ออกมาดีได้แล้ว อยากลบคำสบประมาทของหมอไป๋จะแย่ เขาดูแคลนไก่ตุ๋นโสมเธอราวกับเป็นฝันร้ายของคนรักเมนูนี้ไปแล้ว“หรือฉันควรถอดใจกับหนูชาดีล่ะ” แม่สามีออกอาการเหนื่อยใจปิดไม่มิด ไม่เคยเคี่ยวเข็ญใครหนักขนาดนี้มาก่อนแต่ภารัชชาก้าวเข้ามาเป็นสะใภ้แล้ว สิ่งที่หลี่จูต้องการคือให้เธอดูแลลูกชายสุดรักให้ดีทุกกระเบียดนิ้ว ไม่ว่าจะเรื่องอาหารการกิน หรือการวางตัวให้ดูเหมาะสมกับการเป็นสะใภ้ตระกูลซ่งให้พอกลบกลิ่นคาวลูกสาวของภรรยานอกสมรสก็ยังดี...“ครั้งนี้หนูมั่นใจค่ะ รสชาติต้องถอดสูตรคุณซวนแน่นอน” ภารัชชายิ้มรับอย่างมั่นใจ ถึงในแววตาจะแอบสั่นประหม่าก็ตาม“เอาเถอะ ตักใส่ชามได้แล้วล่ะ”“ได้ค่ะคุณแม่”หลี่จูมองสะใภ้ป้ายแดงที่ตักอาหารใส่ถ้วยอย่างขะมักเขม้น มือบางคดข้าวส

P.RATCHCHA FLOWER SHOPร่างบางสวมผ้ากันเปื้อนสีน้ำตาลยืนฉีดพรหมน้ำให้เหล่าดอกไม้หน้าร้าน ก่อนจะเดินกลับเข้าไปข้างในจัดวางดอกไม้ให้สวยงาม เตรียมพร้อมที่จะเปิดร้านในช่วงเช้าของวันกระทั่งเสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านดังขึ้น เธอที่ก้มหน้าปัดกวาดเช็ดถูหน้าเคาน์เตอร์คิดเงินอยู่ก็เงยขึ้นมอง“สวัสดีค่ะ สนใจหรืออยากได้ช่อดอกไม้แบบไหนคะ” ภารัชชาวาดรอยยิ้มโค้งรับบนใบหน้าสวยเข้ารูป“สวัสดีครับ ใช่... คุณภารัชชาหรือเปล่าครับ” ชายฉกรรจ์ร่างสูงใหญ่ใส่ชุดสูทดำทั้งตัว หยิบรูปถ่ายในมือประกอบกับคำถามไปด้วยเธอเผยอริมฝีปากครุ่นคิดเล็กน้อย อาการของอีกฝ่ายเหมือนลูกน้องที่ใครสักคนจ้างให้มาหาตัวเธอที่นี่ แล้วก็ดูรูปขณะถามด้วยว่าใช่คนที่ตามหาหรือเปล่า“ตกลงใช่คุณภารัชชาหรือเปล่าครับ” เขาถามย้ำ นัยน์ตาแข็งกร้าวจ้องมองมาที่เธอ ก่อนจะหันรูปในมือให้เจ้าของร้านดูด้วย“เอ่อ ใช่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอสูดลมหายใจแล้วยิ้มรับ ถึงขั้นหันรูปมาให้ดูกันการปฏิเสธขนาดนี้ มีหรือที่เธอจะกล้าบอกว่าไม่ใช่“มีคนอยากพบคุณครับ...”“ใครเหรอคะที่อยากพบฉัน”“ท่านกิตติธัชประธานเอวาดีกรุ๊ปครับ”สิ้นประโยคนั้นภารัชชาก็เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

ภารัชชานั่งเล่นกับถ้วยฟูในห้องจนค่ำมืด พอเดินออกจากห้องมาก็พบว่ารองเท้าหมอไป๋จอดวางอยู่ที่ชั้นเรียบร้อย เธอจึงไปตระเตรียมน้ำสมุนไพรใส่น้ำแข็งให้เย็นชื่นใจใส่ถาดให้เรียบร้อยเธอไม่เจอเขาที่ห้องนอน มันก็แปลว่าหมอไป๋เคลียร์งานอยู่ที่ห้องทำงานเจ้าตัว ร่างบางถือถาดไปยืนหน้าห้องส่งเสียงเรียกเข้าไปเพราะมือไม่ว่างเคาะประตู“ฉันขอเข้าไปนะคะคุณไป๋...”“มีอะไร”“ฉันเอาน้ำสมุนไพรมาให้คุณค่ะ แม่ฉันฝากมาให้”พูดจบเธอก็ยืนนิ่งรอฟังคำอนุญาต หลุบตามองน้ำสมุนไพรในแก้วแล้วเหลือบมองประตูตรงหน้า“เข้ามา” เสียงของหมอไป๋ตะโกนกลับมา ภารัชชาก็เลยใช้หัวไหล่ดันประตูเข้าไปข้างในเธอยกเข้าไปให้เขาถึงโต๊ะทำงาน จัดวางไว้ไม่ให้เกะกะเอกสารที่เขากำลังเปิดอ่านอยู่ หมอไป๋ปรายหางตามองแล้วมุ่นคิ้วเข้าหากันนิดๆ ก่อนจะหันไปสนใจกองเอกสารตรงหน้าตามเดิมภารัชชาเม้มปาก เธออยากเห็นเขาดื่มเพื่อความสบายใจก่อนเวลาปรางสิตามาลักลอบจับผิด เธอจะได้ตอบแบบไม่ปกปิดว่าหมอไป๋ดื่มสมุนไพรกับตาเธอเลย และคืนนี้เธอเองก็จะลองดื่มดูบ้าง เห็นว่ามีสรรพคุณช่วยให้ผ่อนคลายจะได้นอนหลับดีด้วย“คุณไป๋ดื่มชาก่อนสิคะ แม่ฉันนำมาให้บอกว่าช่วยบำรุงร่างกาย”“ว

ภารัชชาเป็นคนหน้าสวยแบบไร้ที่ติ แต่ซ่งไป๋แค่ไม่อยากยอมรับมันสักเท่าไหร่แค่นั้นเอง ที่มองไม่เห็นความสวยงามก็เพราะถูกบดบังด้วยอคติของเขาเองทว่า... ในห้วงเวลาที่เหมือนอยู่ในภวังค์ฝันหวาน เขาเห็นความงามบนใบหน้าของเธอแจ่มชัด แม้ว่าทั้งห้องจะมืดสลัวพอเห็นลางๆ ก็ตาม“ภารัชชา...” หมอไป๋เรียกชื่อเธอเสียงแหบพร่า พาใจสั่นไหวราวกับกำลังเล่นรถไฟเหาะกลางอากาศหลังมือหนาเกลี่ยไล้ที่ผิวแก้มของหญิงสาว นัยน์ตาสีรัตติกาลเป็นประกายวาบหวามลึกล้ำเกินกว่าจะอ่านออก ภารัชชาร้อนวูบวาบตามสัมผัสที่เขาลากผ่านช้อนตาขึ้นสบมองเขา“มันจะไม่เจ็บใช่ไหมคะ”“แล้วคิดว่าไง”“คุณไป๋...”เธอมุ่นคิ้วเว้าวอนเอียงหน้าถูหลังมืออุ่น ไม่ชอบเลยที่เขาชอบทำให้คลุมเครือแบบนี้ เพราะเธอไม่เคยอ่านคนอย่างซ่งไป๋ออกเลยสักครั้งแต่พอเขาพูดว่าจะทำลูกด้วยกันคืนนี้ ตัวเธอก็ร้อนรุ่มเป็นไฟใจเต้นล่ำไม่เป็นส่ำ แต่ก็อดกลัวไม่ได้อยู่ดีเพราะมันคือครั้งแรกในชีวิตเลยเธอรู้ว่าการเสพรักบนเตียงนั้นเป็นเช่นไร แต่ไม่เคยผ่านมือชายใดในชีวิตมาก่อน และไม่เคยมีความรู้สึกที่อยากจะสานสัมพันธ์สวาทกับใครมาก่อน กระทั่งเวลานี้ที่ได้นอนใต้ร่างของสามีป้ายแดงเธออยากได้

“อึก...”ร่างบางเกร็งรับความใหญ่ที่เกินจะรับไหว กำลังกดกายสอดใส่แทรกเข้ามาในช่องทางคับแคบ แต่เหมือนเป็นคมมีดที่กรีดลึกและฉีกรั้งให้กลีบเนื้อปริออกภารัชชาเจ็บแต่ไม่กล้าร้องออกไป เธอระบายด้วยการขยุ้มหมอนใบใหญ่ แต่หมอไป๋มีหรือจะไม่รู้ในเมื่อเธอตัวเกร็งเป็นหุ่นลองเสื้อขนาดนี้“อย่าเกร็ง...”หัวคิ้วเข้มแทบจะชนเข้าหากัน มือเธอที่สอดประสานกับเขาอยู่บีบแน่น อีกทั้งเธอยังเกร็งจนช่องทางรักรัดตัวให้สอดใส่ได้ยาก สุดท้ายเขาก็สอดใส่ไม่สำเร็จแค่ดันส่วนหัวก็หลุดออกมาแล้ว“อื้อ... ฮึก” คนใต้ร่างบิดเร่าไปด้านข้าง ส่งเสียงครางในลำคอพลางหายใจหอบหนัก เมื่อหมอไป๋ใช้ส่วนหัวหยักถูปากร่องที่เปียกเยิ้ม พอใช้น้ำหวานเป็นเครื่องช่วยให้ไม่ฝืดก็ตั้งท่าสอดใส่อีกครั้งความเป็นชายสุดใหญ่โตมโหฬาร ยากจะจินตนาการว่าจะฝ่าเข้าในร่องรูคับแคบนี้ได้ยังไง กลายเป็นภาพของกลีบเนื้อที่ปริอออก อ้ารับแท่งร้อนที่เคลื่อนตัวเข้ามาทีละนิด“อ่า” หมอไป๋ครางทุ้มต่ำในลำคอ เสียวสยิวทุกขณะที่สอดใส่เข้าไป“อึก- อื้อ” ภารัชชาเบ้หน้าเหยเก ลมหายใจกระตุกสั่น เจ็บแปลบที่ช่องทางรักเมื่อแท่งร้อนดุนดันเข้ามาได้ครึ่งลำ ก่อนเสียบคาไว้ให้เธอได้ปรับสภาพค